Chyba jeszcze nie byłam gotowa na tę powieść, może za parę lat wrócę do niej i ocenię ją inaczej

Chyba jeszcze nie byłam gotowa na tę powieść, może za parę lat wrócę do niej i ocenię ją inaczej

Ada to doskonałe zwieńczenie twórczości Vladimira Nabokova i najbardziej dopieszczona wisienka na torcie, jaką mogłam sobie wyobrazić. 
Dwójka nastolatków: Ada i Van. Zakochują się w sobie bez pamięci. A nie powinni... Dlaczego? Odpowiedź nie jest prosta. W dodatku świat, jaki znamy, nie istnieje. Mamy za to XIX wiek, który jest przyszłością, Panrosję i tabu związane z elektrycznością. Mamy motyle, tragikomedię oraz bohaterów o burzliwych charakterach.  
Nabokov, znany najszerzej z kontrowersji, po raz kolejny porusza temat o potencjale wybuchowym. Ada zdecydowanie nie jest tanim, wulgarnym romansidłem; to 800 stron czystej językowej przyjemności. Autor perfidnie bawi się z czytelnikiem, stosuje gry słowne i obcojęzyczne szyfry, a historię alternatywną skrzętnie ukrywa pod pretekstem rzeczywistości. Wnikliwi obserwatorzy znajdą szczegóły i smaczki, które wzbogacą pozornie prostą historię miłosną. Ada jest doskonała na wielu poziomach. To jedna z najlepszych powieści, jakie czytałam w życiu. 
- Weronika z Sopoteki

Ada to doskonałe zwieńczenie twórczości Vladimira Nabokova i najbardziej dopieszczona wisienka na torcie, jaką mogłam sobie wyobrazić. 
Dwójka nastolatków: Ada i Van. Zakochują się w sobie bez pamięci. A nie powinni... Dlaczego? Odpowiedź nie jest prosta. W dodatku świat, jaki znamy, nie istnieje. Mamy za to XIX wiek, który jest przyszłością, Panrosję i tabu związane z...

Ada albo żar" to jedno z najbardziej fascynujących literackich dzieł rosyjsko-amerykańskiego pisarza Vladimira Nabokova. Książka ta, wydana po raz pierwszy w 1969 roku, zaskakuje swoją niezwykłą strukturą, bogactwem języka i głęboką refleksją nad naturą ludzką.

Główna narracjaksiążki obraca się wokół historii miłosnej między Vanem Veenem a jego kuzynką Adą, która toczy się w alternatywnej rzeczywistości. Nabokov mistrzowsko konstruuje świat Ardis Hall, wprowadzając czytelnika w zakręcone labirynty zmysłów i intelektu. Jego język jest poetycki, pełen aluzji, gier słownych i subtelnych odniesień do literatury światowej.

Nabokov eksperymentuje z formą, mieszając elementy prozy, poezji, eseju i dziennika. Przemieszczenia czasowe i narracyjne dodają tej książce wielowarstwowości i głębi. Czytelnik jest zmuszony do aktywnego uczestnictwa w odkrywaniu tajemnic świata stworzonego przez autora.

Centralny motyw miłości między Vanem a Adą jest przedstawiony z niezwykłą delikatnością i zarazem intensywnością. Nabokov w subtelny sposób bada granice moralności i etyki, stawiając pytania o naturę pożądania i grzechu. Jednakże, choć temat miłości rodzinnej może budzić kontrowersje, autor unika jednoznacznych ocen, pozostawiając czytelnika z własnymi refleksjami.

Jednym z najbardziej imponujących elementów książki jest umiejętność Nabokova w kreowaniu postaci. Van Veen i Ada są niezwykle złożonymi jednostkami, pełnymi sprzeczności i tajemnic. Autentyczność ich uczuć i doświadczeń sprawia, że czytelnik łatwo się z nimi utożsamia, mimo nietypowej sytuacji miłosnej.

"Ada albo żar" to lektura wymagająca, ale nagradzająca. Nabokov nieustannie zaskakuje erudycją, błyskotliwością i głęboką wrażliwością. Książka ta to istne arcydzieło literatury, które zachwyca nie tylko treścią, ale także formą i stylem. Dla miłośników intelektualnych wyzwań i literackich arcydzieł, "Ada albo żar" pozostanie niezapomnianym doświadczeniem czytelniczym.

Ada albo żar" to jedno z najbardziej fascynujących literackich dzieł rosyjsko-amerykańskiego pisarza Vladimira Nabokova. Książka ta, wydana po raz pierwszy w 1969 roku, zaskakuje swoją niezwykłą strukturą, bogactwem języka i głęboką refleksją nad naturą ludzką.

