Książka nie ma fabuły. To raczej dyskusja filozoficzna.

Książka nie ma fabuły. To raczej dyskusja filozoficzna.

Okładka: 6/10
Treść: 4/10

Nie będę owijać w bawełnę – nie podobała mi się. Męcząca, nużąca i dłużąca się. Książka napisana jest w formie wiadomości (maili) wymienianych pomiędzy dwojgiem dawnych kochanków, którzy nie widzieli się od 30 lat. Stein, pragmatyczny realista i ateista, oraz Solrun – wrażliwa, uduchowiona chrześcijanka. Następuje wymiana poglądów, przy czym Solrun głównie stara się przekonać Steina do uznania ponadnaturalnych zjawisk, który z kolei twardo trzyma się biologii i nauki.

Dopiero ostatnich kilkadziesiąt stron wyjaśnia okoliczności ich rozstania (które wcześniej przywoływane, owiane są tajemnicą) i wspólnie skrywany sekret, ale to stanowczo za mało, by mnie wciągnąć w całą historię jako czytelnika. Końcówka też przedramatyzowana. Po prostu nie, nie i jeszcze raz NIE.

Okładka: 6/10
Treść: 4/10

Nie będę owijać w bawełnę – nie podobała mi się. Męcząca, nużąca i dłużąca się. Książka napisana jest w formie wiadomości (maili) wymienianych pomiędzy dwojgiem dawnych kochanków, którzy nie widzieli się od 30 lat. Stein, pragmatyczny realista i ateista, oraz Solrun – wrażliwa, uduchowiona chrześcijanka. Następuje wymiana poglądów, przy czym...

Na tle kilku innych książek Gaardera, które czytałam, ta wydała mi się dość monotonna (ale 6 gwiazdek przyznane przez pryzmat uwielbienia to tylko świadectwo, że od J.G. wyjątkowo dużo oczekuję :).
Za jedno nieodmiennie cenię autora: potrafi demonstrować chrześcijański światopogląd w sposób kompletnie niedemonstracyjny, niezwykle subtelny i taktowny, łatwy do zaakceptowania nawet dla zdeklarowanego ateisty. Każda z jego książek to mocny głos w dyskusji o wierze, ale głos o takim kolorycie, który - w odróżnieniu od katolskiego wrzasku - skłania do zastanowienia i zaprasza do rozmowy.

Na tle kilku innych książek Gaardera, które czytałam, ta wydała mi się dość monotonna (ale 6 gwiazdek przyznane przez pryzmat uwielbienia to tylko świadectwo, że od J.G. wyjątkowo dużo oczekuję :).
Za jedno nieodmiennie cenię autora: potrafi demonstrować chrześcijański światopogląd w sposób kompletnie niedemonstracyjny, niezwykle subtelny i taktowny, łatwy do...

Książka przepełniona ciekawymi przemyśleniami odnośnie racjonalizmu i metafizyki. Nietuzinkowa. Zmusza też do spojrzenia na życie z innej perspektywy. Człowiek w odniesieniu do wszechświata, czasu czy śmierci.

Książka przepełniona ciekawymi przemyśleniami odnośnie racjonalizmu i metafizyki. Nietuzinkowa. Zmusza też do spojrzenia na życie z innej perspektywy. Człowiek w odniesieniu do wszechświata, czasu czy śmierci.

#13/15
To już druga książka Gaardera w moim #52bookchallengePL, zupełnie inna od poprzedniej. Cała historia spisana jest w formie maili, wymienianych pomiędzy dwójką, bliskich sobie kiedyś, ludzi. Co stało się trzydzieści lat temu, że

„już po kilku dniach każde z nich patrzyło w swoją stronę? Dlaczego stracili zdolność czy też wolę spoglądania sobie w oczy?”

Nie jest to opowieść o miłości, żaden romans, nic z tych rzeczy. Książka porusza tematy egzystencjalne. Czy istnieje Bóg? Co to jest świadomość? Co było przed wielkim wybuchem? Czy jesteśmy sami we wszechświecie? Co się dzieje z nami po śmierci? Oczywiście dostajemy jedynie przypuszczenia, ale pozwalają one wypracować sobie nasze własne odpowiedzi. Polecam tym, którzy od książki oczekują więcej niż tylko rozrywki.

#13/15
To już druga książka Gaardera w moim #52bookchallengePL, zupełnie inna od poprzedniej. Cała historia spisana jest w formie maili, wymienianych pomiędzy dwójką, bliskich sobie kiedyś, ludzi. Co stało się trzydzieści lat temu, że

„już po kilku dniach każde z nich patrzyło w swoją stronę? Dlaczego stracili zdolność czy też wolę spoglądania sobie w oczy?”

Nie jest to...

fascynująca bo obfitująca w wiedzę książka, bardziej dla ścisłowców ;) ciekawa konfrontacja twardego, materialistycznego męskiego podejścia z miękkim, uduchowionym podejściem kobiecym do ludzkiej egzystencji.

fascynująca bo obfitująca w wiedzę książka, bardziej dla ścisłowców ;) ciekawa konfrontacja twardego, materialistycznego męskiego podejścia z miękkim, uduchowionym podejściem kobiecym do ludzkiej egzystencji.

Duże rozczarowanie autorem. Paplanina, na dodatek mało interesująca. Znudziłam, znużyłam, odłożyłam...

Duże rozczarowanie autorem. Paplanina, na dodatek mało interesująca. Znudziłam, znużyłam, odłożyłam...

Dziwna to książka, ale jest w niej tyle piękna. A historia wciąga tak, że chce się zwiedzić te wszystkie miejsca i poszukać zaginionego szala.

Dziwna to książka, ale jest w niej tyle piękna. A historia wciąga tak, że chce się zwiedzić te wszystkie miejsca i poszukać zaginionego szala.

Nigdy dosyć. Można czytać w nieskończoność.

Nigdy dosyć. Można czytać w nieskończoność.

Miałam ochotę porzucić książkę po pierwszych kilkudziesięciu stronach. Poleciła mi ją koleżanka mówiąc, że jest dobra i że powinnam po nią sięgnąć. Początkowo nudziła mnie strasznie- konfrontacja babskiego gadania z racjonalnym spojrzeniem na świat faceta z dodatkiem "opisz mi jak wygląda miejsce, w którym właśnie jesteś", albo "och, zjadłam 5 czereśni!". Wymiana maili po wielu latach od rozstania się dwojga kochanków. Lukier ze strony kobiety, przytaczanie faktów o powstaniu świata przez mężczyznę, jako wymiana światopoglądów. Kiedy skończyły się przemyślenia związane z postrzeganiem świata, a dawna para opowiedziała sobie na nowo przyczynę swojego rozstania, pojawił się u mnie cień zainteresowania ich historią. Książka dużo nadrobiła ostatnimi 40 stronami, jednak i tak nie jestem nią zachwycona.

Miałam ochotę porzucić książkę po pierwszych kilkudziesięciu stronach. Poleciła mi ją koleżanka mówiąc, że jest dobra i że powinnam po nią sięgnąć. Początkowo nudziła mnie strasznie- konfrontacja babskiego gadania z racjonalnym spojrzeniem na świat faceta z dodatkiem "opisz mi jak wygląda miejsce, w którym właśnie jesteś", albo "och, zjadłam 5 czereśni!". Wymiana maili...