Wchodzenie w prozę Raymonda Chandlera jest jednym z najlepszych zdarzeń literackich, które mogą nas spotkać. Ten styl ociekający wiecznymi potyczkami na ironię, ilość papierosowego dymu i alkoholu robi na mnie nieustanne wrażenie. Pozerstwo prozy w ogóle mi nie przeszkadza, bo Chandler znakomicie umiał przejrzeć ludzkie charaktery i pokazać gorzką stronę Ameryki. W „Pani w jeziorze” nasz ulubiony detektyw zmuszony jest ruszyć tyłek za miasto, żeby znaleźć żonę bogacza, która zaginęła jakiś czas temu.

Rozwikłanie tej zagadki odbywa się w klimacie gorąca, które swą lepkością osadza się na skórze bohaterów, a jeśli chodzi o portrety lokalesów, to ma się wrażenie, że i przesiąka pod nią. Pozornie trudne charaktery ludzkie podyktowane są jakże zwyczajnymi namiętnościami: chęcią wzbogacenia się, napicia się lub zwykłą żądzą. Właśnie te „normalne” wyzwalacze zmieniają człowieka w okrutną postać. I o tym w dużej mierze jest ten kryminał.

Wchodzenie w prozę Raymonda Chandlera jest jednym z najlepszych zdarzeń literackich, które mogą nas spotkać. Ten styl ociekający wiecznymi potyczkami na ironię, ilość papierosowego dymu i alkoholu robi na mnie nieustanne wrażenie. Pozerstwo prozy w ogóle mi nie przeszkadza, bo Chandler znakomicie umiał przejrzeć ludzkie charaktery i pokazać gorzką stronę Ameryki. W „Pani w...

Ta pozycja wydaje się dojrzalsza w porównaniu z np. „Głębokim snem”. Nadal opleciona bluszczem i epifitami porównań, przymiotników, opisów, a jednak już jakby mniej się mizdrzy do czytelnika, mniej oszałamia zaroślami słów i zawiłej fabuły. Tak czy owak ja lubię ten trochę kicz, trochę nadmiar bo ma sporo patyny i swój urok.

Ta pozycja wydaje się dojrzalsza w porównaniu z np. „Głębokim snem”. Nadal opleciona bluszczem i epifitami porównań, przymiotników, opisów, a jednak już jakby mniej się mizdrzy do czytelnika, mniej oszałamia zaroślami słów i zawiłej fabuły. Tak czy owak ja lubię ten trochę kicz, trochę nadmiar bo ma sporo patyny i swój urok.

To moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Kiedyś trzeba.. Czyta się dobrze, akcja jest wartka, fabuła niezła. Główny bohater całkiem sympatyczny.

To moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Kiedyś trzeba.. Czyta się dobrze, akcja jest wartka, fabuła niezła. Główny bohater całkiem sympatyczny.

Według mnie bardzo dobra. Jedna z lepszych Chadlera. Klimacik jest w każdnej, ale ta jakby mniej rwana, spójna, wszystko z sensem. Może to ten nowy przekład B. Czartoryskiego, bo naprawdę czuć było różnicę.

Według mnie bardzo dobra. Jedna z lepszych Chadlera. Klimacik jest w każdnej, ale ta jakby mniej rwana, spójna, wszystko z sensem. Może to ten nowy przekład B. Czartoryskiego, bo naprawdę czuć było różnicę.