(notka o wrażeniach z lektury pochodzi z 2006 roku)
Niezwykle wciągający i zawiły kryminał ukazujący społeczny bałagan w Kaliforni lat 50-tych ubiegłego wieku. A w centrum zdarzeń, niesamowity Philip Marlowe, bohater-zagadka, z jednej strony cynik z ironią idący przez świat, z drugiej romantyk porządkujący świat według swoich zasad, niekoniecznie zgodnych z prawem ;). Odważny, nieraz mocno uszczypliwy, czy nawet prowokujący los, mający jednak w sobie złotą szlachetność, która świetnie kontrastuje z charakterkami opryszków z jakimi owy bohater Chandlera nieustannie się zmaga :]. Już po tej jednej powieści można wyczuć, że pewne cechy osobowości Marlowe'a znajdziemy w kultowym bohaterze z prozy Cobena - Myronie Bolitarze ;). Cieszę się, że literatura kryminalna ma tak bogato zarysowane postacie prywatnych detektywów, bo ich zmagania z przestępczym światem naprawdę stanowią nie lada rozrywkę dla czytelnika :).

Wracając jeszcze do samej powieści "Długie pożegnanie", to muszę powiedzieć, że choć utwór ten nie ma tak szaleńczo przewrotnej fabuły jak współczesne nam kryminały, to jednak precyzja z jaką autor prowadzi nas - wraz z Marlowe'm - przez zakamarki Kalifornii dawnych lat, wprost urzeka swoją autentycznością! Świetne postacie, ujmujące dialogi, dramatyczne sytuacje i spięcia, głęboko ukazane studium psychologiczne człowieka walczącego z nałogiem i niemocą twórczą, wir zagadkowych zbrodni - oto chandlerowska recepta na sukces :). "Długie pożegnanie" z Philipem Marlowe'm w roli głównej, to kryminał-wzorzec, który czyta się z prawdziwą satysfakcją, zatem polecam skosztować tę perełkę!

(notka o wrażeniach z lektury pochodzi z 2006 roku)
Niezwykle wciągający i zawiły kryminał ukazujący społeczny bałagan w Kaliforni lat 50-tych ubiegłego wieku. A w centrum zdarzeń, niesamowity Philip Marlowe, bohater-zagadka, z jednej strony cynik z ironią idący przez świat, z drugiej romantyk porządkujący świat według swoich zasad, niekoniecznie zgodnych z prawem ;)....