Książka nie jest zła, ale nie koniecznie zachwyca. Początek wydaje ciekawy, ale z czasem robi się po prostu nudna.

Książka nie jest zła, ale nie koniecznie zachwyca. Początek wydaje ciekawy, ale z czasem robi się po prostu nudna.

Czysta rozrywka. Idealna na pierwsze spotkanie z SF. Odpowiednik kina superbohaterskiego. Nie ogląda się tego dla warstwy intelektualnej. Trochę przypomina klimatem Strażników Galaktyki. Większość dialogów jak ze szkolnego korytarza w podstawówce, ale strony same lecą i ostatecznie od razu rzuciłam się na drugi tom, bo fabuła mocno wciąga.

Czysta rozrywka. Idealna na pierwsze spotkanie z SF. Odpowiednik kina superbohaterskiego. Nie ogląda się tego dla warstwy intelektualnej. Trochę przypomina klimatem Strażników Galaktyki. Większość dialogów jak ze szkolnego korytarza w podstawówce, ale strony same lecą i ostatecznie od razu rzuciłam się na drugi tom, bo fabuła mocno wciąga.

To była naprawdę ciekawa przygoda i każda minuta spędzona z załogą Aurory nie była stratą czasu! Bohaterowie są barwni, ciekawi, każdy z nich przedstawia zupełnie inny sposób podejścia do życia. Najbardziej polubiłam Kala, najmniej Cat, chociaż na końcu książki było mi jej żal. Utwór trzyma nas w napięciu, co chwila mają miejsce zwroty akcji, czytelnik nie ma prawa się nudzić. Pomysł dotyczący tego, co na bohaterów czeka na Octavii, przypomina mi trochę "The last of us" I misję z gry "Mass Effect" (Torian). Minusem na pewno jest język powieści - prosty, potoczny, z wulgaryzmami. Narracja też jest nietypowa, bo prowadzona w czasie teraźniejszym. Czasami musiałam kilka razy przeczytać dany fragment, żeby się nie pogubić. I na pewno nie zgodzę się, że książka Kristoffa i Kaufman zasługuje na 2. Daleko mu chociażby do książek Jennifer Armentrout, które na pewno zasługują na najniższą notę. Ale oczywiście każdy ma prawo, żeby wyrobić swoje własne zdanie.

To była naprawdę ciekawa przygoda i każda minuta spędzona z załogą Aurory nie była stratą czasu! Bohaterowie są barwni, ciekawi, każdy z nich przedstawia zupełnie inny sposób podejścia do życia. Najbardziej polubiłam Kala, najmniej Cat, chociaż na końcu książki było mi jej żal. Utwór trzyma nas w napięciu, co chwila mają miejsce zwroty akcji, czytelnik nie ma prawa się...

Bardzo przyjemna i dość lekka lektura z fabułą, której się nie spodziewałam. Postać Aurory zachwyca, a cel jej życia zmiata z planszy. Jay Kristoff i Amie Kaufman nie zawodzą, bo nie mogłam nie sięgnąć po kolejne tomy i bardzo dobrze, że ubezpieczyłam się w nie już na zaś!

Bardzo przyjemna i dość lekka lektura z fabułą, której się nie spodziewałam. Postać Aurory zachwyca, a cel jej życia zmiata z planszy. Jay Kristoff i Amie Kaufman nie zawodzą, bo nie mogłam nie sięgnąć po kolejne tomy i bardzo dobrze, że ubezpieczyłam się w nie już na zaś!

Całe życie marzyłeś o Poborze w akademii Aurora. Pragnąłeś tego dnia, przygotowywałeś się i... jeden zbieg okoliczności, mały wypadek sprawił, że nie możesz wybrać zespołu, tylko dostajesz ludzi, których nikt nie chciał, a pierwsza misja okazuję się totalną kaplicą, do czasu, aż znajdujesz tajemniczy ładunek.