Główna narracjaksiążki obraca się wokół historii miłosnej między Vanem Veenem a jego kuzynką Adą, która toczy się...

Ada i Van. Oboje są młodzi, bogaci, uprzywilejowani i nastawienia na czerpanie z życia przyjemności. Akcja dzieje się w dziewiętnastym wieku, ale można odnieść wrażenie, że świat wcale, aż tak bardzo się nie zmienił
Lato podczas, którego Ada i Van zbliżają się do siebie zmienia wszystko. Żar, żar, żar!🔥 Ich związek jest pełen młodzieńczej namiętności, a autor serwuje nam niebanalne porównania, plastyczne opisy i odważne wyznania… Natura jest niemym świadkiem tej płomiennej relacji, ale także jego częścią.
Mam małą książkową obsesje na punkcie tej początkowej fazy związku, a tutaj jest to świetnie ujęte 🥰
Van i Ada są miotani namiętnościami, niewierni, ale jednocześnie oddani sobie. Wspominałam już że to zakazana miłość?
Chyba każdy kto czytał tę książkę zwrócił uwagę na częste dygresje, komentarze, wtrącenia [w tym Ady]. Narracja jest w trzeciej osobie, ale podczas czytania miewałam wątpliwości co do jej wiarygodności. Czy na tym narratorze w ogóle można polegać? Miałam poczucie, że ktoś tutaj lawiruje między słowami i wodzi mnie za nos…🤔
Książka jest złożona, niedosłowna, momentami ekscentryczna… Styl dość niezwykły. Dla mnie była to przede wszystkim historia dwojga zakochanych ludzi. Miała swoje momenty (książka liczy 800 stron) i ze względu na nie na pewno pozostanie w mojej pamięci, ale Ada i Van nie zostaną moją ulubioną parą. Dodam jeszcze, że książka jest pięknie wydana 🥰Myślę, że warto sięgnąć po tę powieść, żeby przekonać się czy twórczość Nabokova jest dla Was!🥰

Ada i Van. Oboje są młodzi, bogaci, uprzywilejowani i nastawienia na czerpanie z życia przyjemności. Akcja dzieje się w dziewiętnastym wieku, ale można odnieść wrażenie, że świat wcale, aż tak bardzo się nie zmienił
Lato podczas, którego Ada i Van zbliżają się do siebie zmienia wszystko. Żar, żar, żar!🔥 Ich związek jest pełen młodzieńczej namiętności, a autor serwuje nam...

🤎📖 U podstaw powieści tej książki leży historia zakazanej miłości Vana Veena 🙅🏻‍♂️oraz jego krewnej Ady 🙆🏻‍♀️, która wydaje się być niemal jego lustrzanym odbiciem (jej imię swoją drogą również jest “zwierciadlane”).

🤎📖 Ich historię poznajemy na tle całkiem nowego świata, nowej geografii, metafizyki — akcja toczy się, nie na Ziemi 🌏, lecz na Antyterze, która jest… fikcyjnym wszechświatem 🪐? Odbiciem lustrzanym naszej rzeczywistości🪞? Rajem utraconym☁️? A może jest to szaleńcza wizja niepoczytalnego narratora🌪️😵‍💫, który w wyniku obsesji stracił rozum?

🤎 Nabokov stworzył tu coś, co ja — zwykły śmiertelnik🫡 — nie potrafię opisać słowami. Jest to dzieło tak skomplikowane i precyzyjnie utkane, że w latach 70-tych tłumacze wielokrotnie przybywali do posiadłości Nabokova🌳 🏨, siedząc z nim tygodniami🗓️, aby móc poprawnie przełożyć “Adę” ✍🏻.
[• Co więcej, w książce jest ponad 100-stronicowa część z przypisami od tłumacza oraz Vivian Darkbloom (jest to oczywiście Nabokov pod pseudonimem, który jest anagramem jego imienia 🥸). •]

🤎 V.N., jak mistrz szachowy ♟️ układający partie na wielu planszach jednocześnie, wplata w narrację gęstą sieć metafor 🦋, budując wielowymiarową strukturę🕸️, skomplikowaną grę czasu 🕰️ i zaciera granice 〰️ między rzeczywistością a fantazją. To wszystko tworzy niezwykle skomplikowany labirynt literacki, w który czytelnik zostaje wciągnięty…

…A drzwi wyjściowe🚪 Nabokov rygluje, klucz wyrzuca🗝️ i obserwuje, czy lądując w Antyterze znajdziesz się w ☁️Edenie🌺 czy w czeluściach swego własnego 👹Hadesu🔥…🔥🧨🔥

➡️TL;DR: 📣 Mówiłam to już tyle razy, że chyba każdy już wie, że Nabokova trzeba czytać!

