W gąszczach mroku
- Amelia Atwater-Rhodes -

Po raz drugi, po dłużym czasie przeczytałam tę książkę, bo kompletnie zapomniałam o czym ona właściwe jest. Autorka książki miała czternaście lat jak ją pisała i trzeba przyznać, że nawet nieźle jej to wyszło. Jednym minusem jaki można by tu znaleźć, jest to, że książka jest króciutka raptem 133 strony i to w formacie Pocket.
Taka idealna pozycja na króciutki wieczór. Dostaliśmy lekką historię o wampirach i czarownicach. Sama bohaterka nauczyła się i przekonała na własnej skórze, aby nie okazywać uczuć, bo to może się dla niej źle skończyć... Poza tym ważną lekcją jest fakt, że strach to przede wszystkim jest tylko w naszych umysłach i to tylko od nas samych zależy czy go pokonamy. Siła i potęga to klucz do świętego spokoju. Risika pokazała, że zachowała ludzkie cechy i potrafi walczyć o swoje. Bardzo spodobał mi się charakter tej kobiety, jest taka trochę jak kobieta kot.

Moja ocena 7/10

W gąszczach mroku
- Amelia Atwater-Rhodes -

Po raz drugi, po dłużym czasie przeczytałam tę książkę, bo kompletnie zapomniałam o czym ona właściwe jest. Autorka książki miała czternaście lat jak ją pisała i trzeba przyznać, że nawet nieźle jej to wyszło. Jednym minusem jaki można by tu znaleźć, jest to, że książka jest króciutka raptem 133 strony i to w formacie...

Przeczytana jako 2 z serii, inny punkt widzenia ciekawy. Ogólnie pomysły autorki mi się podobały....

Przeczytana jako 2 z serii, inny punkt widzenia ciekawy. Ogólnie pomysły autorki mi się podobały....

Nie wiem, kto zadecydował, żeby wydać, tłumaczyć i dystrybuować tego gniota. Jedyny powód, dla którego dałam 2 gwiazdki - to wiek autorki, który jest przyczyną beztreści tego "dzieła". Plus za próby pisarskie - minus dla pomysłu puszczenia tego w świat.

Nie wiem, kto zadecydował, żeby wydać, tłumaczyć i dystrybuować tego gniota. Jedyny powód, dla którego dałam 2 gwiazdki - to wiek autorki, który jest przyczyną beztreści tego "dzieła". Plus za próby pisarskie - minus dla pomysłu puszczenia tego w świat.

Średnia, nawet bardzo średnia.

Średnia, nawet bardzo średnia.

Jeśli to jest horror, od dziś mówcie do mnie "Nabuchodonozorze". Dno, porażka, kpina i żałość, zebrane w niecałych 100 stronach... czegoś. Postacie? Płaskie. Fabuła? Żadna. Pomysł? Był, ale został w łóżku i śpi w najlepsze. Jakość - żadna.
Ogólnie, nie. Absolutnie, nie rozumiem zachwytów nad tym.. czymś. Nic specjalnego, wręcz obrazującego niski wiek autorki i jej brak dojrzałości w pomyślunku.

Jeśli to jest horror, od dziś mówcie do mnie "Nabuchodonozorze". Dno, porażka, kpina i żałość, zebrane w niecałych 100 stronach... czegoś. Postacie? Płaskie. Fabuła? Żadna. Pomysł? Był, ale został w łóżku i śpi w najlepsze. Jakość - żadna.
Ogólnie, nie. Absolutnie, nie rozumiem zachwytów nad tym.. czymś. Nic specjalnego, wręcz obrazującego niski wiek autorki i jej brak...

Na samym początku należy zaznaczyć, że mam sentyment do tej książki. Należy również wiedzieć, że autorka pisząc W gąszczach mroku miała tylko 14 lat oraz bujną wyobraźnię. Trzeba też dodać fakt, iż książka powstała w 1999 roku, dlatego też odbiega odrobinę od rzeczywistości. Ale czy to źle? Nie, raczej nie. Ponieważ wampiry, o których przeczytać można w książce, to w istocie stworzenia, które nie zadają się ze śmiertelnikami - swoją zwierzyną. Pragną krwi, pilnują swego terytorium i toczą walki, ale przede wszystkim nie są już ludźmi i obce są im ludzkie wrażliwości.

