Wiele książek zyskuje popularność dopiero po wyprodukowaniu filmu na ich temat. Zdobywają one wielbicieli oraz fankluby i nagle – ni stąd ni zowąd – któryś z miłośników danej produkcji dzieli się z przyjaciółmi wesołą wiadomością: Wiecie, że jest też książka? W taki też sposób ja dowiedziałam się o powieści „Tajemnica Rajskiego Wzgórza” autorstwa Elizabeth Goudge. Obejrzałam z młodszą siostrą w kinach ekranizację, która naprawdę mocno mi się spodobała. Pewnego razu przyszła ze szkoły z radosną nowiną, iż istnieje oryginał w wersji papierowej, którego oczywiście nie chciało jej się czytać (bo jakżeby inaczej?). Mnie natomiast zainteresowała i tą sympatyczną lekturę zakupiłam. Bo jakże tu nie wydać pieniędzy, kiedy okazuje się, iż była ona ulubioną historią Joanne Kathleen Rowling?

Główną bohaterką jest niepełnoletnia jeszcze Marynia Merryweather. Jej ojciec umiera i traci majątek, a ona wraz ze swoją opiekunką panną Heliotrop jest zmuszona przeprowadzić się do wuja mieszkającego w dosyć dalekiej odległości od Londynu. Z początku dziewczyna jest przerażona widokiem nowego domu. Nie znajduje się on w wielkim mieście, lecz w malutkiej wsi, gdzie zwierzęta odgrywają wielką rolę. W dodatku nastolatka widzi skazę w każdym najmniejszym szczególe dotyczącym miasteczka: nie podoba jej się wiek stangreta, okolica. W pewnym momencie jednak zaczyna dostrzegać zalety i odkrywa tajemnice powiązane z jej rodziną od wielu wieków. Natomiast w domu zaczynają dziać się dziwne rzeczy, a nikt nie ma zamiaru jej niczego wyjaśniać. Postanawia więc sama zgłębiać sekrety Księżycowego Dworu. Czy ma z nimi coś wspólnego inny, równie szlachetny ród? Czy piękne, różowe pelargonie są ważnym elementem układanki? A co ze stworzeniami: psem Wrolfem – kim jest i jakie ma zadania? A czy biały konik jest kimś więcej niż jedynie wymysłem wyobraźni?

„Tajemnica Rajskiego Wzgórza” to swoistego rodzaju baśń, która swoim klimatem niesamowicie mnie urzekła. Spodobały mi się czas, w jakim autorka umieściła akcję oraz miejsce, bo muszę napisać, że uwielbiam czytać o poprzednich stuleciach: gorsetach, spódnicach, pięknych pantofelkach. A o nich nie jest mało, gdyż ilość zamieszczonych przez pisarkę opisów jest wręcz niewiarygodna. Znajdziemy tam na przykład charakterystykę butów noszonych przez trzynastolatkę. I chyba z tego też powodu ta książka nie jest powieścią, którą się „połyka”. Czyta się ją przyjemnie, ale momentami następują „stopy”, przez które czytanie dosłownie rzecz biorąc stoi w miejscu. Są też jednak i zalety, a niewątpliwie należą do nich bohaterowie – nakreśleni są w sposób rewelacyjny: każdy jest inny, posiada swoje charakterystyczne cechy i każdy też wpasuje się do stereotypu typowego obywatela Anglii w dziewiętnastym wieku. Przyczynia się do tego wrażenia też język, jakim posługuje się Elizabeth Goudge. Otóż czuć w nim ten interesujący element, jaki występuje we wszystkich powieściach wydanych „kiedyś”.

„Tajemnicę Rajskiego Wzgórza” rekomenduję osobom interesującym się historią oraz tajemnicami. Z pewnością znajdą oni w książce coś, co przypadnie im do gustu. Jako przerywnik w ciężkich chwilach ta powieść się zupełnie nie nadaje. Jest dosyć „ciężka”, jednakże nie trzeba jej czytać jedynie w takim momencie. Dlatego też ją polecam, nie z całego serca, ale polecam…

Autor: Elizabeth Goudge
Tytuł polski: Tajemnica Rajskiego Wzgórza
Tytuł oryginalny: The Little White Horse
Ilość stron: 222
Premiera: 2009
Wydawnictwo: Świat Książki

http://czar-ksiazek.blog.onet.pl/057-Tajemnica-Rajskiego-Wzgorz,2,ID460322165,n

Wiele książek zyskuje popularność dopiero po wyprodukowaniu filmu na ich temat. Zdobywają one wielbicieli oraz fankluby i nagle – ni stąd ni zowąd – któryś z miłośników danej produkcji dzieli się z przyjaciółmi wesołą wiadomością: Wiecie, że jest też książka? W taki też sposób ja dowiedziałam się o powieści „Tajemnica Rajskiego Wzgórza” autorstwa Elizabeth Goudge....