Nie mogę oprzeć się wrażeniu pojawiającemu się zawsze podczas lektury książek tego noblisty, że mam do czynienia raczej ze swego rodzaju dziennikarstwem niż z prozą artystyczną, i że autor mógłby być dowolnej narodowości, że Węgier i madziarskości próżno tu szukać. Nie nazwałbym tego stwierdzenia zarzutem, takie to pisarstwo może być i takie właśnie jest cenne, tyle że ja chciałbym więcej, więcej wyrafinowania w stylu i więcej "lokalnego kolorytu", bo po to przecież mn. sięgam po prozę tłumaczoną. Narzekać nie ma po co, wydaje się u nas sporo świetnej literatury węgierskiej, także w świetnych tłumaczeniach tej samej co tutaj Elżbiety Sobolewskiej, możemy zatem nurzać się w prozie węgierskiej do woli i mieć nadzieję, że którego dnia Nobla dostanie tym razem nie poprawność polityczna (Holocaust i Żydzi), lecz soczysta węgierskość, np. w postaci Nádasa albo Dragomána, jeśli napisze trochę więcej. Proszę mnie źle nie zrozumieć, sprawa ludobójstwa i żydowskich losów jest ważna, ale węgierskość też jest ważna, a ona, ta węgierskość, jeszcze Nobla nie dostała (a dla choćby Pétera Esterházy'ego już na to za późno).

Nie mogę oprzeć się wrażeniu pojawiającemu się zawsze podczas lektury książek tego noblisty, że mam do czynienia raczej ze swego rodzaju dziennikarstwem niż z prozą artystyczną, i że autor mógłby być dowolnej narodowości, że Węgier i madziarskości próżno tu szukać. Nie nazwałbym tego stwierdzenia zarzutem, takie to pisarstwo może być i takie właśnie jest cenne, tyle że ja...