“Jak młode i jak stare mogą być dzieci” - myślę, że ten fragment dedykacji nie odnosi się wyłącznie do sytuacji głównego bohatera, który już w wieku sześciu lat stawiany jest w sytuacjach trudnych nawet dla dorosłego człowieka, ale przede wszystkim chodzi w nim o to, że nawet powieść młodzieżowa może być bardziej wymagająca i skomplikowana, że młodsi chcą przeczytać taki tytuł. Jednocześnie działa to w drugą stronę - po ten tytuł, mimo że w pełni młodzieżowy, zdecydowanie może sięgnąć dorosły.

Główny wątek tej książki to dziecięce siły wojskowe, które trenowane są po to aby zniszczyć kosmitów zagrażających Ziemi. Motyw wojskowy nie bardzo mnie interesuje, ale ten tytuł uczynił go atrakcyjnym, ponieważ poza rutyną ćwiczeń, bezwzględnością przełożonych i ciągłą rywalizacją pokazana jest psychika bohatera. Dużo treści skupia się właśnie na myślach i uczuciach Endera i jest to dobrze wplecione, nie popadając w przesadę jak w literaturze dziewczęcej.

Ciekawie zostają przedstawieni kosmici. Na początku nie wiemy o nich nic, poza tym, że ludzie przezywają ich ‘robale’. Cały czas pozostają w sferze tajemnicy, a opis wyglądu i pobieżna analiza zostają przybliżone dopiero pod koniec książki. Właściwie do samego końca nie znamy szczegółów. Główny protagonista pomimo iż istotnie został przedstawiony jako bohater, nie daje czarno białej odpowiedzi, czy wojskowe metody szkolenia dzieci oraz sam świat przedstawiony jest dobry. Sama Ziemia zajmuje mało opisów, ale dostajemy uniwersum bardzo ciekawe, gdzie na planecie zostaje kontrolowana liczba urodzin i tępione jest chrześcijaństwo.

Główny bohater to geniusz i taki z założenia ma być. Bez przerwy podkładają mu kłody pod nogi i prawie wszystko mu się udaje, choć zdecydowanie pozostawia to spory uszczerbek na psychice. Dzieci między szóstym, a dwunastym rokiem życia zostają pokazane na bardzo mądre, bardziej inteligentne nawet od dorosłych i to może kłóć w oczy, bo niektóre wydarzenia z tym związane są przerysowane. Trzeba przyjąć to jako koncepcje świata przedstawionego, co jest momentami trudne.

Gra Endera to dobry balans pomiędzy ciekawym światem przyszłości, walką z kosmitami, a ćwiczeniami na kosmicznej bazie wojskowej, ze świetnym zwrotem akcji na końcu, choć jego główną zaletą jest przedstawienie osobowości i psychiki głównego bohatera.

“Jak młode i jak stare mogą być dzieci” - myślę, że ten fragment dedykacji nie odnosi się wyłącznie do sytuacji głównego bohatera, który już w wieku sześciu lat stawiany jest w sytuacjach trudnych nawet dla dorosłego człowieka, ale przede wszystkim chodzi w nim o to, że nawet powieść młodzieżowa może być bardziej wymagająca i skomplikowana, że młodsi chcą przeczytać taki...