W tej książce znalazłem to co lubię: wartką akcję, niewyjaśnioną zagadkę, tajne organizacje. Żałuję, że do tej pory nie powstała kolejna książka - złoto. Długo na nią czekam, ale chyba się nie doczekam ;)

W tej książce znalazłem to co lubię: wartką akcję, niewyjaśnioną zagadkę, tajne organizacje. Żałuję, że do tej pory nie powstała kolejna książka - złoto. Długo na nią czekam, ale chyba się nie doczekam ;)

Książka ciekawa, na uwagę zasługują dwie rzeczy. Po pierwsze nie jest to kolejna pozycja z serii "Kościół Katolicki to największa zbrodnicza organizacja na świecie", chociaż tak mogłoby się wydawać po opisie na okładce. Po drugie, niecodzienne zakończenie, raczej się tego nie spodziewałem. Polecam.

Książka ciekawa, na uwagę zasługują dwie rzeczy. Po pierwsze nie jest to kolejna pozycja z serii "Kościół Katolicki to największa zbrodnicza organizacja na świecie", chociaż tak mogłoby się wydawać po opisie na okładce. Po drugie, niecodzienne zakończenie, raczej się tego nie spodziewałem. Polecam.

Bardzo fajna książka, choć trzeba uważnie czytać by nie zgubić wątków poszczególnych bohaterów. Widać pewne podobieństwo do książki ,,Anioły i demony". Jedynym rozczarowaniem było zakończenie, ponieważ z chęcią przeczytałabym drugą cześć, która niestety nie ukazała się w polskim języku...

Bardzo fajna książka, choć trzeba uważnie czytać by nie zgubić wątków poszczególnych bohaterów. Widać pewne podobieństwo do książki ,,Anioły i demony". Jedynym rozczarowaniem było zakończenie, ponieważ z chęcią przeczytałabym drugą cześć, która niestety nie ukazała się w polskim języku...

Mam dystans do książek z gatunku w którym bryluje Dan Brown. Mam też dystans do autorów którzy do fali popularności Dana Browna się najzwyklej w świecie podczepiają by zarobić. I całe szczęście pan Savile nie jest literackim sępem. Z początku można mu zarzucić, że pomysł - "znowu ktoś ostrzy kosę na Kościół katolicki i jak damy mu więcej czasu to spokojnie zapanuje nad światem", został już wielokrotnie przewałkowany w literaturze. A jednak widać światełko w tunelu.

Wraz z kolejnymi kartkami zmieniałem zdanie o autorze. Na lepsze, bo choć fabuła to silna fikcja, czyta się z zaciekawieniem. Rozdziały są krótkie i dynamiczne. Otoczka religijna została tu sprowadzona do jednolitych faktów i nie przypomina wcale tego co uczono nas w szkole na religii - że Biblia to dzieło które należy traktować jako wielką przenośnię o wielu poziomach i aspektach. Autor podaje zinterpretowane w sposób jednoznaczny fakty spod pióra Ewangelistów, i co zadziwiające są to stwierdzenia bardzo trafne. Tym właśnie zabiegiem autor wygrał walkę o uwagę czytelnika.

Co do bohaterów można gdybać. Z terrorystami dają sobie radę tylko tajne służby i tu nas autor niczym nie zaskoczył. Ekipa do walki z poplecznikami Judasza jest na wzór amerykański - każdy jest inny, ale razem tworzą całość. Fajnie, że autor pokazał ich jako samotnych wilków o wspólnym celu, bo każdy z nich inaczej do niego dąży. Jednak wraz zakończeniem odniesiecie wrażenie, że bohaterowie nie rozwinęli się w jakiś szczególny sposób i niewiele pokazali.

A propos zakończenia. Liczyłem, że to zwarta historia. Przyznam, że zakończenie trochę rozczarowuje, bo nie informuje czytelnika czy będzie kontynuacja, czy może autor chciał tylko zamyślić czytelnika nad mechanizmami rządzącym światem i tyle. Punkt kulminacyjny poszukiwania "kto za tym wszystkim stoi" jak dla mnie banalny i przypomina grę w Cluedo. Wykreślamy, wykreślamy, aż zostaje jeden. I ten niedosyt, gdy ważną personą mógł być ktoś o wiele lepszy w tej książce....

Na koniec muszę przyznać, że pomimo paru minusów warto sobie tą książkę przeczytać, bo po pierwsze "jest przemyślana" i po drugie, pomysł autora wypalił - jest o poprostu interesujący.

Mam dystans do książek z gatunku w którym bryluje Dan Brown. Mam też dystans do autorów którzy do fali popularności Dana Browna się najzwyklej w świecie podczepiają by zarobić. I całe szczęście pan Savile nie jest literackim sępem. Z początku można mu zarzucić, że pomysł - "znowu ktoś ostrzy kosę na Kościół katolicki i jak damy mu więcej czasu to spokojnie zapanuje nad...

