Początkowo trochę się pogubiłam w tej dość dziwnej narracji. Czytało się nieźle, ale co jakiś czas pojawiało się w mojej głowie pytanie: kto jest kto? Aż w końcu wszystko zaczęło się układać w jedną spoistą całość. “Fabryka muchołapek” jest relacją z procesu Chaima Rumkowskiego, który był w getcie łódzkim administratorem, zarządcą. Chaim w przeszłości był człowiekiem, który nie mając swoich dzieci dbał o inne, założył sierociniec, uczył się od samego Janusza Korczaka. Wydawać by się mogło, że jest to postać bardzo pozytywna, ale w trakcie procesu okazuje się, że Chaim w getcie założył swoje mini-państwo, którym rządził. To on był odpowiedzialny za wysyłkę ludzi do gazu i to on zadecydował, że najpierw wyśle tam ludzi światłych, dzieci do lat 10 i osoby chore. Z jednej strony dokonał rzeczy strasznej, a z drugiej dzięki temu uratował 70 tysięcy innych Żydów. Uratowanie ich jest z jednej strony dobrem, a z drugiej oni sami uważają, że woleliby umrzeć wcześniej i nie cierpieć przez dodatkowe 2 lata z głodu i wycieńczenia. To rozdarcie między złem a dobrem trwa przez całą powieść. Jest też druga strona tej powieści. Relacje procesowe są przerywane narracją, można powiedzieć, odautorską gdyż narratora można z pewnością utożsamiać z samym Bartem. W opowieściach tych narrator z towarzysząca mu Żydówką pokazuje nam Łódź, oprowadza po ulicach, kamienicach getta. Wszystko nie byłoby tak niesamowite gdyby nie fakt, że niektóre z osób ukazanych (czy to na procesie czy to podczas wędrówki narratora) nie żyją. Mamy więc pewnego rodzaju obraz sądu ostatecznego, gdzie sędziego możemy utożsamić z Bogiem. Ale czy tak naprawdę jest?

Początkowo trochę się pogubiłam w tej dość dziwnej narracji. Czytało się nieźle, ale co jakiś czas pojawiało się w mojej głowie pytanie: kto jest kto? Aż w końcu wszystko zaczęło się układać w jedną spoistą całość. “Fabryka muchołapek” jest relacją z procesu Chaima Rumkowskiego, który był w getcie łódzkim administratorem, zarządcą. Chaim w przeszłości był człowiekiem, który...