Ciekawa forma, przyjemny język, tempo książki żyje swoim życiem. Momentami przewidywalna, ale i także zaskakująca i skłaniająca do refleksji.

7.6/10

Ciekawa forma, przyjemny język, tempo książki żyje swoim życiem. Momentami przewidywalna, ale i także zaskakująca i skłaniająca do refleksji.

7.6/10

Najlepszą stroną tej książki jest niezwykły kunszt słowa; ciekawe są także opisy powieści napisanych przez Knighta, aż żal, że rzeczywiście nie można ich przeczytać. Niestety jednak w pewnym momencie historia opisywana przez Nabokova zaczyna się rozmywać, kolory blakną, a wszystko staje się mdłe.

Najlepszą stroną tej książki jest niezwykły kunszt słowa; ciekawe są także opisy powieści napisanych przez Knighta, aż żal, że rzeczywiście nie można ich przeczytać. Niestety jednak w pewnym momencie historia opisywana przez Nabokova zaczyna się rozmywać, kolory blakną, a wszystko staje się mdłe.

Niestety książka mnie rozczarowała. Fabuła miałka, w zasadzie jej brak. Historia nie wciąga, pomimo wielu obietnic na początku. Bohaterowie i ich dylematy nie przekonują, ale może to być kwestia epoki historycznej, dla nas już niezrozumiałej. Jedyne co jest urzekające i co pozwala doczytać powieść do końca, to stosunkowo lekkie pióro autora, jego styl konstruowania kolejnych zdań.

Niestety książka mnie rozczarowała. Fabuła miałka, w zasadzie jej brak. Historia nie wciąga, pomimo wielu obietnic na początku. Bohaterowie i ich dylematy nie przekonują, ale może to być kwestia epoki historycznej, dla nas już niezrozumiałej. Jedyne co jest urzekające i co pozwala doczytać powieść do końca, to stosunkowo lekkie pióro autora, jego styl konstruowania...

Jaki jest Wasz ulubiony rosyjski pisarz?

Moim Michaił Bułhakow, ale po lekturze książki „Prawdziwe życie Sebastiana Knighta” z wielkim zainteresowaniem będę się przyglądał twórczości Władimira Nabokowa. Innego rosyjskiego pisarza, szerszej publiczności znanego dzięki pozycji „Lolita”.

Głównym bohaterem „Prawdziwego życia Sebastiana Knighta” jest zagadkowy mężczyzna nazywający siebie „V”, który po śmierci kuzyna postanawia napisać pierwszą prawdziwą biografię Sebastiana Knighta. Nasz narrator nie był jakoś przesadnie zżyty z przyrodnim bratem, właściwie niewiele o nim wiedział, ale teraz postanawia odkryć wszystkie jego sekrety i zapisać to w książce. W związku z tym wspólnie z V odbywamy podróż nie tylko po życiu Knighta, ale również po Europie lat 30 XX w. Na pierwszy rzut oka wieje tu banałem. A jeśli dodamy jeszcze do tego śledztwo, toczące się od połowy opowieści do końca, pachnie tu czymś doskonale znanym.

A mimo to Nabokow stworzył powieść wyjątkową, która po przeczytaniu kilku pierwszych stron jest niezwykle wciągająca! W dodatku na tych 240 stronach pisarz pozostawił sporo wskazówek, które sugerują, aby nie skupiać się na banalnej fabule, a czytać między wierszami. Szukać czegoś więcej.

W „Prawdziwym życiu Sebastiana Knighta” znajdziecie bowiem problem roli artysty w społeczeństwie i to, że prawdziwe życie pisarza może być zupełnie inne od tego wykreowanego przez media i odbiorców. Piękny język Nabokowa, okraszający styl autora, rozgrzeje serce każdego bibliofila i sprawi, że trudno będzie oderwać się od lektury. Bohaterowie – wiele wnoszący do misternej układanki twórcy, do tego stopnia ubarwią wam czas spędzony przy historii o Sebastianie Knighcie, że możecie się złapać na sprawdzeniu, czy takie osoby i wydarzeniami nie miały miejsca w rzeczywistości.