Ciekawy pomysł, szybka akcja, fajny zabieg z tym, że nie ma jednego głównego bohatera tylko śledzimy poczynania wszystkich agentów osobno. No i lubię jak w to wszystko wmieszana jest religia. Tak wiem, że ostatnio tego było sporo, ale tu jest to naprawdę intrygujące. Polecam!

Ciekawy pomysł, szybka akcja, fajny zabieg z tym, że nie ma jednego głównego bohatera tylko śledzimy poczynania wszystkich agentów osobno. No i lubię jak w to wszystko wmieszana jest religia. Tak wiem, że ostatnio tego było sporo, ale tu jest to naprawdę intrygujące. Polecam!

Judasz Iskariota nie był zdrajcą. Był ofiarą namiętności, zawiści, zbiegu okoliczności. Ta wiedza, przekazywana z pokolenie na pokolenie przez potomków Judasza, doprowadzić może do zniszczenia chrześcijaństwa, wiary… I oto dzień zapłaty nadchodzi. W trzynastu wielkich miastach na całym świecie, o tej samej porze podpalają się osoby związane z wykopaliskami archeologicznymi w Masadzie – twierdzy sekty sykariuszy. Samobójcy wygłaszają ta samą kwestię tuż przed samospaleniem – oto nastaje 40 dni i 40 nocy terroru i strachu. Wkrótce pierwsze ataki terrorystyczne o niespotykanej skali dotkną Berlin i Rzym. Do wyjaśnienia sprawy rusza niewielki, nieformalny oddział wywiadu brytyjskiego – Ogmios. Niewielka grupa byłych najemników, agentów i oficerów wywiadów musi stawić czoła przerażającemu wrogowi, którego macki zdają się sięgać wszędzie…
Brzmi nieźle – prawda? I owszem, sam pomysł, zawiązanie akcji, przedstawione wydarzenia sprawiają zupełnie dobre wrażenie i zdawać by się mogło, że „Srebro” to porywająca powieść przygodowa. Niestety tak nie jest – ja przy lekturze się męczyłem.
Po więcej zapraszam na www.bruszkowski.com.pl

Judasz Iskariota nie był zdrajcą. Był ofiarą namiętności, zawiści, zbiegu okoliczności. Ta wiedza, przekazywana z pokolenie na pokolenie przez potomków Judasza, doprowadzić może do zniszczenia chrześcijaństwa, wiary… I oto dzień zapłaty nadchodzi. W trzynastu wielkich miastach na całym świecie, o tej samej porze podpalają się osoby związane z wykopaliskami archeologicznymi...

Fajny temat na książkę, akcja dość wartka. Chętnie przeczytam kolejną książkę z tej serii.

Fajny temat na książkę, akcja dość wartka. Chętnie przeczytam kolejną książkę z tej serii.

"Srebro" to mój pierwszy kontakt z pisarstwem Stevena Savila. Pierwszy, ale mam nadzieję, że nie ostatni. Zostałam przez niego całkowicie zauroczona i z niecierpliwością czekam na dalsze książki.
Judasz nie był zdrajcą. Spełnił tylko prośbę swego najlepszego przyjaciela, Jezusa, i wydał go Rzymianom. Nikt nie wiedział o jego szczególnej roli, więc gdy został ukamienowany przez wyznawców nowego proroka, nie było nikogo, kto stanąłby w jego obronie. Tajemnicę tę wraz z otrzymanymi 30- toma srebrnikami powierzył swemu synowi. Maria Magdalena, jego żona, wkrótce powiła kolejnego syna. To właśnie synowie Judasza Iskarioty stali się założycielami nowej sekty. Sekty Sykariuszy. Jej głównym zadaniem było przygotowanie świata na nadejście nowego Mesjasza, oczyszczenie Judasza z opinii zdrajcy i zniszczenie rosnącego w siłę kościoła katolickiego. Sykariusze przetrwali aż do naszych czasów. Zasięg ich organizacji oraz możliwości wzrosły wielokrotnie na przestrzeni wieków.
Pewnego dnia w trzynastu miastach na całym świecie dochodzi do aktów samospalenia. Tuż przed tymi wydarzeniami największe dzienniki otrzymują informację o tym co się wydarzy wraz z zapowiedzią, że nadchodzi czterdzieści dni terroru i nikt już nie jest bezpieczny. Wkrótce dochodzi do ataku terrorystycznego w berlińskim metrze i do zatrucia wody w rzymskich fontannach. A to dopiero początek. Do walki z odrodzonymi Sykariuszami staną członkowie tajnej grupy Ogmiost. Tylko oni mogą podjąć wyzwanie i spróbować ocalić świat.
Książka wciąga. Pokazując trochę inne spojrzenie na wydarzenia opisane w Biblii skłania do zastanowienia. A gdyby teoria o prawości Judasza była prawdziwa? Co stałoby się z dogmatami, na których oparte jest chrześcijaństwo? Przede wszystkim to jednak bardzo, bardzo dobry thriller z wartką akcją i ciekawie zarysowanymi postaciami.
Nie mogę doczekać się na "Złoto" kontynuację "Srebra".