(opinia pochodzi z mojego profilu na instagramie @byly.sobie.ksiazki)

🤎📖 U podstaw powieści tej książki leży historia zakazanej miłości Vana Veena 🙅🏻‍♂️oraz jego krewnej Ady 🙆🏻‍♀️, która wydaje się być niemal jego lustrzanym odbiciem (jej imię swoją drogą również jest “zwierciadlane”).

🤎📖 Ich historię poznajemy na tle całkiem nowego świata, nowej geografii, metafizyki — akcja toczy się, nie na Ziemi 🌏, lecz na Antyterze, która jest…...

Ada albo żar zaskoczyła mnie pod wieloma względami. Pierwszym z nich była objętość. Jest to najgrubsza powieść Nabokova jaką do tej pory czytałam, ale nie przeszkadzało mi to w żaden sposób, gdyż pozwoliło mi to na rozkoszowanie się jego piórem (którego jestem wielką fanką) i pełne zaangażowanie w zawiłości tej historii.

Historii, której głównymi bohaterami są tytułowa Ada oraz niewiele starszy od niej Van. Należy wspomnieć, że ta dwójka jest kuzynostwem. Podczas jednych wakacji zakochują się w sobie i przez resztę książki, śledzimy rozwój ich kontrowersyjnych uczuć. Po raz kolejny Nabokov podjął się tematu, który może wzburzyć niejednego czytelnika. Jednocześnie po raz kolejny, pod przykrywką tego problematycznego uczucia, ukazał zawiłości życia, relacji rodzinnych, obsesji czy fascynacji.

Ada albo żar to wymagająca lektura, ale uwierzcie, że warta każdej strony, każdej litery, która została zapisana.
Nie dziwi mnie określenie „literackie dzieło sztuki”, bo tym dla mnie właśnie jest.

Ada albo żar zaskoczyła mnie pod wieloma względami. Pierwszym z nich była objętość. Jest to najgrubsza powieść Nabokova jaką do tej pory czytałam, ale nie przeszkadzało mi to w żaden sposób, gdyż pozwoliło mi to na rozkoszowanie się jego piórem (którego jestem wielką fanką) i pełne zaangażowanie w zawiłości tej historii.

Historii, której głównymi bohaterami są tytułowa...

Cóż to była za uczta!
Była co prawda bardzo wymagająca, angażująca i sprawiająca, że głowa mi parowała, ale dla mnie Nabokov ma w sobie coś czego inni nie mają. Sądzę, że nie bez powodu “Ada albo Żar” jest uznawana za ukoronowanie jego twórczości. W przypadku tej książki cała “Nabokovość” jest niezwykle wyrazista, a każdy element sprawia, że ta zabawa formą i gatunkami przyciąga coraz mocniej.

Fabuła w głównej mierze dotyczy Ady i Vana, kuzynów, których połączyły znacznie głębsze więzi, niż można by tego oczekiwać. Są młodzi, po części świadomi swoich czynów, ponoszą ich emocje ogromne emocje. Nie są jednak w pełni świadomi skutków swojego romansu, jakie mogą odczuwać w przyszłości. Mam wrażenie, że ich związek nie jest głównym elementem, na którym się skupiłam. Miałam nieodparte wrażenie, że cały ich wątek jest za bardzo przeciągnięty i lekko nudnawy. Znacznie bardziej interesowały mnie ich losy kiedy byli oddzielnie, niż sam ich związek.

Momentami ciężko jest nadążyć za licznymi aluzjami literackimi, filozoficznymi. Sprawia to, że można odnieść wrażenie, jakby autor lekko z nas pokpiwał. Nasza niewiedza i naiwność wydają mi się być niezwykle zabawne, bo wiem że nie da się w pełni zrozumieć “Ady albo Żaru”, jednak to niezrozumienie powoduje, że starałam się wyciągnąć z tej książki, jak najwięcej tylko mogłam.

Rzeczą, która chyba najbardziej ujmuje mnie w dziełach Nabokova są jego dygresje, komentarze, zwracanie się bezpośrednio do czytelnika. Daje mi to poczucie wyjątkowych doznań literackich. Uważam to, za zbliżające mnie do autora, jak i całej treści książki.
Warto również wspomnieć o tym, że bardzo istotne w całej lekturze są dodatkowo zawarte w książce Noty do Ady oraz komentarze tłumacza, które zajmują aż ponad 100 stron. Całość układa się w pewnego rodzaju zabawę dla odkrywców, gdzie pod wieloma warstwami można odnaleźć niezwykle wiele.