W moim odczuciu Nabokow przez całą tę literacką przygodę toczy z czytelnikiem grę o fundamentalną kwestię człowieczeństwa. Jej finałem jest znalezienie odpowiedzi na pytanie: czy rzeczywiście warto tracić siły na poznanie całej prawdy o najbliższej nam osobie?

Bardzo polecam.

Jaki jest Wasz ulubiony rosyjski pisarz?

Moim Michaił Bułhakow, ale po lekturze książki „Prawdziwe życie Sebastiana Knighta” z wielkim zainteresowaniem będę się przyglądał twórczości Władimira Nabokowa. Innego rosyjskiego pisarza, szerszej publiczności znanego dzięki pozycji „Lolita”.

Głównym bohaterem „Prawdziwego życia Sebastiana Knighta” jest zagadkowy mężczyzna...

Jak to u Nabokova, powieść jest pięknie napisana, jednak czytając ją na powierzchownym poziomie "lekko", ominie nas to, co najważniejsze w tej książce. Chodzi mi o ukryte wskazówki w tekście, dzięki którym zrozumiemy bezsens skupiania się na banalności akcji i pomyślimy o tym, co autor chcę nam przekazać. Na przekór narratorowi stwierdzę, że książka zachęca(czy wręcz zmusza) nas do namysłu nad sensem zdobywania pełnej wiedzy o czymś lub o kimś, a to właśnie na przykładzie zbierania pełnej informacji o zmarłym Sebastianie, o którym narrator pragnie napisać biografię lepszą od poprzedniej, spłodzoną przez innego autora. Wręcz sili mi się na nawiązanie do myślicieli, przez wieki próbujących poznać to, co było siłą rzeczy dla ich ograniczoności niedostępne. Tym samym, ta powieść Nabokova, najbardziej mi przypomina ostatnią Sebastiana Knighta

Jak to u Nabokova, powieść jest pięknie napisana, jednak czytając ją na powierzchownym poziomie "lekko", ominie nas to, co najważniejsze w tej książce. Chodzi mi o ukryte wskazówki w tekście, dzięki którym zrozumiemy bezsens skupiania się na banalności akcji i pomyślimy o tym, co autor chcę nam przekazać. Na przekór narratorowi stwierdzę, że książka zachęca(czy wręcz...

Książka do łatwych raczej nie należy, ale jaka ma być skoro napisał ją człowiek, który hobbistycznie układa zadania szachowe? Zresztą w tej powieści tytułowy bohater nazywa się Knight czyli rycerz ( angielska terminologia szachowa - skoczek, konik) jego kobieta - Bishop ( laufer, goniec) Zakończenie zaś to już w ogóle jest łamigłówka, którą czytelnik musi rozwikłać sam. Nie wiem czy nie będę musiał jeszcze raz podejść do tej lektury z jeszcze większą uwagą. A język jak to u Nabokova, przepiękny!

Książka do łatwych raczej nie należy, ale jaka ma być skoro napisał ją człowiek, który hobbistycznie układa zadania szachowe? Zresztą w tej powieści tytułowy bohater nazywa się Knight czyli rycerz ( angielska terminologia szachowa - skoczek, konik) jego kobieta - Bishop ( laufer, goniec) Zakończenie zaś to już w ogóle jest łamigłówka, którą czytelnik musi rozwikłać sam. Nie...

Pierwsze, na co należy zwrócić uwagę to wspaniały język, jakim posługuję się autor. Każdą stronę czytało mi się z ogromną przyjemnością. Jeżeli wymagasz od książki czegoś więcej, tego, że pobudzi ona twoją wyobraźnię i zmusi do zagłębienia się w definicję pewnych słów i zagadnień to nie ma na co czekać. Nie jest to książka, przez którą można przebrnąć bezmyślnie, kartkując jej strony. To znaczy można, bo fabuła jest naprawdę banalna, ale czy warto? Autor pozostawia czytelnikowi smaczki, aluzje i nawiązania, które podczas zagłębiania się w tę pozycję dają ogromną satysfakcję.

Główną postacią okazuje się być mężczyzna o zagadkowym pseudonimie V. Po śmierci swojego brata Sebastiana Knighta postanawia napisać jego biografię. Zabiera nas we wspaniałą podróż, odkrywając sekrety skrywane przez Sebastiana. Paradoksalnie V nie był zżyty z bratem, ale jego śmierć ich do siebie zbliżyła i pozwoliła zdobyć mu pełnię informacji na temat jego przyrodniego brata.

