Kiedy wzięłam tę książkę w rękę trochę byłam zdziwiona. I już tłumaczę czemu:) czytałam dwie książki tej autorki dawno temu Sabat Północy i jakiś czas temu świetne Widmo Północy ( bardzo fajne książki również polecam!). Zaskoczona byłam, że tym razem tematyka jest inna bo jakoś książki Agnieszki kojarzyły mi się z mitami, fantastyka czy magia. 🪄 a tu nagle taka zmiana ! Myślę sobie hmm będzie ciekawie 🙂

No i było … ‼️

Książka mnie poruszyła. Mamy tu zderzenie dwóch światów jeden pełen sztuki i tańca 💃 ten kobiecy i ten męski, również pełne pasji do spadochroniarstwa. Dagna i Aleksander - oboje pełni pasji, ale w ich sercach jest spora zadra. Oboje mają za sobą ciężką i smutną przeszłość. No ale takie jest życie, trzeba upaść, żeby stać się silniejszym albo właśnie dać się ponieść na skrzydłach w piękną i nieznaną przyszłość. Czy tej dwójce uda się zamknąć za sobą drzwi przeszłości i stawić czoła przyszłości ?

Książka bardzo mi się podobała:) bardzo lubię kiedy trafiają do mnie książki mniej znanych wydawnictw bo to są zazwyczaj perełki ! Tak jest i tym razem. Przyznam trochę, że przykleiłam autorce łatkę pisarki fantastycznej a tu takie zaskoczenie 😮 aż się teraz zastanawiam co dalej 😉 kryminał?!

Podsumowując, bardzo polecam Wam te historie 🙂 czytając ją będą Wami targać emocje 🥹 te pozytywne, negatywne, a przede wszystkim wzruszenie mocno da o sobie znać.

Jeżeli nie macie jeszcze książki na majówkę to ta będzie idealnym wyborem 🫶

francuska_na_obcasach

Kiedy wzięłam tę książkę w rękę trochę byłam zdziwiona. I już tłumaczę czemu:) czytałam dwie książki tej autorki dawno temu Sabat Północy i jakiś czas temu świetne Widmo Północy ( bardzo fajne książki również polecam!). Zaskoczona byłam, że tym razem tematyka jest inna bo jakoś książki Agnieszki kojarzyły mi się z mitami, fantastyka czy magia. 🪄 a tu nagle taka zmiana !...

GDY SPADAM
Agnieszka Sorycz

Życie, prawdziwe życie potrafi skopać tyłek, ograbić z przyszłości pozostawiając wyłącznie ból przeszłości, migawki niechcianych wspomnień, koszmar i bezmiar bezproduktywnego dnia codziennego, teraźniejszości. Apatia i znieczulenie emocjonalne to jedyna skuteczna metoda na przetrwanie tu i teraz. Oraz ból. Z piedestału skrupulatnie zaplanowanej przyszłości, z wyżyn zwanych marzeniami upada się boleśnie - pozostaje ból duszy i... kredyt do spłacenia.

O tym wszystkim, w jednej krótkiej chwili, dotkliwie przekonała się bohaterka powieści "Gdy spadam" - Dagna. Dlaczego? Co się młodej kobiecie przydarzyło? O tym musicie przekonać się sami. Tymczasem zapraszam Was na słów kilka o moich wrażeniach z lektury książki Agnieszki Sorycz.

"Gdy spadam" to wspaniała, niezwykła powieść obyczajowa z subtelną nutką romansu, chociaż ta nutka jest raczej sugestią niż rzeczywiście wybrzmiałym dźwiękiem. Książka skumulowała w sobie dosłownie wszystko to, co kocham w powieściach obyczajowych: szeroką perspektywę zdarzeń, historię niepowtarzalną, a mimo to sprawiającą wrażenie, jakby napisało ją samo życie, oraz emocje, całe morze emocji, które dosadnie ale w tak nienachalny sposób wprost wylewają się z każdej strony powieści szarpiąc najróżniesze struny w sercu i duszy. Z całej opowieści wprost bije autentyczność, naturalność, prawdziwość - nie wyczułam w niej ani drobiny fałszu ani sztuczności, a sama fabuła tchnie atrakcyjnością, oryginalnością i przede wszystkim niebanalnością.

