Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem, czy uda mi się w ogóle ten tytuł skończyć, ale już teraz trudno się powstrzymać od oceny. Jeśli byłby inkwizytorem, to ta książka dawno już by spłonęła. Złe jest absolutnie wszystko - świat przedstawiony jest straszliwie chaotyczny i nawet przewlekłe, rozbudowane ponad miarę opisy nic nie zmieniają. I tak nie wiadomo, co gdzie i jak.
Wątki i narracje rwane i przeplatane są tak, że chwila nieuwagi i już nie wiem, o kim w ogóle czytam. Sama fabuła jest intrygująca niczym gazetka Lidla, a czytając dialogi miałem wrażenie, że autor pisze też dla The Asylum. Gotrek należał do moich ulubionych bohaterów, a w tej książce aż się cieszę, gdy go nie ma. Świadomość, że ten człowiek napisał jeszcze dwa tomy i będę musiał je przeczytać jest bardziej przerażająca niż wszystkie armie Archaona

Nie wiem, czy uda mi się w ogóle ten tytuł skończyć, ale już teraz trudno się powstrzymać od oceny. Jeśli byłby inkwizytorem, to ta książka dawno już by spłonęła. Złe jest absolutnie wszystko - świat przedstawiony jest straszliwie chaotyczny i nawet przewlekłe, rozbudowane ponad miarę opisy nic nie zmieniają. I tak nie wiadomo, co gdzie i jak.
Wątki i narracje rwane i...

Muszę przyznać, że zmiana autora nie zaszkodziła cyklowi. Nowa przygoda w Karak Kadrim była krwawa, brutalna i mroczna, czyli dokładnie taka, jaka powinna być. Nie zabrakło przy tym ciężkiego humoru. Drażniła tylko pewna niekonsekwencja w nawiązywaniu do poprzednich tomów serii. Duży plus za wykorzystanie krasnoludów chaosu, minus za przerost formy w finale i przekoloryzowanie umiejętności szermierczych Felixa.

Muszę przyznać, że zmiana autora nie zaszkodziła cyklowi. Nowa przygoda w Karak Kadrim była krwawa, brutalna i mroczna, czyli dokładnie taka, jaka powinna być. Nie zabrakło przy tym ciężkiego humoru. Drażniła tylko pewna niekonsekwencja w nawiązywaniu do poprzednich tomów serii. Duży plus za wykorzystanie krasnoludów chaosu, minus za przerost formy w finale i...

Najciekawszym elementem całej historii jest niestety okładka. Dziwny, nadnaturalny Las, który mógł dać powiew świeżości do pokrytego kurzem oraz trącącego tonerem do ksero świata Zony nie jest ani na drugim, ani nawet na trzecim planie. Całość jest powtarzalna i schematyczna aż absurdalnie. Zabrakło jedynie mutanta nazwanego ku czci jakiegoś bohatera popkulturowego - jakiegoś balgora czy hulka, którego bohater o tajemniczej przeszłości mógłby pokonać ostatkiem sił. Świat jest nieciekawą kalką, bohaterowie zostali wycięci z szablonu, a fabuła pokolorowana niedbale, niczym u znudzonej czterolatki. Nie polecam

Najciekawszym elementem całej historii jest niestety okładka. Dziwny, nadnaturalny Las, który mógł dać powiew świeżości do pokrytego kurzem oraz trącącego tonerem do ksero świata Zony nie jest ani na drugim, ani nawet na trzecim planie. Całość jest powtarzalna i schematyczna aż absurdalnie. Zabrakło jedynie mutanta nazwanego ku czci jakiegoś bohatera popkulturowego -...