Akcja książki podzielona jest na dwa czasy: teraźniejszość, czyli rok około 1999, w którym powstała książka oraz rok 1701. Główną bohaterką jest Risika, wampirzyca, która wspomina swoje ludzkie życie, dlatego też akcja miejscami przenosi nas ponad 300 lat wstecz. Nosiła wtedy imię Rachel, mieszkała z bratem bliźniakiem, przyrodnią siostrą oraz ojcem w małym miasteczku. Pewnego dnia otrzymała czarną różę od mężczyzny, który był jej obcy. Gdy kolec skaleczył ją i na palcu pokazała się krew, jej los został przypieczętowany i tylko kwestią czasu było, aż ktoś zmieni ją w wampira. Tą osobą była Ather, słaba w swym gatunku, lubująca się w przemianie silniejszych od siebie, w nadziei, że będą ją chronić. Gdy wybrała Rachel, nie sądziła, że ta ją znienawidzi.

"- Jesteś zła. Nie będę zabijać tylko dlatego, że ty mi każesz...
- Więc zabij, bo masz do tego prawo - wycedziła przez zęby. Czułam, że przez mój upór Ather zaczyna tracić cierpliwość. - Nie jesteś już człowiekiem, Risiko. Ludzie to nasza zwierzyna. Nigdy nie było ci żal kurczaków, które tyle razy zabijałaś, żeby urozmaiciły twój posiłek. Zwierzęta hoduje się po to, żeby je zabijać. Płacisz za nie, należą do ciebie. Dlaczego wobec tego pokarmu czujesz coś innego?
Jej rozumowaniu nie można było niczego zarzucić.
- Przecież nie można zabijać ludzi. To...
- Złe? - dokończyła za mnie Ather. - Świat jest zły, Risiko. Wilki polują na sarny. Sępy żywią się trupami. Hieny atakują słabszych. Ludzie zabijają to, czego się boją. Przetrwaj i bądź silna albo zgiń, zaszczuta przez własną ofiarę, drżąca ze strachu w mroku nocy."

Risika śpi za dnia, a nocami poluje. Jednak nie dlatego, że słońce może zamienić ją w proch. Po prostu tak lubi. I wszystkie te bajki, które ludzie wymyślili sobie na temat wampirów, śmieszą ją tylko. Nie ma przyjaciół, ani rodziny. Nie utrzymuje z nikim bliskich kontaktów, aby nie narażać się na niewygodne pytania i żeby mieć po prostu święty spokój. Jest jednak ktoś, kogo wampirzyca kocha. Jest to tygrysica, zamknięta w zoo, choć jej żywiołem jest wolność. We dwie rozumieją się świetnie. Jednak pewnej nocy, gdy Risika zaczyna polować na terytorium swojego wroga, Aubrey'a, miłość jaką obdarzyła tygrysicę, zostaje wykorzystana przeciwko niej. Wtedy Aubrey wygrywa, tak samo jak ponad trzysta lat wcześniej, gdy podarował jej czarną różę. I choć zawsze budził w Risice strach i nienawiść, jeden czyn przechylił szalę obelg i wampirzyca postanawia rzucić mu wyzwanie, wreszcie udowodniając, nie tylko sobie, ale i wszystkim z gatunku wampirów, kto ma większą moc.


Książka jest krótka, napisana prosto i z pomysłem. Pokazuje rozwój duszy, która poprzez bodźce zewnętrze otaczającego świata, zmienia się nie do poznania i akceptuje istotę, którą się stała, choć wcześniej jej nienawidziła. Rachel przeradza się w Risikę, nie tylko z racji stania się wampirem, ale również za sprawą całkowitego odrzucenia ludzkich emocji oraz słabości. Dzięki temu staje się potężna oraz budzi strach w swym gatunku.

