Zdecydowanie najlepsza, z dotychczas przeze mnie przeczytanych, powieści pióra pani Läckberg. Po raz pierwszy udało się autorce w sposób niemal doskonały zbudować świetną i wciągającą intrygę, obfitującą w masę mylących czytelnika tropów, osadzoną na - tym razem - idealnie wręcz zarysowanym tle obyczajowym, które we wcześniejszych powieściach było nadzwyczaj irytujące, często ocierające się o banał.

W "Kamieniarzu" proporcje są znakomicie wyważone, intryga wielopoziomowa (retrospekcje, stanowiące niemal "powieść w powieści", niemal do samego końca pozostawały dla mnie największą zagadką, nieźle mieszały mi w głowie a moje próby połączenia ich bohaterów z postaciami "współczesnymi" we wczesnej fazie książki spełzły ostatecznie na niczym), postaci świetnie rozpisane, sporo ludzkiego dramatu i odkrywania ciemnych stron, zdawałoby się zwykłych, pospolitych wręcz mieszkańców prowincjonalnego miasteczka. Dodatkowo pisarka na bazie jednego z wątków pobocznych przewijających się w we wszystkich trzech książkach skonstruowała niezły cliffhanger, który nieźle "kopie w brzuch" w ostatnich zdaniach powieści.

Ogólne dobre wrażenie psuje trochę nadmiernej łopatologii pod koniec książki, bez której mogło by się owo zakończenie obyć.

Podsumowując - spore (pozytywne) zaskoczenie, zwłaszcza, że zamierzałem skreślić Camillę Läckberg z listy pisarzy, z których książkami przygodę zamierzałbym kontynuować. Pozostaje tylko żywić nadzieję, że ten wzrost formy będzie postępował w kolejnych powieściach.

Zdecydowanie najlepsza, z dotychczas przeze mnie przeczytanych, powieści pióra pani Läckberg. Po raz pierwszy udało się autorce w sposób niemal doskonały zbudować świetną i wciągającą intrygę, obfitującą w masę mylących czytelnika tropów, osadzoną na - tym razem - idealnie wręcz zarysowanym tle obyczajowym, które we wcześniejszych powieściach było nadzwyczaj irytujące,...