Druga część serii o Toskanii. Znacznie lepsza niż pierwsza - pisana zgrabniejszym językiem, upstrzona ręcznie rysowanymi mapkami po Toskanii, w prezencie dostaniemy też kilka ciekawych przepisów. Przyznam, że się wciągnęłam i aż chciałabym więcej. Brakuje mi większej ilości zdjęć samej plebanii i głównych bohaterów, skoro przede wszystkim jest ta książka. Sporo można dowiedzieć się o Włoszech i Toskanii "od środka", polecam zainteresowanym.

Druga część serii o Toskanii. Znacznie lepsza niż pierwsza - pisana zgrabniejszym językiem, upstrzona ręcznie rysowanymi mapkami po Toskanii, w prezencie dostaniemy też kilka ciekawych przepisów. Przyznam, że się wciągnęłam i aż chciałabym więcej. Brakuje mi większej ilości zdjęć samej plebanii i głównych bohaterów, skoro przede wszystkim jest ta książka. Sporo można...

To już druga książka o życiu w Toskanii. Dla mnie jest to lektura bardzo relaksująca i uspokajająca. Druga część zapisków z bloga Katarzyny Matyjaszczyk nie rożni się klimatem od pierwszej, dlatego też zaczęłam się szczerze martwić że kończę książkę, a kolejnej nie ma. Wiedziona ciekawością poszukałam bloga Autorki w Internecie i jakaż była moja radość gdy odkryłam że blog istnieje i jest regularnie prowadzony od wielu lat (książki są z 2008 i 2009 roku) aż do dziś. Tak więc nie dość że mogę się cieszyć zapiskami na bieżąco to jeszcze mogę nadrabiać zaległości. Super.

To już druga książka o życiu w Toskanii. Dla mnie jest to lektura bardzo relaksująca i uspokajająca. Druga część zapisków z bloga Katarzyny Matyjaszczyk nie rożni się klimatem od pierwszej, dlatego też zaczęłam się szczerze martwić że kończę książkę, a kolejnej nie ma. Wiedziona ciekawością poszukałam bloga Autorki w Internecie i jakaż była moja radość gdy odkryłam że blog...

43/2014 (A)

43/2014 (A)

Powietrze duszne od gorąca, unoszące się nad bezkresnymi łanami zbóż, pomiędzy którymi wyrastają dorodne, soczystozielone cyprysy, a ponad tym wszystkim błękit nieba. Często jest tak, że okładka kusi nas przez długi czas, leży na półce, a jednak wciąż przyciąga nasze myśli. Tak było z "Toskanią", bo kto nie chciałby tam być? I byłam tam, nie przemierzałam jednak bezkresnych pól, ani nie zgłębiałam jej sekretów, mieszkałam za to z gospodynią, pracującą u księdza, u której ten "Dzień po dniu" wyglądał tak samo. Gotowanie, pranie, sprzątanie, prace w ogródku, robienie świec, wybaczcie, ale gdybym chciała tego doświadczyć, wolałabym już sama porobić te rzeczy, zamiast o nich czytać. Zdarzały się, przyznaję, niedzielne wypady w plener, niestety okraszone jedynie mdłymi, historyczno-religijnymi opisami. Jedyną ciekawostką wyciągniętą z tej książki, jest proces dojrzewania octu balsamicznego.

Powietrze duszne od gorąca, unoszące się nad bezkresnymi łanami zbóż, pomiędzy którymi wyrastają dorodne, soczystozielone cyprysy, a ponad tym wszystkim błękit nieba. Często jest tak, że okładka kusi nas przez długi czas, leży na półce, a jednak wciąż przyciąga nasze myśli. Tak było z "Toskanią", bo kto nie chciałby tam być? I byłam tam, nie przemierzałam jednak bezkresnych...

Drugi tom jest jak druga tabliczka takiej samej czekolady. Dobra, ale już nie smakuje tak samo.

Drugi tom jest jak druga tabliczka takiej samej czekolady. Dobra, ale już nie smakuje tak samo.

Książka moim zdaniem dużo słabsza od pierwszej. Mam wrażenie, że autorka pomału wpada w rutynę codzienności i coraz mniej w niej zachwytu drobnymi szczegółami, dla miejscowych niezauważalnymi. Poza tym czasem wydawało mi się, że tekst był pisany nie z przyjemnością, a typowo na siłę. Dodatkowo zwróciłem uwagę na taki mały niuans, mianowicie przy fotografiach był podany numer strony na której jest szczegółowy opis zdjęcia, a moim zdaniem lepiej byłoby gdyby było odwrotnie. Często, po przeczytaniu jakiegoś wpisu chciałem zobaczyć zdjęcia i tu przydałby się numer strony na której się znajdują.
Plusem natomiast jest temat książki. Zarówno Toskanię jak i samą Italię uwielbiam, więc mimo wyżej wymienionych uwag, książka sprawiała mi nieodpartą przyjemność (zwłaszcza gdy za oknem ok. 5*C i deszcz). Poza tym blogowa forma sprzyja szybkiemu czytaniu. Kolejną atrakcją są wspaniałe fotografie, szkice, i przepisy kulinarne, które wzbogacają treść.
Podsumowując książka jest "jedynie" dobra, gdyż spodziewałem się czegoś więcej. Jednak na długie, zimowe wieczory nadaje się idealnie.

Książka moim zdaniem dużo słabsza od pierwszej. Mam wrażenie, że autorka pomału wpada w rutynę codzienności i coraz mniej w niej zachwytu drobnymi szczegółami, dla miejscowych niezauważalnymi. Poza tym czasem wydawało mi się, że tekst był pisany nie z przyjemnością, a typowo na siłę. Dodatkowo zwróciłem uwagę na taki mały niuans, mianowicie przy fotografiach był podany...

Nie jestem obiektywna, nie mogę być :-).
Znam osobiście Małgorzatę Matyjaszczyk, podziwiam ją, szanuję i bardzo LUBIĘ.
Od zarania dziejów jestem czytelniczką bloga pisanego przez autorkę.
Temat jest mi szalenie bliski /kocham Toskanię/ a zawartość książki / bloga/ nosi znamiona wielkiej pasji i wysiłku dokumentacyjnego z którego korzystam wielokrotnie w czasie wakacyjnych podróży.

Nie jestem obiektywna, nie mogę być :-).
Znam osobiście Małgorzatę Matyjaszczyk, podziwiam ją, szanuję i bardzo LUBIĘ.
Od zarania dziejów jestem czytelniczką bloga pisanego przez autorkę.
Temat jest mi szalenie bliski /kocham Toskanię/ a zawartość książki / bloga/ nosi znamiona wielkiej pasji i wysiłku dokumentacyjnego z którego korzystam wielokrotnie w czasie wakacyjnych...