Cormyr częśc druga, okładka z seksualnie atrakcyjną laseczką z zbroją złotą, która wygląda dość niepraktycznie, dobrze że chociaż chyba pełna płytowa. Meh, taka sobie historyjka.

Zapomniałem, że czytałem chore ilosci fantasy za dzieciaka, pora je pododawac... Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Cormyr częśc druga, okładka z seksualnie atrakcyjną laseczką z zbroją złotą, która wygląda dość niepraktycznie, dobrze że chociaż chyba pełna płytowa. Meh, taka sobie historyjka.

Zapomniałem, że czytałem chore ilosci fantasy za dzieciaka, pora je pododawac... Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które...

Księżniczka koronna Tanalasta jest subtelnie przymuszana do ślubu i spłodzenia dziedzica. Wybrankiem (króla, królowej i nadwornego maga, ale nie Tanalasty) jest strażnik Północy. Jednak wizja księżniczki, której doznała w klasztorze Chauntei, psuje plany swatów.

Dodatkowo w Cormyrze zaczynają gnić plony. Flora północy zostaje pochłonięta przez zarazę, którą rozsiewa tajemniczy żebrak.

Czy Cormyr otrząśnie się z kryzysu, jaki na niego spada i czy Azoun IV będzie mógł odetchnąć spokojnie jeśli chodzi o dziedziczenie korony.

Troy Denning trzyma poziom pierwszego tomu, a dodatkowo ubarwia go świetnym i w punkt poczuciem humoru. Wciągnąłem się na tyle, że bez robienia przerwy zabieram się za trzeci tom!.

Księżniczka koronna Tanalasta jest subtelnie przymuszana do ślubu i spłodzenia dziedzica. Wybrankiem (króla, królowej i nadwornego maga, ale nie Tanalasty) jest strażnik Północy. Jednak wizja księżniczki, której doznała w klasztorze Chauntei, psuje plany swatów.

Dodatkowo w Cormyrze zaczynają gnić plony. Flora północy zostaje pochłonięta przez zarazę, którą rozsiewa...

Część druga Sagi Cormyru, czyli Poza Wysoką Drogą. Trochę się pozmieniało i w książce i wśród twórców, starzy autorzy odeszli, przyszedł nowy Troy Denning. Na wstępie mnie lekko zaalarmował dziękując Philip’owi Athans’owi (to ten od Wrót Baldura i Abdula),ale na szczęście niczego się nie nauczył od swego „promotora” (swoją drogą Denninga wspominam miło ze „Stron Bólu„). Denning podejmuje historię kilkanaście lat po wydarzeniach z Cormyru. Głównym bohaterem uczynił księżniczkę Tanalastę co jest nieco niefortunne bo po poprzedniej lekturze raczej mało kto ją będzie lubił (ja przynajmniej zostałem zniechęcony). Nie ma tutaj również podziału na rozdział historyczny – rozdział współczesny, wszystko jest jednym opowiadaniem dziejącym się tu i teraz.

Początek tej historii mocno pikował w dół, ale na szczęście potem robi się coraz ciekawiej i autor się rehabilituje, a moje obawy zostały nieco rozwiane. Co jest zdecydowanym plusem tej opowieści to demony (Ghazneth),które będą pełnić rolę naszego wroga. W odróżnieniu od Cormyru, tutaj się w końcu doczekaliśmy antagonisty. Rozdziały z opisem ich nieustającego polowania na naszych bohaterów są zdecydowanie najlepszym momentem podczas lektury. Udało się autorowi stworzyć klimat zaszczucia i bezsilności oraz ciągłej walki o przetrwanie, sam pomysł na to czym są Ghazneth również zasługuje na słowo uznania. Wszystko jednak pozostawia niesmak w końcówce, która kończy się chamskimi cliffhangerami. Jeśli ktoś miał zamiar na tej części kończyć to prawdopodobnie zmarnował swój czas, bo z tej książki nic nie wynika. Trzeba iść dalej i sięgnąć po kontynuację…

Opinie o całej Sadze Cormyru do poczytania tutaj:
http://www.retronagazie.eu/ksiazka-saga-cormyru/

Część druga Sagi Cormyru, czyli Poza Wysoką Drogą. Trochę się pozmieniało i w książce i wśród twórców, starzy autorzy odeszli, przyszedł nowy Troy Denning. Na wstępie mnie lekko zaalarmował dziękując Philip’owi Athans’owi (to ten od Wrót Baldura i Abdula),ale na szczęście niczego się nie nauczył od swego „promotora” (swoją drogą Denninga wspominam miło ze „Stron Bólu„)....

2 tom trylogii Cormyru i szczerze mówiąc wypada kiepsko. Po całkiem niezłym tomie 1 (Cormyr) to po przeczytaniu tomu 2 jakoś przeszła mi ochota na zebranie się do ostatniego...

2 tom trylogii Cormyru i szczerze mówiąc wypada kiepsko. Po całkiem niezłym tomie 1 (Cormyr) to po przeczytaniu tomu 2 jakoś przeszła mi ochota na zebranie się do ostatniego...

Nudna.

Nudna.