Ciekawy kryminał, którego akcja toczy się w Londynie pod koniec XIX wieku. Mamy więc ostro zarysowane różnice pomiędzy poszczególnymi grupami społecznymi i wszystko to, co się z tym wiąże. Czyli np. pojęcie mezaliansu i skutki, jakie ze sobą niesie, czy nieposiadanie pozycji dżentelmena, przez co prowadzenie śledztwa jest mocno utrudnione (w takim przypadku niektóre drzwi uchylane są niechętnie i tylko na krótką chwilę, aby odpowiedzieć na jak najmniej policyjnych pytań).
Autorka zadała sobie sporo trudu, aby jak najdokładniej oddać tło opisywanej epoki: rozrywki i zajęcia dobrze urodzonych dam, stroje, powozy, a nawet gorące salonowe dysputy, jakie towarzyszyły kolonizacji Afryki. I choć na pierwszy rzut oka tego nie widać, to poza wątkiem kryminalnym jednym z głównych tematów książki jest rodząca się emancypacja kobiet. Które, co warto zauważyć, w owym czasie nie miały prawa do innego zdania niż ich mężowie… A ich egzystencja, choć przecież konieczna i potrzebna, to jednak najczęściej sprowadzała się do bycia ozdobą w domu męża…
Niestety, widocznym mankamentem powieści jest ciągłe nawiązywanie do jakichś tajemniczych, czy wstydliwych wydarzeń z przeszłości (opisanych zapewne we wcześniejszych częściach),o których nic nie wiemy, jeśli nie zetknęliśmy się nigdy wcześniej z głównymi bohaterami, czyli Thomasem i Charlotte. Dwa, trzy zdania krótkiego wyjaśnienia chyba nie rozbudowałyby nadmiernie książki, a pomogłyby w zrozumieniu niechęci, konsternacji, czy braku sympatii poszczególnych postaci wobec siebie.
Dobra, ale nie idealna.

Ciekawy kryminał, którego akcja toczy się w Londynie pod koniec XIX wieku. Mamy więc ostro zarysowane różnice pomiędzy poszczególnymi grupami społecznymi i wszystko to, co się z tym wiąże. Czyli np. pojęcie mezaliansu i skutki, jakie ze sobą niesie, czy nieposiadanie pozycji dżentelmena, przez co prowadzenie śledztwa jest mocno utrudnione (w takim przypadku niektóre drzwi...

Nigdy nie zrozumiem jak można zaczynać wydawać książki w serii zaczynając od 15. Potem ciężko określić czy seria i jej postacie są fajne. Niestety po przeczytaniu tej książki nadkomisarz Thomas Pitt z każdą stroną traci. Choć sądzę, że to bardziej wina fabuły, która nie dość, że była zawiła to nudziła. Wątek polityczny z małą ilością kryminału połączony z kilkoma innymi niezbyt dobrze poprowadzonymi wątkami to nie jest nic dobrego. Postacie swoją osobą też wiele nie wnoszą do fabuły. Są strasznie szarpane, a bez wiedzy o ich losach z poprzednich części ciężko jest ich poznać. Plusem jest wiktoriańska Anglia, ale to co się udało przedstawić w książkach Maureen Jennings u Anne Perry nie gra.

W Londynie grasuje szpieg. Przekazuje Niemcom tajne dokumenty dotyczące planów afrykańskich. Sprawą zajmuje się nadkomisarz Thomas Pitt. Równocześnie zgłasza się do niego dawny przyjaciel z dzieciństwa i prosi go by znalazł zabójce jego ojca.

Nigdy nie zrozumiem jak można zaczynać wydawać książki w serii zaczynając od 15. Potem ciężko określić czy seria i jej postacie są fajne. Niestety po przeczytaniu tej książki nadkomisarz Thomas Pitt z każdą stroną traci. Choć sądzę, że to bardziej wina fabuły, która nie dość, że była zawiła to nudziła. Wątek polityczny z małą ilością kryminału połączony z kilkoma innymi...

Generalnie miła, lekka i przyjemna lekturka na jesienny wieczór. Nic specjalnie wyjątkowego. Lekki kryminałek z elementami książki szpiegowskiej czasów wiktoriańskich. Troszeczkę zaskoczył mnie negatywnie początek. Autorka pisze tak, jakby potencjalny czytelnik czytał już wcześniejsze książki z tej serii. Jako że w języku polskim wydano tylko dwie, a i to części 15 i 16 (czego szczerze mówiąc zupełnie nie rozumiem i jest to dla mnie nielogiczne i bez sensu),gdy zaczynamy czytać tę powieść dostajemy się do świata, o którym nic nie wiemy, a wygląda na to, że powinniśmy. Chyba jednak wypadałoby chociaż krótkie wprowadzenie dla kogoś, kto przygodę z nadkomisarzem Pittem rozpoczął od którejś z kolei książek. Niewielkie wpadki tłumacza bądź edytora (jak zamian daty z 1888 na 1988) można spokojnie wybaczyć. Intryga kryminalna nie jest zbyt rozbudowana, a tajemniczy i wszechwładny Wewnętrzny Krąg jakoś mnie nie przekonuje. Nie przekonuje mnie do końca również tak prosto prowadzone śledztwo wśród elit epoki wiktoriańskiej, gdzie tak naprawdę policjant, zwłaszcza ten pochodzący z niższych warstw społecznych, często nie miał w ogóle możliwości by porozmawiać z potencjalnymi sprawcami, jeśli był to ktoś z wyższej warstwy społecznej (vide "Podejrzenia Pana Whichera" Kate Summerscale, gdzie autorka opisując rzeczywiste śledztwo z tej epoki przedstawia właśnie problem mentalności elit i jej poczucie wyższości i stanie niejako ponad prawem).
Tym niemniej książkę czyta się szybko i przyjemnie, na jesienny wieczór dla odprężenia może być.

