Dziwne, ale mogłoby być niezłe.
Pomysł i ogólny zarys fabuły jest niezły. Pozostałe meandry fabuły oraz opisana akcja są do przyjęcia. Tym co kładzie powieść na całej linii są beznadziejne dialogi oraz kiepskie kreacje postaci.

Dziwne, ale mogłoby być niezłe.
Pomysł i ogólny zarys fabuły jest niezły. Pozostałe meandry fabuły oraz opisana akcja są do przyjęcia. Tym co kładzie powieść na całej linii są beznadziejne dialogi oraz kiepskie kreacje postaci.

Taka se. W opisie powieści było info, że jest podobna do Bastoniu, dlatego ją kupiłam ojcu na święta, no ale ktoś chyba słono zapłacił za taką uszlachetnioną recenzję.Książka na początku była naprawdę całkiem dobra, jednak w pewnym momencie zrobiło się gorzej, treść stała się jakaś taka strasznie chaotyczna, jestem uważnym czytelnikiem ale w pewnym momencie to się nawet poczułam zagubiona,a wręcz pogubiona. Było tez parę momentów, w którym pisarz był niespójny i niekonsekwentny co mnie osobiście przeszkadzało, bo tak na odwal się to i ja mogę pisać książki...temat był interesujący i na początku książką wydała mi się dosyć nowatorska i zaskakująca ale im dalej tym było gorzej. Koniec też jakiś taki urwany, nie wiadomo co z generałami, jednym i drugim, nie wiem czy miała powstać druga część czy nie, jednak jeśli nie to można było pokończyć wszystkie zaczęte watki. Oczywiście w paru miejscach było ciekawie, i parę rzeczy było dobrze wymyślonych dlatego tez ocena dobry :) Jednak do "Bastonu" to tej książce jest baaaardzo bardzo daleko.

Taka se. W opisie powieści było info, że jest podobna do Bastoniu, dlatego ją kupiłam ojcu na święta, no ale ktoś chyba słono zapłacił za taką uszlachetnioną recenzję.Książka na początku była naprawdę całkiem dobra, jednak w pewnym momencie zrobiło się gorzej, treść stała się jakaś taka strasznie chaotyczna, jestem uważnym czytelnikiem ale w pewnym momencie to się nawet...

Martin Winters prowadzi badania archeologiczne piramidy Cheopsa w swoim laboratorium na Uniwersytecie Stanowym w Uriah. Sensacyjne wyniki dowodzą, że Wielkiej Piramidy nie zbudowano w ciągu kilku lat, ale proces podzielono na kilka etapów, który rozpoczął się sześć tysięcy lat przed naszą erą. Jeszcze większą zagadkę stanowi fakt zniszczenia Piramidy w przeciągu zaledwie pięciu minut. Z gruzowiska wyłania się gigantyczna soczewka, która sprawia wrażenie niebezpiecznej. Cóż to za technologia, która wyzwala energię zdolną do wysadzenia w powietrze całej budowli?

Czternaście ataków terrorystycznych, do których dochodzi, ma miejsce w odległości dziesięciu tysięcy kilometrów od osi wyznaczonej przez biegun północny i oddalony od niego o osiemnaście tysięcy kilometrów punkt. Każdy atak rozpoczął się w starożytnych ruinach. Rodzi się pytanie: kto stworzył soczewki, które w każdym miejscu po wybuchu znalazły się na zgliszczach?

Kalendarz stworzony przez Majów wyznacza koniec naszej epoki na 21 grudnia 2012 roku. Jest to data zimowego przesilenia. Czy przepowiednia się sprawdzi i nastąpi koniec świata? Czy jest szansa na uratowanie naszej planety? Jaką rolę odegra archeolog wraz ze swoją rodziną?

"2012: Wojna o dusze" to elektryzujący thriller, który wciąga czytelnika już od pierwszej strony i trzyma w napięciu aż do ostatniej karty. Osobiście bardzo lubię tematykę katastroficzną zarówno w filmach, jak i literaturze, dlatego sięgnęłam po tę książkę. Jednak do połowy powieści, kiedy akcja toczyła się wokół końca świata, czytałam z zapartym tchem, ale gdy w akcję została wpleciona zbyt duża dawka fikcji literackiej, pod postacią przenikania równoległych światów, obecności tułaczy, lektura trochę obniżyła lot. Przynajmniej w moim uznaniu. Z tego względu jestem zmuszona obniżyć ocenę za całokształt. Polecam jedynie prawdziwym fanom gatunku science fiction, z pewnością znajdą coś dla siebie.

Martin Winters prowadzi badania archeologiczne piramidy Cheopsa w swoim laboratorium na Uniwersytecie Stanowym w Uriah. Sensacyjne wyniki dowodzą, że Wielkiej Piramidy nie zbudowano w ciągu kilku lat, ale proces podzielono na kilka etapów, który rozpoczął się sześć tysięcy lat przed naszą erą. Jeszcze większą zagadkę stanowi fakt zniszczenia Piramidy w przeciągu zaledwie...

Do kupienia tej książki zachęciły mnie dwie rzeczy. Cena (9,90zł) oraz - w większym stopniu - zdanie umieszczone z tyłu okładki: "Doskonała gratka dla fanów apokaliptycznych wizji świata w stylu Bastionu Stephena Kinga"
NIE.
Dobrze było jedynie w pierwszym rozdziale. Reszta książki to jazda po równi pochyłej. Pod koniec czytanie sprawiało mi wręcz ból. Paradoks goni paradoks, akcja infantylna i groteskowa jak horror klasy F.