Cóż to była za uczta!
Była co prawda bardzo wymagająca, angażująca i sprawiająca, że głowa mi parowała, ale dla mnie Nabokov ma w sobie coś czego inni nie mają. Sądzę, że nie bez powodu “Ada albo Żar” jest uznawana za ukoronowanie jego twórczości. W przypadku tej książki cała “Nabokovość” jest niezwykle wyrazista, a każdy element sprawia, że ta zabawa formą i gatunkami...

"Ada albo Żar" to chyba najgrubsza powieść Vladimira Nabokova i objętość ta była dla mnie zaskoczeniem.

Jedną z głównych bohaterów powieści jest Ada i jest to postać pełna sprzeczności: urokliwa i inteligentna, ale zarazem egoistyczna i nieco niebezpieczna. Jej fascynacja swoim kuzynem, Vanem, jest centralnym wątkiem powieści i źródłem wielu kontrowersji.

Fabuła książki skupia się na skomplikowanych relacjach rodzinnych, miłości i obsesyjnych związkach między głównymi bohaterami. Skomplikowana miłość i fascynacja głównych bohaterów prowadzą do serii intryg, które tworzą tło dla opowieści.

Jednym z kluczowych elementów tej książki jest styl pisarski Nabokova. Jego zdolność do tworzenia pięknych i złożonych zdań, pełnych odniesień kulturowych, językowych gier słownych jest zadziwiająca. Jednak ten styl sprawia, że lektura "Ada albo Żar" może być trudna i wymagająca. Powieść "Ada albo Żar" jest również pełna odniesień do innych dzieł literackich i kulturowych.

Mimo kontrowersyjnego tematu i trudności w czytaniu, "Ada albo Żar" jest dziełem sztuki. Nabokov stworzył arcydzieło literatury, które pozwala zanurzyć się w głębi ludzkiego umysłu. Czyta się ją powoli i nie jest dla każdego, ale pozostaje niezapomniana dla tych, którzy zdecydują się ją przeczytać.

"Ada albo Żar" to chyba najgrubsza powieść Vladimira Nabokova i objętość ta była dla mnie zaskoczeniem.

Jedną z głównych bohaterów powieści jest Ada i jest to postać pełna sprzeczności: urokliwa i inteligentna, ale zarazem egoistyczna i nieco niebezpieczna. Jej fascynacja swoim kuzynem, Vanem, jest centralnym wątkiem powieści i źródłem wielu kontrowersji.

Fabuła książki...

Miała być niestrawność, a była uczta, czy jak to leciało. Nic mnie nie obchodzi, co myślicie. Do widzenia.

Miała być niestrawność, a była uczta, czy jak to leciało. Nic mnie nie obchodzi, co myślicie. Do widzenia.

Książka dla wymagającego, nie purytańskiego czytelnika. Nie ukrywam, że zajęło mi ładnych kilkadziesiąt stron by zacząć układać te puzzle, które w magiczny i sobie tylko znany sposób rozsypał Vlad. Już od pierwszych stron zaczęło mi to nieco pachnieć Marguezem, także wiedziałem , że zabawa będzie przednia. Dygresje sypią się co chwila niczym asy z rękawa szulera przy karcianym stole. Do tego wodospady absurdu w których łatwo się zgubić niczym w wąskich uliczkach Toledo, by kilka stron, czasem nawet rozdziałów później znaleźć sens i wrócić na właściwą drogę. Plus wyszukany humor. Wydaję mi się jednak, że układanka, którą udało mi się poskładać przynajmniej w jakimś ogólnym zarysie przypominała to co autor miał na myśli. A nadążyć za Nabokovem w tej powieści jest naprawdę ciężko. Wiele wyjaśnia posłowie i Noty do Ady. Niejako przewodnik po myślach Vlada.
Uczta albo raczej "Wielkie Żarcie" dla wyznawców Vladimira!

Książka dla wymagającego, nie purytańskiego czytelnika. Nie ukrywam, że zajęło mi ładnych kilkadziesiąt stron by zacząć układać te puzzle, które w magiczny i sobie tylko znany sposób rozsypał Vlad. Już od pierwszych stron zaczęło mi to nieco pachnieć Marguezem, także wiedziałem , że zabawa będzie przednia. Dygresje sypią się co chwila niczym asy z rękawa szulera przy...