Generalnie miła, lekka i przyjemna lekturka na jesienny wieczór. Nic specjalnie wyjątkowego. Lekki kryminałek z elementami książki szpiegowskiej czasów wiktoriańskich. Troszeczkę zaskoczył mnie negatywnie początek. Autorka pisze tak, jakby potencjalny czytelnik czytał już wcześniejsze książki z tej serii. Jako że w języku polskim wydano tylko dwie, a i to części 15 i 16...

Powieść przenosi nas do Londynu z końca XIX wieku. Policjant Thomas Pitt (wraz z żoną Charlotte) zajmuje się trzema powiązanymi ze sobą sprawami - rzekomym samobójstwem ojca starego przyjaciela, zabójstwem żony znanego ministra oraz wyciekiem kluczowych informacji z ministerstwa do niemieckiej ambasady. A w tle mamy kolonizację Afryki i tajemniczą organizację o nazwie Wewnętrzny Krąg.

Powieść przenosi nas do Londynu z końca XIX wieku. Policjant Thomas Pitt (wraz z żoną Charlotte) zajmuje się trzema powiązanymi ze sobą sprawami - rzekomym samobójstwem ojca starego przyjaciela, zabójstwem żony znanego ministra oraz wyciekiem kluczowych informacji z ministerstwa do niemieckiej ambasady. A w tle mamy kolonizację Afryki i tajemniczą organizację o nazwie...

Perfekcyjne połączenie zagadki kryminalnej i afery szpiegowskiej, a wszystko to w barwnych czasach epoki wiktoriańskiej.
Konstrukcja powieści pozwala nam wraz z inspektorem Pitt'em 'zajmować' się śledztwem. Nic nie jest podane na tacy, wątki splatają się ze sobą, z jednej sprawy rodzi się kilka, a grono podejrzanych, mimo, że stosunkowo wąskie, wcale nie jest łatwe do rozszyfrowania. Oprócz podejrzenia o morderstwo, mamy jeszcze przecież wielką aferę szpiegowską i złowieszczy Wewnętrzny Krąg, któremu nie w smak są dociekania inspektora.
"Brama zdrajców" to istna perełka, nie tylko dla miłośników kryminałów, chociaż szczególnie oni powinni docenić niezwykły klimat powieści.
Polecam gorąco :)

Ogromna to szkoda, że wydano u nas tylko dwa tomy tej serii. Nie mówiąc już o tym, że zupełnie nie rozumiem dlaczego środkowe, a nie początkowe... Z wielką chęcią przeczytałabym wszystkie części!

Perfekcyjne połączenie zagadki kryminalnej i afery szpiegowskiej, a wszystko to w barwnych czasach epoki wiktoriańskiej.
Konstrukcja powieści pozwala nam wraz z inspektorem Pitt'em 'zajmować' się śledztwem. Nic nie jest podane na tacy, wątki splatają się ze sobą, z jednej sprawy rodzi się kilka, a grono podejrzanych, mimo, że stosunkowo wąskie, wcale nie jest łatwe do...

Było to moje drugie spotkanie z wiktoriańskim kryminałem pióra A. Peryy, ale znacznie mniej udane niż lektura "Świątecznej podróży".

Zaczyna się obiecująco, ale później akcja zaczyna się nieco dłużyć. Minusem jest mało przekonujące zakończenie. O ile rozwiązanie intrygi związanej z drugim morderstwem jest rzeczywiście zaskakujące (i nieco przypominające dedukcyjną metodę Sherlocka Holmesa),to rozwikłanie zagadki pierwszego zabójstwa wydało mi się mało wiarygodnym pójściem na łatwiznę.

Plusem powieści niewątpliwie jest atmosfera oddająca ducha wiktoriańskiej epoki - pełnej uprzedzeń społecznych i konwenansów, które żądzą życiem bohaterów. Autorce udało się też w interesujący sposób pokazać polityczne tło początków brytyjskiej ekspansji w Afryce.

Całość napisana jest lekkim, błyskotliwym stylem, co sprzyja szybkiej lekturze.

Było to moje drugie spotkanie z wiktoriańskim kryminałem pióra A. Peryy, ale znacznie mniej udane niż lektura "Świątecznej podróży".

Zaczyna się obiecująco, ale później akcja zaczyna się nieco dłużyć. Minusem jest mało przekonujące zakończenie. O ile rozwiązanie intrygi związanej z drugim morderstwem jest rzeczywiście zaskakujące (i nieco przypominające dedukcyjną metodę...