"Co by było gdyby...? Jestem pewna, że to pytanie każdy z nas zadał sobie choć raz w życiu. Okrągłe urodziny, niespodziewane zdarzenie, które nagle burzy nasz spokój i każe zmierzyć się z trudną rzeczywistością czy jesień życia to sytuacje, w których pada ono najczęściej. Czy gdybym wybrała inne studia, innego mężczyznę z którym miałabym spędzić życie, inną ofertę pracy (i to gdybanie można tak ciągnąć w nieskończoność) to byłabym szczęśliwsza, bardziej spełniona? Czy żyjąc innym życiem osiągnęłabym więcej?

Z takimi pytaniami mierzy się bohaterka książki Matta Haiga "Biblioteka o Północy". Nora Seed jest zmęczona życiem, przytłoczona problemami, pogrążona marazmie. Wzbiera w niej ból i zniechęcenie. Kiedy umiera jej kot, którego bezgranicznie kochała, postanawia odejść z tego świata. Jakież jest jej zdziwienie kiedy budzi się w przedziwnym miejscu: bibliotece pełnej książek, z których każda opowiada inną wersję jej życia.
Dziewczyna ma szansę sprawdzić jak mogłyby potoczyć się jej losy kiedy zdecydowałaby się kontynuować karierę pływacką, wyjechać do Australii z ukochaną przyjaciółką czy zostać glacjolożką. Mnogość możliwości kusi... Jednak czy któryś z tych żywotów jest tym, w którym Nora Seed poczułaby się szczęśliwa?
Pomysł autora, genialny w swej prostocie, zachwycił mnie i ze zniecierpliwienie czekałam na kolejne rozdziały, aby przeżywać z bohaterką jej koleje życia, bo jak twierdzą niektórzy naukowcy istnieje miliony rzeczywistości, w których jesteśmy zupełnie kimś innym.

Wbrew pozorom "Biblioteka o Północy" to nie jest książka o śmierci lecz o życiu i docenianiu tego co mamy tu i teraz, bo szczęście można odnaleźć w rzeczach prostych i zwyczajnych: uśmiechu nieznajomej osoby, mruczeniu kota, zielonej trawie za oknem czy w cieple ulubionego swetra, który wyszedł z mody dwie dekady temu.
To trudne, czasami wręcz niemożliwe w danym momencie. Pamiętać należy jednak, że zawsze "po nocy przychodzi dzień a po burzy spokój". Życie to droga pełna zakrętów i ślepych uliczek i kiedy zdarzy nam się zgubić w tym labiryncie trzeba pamiętać, że gdzieś tam jest z niego wyjście, choć czasami jego znalezienie wymaga ogromnej pracy i wsparcia. Nie bójmy się prosić o pomoc, bo każdy może się zagubić. To nie jest oznaka słabości a siły. I takiej siły Wam życzę.

Audiobook (czytała Agnieszka Krzysztoń)

"Co by było gdyby...? Jestem pewna, że to pytanie każdy z nas zadał sobie choć raz w życiu. Okrągłe urodziny, niespodziewane zdarzenie, które nagle burzy nasz spokój i każe zmierzyć się z trudną rzeczywistością czy jesień życia to sytuacje, w których pada ono najczęściej. Czy gdybym wybrała inne studia, innego mężczyznę z którym miałabym spędzić życie, inną ofertę pracy (i...

Powiem tak,
Początek bardzo mi się podobał. Książka wciąga od pierwszego zdania, zamysł na fabułę wydawał się świetny, i myślałam że naprawdę wkręcę się w historię. Jednak z rozdziału na rozdział byłam coraz bardziej znudzona. Mam wrażenie, że zwłaszcza pod sam koniec wszystko strasznie się dłuży, bo czytelnik zdążył już zrozumieć, co chce przekazać nam autorka, ale historia dalej się ciągnie i ciągnie. A koniec tak naprawdę był przewidywalny od samego początku. Niektóre z odkryć i przemyśleń bohaterki też wydały mi się po prostu banalne. Szczerze sama bohaterka też wydała mi się dosyć płaska. Myślałam, że będzie bardziej barwna, a była mi bardzo obojętna. Też ciężko było mi uwierzyć jak bardzo jest wszechstronna w dziedzinach tak odległych od siebie. Może to kwestia, ze akurat trafiała do żyć, w których faktycznie jedna zmiana decyzji sprawiła, że osiągnęła niewyobrażalny sukces. Ale też szczerze nie wiem czy to do mnie przemawia. Aż wydaje mi się abstrakcyjne, że miała taką masę ścieżek i możliwości.
Mimo lekkiego rozczarowania, doceniam książkę za temat, który porusza i wiele rozsianych filozoficznych myśli w całej historii, (chociaż czasem miałam wrażenie jakbym czytała poradnik albo zbyt banalną książkę motywacyjną, a to nie jest to czego w tym tytule szukałam)

