Pamiętam, że kupiłem tą książkę, ponieważ jej autor napisał też zombie survival, którego szukałem. Później wziąłem ją na wyjazd, uznając za słabe czytadło, którego nie będzie szkoda nawet jeśli się zniszczy lub przepadnie w głuszy. Otworzyłem ją w autokarze i zamknąłem… dopiero, kiedy wysiedliśmy po paru godzinach, z oczami szeroko otwartymi i nadzieją, że powstanie druga część.

Wojna Z to zbiór wywiadów przeprowadzanych z ocalałymi z pandemii, która ogarnęła cały świat (maślane to masło, wiem). Dowiadujemy się, jak walka z zombie przebiegała w Stanach, w przeludnionych Indiach i w totalitarnej Korei Północnej. Autor prowadzi swoją narrację od momentu pojawienia się pierwszych przypadków „choroby”, przez ogólnoświatową panikę, aż do przełomu, kiedy ludziom udaje się zwalczyć zagrażające ich istnieniu zagrożenie i próbują powrócić do normalności. Nie ma tu głównego bohatera, są natomiast dziesiątki historii godnych opowiedzenia i przeczytania. Dzięki zastosowanej przez autora formie książkę pochłania się błyskawicznie, niemal tak szybko, jak przebiega rozwój epidemii.

Brooks napisałem jedną z moich ulubionych książek, do której już nie raz wracałem, mimo że na półkach czeka wiele innych interesujących pozycji. Co więcej, żeby zadbać o ten pierwszy egzemplarz, kupiłem jeszcze jeden, tak na wszelki wypadek. Dodam jeszcze, że Zombie survival też w końcu zdobyłem. Wybrałem się nawet na premierę filmu na podstawie powieści, a do kina rzadko chadzam, co świadczy o moim zachwycie. Niestety film, mimo że nie był zły, nie może się równać z pierwowzorem. Myślę, że zawiniło tutaj przede wszystkim pojawienie się głównego bohatera. Wojna Z to historia zwykłych ludzi postawionych w niezwykłych sytuacjach, a nie samotnego bohatera ratującego świat. Dzięki temu książka jest tak mocna i wiarygodna, podobnie jak np. Walking Dead Kirkmana. Bohaterowie nie są niezniszczalni, mają swoje wady i wątpliwości, czasem nawet umierają.

Pamiętam, że kupiłem tą książkę, ponieważ jej autor napisał też zombie survival, którego szukałem. Później wziąłem ją na wyjazd, uznając za słabe czytadło, którego nie będzie szkoda nawet jeśli się zniszczy lub przepadnie w głuszy. Otworzyłem ją w autokarze i zamknąłem… dopiero, kiedy wysiedliśmy po paru godzinach, z oczami szeroko otwartymi i nadzieją, że powstanie druga...