Z równą naturalnością, jak poprzez wydarzenia, autorka płynie przez meandry ludzkiej psychiki, serca i duszy. Aspekt psychologiczny życia głównych bohaterów jest tutaj bardzo dobrze i szeroko opisany. Z dokładnością i starannością ujęte zostały stany emocjonalne, myśli, nastroje, refleksje, nasączone trudnymi  uczuciami wspomnienia Dagny obraz Aleksandra. Autorka z niebywałą atencją obnaża wrażliwość bohaterki, analizuje jej stan duchowy i psychiczny, ujawniając podatne na zranienie wnętrze. Dane mi było obserwować, jak wydarzenia wstrząsają kobietą, jakie spustoszenie w życiu i psychice poczyniły, na jakie tr@umy została narażona psychika, jakiego bólu i cierpienia doznało serce. Opowieść jednak na tym nie poprzestaje, bowiem jednocześnie byłam świadkiem nieustannej walki Dagny o zachowanie równowagi, walki o utrzymanie życia w całości, w jakiejś z grubsza sensownej spójności. Doskonale zostało ukazane zarówno to, jak życie kawałek po kawałku się rozsypuje, jak starannie zaplanowana przyszłość runęła z hukiem, jak wszystko po prostu rozpada się jak domek z kart, pozostawiając w ruinie nie tylko prozę dnia codziennego, ale i wnętrze kobiety.
.
Jednocześnie mogłam przyglądać się, jak krok po kroku Dagna stara się  na nowo odzyskać kontrolę nad swoją egzystencją i kruchą psychiką, jak poszukuje drogi wydostania się z życiowej zapaści i jak ogromną rolę w tym trudnym ponad miarę zadaniu odgrywają niektórzy ludzie oraz odkryte i pokochane hobby. Myślę, że warte zaznaczenia jest to, iż autorka podkreśliła, że nie należy odrzucać pomocy bliskich, ale także trzeba i warto skorzystać z profesjonalnej pomocy psychologicznej.
.
"Gdy spadam" całkowicie pozbawiona jest banalności, błahości i lekkości - historia jest trudna, dotyka czułych strun, obnaża psychikę, ujawnia dręczące bohaterów tr@umy. Stąd też wynika specyficzna dynamika opowieści - akcja toczy się tempem codziennego rytmu bohaterki, rzadko pędzi na łeb na szyję, ale za to każde wydarzenie ma ogromne znaczenie. Nie wycięłabym z tej historii ani jednego zdania - każde było istotne, potrzebne. Pomimo, iż akcja nie jest tutaj zawrotna, to powieść niesamowicie wciąga, przykuwa pełnię uwagii, angażuje myśli i emocje, silnie oddziałuje na czytelnika. Gdybym tylko miała czas i możliwość, to przeczytałabym "Gdy spadam" na razie, na jednym wdechu, bez odrywania się od lektury ani na chwilę, ponieważ wnika ona nie tylko w umysł i serce, ale też niezmiernie ciekawi.
.
Ogromny wpływ na taki odbiór lektury miała nie tylko interesująco poprowadzona fabuła, ale także świetny styl wypowiedzi autorki. Znów to podkreślę, styl i język są płynne, pozbawione jakiejkolwiek sztuczności, przejaskrawień, patetyczności, stylistycznych "potworków". Autorka opisuje zdarzenia oraz refleksje bohaterów bez szafowania banałem, bez posługiwania się kuriozalnymi określeniami - z każdego zdania wyziera naturalność, płynność, swoboda wypowiedzi. Pod względem językowym obcowanie z tą powieścią to czysta przyjemność, dzięki czemu czyta się ją szybko i z ogromnym zainteresowaniem.
.
"Gdy spadam" to historia trudna, wzbudzająca mnóstwo emocji, skłaniająca do wielu przemyśleń, oddziałująca na duszę czytelnika, łączaca w sobie gorycz psychicznego cierpieni@ oraz słodycz odnajdywania swojej drogi życiowej na nowo. To nie lukrowana, banalna opowiastka, ale historia, która mogłaby wydarzyć się naprawdę,  którą mogło napisać prawdziwe życie. Gorąco polecam!!!
.
#Książki #gdyspadam #agnieszkasorycz

GDY SPADAM
Agnieszka Sorycz

Życie, prawdziwe życie potrafi skopać tyłek, ograbić z przyszłości pozostawiając wyłącznie ból przeszłości, migawki niechcianych wspomnień, koszmar i bezmiar bezproduktywnego dnia codziennego, teraźniejszości. Apatia i znieczulenie emocjonalne to jedyna skuteczna metoda na przetrwanie tu i teraz. Oraz ból. Z piedestału skrupulatnie zaplanowanej...

