Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To była trudna książka, chyba najtrudniejsza ze wszystkich, które kiedykolwiek czytałam. Nie ze względu na obszerność, toporność słów, miałkość treści czy papierowość fabuły, ale dlatego, że te historie mnie emocjonalnie sponiewierały.
Czytałam ją etapami, z przerwami na dojście do siebie, na wyrzucenia sprzed oczu wyobraźni tego o czym czytałam. Bo wiedzieć, zdawać sobie sprawę, że coś okrutnego działo się w trakcie wojny to jedno, ale uświadomić sobie to na podstawie opowieści o prawdziwych ludziach, prawdziwych historie to coś zupełnie innego.
Były momenty lżejsze i wręcz zabawne, szczególnie w "Drogą do Urzędowa" i "Od Stołpców po Kair", ale i tak nie brakowało miejsca na chwile zadumy, na gorzkie przełknięcie śliny. Były też fragmenty "Dziejów rodziny Korzenieckich" i całość "Reportaży z Wołynia", gdy łzy lały mi się z oczu a w gardle rosła gula, gdy zdawałam sobie sprawę, że to o czym czytam przydarzyło się komuś naprawdę. Że w jednych ludziach drzemie dobro, w innych bezwolność a w innych zło. Że dzikie czasu rodzą dziką moralność.
To nie jest książka, którą czyta się z przyjemnością. To nie jest książka, do której chętnie się wraca. To nie jest z pewnością książka, którą chciałoby się znać. Ale to książka, która jest pozycją obowiązkową. Żeby nie zapomnieć. Żeby pamiętać. Żeby choć w ten sposób uczcić pamięć ludzi, którzy w tamtych czasach nie mieli tyle szczęścia.

To była trudna książka, chyba najtrudniejsza ze wszystkich, które kiedykolwiek czytałam. Nie ze względu na obszerność, toporność słów, miałkość treści czy papierowość fabuły, ale dlatego, że te historie mnie emocjonalnie sponiewierały.
Czytałam ją etapami, z przerwami na dojście do siebie, na wyrzucenia sprzed oczu wyobraźni tego o czym czytałam. Bo wiedzieć, zdawać sobie...

Sarajewo w opisie przekonało mnie błyskawicznie, żeby sięgnąć po tę pozycję. Spodziewałam się opisu miasta i życia w nim w czasie pierwszej wojny światowej a zamiast tego dostałam... Coś o wiele bardziej wciągającego i magicznego, chociaż barwnych opisów Sarajewa tam niewiele. Mimo to miasto tamtych dni ożyło za sprawą mieszkających w nim ludzi, których spotykał główny bohater książki pisząc swoje dzienniki. Bo to właśnie dzienniki pisane przez pięć lat są osią książki.

To książka o książce, której nie można obecnie nigdzie dostać, książce, która w bliższym i dalszym czasie nadal nie zostanie wydana. Książka o autorze dzienników, który pod wpływem machiny wielkiej historii, ale przede wszystkim ludzi, których napotyka na swojej drodze zmienia się, dojrzewa, zaczyna dostrzegać więcej w sobie i wokół siebie. Opisuje codzienność miasta, często do bólu powtarzalną, w którą co i rusz wkrada się echo wojny i schyłku cesarstwa austro-węgierskiego; wszystko to głównie poprzez opisy poznanych ludzi, którzy zamieszkują ten sarajewski konglomerat.

To książka o człowieku i jego dziennikach, które nie istnieją. A jednak wszystko co zostało opisane jest absolutnie możliwe i rzeczywiste. Za sprawą wyimaginowanego karłowatego poszukiwacza idealnego klonu jaworu dostałam niewielką acz wciągającą opowieść o Sarajewie, które w 1914 roku zajaśniało na kartach historii zapoczątkowując wielką wojnę. Dziwną, tajemniczą, pozostawiającą wiele pytań, ale wciągającą.

Sarajewo w opisie przekonało mnie błyskawicznie, żeby sięgnąć po tę pozycję. Spodziewałam się opisu miasta i życia w nim w czasie pierwszej wojny światowej a zamiast tego dostałam... Coś o wiele bardziej wciągającego i magicznego, chociaż barwnych opisów Sarajewa tam niewiele. Mimo to miasto tamtych dni ożyło za sprawą mieszkających w nim ludzi, których spotykał główny...

Z pozoru prosta, trochę banalna, trochę odrealniona, momentami wręcz naiwna historia o przemijaniu, życiu, decyzjach, wpleceniu w wielkie koło historii. Niby nic a jednak ta książka dotyka czegoś nienazwanego, czegoś co porusza jakieś głębokie struny w głębi człowieka. Dla mnie - rewelacja.

Z pozoru prosta, trochę banalna, trochę odrealniona, momentami wręcz naiwna historia o przemijaniu, życiu, decyzjach, wpleceniu w wielkie koło historii. Niby nic a jednak ta książka dotyka czegoś nienazwanego, czegoś co porusza jakieś głębokie struny w głębi człowieka. Dla mnie - rewelacja.