Ta historia pochłania, wciąga i daje rzeczywistość, której nie chcemy, a z drugiej strony pragniemy jej jak oddychanie. Bohaterowie to był najciekawszy punkt całej historii. Rozwinięcie czegoś co miało nie istnieć, połączenie gatunków, geniuszy i ich ułomności. Ukazanie drugiej strony ludzkiej natury, bo znalazłam tam ogrom drugiego dna. Zaakcentowanie wad każdego z członków załogi i przerobienie ich w zalety to coś, co rzadko się zdarza, bo autorzy z reguły tworzą bohaterów idealnych, a w tym przypadku mamy po prostu ludzkich, chociaż czasami ze spiczastymi uszami (‘Elfik’ – to przezwisko jest najbardziej urocze; ‘Złotko’ też to i tak ‘Elfik’ wygrywa).

Nie zapominajmy o elementach fantastycznych, tajemniczej mocy, która została wytłumaczona w prosty, oczywisty sposób. Dodatkowo wiara, stwórcy i to podejście ludzi do tego. Bajki okazujące się rzeczywistością. Z drugiej strony wydźwięk filozoficzny naszej całej egzystencji i to na czym my opieramy się w dzisiejszych czasach. Nie spodziewałam się, aż takich rozwiniętych wątków.

Nie zabrakło też pewnych niedociągnięć, mniejszych czy większych szczegółów, których tej historii brakowało to dla mnie ta opowieść była czystą rozrywką. Przy konwersacjach się śmiałam, niekiedy płakałam, a innym razem wstrzymywałam oddech. Co do rozmów i relacji: rzadko zdarzy się przelać humor i zażyłość bohaterów jak w tym przypadku. Tutaj wszystko grało.

Czytając miałam przed oczami Strażników Galaktyki, trochę SW i Prometeusza. Taki galaktyczny zlepek cudowności.

Całe życie marzyłeś o Poborze w akademii Aurora. Pragnąłeś tego dnia, przygotowywałeś się i... jeden zbieg okoliczności, mały wypadek sprawił, że nie możesz wybrać zespołu, tylko dostajesz ludzi, których nikt nie chciał, a pierwsza misja okazuję się totalną kaplicą, do czasu, aż znajdujesz tajemniczy ładunek.

Ta historia pochłania, wciąga i daje rzeczywistość, której...

Jakie to było intensywne. Ani chwili wytchnienia, ciągle coś, wielość narracji, wielość bohaterów, wielość wrogów, wielość wątków. Jestem przebodźcowana.

Jakie to było intensywne. Ani chwili wytchnienia, ciągle coś, wielość narracji, wielość bohaterów, wielość wrogów, wielość wątków. Jestem przebodźcowana.

Ta książka wygląda, jakby ktoś kazał 70-letniemu panu, napisać cool space operę o grupie niepokornych bohaterów, ale ów pan, ani nie zna żadnej space opery, ani nie potrafi tworzyć bohaterów, więc zżyna on, co popadnie, ze wszystkich space oper, na jakie trafia, dorzuca do tego humor z memów na kwejku, a wszystko podlewa postaciami wygenerowanymi przez AI.
Absurdalnie złe (ale przez to przynajmniej trochę zabawne).

Ta książka wygląda, jakby ktoś kazał 70-letniemu panu, napisać cool space operę o grupie niepokornych bohaterów, ale ów pan, ani nie zna żadnej space opery, ani nie potrafi tworzyć bohaterów, więc zżyna on, co popadnie, ze wszystkich space oper, na jakie trafia, dorzuca do tego humor z memów na kwejku, a wszystko podlewa postaciami wygenerowanymi przez AI.
Absurdalnie złe...

CUDO!!!
Jeśli szukacie fajnego sci-fi na początek przygody z tym gatunkiem to będzie to idealna pozycja dla was.
Intryguje już od pierwszych stron - całość przeczytałam, pomimo objętości, w niecały dzień.
Found family którego potrzebowałam.
Różnorodność bohaterów, dzięki której każdy na pewno znajdzie coś dla siebie.
Całość daje Vibe moich ukochanych "Strażników galaktyki".
Ziemia (a raczej galaktyka) w przyszłości, rok 2380.
Silni bohaterowie, którzy nie chcąc tego lądują w jednej drużynie i dziewczyna sprzed 200 lat, zmuszeni zostają do uratowania galaktyki (no dobra, troszkę sami tego chcą).
Atmosfera pełna nie wiadomych, cudowne plot twisty (chociaż czasami przewidywalne),do końca nie wiadomo było o co chodzi, a pewne wątki zostały rozwiązane dopiero w 2 tomie.
A jak już jesteśmy przy końcówce - to była tak rozczulająca, smutna, że przeryczałam cały ostatnie 20 stron.
Czytajcie ludziska, bo gwarantuję że tak dobrej książki dawno nie spotkaliście!!