Powiem tak,
Początek bardzo mi się podobał. Książka wciąga od pierwszego zdania, zamysł na fabułę wydawał się świetny, i myślałam że naprawdę wkręcę się w historię. Jednak z rozdziału na rozdział byłam coraz bardziej znudzona. Mam wrażenie, że zwłaszcza pod sam koniec wszystko strasznie się dłuży, bo czytelnik zdążył już zrozumieć, co chce przekazać nam autorka, ale...

Niesamowicie rzadko zdarza mi się sięgać po książki, gdzie serio dzieje się jakaś gruba akcja, a nie ze tylko codzienne życie powoli przelewa się z ręki do ręki. Może za bardzo wmawiam sobie, że mnie do takich nie ciągnie, ale tym razem upewniłam się tylko, że czasami zdecydowanie mi takich potrzeba!

Powieść zaczyna się od lawiny porażek głównej bohaterki – każda kolejna coraz mocniej popycha ją do przykrej ostateczności... Ale dopiero w tym niezwykłym tranzycie – zawieszeniu między życiem a śmiercią, w miejscu, w którym kobieta może doświadczyć każdego ze swoich alternatywnych światów – startuje właściwa akcja i od tego momentu trudno się od niej odkleić.

𝘉𝘪𝘣𝘭𝘪𝘰𝘵𝘦𝘬𝘢 𝘰 𝘱ół𝘯𝘰𝘤𝘺 to fantastyczna rzecz. Wciągnęłam nosem w trzy dni, mimo że pod względem stylu, klimatu, dialogów nie do końca mi grało. To taka powieść, od której nie chce się odchodzić, bo nie masz pojęcia, co wydarzy się na kolejnej stronie. Do czytania w każdych okolicznościach i w każdym momencie życia. Po lekturze swoje docenisz. Może to banalne, ale kurczę, myślę, że jednak bardzo ważne.

A motyw przechodzenia w kolejne życia skojarzył mi się luźno z 𝘉𝘳𝘢ć𝘮𝘪 𝘓𝘸𝘪𝘦 𝘚𝘦𝘳𝘤𝘦 (aż tak płakać nie będziecie, ale trop ciekawy).

Niesamowicie rzadko zdarza mi się sięgać po książki, gdzie serio dzieje się jakaś gruba akcja, a nie ze tylko codzienne życie powoli przelewa się z ręki do ręki. Może za bardzo wmawiam sobie, że mnie do takich nie ciągnie, ale tym razem upewniłam się tylko, że czasami zdecydowanie mi takich potrzeba!

Powieść zaczyna się od lawiny porażek głównej bohaterki – każda kolejna...

Początek był genialny, opis Nory w ciężkiej depresji.. no po prostu wow. Niestety, im dalej w las tym gorzej, sam koncept wydawał mi się ciekawy, lecz wynudziłam się na niej strasznie. Szkoda, bo byłam szczerze zaintrygowana tą książką i miałam nadzieję, że trafi do ulubieńców.

Początek był genialny, opis Nory w ciężkiej depresji.. no po prostu wow. Niestety, im dalej w las tym gorzej, sam koncept wydawał mi się ciekawy, lecz wynudziłam się na niej strasznie. Szkoda, bo byłam szczerze zaintrygowana tą książką i miałam nadzieję, że trafi do ulubieńców.

Bez fajerwerków, sama idea "jakby czyśćca ” była ciekawa ale czegoś mi jednak zabrakło.

Bez fajerwerków, sama idea "jakby czyśćca ” była ciekawa ale czegoś mi jednak zabrakło.