"Srebro" to mój pierwszy kontakt z pisarstwem Stevena Savila. Pierwszy, ale mam nadzieję, że nie ostatni. Zostałam przez niego całkowicie zauroczona i z niecierpliwością czekam na dalsze książki.
Judasz nie był zdrajcą. Spełnił tylko prośbę swego najlepszego przyjaciela, Jezusa, i wydał go Rzymianom. Nikt nie wiedział o jego szczególnej roli, więc gdy został ukamienowany...

Wypożyczyłam „Srebro” dla czystej i – nie bójmy się tego słowa – bezmyślnej rozrywki. I taką otrzymałam, choć nie oznacza to, że książka jest stratą czasu. Przyznaję, że wykorzystuje wiele oklepanych w literaturze sensacyjnej wątków: bogaty stary przywódca bandy z intelektualną przewagą, ale niepełnosprawnością fizyczną (X-men),twardziele po przejściach (Bond, serie o Dirku Pittcie i praktycznie każdy pierwszy-lepszy film akcji),aspekt religijnego terroryzmu (Dan Brown) oraz zazdrośnie strzeżonych tajemnic Kościoła Katolickiego (jak wyżej). Wszystko już było – przyznaję, ale Steven Savile ubiera to na tyle interesująco, że nie ma się wrażenia kalkowania pomysłów.

Początkowo nie zdawałam sobie sprawy, że książka jest pierwszą częścią trylogii, dlatego akcja wydawała mi się szybka, ale nie wyjaśniająca niczego. Bałam się, że kulminacyjny moment nie będzie logiczny. Na finał przyjdzie mi jeszcze poczekać, ale książka jako część większej całości sprawdza się całkiem nieźle. Dość szybka akcja, kilka dość silnych wątków zbiegających się w odpowiednich momentach, trochę rzuconego światła na przyszłość i wielkie „bum” na sam koniec. A do tego umieszczenie akcji w dość niedalekiej przyszłości: siłą rzeczy człowiek zaczyna się zastanawiać, czy to może się kiedyś wydarzyć naprawdę. Sądzę, że wszystko to zachęca do sięgnięcia po kolejną część.

A co do samego wątku sekty judaszowej – na szczęście użyto jej jedynie dla nadania terrorystom jakiegoś celu. Owszem, szalonego, ale czy jakikolwiek terroryzm nie jest właśnie taki? Dla samego odkrywania tajemnic Kościoła po książkę nie warto sięgać. Dla mnie wątki z sektą i jej motywami były trochę zbyt zawiłe. Nie tyle przegadane albo źle przemyślane tylko po prostu trudne do zrozumienia. Może to i dobrze? Ile można się żywić ciemnymi sekretami Watykanu?

Wypożyczyłam „Srebro” dla czystej i – nie bójmy się tego słowa – bezmyślnej rozrywki. I taką otrzymałam, choć nie oznacza to, że książka jest stratą czasu. Przyznaję, że wykorzystuje wiele oklepanych w literaturze sensacyjnej wątków: bogaty stary przywódca bandy z intelektualną przewagą, ale niepełnosprawnością fizyczną (X-men),twardziele po przejściach (Bond, serie o...

Kolejna tania sensacja i przykład, że nie należy oceniać książki po okładce. No bo co tutaj właściwie mamy? Mix spisku religijnego, końca świata, tajnego bractwa walczącego z najemnikami Jej Królewskiej Mości. Oczywiście obowiązkowo muszą to być ex-superwojskowi, tudzież ex-superagenci obcego wywiadu z koniecznym bagażem strasznych, traumatycznych przeżyć na karku. No i mamy też szefa trójosobowego składu, który ma ocalić Ziemię: sir Charlesa - twardego, bogatego, starszego mężczyzny na wózku. Oczywiście ze znajomościami.
Nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że autor chcąc pokazać się z jak najbardziej "fajnej" strony, stworzył coś, co trąca kiczem. Do jednego tygla wrzucił wszystko, co mu się wiązało z powieścią akcji i namieszał. A z jakim skutkiem, to widać po ocenie.

Kolejna tania sensacja i przykład, że nie należy oceniać książki po okładce. No bo co tutaj właściwie mamy? Mix spisku religijnego, końca świata, tajnego bractwa walczącego z najemnikami Jej Królewskiej Mości. Oczywiście obowiązkowo muszą to być ex-superwojskowi, tudzież ex-superagenci obcego wywiadu z koniecznym bagażem strasznych, traumatycznych przeżyć na karku. No i...