Do kupienia tej książki zachęciły mnie dwie rzeczy. Cena (9,90zł) oraz - w większym stopniu - zdanie umieszczone z tyłu okładki: "Doskonała gratka dla fanów apokaliptycznych wizji świata w stylu Bastionu Stephena Kinga"
NIE.
Dobrze było jedynie w pierwszym rozdziale. Reszta książki to jazda po równi pochyłej. Pod koniec czytanie sprawiało mi wręcz ból. Paradoks goni...

Najgorsza książka jaką czytałem.

Najgorsza książka jaką czytałem.

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia. Zresztą zmieniały się one z każdą stroną...
Tak szczerze powiedziawszy to nawet nie wiem jak mam zabrać się do tej recenzji...

Whitley Strieber stworzył coś oryginalnego. Raz czytamy o Wylim Daleu (nie jestem pewna, czy tak to się pisze) a raz o Martinie Wintersie. Pierwszy jest pisarzem i mieszka na Ziemi. Normalnej planecie, takiej na której i my mieszkamy. Ma żonę i dwójkę dzieci. Pewnego dnia napadają go obcy. Pisze o tym książkę, która sprawiła, że... stał się pośmiewiskiem. Wylie już sam nie wiem czy było to prawdą czy nie. Teraz pracuje nad nową książką. Ale ta książka jest inna. Ma wrażenie, że to nie on ją pisze. Jego palce same natrafiają na odpowiednie litery. Jest jeszcze coś. Wierzy, że to co pisze dzieje się na prawdę. A pisze właśnie o archeologu Martinie Wintersie. Mieszka on na Ziemi z dwoma Księżycami. Tak jak Wylie ma żonę i dójkę dzieci, mieszka w tym samym mieście i mieszkańcy są tacy sami tylko z innymi imionami... Wszystko jest bardzo dziwne. Wylie twierdzi, że książka go opętała. Na Ziemię gdzie mieszka Martin przybywają obcy. Chcą przywłaszczyć sobie planetę.
Soczewki, które umożliwiają przejścia między światami. Obcy, którzy wyglądają jak gady. Dyski. Tułacze...

Dalej po prostu nie wiem co pisać. W książce jest wszystkiego za dużo, żeby to OPISAĆ...
Raz uważałam powieść Striebera za fantastyczną. Kilka stron później pisarz tak namieszał, że nie wiedziałam co myśleć. To co opisuje Wylie Dale niby jest prawdą. Okazuje się jednak, że Wylie także jest obcym, który przybył na Ziemię z jednym Księżycem z misją... Jego Ziemska żona to jego żona na planecie obcych.. Jego dzieci zaś wszystko wiedzą. On potem nic nie wie. Na końcu żona Martina, która była tułaczem staje się normalna i powraca do męża, a ich córka wraca jakby zza światów.. Umarła, ale żyje. Ja naprawdę gubiłam się w tej książce. I nawet po jej przeczytaniu się gubię. Czasami w ogóle nie było wiadomo o co chodzi. Autor w pewnych momentach przeczył sam sobie... Myślę, że moja recenzja jest bez ładu i składu, ale niestety ta książka też taka jest.

No cóż... Dziwna, fajna, dziwna, dziwna, pomieszana. No nie wiem. Jeśli ktoś ma czas, aby analizować każdą stronę piętnaście minut to polecam, bo może ją zrozumie. A tak to nie wiem... No nie wiem!

"Miłość to największy skarb, istniejemy tylko po to, żeby ją odczuwać, musimy skrupulatnie pielęgnować wszystkie jej rodzaje, ponieważ krańcowo różni się od innych aspektów naszego życia. Po śmierci zapominamy praktycznie o wszystkim, znikają nazwiska, wydarzenia, osiągnięcia i porażki, ale miłość nie zostaje zapomniana".*

6,5/10

*Whitley Strieber "2012: Wojna o dusze"

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia. Zresztą zmieniały się one z każdą stroną...
Tak szczerze powiedziawszy to nawet nie wiem jak mam zabrać się do tej recenzji...

Whitley Strieber stworzył coś oryginalnego. Raz czytamy o Wylim Daleu (nie jestem pewna, czy tak to się pisze) a raz o Martinie Wintersie. Pierwszy jest pisarzem i mieszka na Ziemi. Normalnej...

Pozycja dla fanatyków gatunku.

Pozycja dla fanatyków gatunku.

Mam wrażenie że autor pisał tę książkę pod wpływem narkotyków bo, mówiąc kolokwialnie, nic się tu kupy nie trzyma. Strata czasu i papieru.

Mam wrażenie że autor pisał tę książkę pod wpływem narkotyków bo, mówiąc kolokwialnie, nic się tu kupy nie trzyma. Strata czasu i papieru.

Średnia książka. Przeczytać można, ale czy warto? Ciągle się zastanawiam...

Średnia książka. Przeczytać można, ale czy warto? Ciągle się zastanawiam...

Może nie czyta się wyjątkowo lekko ale bardzo mi odpowiadał klimat tej historii. Wiele połączonych wątków z innych historii połączone w nową opowieść. Fajna

Może nie czyta się wyjątkowo lekko ale bardzo mi odpowiadał klimat tej historii. Wiele połączonych wątków z innych historii połączone w nową opowieść. Fajna