Książka mocna, mroczna i prawdziwa. Realia akcji są tym co zwykłemu człowiekowi jawi się jako koszmar i nawet fakt, że wszystko działo się w odległych już, stalinowskich czasach niewiele zmienia kiedy się wie, że powieść jest książką autobiograficzną.
Akt pierwszy i drugi pochłonęłam błyskawicznie, zaledwie w ciągu dwóch dni. Oba wywarły na mnie spore wrażenie, oba zapadły w pamięć i zmusiły do refleksji nad losem osób niepełnosprawnych. Gdyby na tym zakończyło się "Na brzegu" wówczas wystawiłabym mu ocenę 8-9. Niestety to pozytywne wrażenie (o ile w kontekście takiej książki można w ogóle mówić o czymś pozytywnym) zepsuł akt trzeci, który jak dla mnie był dodany na siłę i zupełnie psujący tę wcześniejszą spójność dwóch pierwszych aktów. Na siłę wprowadzono tu jak dla mnie element szaleństwa, choroby psychicznej, tworzenia siebie na nowo, bo tak naprawdę niczego ten akt jak dla mnie nie wniósł.
Niemniej jednak książkę gorąco polecam. Warto ją przeczytać, po prostu.

Książka mocna, mroczna i prawdziwa. Realia akcji są tym co zwykłemu człowiekowi jawi się jako koszmar i nawet fakt, że wszystko działo się w odległych już, stalinowskich czasach niewiele zmienia kiedy się wie, że powieść jest książką autobiograficzną.
Akt pierwszy i drugi pochłonęłam błyskawicznie, zaledwie w ciągu dwóch dni. Oba wywarły na mnie spore wrażenie, oba zapadły...