Zmusza do wyjścia ze swojej strefy komfortu, do zadawania sobie pytań o świat, który zostawimy w spadku naszym wnukom. Z pewnością nie jest to łatwa lektura, filozoficzne podejście autora do każdego aspektu staje się czasem zawiłe, aczkolwiek ja bardzo cenię taką formę literacką.

Zmusza do wyjścia ze swojej strefy komfortu, do zadawania sobie pytań o świat, który zostawimy w spadku naszym wnukom. Z pewnością nie jest to łatwa lektura, filozoficzne podejście autora do każdego aspektu staje się czasem zawiłe, aczkolwiek ja bardzo cenię taką formę literacką.

Postaram się zapomnieć o tej pozycji Gaardera, tak jak zapomniałam o kilku poprzednich. Chcę go kochać za Zofię, Dżokera, Mayę, za "Hej, czy jest tu kto?" i "W zwierciadle, niejasno". Ta książka to list do wnuków, stosik raczej banalnych przemyśleń bez większego ładu i składu, bardzo luźno i na siłę powiązanych.

Postaram się zapomnieć o tej pozycji Gaardera, tak jak zapomniałam o kilku poprzednich. Chcę go kochać za Zofię, Dżokera, Mayę, za "Hej, czy jest tu kto?" i "W zwierciadle, niejasno". Ta książka to list do wnuków, stosik raczej banalnych przemyśleń bez większego ładu i składu, bardzo luźno i na siłę powiązanych.

Gaarder pisze list otwarty do swych wnuków i wraca do filozofii. Ukazuje nam swoją filozofię życia.
Ukazuje przeszłość, teraźniejszość i zastanawia się nad przyszłością. Porusza tematy ekologiczne, pisze o miłości, kosmosie, relacjach.
To piękny list, osobisty. I na pewno będzie stanowić niezwykła pamiątkę dla wnuków autora. Ukazuje jak ważne jest nasze tu i teraz. Jaka ciąży na nas odpowiedzialność, jak wiele ludzkość zrobiła i jak wiele zniszczyła. Autor stawia pytania, przytacza anegdoty z życia praz fakty naukowe.
Czyta się bardzo przyjemnie, lektura pozwala nam zwolnić w codziennym biegu i zastanowić się nad życiem.

Gaarder pisze list otwarty do swych wnuków i wraca do filozofii. Ukazuje nam swoją filozofię życia.
Ukazuje przeszłość, teraźniejszość i zastanawia się nad przyszłością. Porusza tematy ekologiczne, pisze o miłości, kosmosie, relacjach.
To piękny list, osobisty. I na pewno będzie stanowić niezwykła pamiątkę dla wnuków autora. Ukazuje jak ważne jest nasze tu i teraz. Jaka...

Tyle lat po brawurowym "Świecie Zofii" czekałam na książkę Gaardera... Za wysoko postawiłam poprzeczkę. Ciekawa formuła listu do wnuków, nie zatarła wrażenia, że czytam o utartych frazesach.

Tyle lat po brawurowym "Świecie Zofii" czekałam na książkę Gaardera... Za wysoko postawiłam poprzeczkę. Ciekawa formuła listu do wnuków, nie zatarła wrażenia, że czytam o utartych frazesach.

To nie jest Jostein Gaarder, którego chcę pamiętać.
Nie jest to dla mnie lektura filozoficzna. Jest pięknym zbiorem listów pisanych do wnuków. I w tym na pewno jest duża wartość. Jednak niczego poza taka wzruszającą formą nie doszukałam się w tej książce.

To nie jest Jostein Gaarder, którego chcę pamiętać.
Nie jest to dla mnie lektura filozoficzna. Jest pięknym zbiorem listów pisanych do wnuków. I w tym na pewno jest duża wartość. Jednak niczego poza taka wzruszającą formą nie doszukałam się w tej książce.

Jedna z tych książek, które dają do myślenia. I pewne zagadnienia siedzą w naszej głowie jeszcze przez dłuższy czas po odłożeniu książki.

Bardzo podoba mi się forma w jakiej jest ta książka pisana- dziadek opowiada w formie listu wszystko swoim wnuczkom, no czyż nie jest to urocze samo w sobie?

Dużo osobistych przemyśleń, zrozumienia aktualnego świata. Dużo tutaj wzmianek o naturze, ekologi, o tym jak to będzie za kilka lat… czy nasza planeta udźwignie to wszystko? Czy zaczniemy o nią dbać? Jest też sporo o religii, ale i miłości i o tym, że czas nie stoi w miejscu, biegnie nieubłaganie…

Współpraca.

Jedna z tych książek, które dają do myślenia. I pewne zagadnienia siedzą w naszej głowie jeszcze przez dłuższy czas po odłożeniu książki.

Bardzo podoba mi się forma w jakiej jest ta książka pisana- dziadek opowiada w formie listu wszystko swoim wnuczkom, no czyż nie jest to urocze samo w sobie?

Dużo osobistych przemyśleń, zrozumienia aktualnego świata. Dużo tutaj...

List dziadka, do jego wnuków. Piękny i osobisty. Autor opowiada o swoim zachwycie światem, filozoficznym spojrzeniu, pozwala równocześnie czytelnikowi zastanowić się nad tym, co w życiu ważne.

List dziadka, do jego wnuków. Piękny i osobisty. Autor opowiada o swoim zachwycie światem, filozoficznym spojrzeniu, pozwala równocześnie czytelnikowi zastanowić się nad tym, co w życiu ważne.

Za piękna okładka z księżycem kryje się równie tajemniczą i intrygująca co księżyc książka.

Autor skupia się na filozofii, próbując w sposób osobisty jak i literackie zrozumieć świat. Czy nie wszyscy tego próbujemy? Porusza tutaj tematy związku, religii, starzenia się, miłości, życia i śmierci.

Szeroka gama tematów pozwala zagłębić się w rozmyślenia, skłania do refleksji i zastanowienia się nad sobą i nad życiem.

Obok tego wszystkiego jest opowieść o Ziemi, o kosmicznym porządku świata i wielkim Wybuchu. Głębokie rozważania na wiele tematów a do tego pytanie, czy my jako ludzie będący tu teraz zadbamy o nasza cywilizacje? Jak mówi Autor, no nasza odpowiedzialność bo to my tu teraz jesteśmy.

Ciekawa i skłaniająca do przemyśleć książka.

Za piękna okładka z księżycem kryje się równie tajemniczą i intrygująca co księżyc książka.

Autor skupia się na filozofii, próbując w sposób osobisty jak i literackie zrozumieć świat. Czy nie wszyscy tego próbujemy? Porusza tutaj tematy związku, religii, starzenia się, miłości, życia i śmierci.

Szeroka gama tematów pozwala zagłębić się w rozmyślenia, skłania do refleksji...