Być może nie jest to oryginalna historia, bo wampirów nam nie brak, jednak jest w niej coś, co mnie urzeka. Zapewne jest to spowodowane brakiem miłości pomiędzy istotami paranormalnymi a ludźmi, a dominacja jednych nad drugimi. Wracam do niej od czasu do czasu, ponieważ lubię czytać zdania, które się w niej znajdują. Mają swój styl, który w prostych słowach, przekazuje bardzo dużo emocji i doznań, traktując je prawdziwie, bez uczucia fałszu i nierealności. Cała atmosfera książki nie pozwala wedrzeć się sztuczności czy choćby odczuć, że dane wydarzenia są tylko fikcją.

Z czystym sercem mogę napisać, że mogłaby spodobać się osobom w niemal każdym wieku. To, że jest klasyfikowana raczej dla młodzieży, nie wpływa na negatywny odbiór jej przez dorosłych. Czytałam ją wielokrotnie, niemal każdego roku, więc mogę otwarcie powiedzieć, że jest napisana dla każdego. Pomimo prostego języka i akcji nie posiadającej dziesiątek wątków, książka posiada swój urok.


http://esperazna.blogspot.se/2015/10/w-gaszczach-mroku.html

Na samym początku należy zaznaczyć, że mam sentyment do tej książki. Należy również wiedzieć, że autorka pisząc W gąszczach mroku miała tylko 14 lat oraz bujną wyobraźnię. Trzeba też dodać fakt, iż książka powstała w 1999 roku, dlatego też odbiega odrobinę od rzeczywistości. Ale czy to źle? Nie, raczej nie. Ponieważ wampiry, o których przeczytać można w książce, to w...

Książka lekka i przyjemna, bardzo szybko ją przeczytałam co w sumie jest jedynym 'minusem'. Amelia ma talent.
Myślę, że to idealny wybór dla młodzieży, która chce poczytać coś o wampirach.

Książka lekka i przyjemna, bardzo szybko ją przeczytałam co w sumie jest jedynym 'minusem'. Amelia ma talent.
Myślę, że to idealny wybór dla młodzieży, która chce poczytać coś o wampirach.

Nie wiem co myśleć o tej książce. Dopiero co ją skończyłam. Niezaprzeczalnie czyta się ją bardzo dobrze.Kolejny plus, to wiek autorki. Jednak fabuła nijaka, mam wrażenie iż książka opisuje łowy bohaterki. Nie podobała mi się.

Nie wiem co myśleć o tej książce. Dopiero co ją skończyłam. Niezaprzeczalnie czyta się ją bardzo dobrze.Kolejny plus, to wiek autorki. Jednak fabuła nijaka, mam wrażenie iż książka opisuje łowy bohaterki. Nie podobała mi się.

Mam duży sentyment co do tej autorki i jej książek. Pierwsza, którą kupiłam z koleżanką w księgarni gdy byłam małą dziewczynką, książka o miłości z wampirem!genialna ,niepowtarzalna, i jedynym minusem jest to, że o wiele za krótka! Szczerze polecam .

Mam duży sentyment co do tej autorki i jej książek. Pierwsza, którą kupiłam z koleżanką w księgarni gdy byłam małą dziewczynką, książka o miłości z wampirem!genialna ,niepowtarzalna, i jedynym minusem jest to, że o wiele za krótka! Szczerze polecam .

❗TW: śmierć, krew, przemoc, brutalne opisy

1) Piszesz długą, ciekawą książkę
2) Usuwasz z niej wszystkie sceny, gdzie cokolwiek się dzieje i w których jest jakakolwiek akcja
3) Z pozostałych fragmentów powstaje ,,W gąszczach mroku"

❗TW: śmierć, krew, przemoc, brutalne opisy

1) Piszesz długą, ciekawą książkę
2) Usuwasz z niej wszystkie sceny, gdzie cokolwiek się dzieje i w których jest jakakolwiek akcja
3) Z pozostałych fragmentów powstaje ,,W gąszczach mroku"