Jest to książka autora, którego lubię o autorze, którego uwielbiam ze wstępem pisarza, którego kocham. To musi się dobrze skończyć.
Ale czy tak jest w istocie? To dobry esej, nawet bardzo, ale mam poczucie niewykorzystanego potencjału. Houellebecq jedynie nadgryza temat, a resztę ciasta zostawia w lodówce. Szkoda, ale rozumiem, że jest to esej, w którym nie ma tyle miejsca co w biografii. Z książki nie dowiedziałam się niczego nowego, ale Lovecraft od dawna zalicza się do grona moich ulubionych pisarzy, więc jest to zrozumiałe. Natomiast myślę, że jest to jeszcze milsza wędrówka dla tych, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z Lovecraftem. Houellebecq nie przesładza, nie udaje, niczego nie ukrywa. To bardzo dobrze napisany tekst. Jednak, nie ukrywam, że z tego wszystkiego najbardziej podoba mi się lekki, zabawny wstęp Kinga, który jak nie od dziś wiadomo, czasem inspiruje się tym dziwacznym i często nierozumianym autorem opowiadań grozy.

Jest to książka autora, którego lubię o autorze, którego uwielbiam ze wstępem pisarza, którego kocham. To musi się dobrze skończyć.
Ale czy tak jest w istocie? To dobry esej, nawet bardzo, ale mam poczucie niewykorzystanego potencjału. Houellebecq jedynie nadgryza temat, a resztę ciasta zostawia w lodówce. Szkoda, ale rozumiem, że jest to esej, w którym nie ma tyle miejsca...