Mimo szczerych chęci nie mogę tej książki wyżej ocenić. Liczyłam na książkę w stylu "Pod słońcem Toskanii", ale mocno się rozczarowałam. Jedyne co przychodzi mi do głowy to nuda. Jak już zaczynało się choć trochę ciekawie, to po raz setny wjeżdżał opis jakiegoś dania, obiadu, kolacji, podwieczorka, popołudniowej kawy itd. Zdecydowanie za dużo na temat jedzenia. Może na blogu takie zapisy się sprawdzają, widzę, że Autorka ma rzeszę fanów, jednak gdy chodzi o książkę to kompletnie mnie nie porwała.

Mimo szczerych chęci nie mogę tej książki wyżej ocenić. Liczyłam na książkę w stylu "Pod słońcem Toskanii", ale mocno się rozczarowałam. Jedyne co przychodzi mi do głowy to nuda. Jak już zaczynało się choć trochę ciekawie, to po raz setny wjeżdżał opis jakiegoś dania, obiadu, kolacji, podwieczorka, popołudniowej kawy itd. Zdecydowanie za dużo na temat jedzenia. Może na...

Słaba, właściwie do połowy ją męczyłam, później językowo trochę lepiej i nieznacznie więcej akcji. Ogólnie taka książka o niczym - niby trochę o gotowaniu, trochę o zabytkach, trochę o Toskanii, ale w żadnym z tych tematów nie ma nic konkretnego.

Słaba, właściwie do połowy ją męczyłam, później językowo trochę lepiej i nieznacznie więcej akcji. Ogólnie taka książka o niczym - niby trochę o gotowaniu, trochę o zabytkach, trochę o Toskanii, ale w żadnym z tych tematów nie ma nic konkretnego.

Kobieta spełniła moje skryte marzenie o przeprowadzce do Włoch, ale niestety w książce (opartej na blogu) ogranicza się jedynie do wypisywania czynności wykonywanych wokół domu i zjedzonych posiłków.

Kobieta spełniła moje skryte marzenie o przeprowadzce do Włoch, ale niestety w książce (opartej na blogu) ogranicza się jedynie do wypisywania czynności wykonywanych wokół domu i zjedzonych posiłków.

Ksiazka blog. Stanowi zapiski codziennego życia kobiety pracującej dla księży w Toskanii.
Spokojne, leniwe codzienne życie, bez ekscesów, przygód, zwrotów akcji. Napisana w formie pamiętnika. Nie porwała mnie, kilka razy próbowałam do niej wracać by kontynuować czytanie ale ostatecznie nie dotarłam nawet do połowy.. pewnie z powodu monotonii i braku akcji.

Ksiazka blog. Stanowi zapiski codziennego życia kobiety pracującej dla księży w Toskanii.
Spokojne, leniwe codzienne życie, bez ekscesów, przygód, zwrotów akcji. Napisana w formie pamiętnika. Nie porwała mnie, kilka razy próbowałam do niej wracać by kontynuować czytanie ale ostatecznie nie dotarłam nawet do połowy.. pewnie z powodu monotonii i braku akcji.

Słoneczna spokojna książka o Toskanii. Bardzo relaksująca literatura. Mimo że pisana przez Gosposię księdza nie zalatuje dewocją. Napisana w formie bloga.

Słoneczna spokojna książka o Toskanii. Bardzo relaksująca literatura. Mimo że pisana przez Gosposię księdza nie zalatuje dewocją. Napisana w formie bloga.

Czytałam książki obcokrajowców, którzy kupili domy w Toskanii. Przeczytałam zapiski Pani Małgorzaty i cieszę się, że Autorka nie pozostawiła ich tylko w formie bloga, gdyż wówczas ominęłaby mnie przyjemność ich przeczytania. Autorka opisując swoje życie w Toskanii i pracę na plebanii "przemyca" wiedzę o sztuce i architekturze, ukazuje "urokliwość" miejsc.

Czytałam książki obcokrajowców, którzy kupili domy w Toskanii. Przeczytałam zapiski Pani Małgorzaty i cieszę się, że Autorka nie pozostawiła ich tylko w formie bloga, gdyż wówczas ominęłaby mnie przyjemność ich przeczytania. Autorka opisując swoje życie w Toskanii i pracę na plebanii "przemyca" wiedzę o sztuce i architekturze, ukazuje "urokliwość" miejsc.

Autorka pracuje na plebanii i większość jej przygód krąży wokół kościołów i spraw związanych z parafią. Sposób pisania mało wciągający.

Autorka pracuje na plebanii i większość jej przygód krąży wokół kościołów i spraw związanych z parafią. Sposób pisania mało wciągający.

Może lepiej żeby książka została w formie bloga. Z jednej strony mamy relację z pobytu pani w średnim wieku na plebanii jako gospodyni. Jest artystka, zajmuje się decoupagem, tudzież pięknie maluje. Przez rok pani Małgorzata sumiennie zapisuje mijające wydarzenia, dzieli się z czytelnikami wrażeniami ze zwiedzania okolicznych miast, chłonie piękno toskańskich krajobrazów, odtwarza detale pięknych świątyń. Zdradza tez tajniki włoskiej kuchni zwyczaje bożonarodzeniowe i wielkanocne, obrzędy ludowe, zanikającą pobożność. Przedstawia różne anegdoty, historie, opisuje lokalna społeczność. Jednak daleko jej do lekkości pióra Frances Mayes czy Petera Moore'a a może to przesyt tematyką cudownej Toskanii. Podobały mi się za to zdjęcia i zwariowane przygody pupili księdza, dwóch rasowych psich arystokratów.

Może lepiej żeby książka została w formie bloga. Z jednej strony mamy relację z pobytu pani w średnim wieku na plebanii jako gospodyni. Jest artystka, zajmuje się decoupagem, tudzież pięknie maluje. Przez rok pani Małgorzata sumiennie zapisuje mijające wydarzenia, dzieli się z czytelnikami wrażeniami ze zwiedzania okolicznych miast, chłonie piękno toskańskich krajobrazów,...

Pani Małgorzata ma fajny styl pisania. Treść bloga zapisana w formie książki jest lekturą przyjemną, szybką, chociaż przyznaję, że niektóre fragmenty np. Opisy budowli czy fresków omijałam, bo zwyczajnie mnie nie interesowały. W każdym razie- niezle czytadło dla fanów Włoch

Pani Małgorzata ma fajny styl pisania. Treść bloga zapisana w formie książki jest lekturą przyjemną, szybką, chociaż przyznaję, że niektóre fragmenty np. Opisy budowli czy fresków omijałam, bo zwyczajnie mnie nie interesowały. W każdym razie- niezle czytadło dla fanów Włoch

Nie dobrnęłam do końca, choć zawsze lubiłam formę jaką przedstawia ta książka- czyli wpisy pamiętnikowo-dziennikowo-blogowe. Lubię intymność i szczerość jaka w nich jest.
Niestety książka ta nudziła mnie, a szkoda czasu na takie.
Może w bardziej letniej porze byłaby odpowiedniejsza? I może kiedyś wrócę, ale teraz czeka na mnie zbyt wiele innych ciekawszych pozycji.

Nie dobrnęłam do końca, choć zawsze lubiłam formę jaką przedstawia ta książka- czyli wpisy pamiętnikowo-dziennikowo-blogowe. Lubię intymność i szczerość jaka w nich jest.
Niestety książka ta nudziła mnie, a szkoda czasu na takie.
Może w bardziej letniej porze byłaby odpowiedniejsza? I może kiedyś wrócę, ale teraz czeka na mnie zbyt wiele innych ciekawszych pozycji.