Jest to pierwsza książka Vladimira Nabokova, którą przeczytałam, ale na pewno nieostatnia. Zakochałam się w tym języku, stylu i pewnych wymaganiach, jakie stawia przed nami autor. Uwielbiam to, że można ją rozpatrywać na wielu płaszczyznach i okazuje się wyśmienitą rozrywką dla czytelnika.

Pierwsze, na co należy zwrócić uwagę to wspaniały język, jakim posługuję się autor. Każdą stronę czytało mi się z ogromną przyjemnością. Jeżeli wymagasz od książki czegoś więcej, tego, że pobudzi ona twoją wyobraźnię i zmusi do zagłębienia się w definicję pewnych słów i zagadnień to nie ma na co czekać. Nie jest to książka, przez którą można przebrnąć bezmyślnie, kartkując...

Jako entuzjastka twórczości Nabokova, musiałam sięgnąć po ,,Prawdziwe życie Sebastiana Knighta”. Jeśli mogłabym cofnąć czas, bez wątpienia przeczytałabym książkę ponownie, znów nie wiedząc, czego się spodziewać.

Lektura jest niezwykłym doświadczeniem. Autor bawi się czytelnikiem - pozostawia aluzje, wskazówki, pierwiastki siebie. Nabokov miażdży schematy. Podczas lektury trzeba być uważnym, by odkryć niezwykły walor artystyczny powieści. Pióro autora jest zachwycające, język jakim posługuje się Nabokov hipnotyzuje. Powieść intrygująca, wciągająca, magnetyczna. Niespodzianki, blefy i istotne szczegóły - na to warto zwrócić uwagę. Podróż przez różne style literackie oraz malownicze porównania potrafi zatracić w sobie czytelnika.

Polecam ,,Prawdziwe życie Sebastiana Knighta” dla entuzjastów twórczości Nabokova oraz czytelników, którzy doceniają kreatywną grę autora z czytelnikiem.

Jako entuzjastka twórczości Nabokova, musiałam sięgnąć po ,,Prawdziwe życie Sebastiana Knighta”. Jeśli mogłabym cofnąć czas, bez wątpienia przeczytałabym książkę ponownie, znów nie wiedząc, czego się spodziewać.

Lektura jest niezwykłym doświadczeniem. Autor bawi się czytelnikiem - pozostawia aluzje, wskazówki, pierwiastki siebie. Nabokov miażdży schematy. Podczas lektury...

To moje drugie zetknięcie z twórczością Vladimira Nabokova i po raz kolejny odnoszę wrażenie, że Autor zabawił się ze mną w kotka i myszkę 🤭

Szukanie głęboko ukrytych znaczeń, docieranie do literackich aluzji sprawiają, że dzieła tego rosyjskiego pisarza przepełnione są zagadkami i jedną wielką nieznajomą.

Mimo konkretnego zakończenia, mam wrażenie , że Autor zostawił nam wybór i tylko od nas zależy odbiór niniejszej książki.

Fabuła powieści jest pozornie prosta.

Tajemniczy V, po śmierci swojego przyrodniego brata, postanawia napisać jego biografię. Podjął się trudnego zadania, bowiem Sebastian Knight był uznanym brytyjskim pisarzem. Odbywa zatem podróż śladami brata, spotyka się z jego znajomymi, odwiedza związane z nim miejsca. Przede wszystkim jednak dogłębnie analizuje literacki dorobek pisarza. Mężczyźni nigdy nie byli ze sobą zżyci, dopiero śmierć starszego z nich pozwoliła lepiej zrozumieć wzajemne relacje.

Niby wszystko jasne, ale... Właśnie, to jest Nabokov, a jego nazwisko wyraża więcej niż tysiąc słów 🤭

"𝐏𝐫𝐚𝐰𝐝𝐳𝐢𝐰𝐞 ż𝐲𝐜𝐢𝐞 𝐒𝐞𝐛𝐚𝐬𝐭𝐢𝐚𝐧𝐚 𝐊𝐧𝐢𝐠𝐡𝐭𝐚" to pierwsza książka tego rosyjskiego Autora napisana w języku angielskim. Zastanawiam się zatem, czy tytułowy bohater uosabia w sobie elementy autobioraficzne Nabokova?