CUDO!!!
Jeśli szukacie fajnego sci-fi na początek przygody z tym gatunkiem to będzie to idealna pozycja dla was.
Intryguje już od pierwszych stron - całość przeczytałam, pomimo objętości, w niecały dzień.
Found family którego potrzebowałam.
Różnorodność bohaterów, dzięki której każdy na pewno znajdzie coś dla siebie.
Całość daje Vibe moich ukochanych "Strażników...

Ta książka to dla mnie ciekawe doświadczenie. Z jednej strony mamy totalne cliché charakterystyczne dla głupkowatych amerykańskich filmów - drużyna strażników galaktyki w świecie pełnym humanoidalnych obcych mówiących po angielsku, wybraniec z niezwykłymi mocami i przebiegły wróg pragnący zniszczyć świat. Z drugiej strony... Historia wciąga i płynie praktycznie bez zająknięcia.

W książce znajduje się dużo humoru na poziomie przeciętnych sitcomów; czytając niektóre dialogi niemal słyszałem pauzy na śmiech publiczności. Z drugiej strony - lekkość i powierzchowność dialogów nie przeszkadza w płynięciu przez książkę i bardzo szybko popycha fabułę do przodu. Jak już wczułem się w ten lekki klimat, to nawet żarty Fina wywoływały u mnie lekkie parsknięcia zamiast przewracania oczami.

Jeśli ktoś sięgając po tę książkę oczekuje space-operowego realizmu Hamiltona, błyskotliwych pomysłów C. Clarke'a albo politycznych intryg Asimova, to się srogo rozczaruje. Jeśli natomiast oczekuje po prostu rozrywki w stylu Marvelowskich filmów, to - moim zdaniem - będzie zachwycony. Ja, na szczęście, nastawiłem się na to drugie. Dodatkowo, po ostatnich cięższych lekturach i paru życiowych smutkach, lektura tej książki pozwoliła mi się oderwać i najzwyczajniej w świecie miło spędziłem przy niej czas. Była akurat na tyle lekka, żeby nie obciążać głowy zbyt wieloma procesami i na tyle ambitna żeby nie irytować na każdym kroku. Od razu sięgnąłem po kolejną część.

Ta książka to dla mnie ciekawe doświadczenie. Z jednej strony mamy totalne cliché charakterystyczne dla głupkowatych amerykańskich filmów - drużyna strażników galaktyki w świecie pełnym humanoidalnych obcych mówiących po angielsku, wybraniec z niezwykłymi mocami i przebiegły wróg pragnący zniszczyć świat. Z drugiej strony... Historia wciąga i płynie praktycznie bez...

OMG, ale mnie wciągnęła ta książka! Nie mogłam się od niej oderwać i czytałam do późna w nocy, bo musiałam ją skończyć!
Na początku historia bardzo kojarzyła mi się z książką ,,Do gwiazd" Brandona Sandersona, ale potem poszła już w zupełnie inną stronę. Nawet nie wiem dlaczego tak bardzo mnie wciągnęła ta opowieść, bo bohaterowie byli tacy zwyczajni z lekko irytującymi tekstami, sama fabuła też nie była mega oryginalna, ale ta książka ma coś w sobie takiego, że serio jest nie odkładalna. Bardzo dobrze się przy niej bawiłam i od razu po zakończeniu szukałam, która biblioteka w moim mieście ma kolejny tom. Bardzo polecam, świetna rozrywka.

OMG, ale mnie wciągnęła ta książka! Nie mogłam się od niej oderwać i czytałam do późna w nocy, bo musiałam ją skończyć!
Na początku historia bardzo kojarzyła mi się z książką ,,Do gwiazd" Brandona Sandersona, ale potem poszła już w zupełnie inną stronę. Nawet nie wiem dlaczego tak bardzo mnie wciągnęła ta opowieść, bo bohaterowie byli tacy zwyczajni z lekko irytującymi...