"Jedyną osobą, która pani nigdy nie zostawi, jest pani sama. Proszę o tym pamiętać, gdy znowu poczuje się pani samotna".

Rzadko rozpoczynam pisanie recenzji od cytatu, ale gdy przeczytałam powyższe słowa wiedziałam, że właśnie one będą idealnym wstępem do poniższej opinii.

Mam nadzieję, że te dwa zdania sprawią, że sięgnięcie po "𝐆𝐝𝐲 𝐬𝐩𝐚𝐝𝐚𝐦", bo ja nie znajduję odpowiednich słów by Was do tego zachęcić. Niemalże zawsze mam coś do powiedzenia, ale w tym przypadku naprawdę nie wiem jak wyrazić swój szczery zachwyt.

Jeśli chcecie przeczytać dobrą książkę z mojego polecenia, wybierzcie proszę "𝐆𝐝𝐲 𝐬𝐩𝐚𝐝𝐚𝐦". Choć "dobra" w żaden sposób nie odzwierciedla jej wartości!

Powieść Agnieszki Sorycz przeczytałam doświadczając jednocześnie wielu emocji. Nie da się tego opisać słowami, to po prostu trzeba poczuć na własnej skórze. Jestem bardzo mocno poruszona historią Dagny i Aleksandra. Z całą odpowiedzialnością stwierdzam, że "𝐆𝐝𝐲 𝐬𝐩𝐚𝐝𝐚𝐦" to jedna z najważniejszych książek, jakie kiedykolwiek przeczytałam w swoim życiu. Jak wiecie, czytam bardzo dużo, a jestem więcej niż pewna, że ten tytuł na zawsze zostanie w moim sercu.

"𝐆𝐝𝐲 𝐬𝐩𝐚𝐝𝐚𝐦" to w moim odczuciu powieść doskonała. Naprawdę! Nie myślcie, że jest sielankowa, wręcz przeciwnie! To trudna, bolesna, wzruszająca, wywołująca łzy, jednocześnie dająca nadzieję i chwytająca za serce historia...
Dwoje ludzi, których los doświadczył w najbardziej okrutny sposób. Miałam ochotę ich przytulić i nie wypuszczać z ramion. Chciałam ukoić ich cierpienie i przynieść pocieszę, choć jednocześnie moja własna przeszłość mieszała się z fabułą książki. Wszystko to sprawiało, że jeszcze intensywniej przeżywałam emocje bohaterów...

To też pierwsza powieść o spadochroniarstwie jaką w życiu czytałam. Co ciekawe, Autorka posiłkowała się doświadczeniami i przeżyciami prawdziwych spadochroniarzy, dzięki czemu historia Dagny i Aleksandra jest również bardzo merytoryczna i autentyczna.

"Jedyną osobą, która pani nigdy nie zostawi, jest pani sama. Proszę o tym pamiętać, gdy znowu poczuje się pani samotna".

Rzadko rozpoczynam pisanie recenzji od cytatu, ale gdy przeczytałam powyższe słowa wiedziałam, że właśnie one będą idealnym wstępem do poniższej opinii.

Mam nadzieję, że te dwa zdania sprawią, że sięgnięcie po "𝐆𝐝𝐲 𝐬𝐩𝐚𝐝𝐚𝐦", bo ja nie znajduję...

Po wcześniejszym dobrym Sabacie(znam tylko 1 tom) polubiłam pióro pisark, historia jest dobra i wzruszająca, pisarka sprawdza się też poza tym nurtem fantastycznym, no i wszystko by było fajnie, gdyby nie chyba jakiś brak korekty i różne (sporo interpunkcyjnych, które nawet ja widze albo takie: wybuchł, kiedy chodzi o kogoś, kto mówi coś gwałtownie a nie o wybuchający pocisk) drobne błędy, ale czyta się przyjemnie i czasem można przymknąć oko na kilka plam na obrusie.

Po wcześniejszym dobrym Sabacie(znam tylko 1 tom) polubiłam pióro pisark, historia jest dobra i wzruszająca, pisarka sprawdza się też poza tym nurtem fantastycznym, no i wszystko by było fajnie, gdyby nie chyba jakiś brak korekty i różne (sporo interpunkcyjnych, które nawet ja widze albo takie: wybuchł, kiedy chodzi o kogoś, kto mówi coś gwałtownie a nie o wybuchający...