Początek szedł ciężko, ale z czasem wsiąknęłam w tę opowieść. Inspirująca i zachęcająca do refleksji.

Początek szedł ciężko, ale z czasem wsiąknęłam w tę opowieść. Inspirująca i zachęcająca do refleksji.

Kogo z nas nie ciekawi jakby mogło wyglądać życie, gdyby coś inaczej zrobić? Bohaterka książki ma okazję przekonać się, że nie łatwo odnaleźć szczęście i spełnienie, a to co wydawało nam się ideałem, może nim nie być. To historia o poszukiwaniu siebie, niepotrzebnych żalach i udrękach. Polecam ją każdemu, kto lubi wątek alternatywnych światów, komu potrzeba trochę otuchy w codzienności i wiary w lepsze jutro.

Instagram @moment.na.relaks

Kogo z nas nie ciekawi jakby mogło wyglądać życie, gdyby coś inaczej zrobić? Bohaterka książki ma okazję przekonać się, że nie łatwo odnaleźć szczęście i spełnienie, a to co wydawało nam się ideałem, może nim nie być. To historia o poszukiwaniu siebie, niepotrzebnych żalach i udrękach. Polecam ją każdemu, kto lubi wątek alternatywnych światów, komu potrzeba trochę otuchy w...

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia czy polecać ją wszystkim. Osobom w głębokiej depresji może przynieść niepokój i być osobistym "trigerem" niechcianych myśli.
Nie chcę jednak by powyższe zdania odebrane zostały jako opinia negatywna. Wręcz przeciwnie książka ta porusza bezpośrednio drobne struny w ludzkim ciele, a przynajmniej poruszyła je u mnie. Czytając ją na mojej twarzy wielokrotnie pojawiał się uśmiech pomieszany ze łzami. Jest to piękna opowieść o zagubieniu się w poszukiwaniu. Patrząc na ludzi mi znajomych wydaje się, że każdy z nas w jakiejś chwili swojego życia był Norą. Niech pierwszy rzuci kamień kto się nigdy nie zgubił.
Ostatecznie polecam ją wszystkim ale osoby wrażliwe niech zadbają o bezpieczne środowisko do czytania. Żebyście nie popłakali się jak przysłowiowy bóbr w pociągu ;)

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia czy polecać ją wszystkim. Osobom w głębokiej depresji może przynieść niepokój i być osobistym "trigerem" niechcianych myśli.
Nie chcę jednak by powyższe zdania odebrane zostały jako opinia negatywna. Wręcz przeciwnie książka ta porusza bezpośrednio drobne struny w ludzkim ciele, a przynajmniej poruszyła je u mnie. Czytając...

glowna bohaterka to idiotka, ogolnie cala historia jest plytka i dosc naiwna jakby ja napisal gimnazjalista, ktoremu wydawalo sie, ze jak rzuci paroma cytatami i ciekawostkami ze swiata przyrody to nada jakiejs glebi.

glowna bohaterka to idiotka, ogolnie cala historia jest plytka i dosc naiwna jakby ja napisal gimnazjalista, ktoremu wydawalo sie, ze jak rzuci paroma cytatami i ciekawostkami ze swiata przyrody to nada jakiejs glebi.

Przyjemna lektura idealna na dwa wieczory.
Zanim oswoiłam się ze stylem narracji autora szybko mnie pochłonęła. Tematyka książki jest ciekawa i bardzo aktualna w otaczającym nas świecie - kto z nas nie żałował swoich dezycji i nie zastanawiał się jak wyglądałoby nasze życie po wybraniu innej opcji.
Pomimo przewidywalności morał z tej pozycji (moim zdaniem) trafi do czytelnika bardziej niż niejedna książka psychologiczna.

Przyjemna lektura idealna na dwa wieczory.
Zanim oswoiłam się ze stylem narracji autora szybko mnie pochłonęła. Tematyka książki jest ciekawa i bardzo aktualna w otaczającym nas świecie - kto z nas nie żałował swoich dezycji i nie zastanawiał się jak wyglądałoby nasze życie po wybraniu innej opcji.
Pomimo przewidywalności morał z tej pozycji (moim zdaniem) trafi do...