Publicystyka
64
Najnowsze artykuły
Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!
1
ArtykułyBracia Grimm w Poznaniu. Rozmawiamy z autorkami najważniejszego literackiego odkrycia tego roku
2
Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynu
4
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 25
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LCPowiązane treści
Skafander i motyl Jean-Dominique Bauby
Nie jestem w stanie ocenić tej pozycji, bo tego zwyczajnie nie da się czytać. Treść wydaje się dobra, ale niestety wydawca postanowił zaoszczędzić i książka nie przeszła ani przed redakcję. W rezultacie jest pełna błędów językowych. Na każdej stronie pojawiają się kwiatki w postaci "poziomu czczości", "ludzi w komie" i "obłożonych oskrzeli". Moim osobistym faworytem jest fragment o włosie, który wyrastał autorowi z mózgu. Bardzo poważnie zastanawiam się, czy osoby, które wystawiają tej książce pozytywne recenzje w ogóle ją czytały. Dziwnie wątpię. Ogólnie jest mi bardzo przykro, bo to mogłaby być naprawdę wspaniała lektura, gdyby wydawca zainwestował w korektę... Naprawdę wstyd.Skafander i motyl Jean-Dominique BaubyKtoś poniżej napisał, że jest rozczarowany, bo oczekiwał od autora przekazania czegoś naprawdę przełomowego, opisania syndromu zamknięcia w niespotykany wcześniej, poruszający sposób. Moim zdaniem autor dokładnie to zrobił. Bo czy ktoś z nas zastanawia się nad tym, że trzeba przełknąć ślinę, albo potrzeć oko kiedy wpadnie nam do niego rzęsa? Czy ktoś próbował powstrzymać się od odruchu i spróbować co się wtedy czuje? A to tylko namiastka. Zamknięcie w grobie za życia, kiedy się wszystko widzi i słyszy, ale nas nie słyszy nikt. Samotne, ciągnące się godziny bezruchu, kiedy zostaje nam tylko myśleć, o swoim życiu, o tym co zrobiliśmy nie tak, albo czego nie zrobiliśmy. O tym, że nic więcej nas nie czeka, oprócz kolejnego dnia, kiedy będziemy krzyczeć powieką, w nadziei że ktoś ten krzyk zauważy i zechce zrozumieć. Czy to za mało? Próbowałam przez 2 minuty mrugać powieką " na żądanie", tak jak musiał robić to autor, przy odpowiedniej literze: zmęczyłam się tym po minucie. Spróbujcie, a zrozumiecie, dlaczego najpierw redagował w głowie całe zdania, a dopiero potem je dyktował swojej asystentce, zrozumiecie jaki nadludzki wysiłek został włożony w to, byśmy mogli poznać życie z tamtej strony. Ja jestem pełna podziwu. Nie wiem czy dałabym radę.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