Powieść jest bardzo refleksyjna. V z ogromnym trudem zdobywa kolejne informacje dotyczące brata. Uświadamia sobie tym samym, że tak naprawdę nie znamy samych siebie, a co dopiero bliskich nam osób.

Książka doczekała się nowej, odświeżonej, trójwymiarowej okładki, która od teraz jest wspaniałą ozdobą mojej biblioteczki. Za niniejszy egzemplarz dziękuję @wydawnictwo_wab

To moje drugie zetknięcie z twórczością Vladimira Nabokova i po raz kolejny odnoszę wrażenie, że Autor zabawił się ze mną w kotka i myszkę 🤭

Szukanie głęboko ukrytych znaczeń, docieranie do literackich aluzji sprawiają, że dzieła tego rosyjskiego pisarza przepełnione są zagadkami i jedną wielką nieznajomą.

Mimo konkretnego zakończenia, mam wrażenie , że Autor zostawił...

♟️Jest środek nocy. Skończyłam czytać tę książkę. I mam desperacką potrzebę przeczytać ją jeszcze raz 😩.

♟️“Prawdziwe życie Sebastiana Knighta” to pierwsza powieść Nabokova napisana w języku angielskim (a nie ojczystym rosyjskim). Jest wyrzeźbiona nieco delikatniejszą ręką niż pozostałe powieści autora. Ale niezmiennie — ✨wybitna✨.

♟️📖Narratorem powieści jest z pozoru bezimienny 👀przyrodni brat zmarłego znanego pisarza Sebastiana Knighta, który w odpowiedzi na umniejszającą analizę żywotu brata dokonaną przez innego biografa, postanawia sam napisać o “prawdziwym życiu Sebastiana Knighta”. Ta powieść to właśnie dzieło narratora, który jako mierny pisarzyna, zaczyna równocześnie przeżywać kryzys…

♟️To nie jest fikcyjna powieść biograficzna (sam narrator mówi, “że gorszej literatury jak dotąd nie wynaleziono” 😆). Nie, nie, nie. To jest tylko 𝘸𝘪𝘦𝘳𝘻𝘤𝘩𝘯𝘪𝘢 𝘸𝘢𝘳𝘴𝘵𝘸𝘢, a autor, bawiąc się (jak zawsze) czytelnikiem, pozostawia wiele wskazówek, aluzji, wplata cząstki samego siebie, które nawet najmniej rasowy wielbiciel Nabokova powinien wyłapać po drodze — to wszystko powinno doprowadzić czytelnika na właściwe (ukryte) tory. Nic nie będę zdradzać, aby nie psuć zabawy 😌.

♟️Warto podkreślić, że autor nie tylko myśli nieszablonowo — on bierze to szablonowe pudełko i miażdży je gołymi rękami 🫢. Także czytaj uważnie. Bo gdy zbliży się ostatni ruch, gdy historia dobiegnie końca… Nagle zdasz sobie sprawę, że przez cały ten czas to 𝘵𝘺 byłeś na szachownicy. I to 𝘵𝘺 zostałeś zaszachowany przez autora💀.

[Czy to jest już obłąkanie na punkcie twórczości tego pana? *🤡* Możliwe. Ale to szaleństwo najlepszego rodzaju 😆👌🏻]

➡️TL;DR: Powiem tak: Gdyby to ode mnie zależało, to stanęłabym za Waszymi plecami i bezpardonowo popchnęła Was paluszkiem ☝🏻 w Nabokovą otchłań. Ale nie mogę. Więc zróbcie to sami 😆

[Wpis pochodzi z mojego profilu na instagramie @byly.sobie.ksiazki]

♟️Jest środek nocy. Skończyłam czytać tę książkę. I mam desperacką potrzebę przeczytać ją jeszcze raz 😩.

♟️“Prawdziwe życie Sebastiana Knighta” to pierwsza powieść Nabokova napisana w języku angielskim (a nie ojczystym rosyjskim). Jest wyrzeźbiona nieco delikatniejszą ręką niż pozostałe powieści autora. Ale niezmiennie — ✨wybitna✨.

♟️📖Narratorem powieści jest z pozoru...