Doskonała książka, która wciąga i skłaniająca do refleksji, przypadnie do gustu fanom science fiction
Zapraszam na moją krótką wideo recenzje: https://youtube.com/shorts/iurcMZ9A8Ck

Doskonała książka, która wciąga i skłaniająca do refleksji, przypadnie do gustu fanom science fiction
Zapraszam na moją krótką wideo recenzje: https://youtube.com/shorts/iurcMZ9A8Ck

Pomysł na fabułę jest świetny, ciekawie przedstawione światy bohaterów, tkwiące w ich umysłach. Zaimponował mi też opis przejścia z wizji jednego z bohaterów do świata rzeczywistego - umiejętność ukazania przenikania jest dosyć rzadka. Ogólnie jednak nie uważam, by ta książka była najlepsza w dorobku pisarza, jest po prostu dobra. Kilka pomniejszych wątków było nielogicznych i mnie irytowały, rozmowy typu: "- Niech pani im nie ufa, oni nie wiedzą, co mówią, - Ok - mówi paniusia i wypisuje pomyleńcom czek :P I bynajmniej nie wynika to z abstrakcyjności świata czy przekory. Albo główny bohater gada z jakąś babeczką o tym, co by z nią chętnie zrobił, w towarzystwie swojej żony (!),która w ogóle na to nie reaguje i też nie ma w tym żadnego eksperymentu a z wcześniejszego opisu wynikało, że małżeństwo się kocha i zależy im na sobie nawzajem.
Dlatego podsumowując, uważam, że książka jest po prostu dobra, ale na pewno nie najlepsza od tego autora.

Pomysł na fabułę jest świetny, ciekawie przedstawione światy bohaterów, tkwiące w ich umysłach. Zaimponował mi też opis przejścia z wizji jednego z bohaterów do świata rzeczywistego - umiejętność ukazania przenikania jest dosyć rzadka. Ogólnie jednak nie uważam, by ta książka była najlepsza w dorobku pisarza, jest po prostu dobra. Kilka pomniejszych wątków było...

Uwielbiam to, jak w krótkiej prozie Dicka zawsze tyle się dzieje. Jest dynamicznie i zabawnie. Wspaniała wyobraźnia :)

Ciekawe, jak wyglądałby mój świat, gdybym znalazła się wśród bohaterów tej książki :) W każdym razie wiadomo, że:

„We wszystkich możliwych światach poniedziałki są zawsze takie same”.

Uwielbiam to, jak w krótkiej prozie Dicka zawsze tyle się dzieje. Jest dynamicznie i zabawnie. Wspaniała wyobraźnia :)

Ciekawe, jak wyglądałby mój świat, gdybym znalazła się wśród bohaterów tej książki :) W każdym razie wiadomo, że:

„We wszystkich możliwych światach poniedziałki są zawsze takie same”.

Polecam nie czytać tekstu na okładce, zawiera spoilery.
Początek jest mocno zakręcony, miałem wrażenie, że nic się tam nie klei a bohater miota się po wydarzeniach. Jakoś od połowy książka się rozkręca i robi się naprawdę ciekawie.

Bardzo dobrze poprowadzony wątek kwestionowania realności świata. Świetnie zaznaczony fakt, że to, co podświadome nie zawsze jest tym, czego sobie życzymy.

Historia poprowadzona od początku do końca (co u Dicka oczywiste nie jest) z zostawionym miejscem na interpretację wydarzeń. Do tego ciekawie pokazane problemy nierówności Ameryki lat 50tych.

Polecam nie czytać tekstu na okładce, zawiera spoilery.
Początek jest mocno zakręcony, miałem wrażenie, że nic się tam nie klei a bohater miota się po wydarzeniach. Jakoś od połowy książka się rozkręca i robi się naprawdę ciekawie.

Bardzo dobrze poprowadzony wątek kwestionowania realności świata. Świetnie zaznaczony fakt, że to, co podświadome nie zawsze jest tym, czego...

Podziwiam Dicka'a za jego kreatywność. Wspólna projekcja kilku postaci jest motywem przewodnim w przynajmniej trzech jego powieściach (tyle przynajmniej podobnych do siebie przeczytałem). Jednakże każda z tych powieści inaczej rozkłada akcenty. W "Oku na niebie" odnoszę wrażenie, iż autor najbardziej skupił się na ukazaniu różnych bohaterów oraz ich motywacji, a także konsekwencjach ich działań. W każdej przytoczonej projekcji można dopatrzeć się wielu absurdów, na czele z usuwającą każdy nieprzyjemny element panią Pritchett czy paranoiczną panią Reiss. Finałowy twist jest dość przewidywalny, nie zmienia to jednak faktu, iż ukazanie pokręconych motywacji kierujących tym konkretnym bohaterem i jego dwulicowy charakter zasługują na pochwałę. Zdecydowanie polecam.

Podziwiam Dicka'a za jego kreatywność. Wspólna projekcja kilku postaci jest motywem przewodnim w przynajmniej trzech jego powieściach (tyle przynajmniej podobnych do siebie przeczytałem). Jednakże każda z tych powieści inaczej rozkłada akcenty. W "Oku na niebie" odnoszę wrażenie, iż autor najbardziej skupił się na ukazaniu różnych bohaterów oraz ich motywacji, a także...

Koncepcja bardzo ciekawa jak (to u Dicka)- możliwość znalezienia się w świecie innej osoby, jednocześnie zarazem ciekawa i zatrważająca.. Ale rozwiązanie jest dla mnie zbyt proste, jednoznaczne i bez żadnego napięcia. No bo czy naprawdę to, że nasze światy są różne jest takie odkrywcze? Dickowi zabrakło bardziej subtelnego sposobu na poprowadzenie tematu. Ze mną pozostanie tylko jedno pytanie: a jaki byłby świat mojego umysłu, do którego mogłabym zabrać innych ludzi ?

Koncepcja bardzo ciekawa jak (to u Dicka)- możliwość znalezienia się w świecie innej osoby, jednocześnie zarazem ciekawa i zatrważająca.. Ale rozwiązanie jest dla mnie zbyt proste, jednoznaczne i bez żadnego napięcia. No bo czy naprawdę to, że nasze światy są różne jest takie odkrywcze? Dickowi zabrakło bardziej subtelnego sposobu na poprowadzenie tematu. Ze mną...

Z racji tego, że "Oko na niebie" to jedna z pierwszych powieści Dicka (napisana w 1955 roku),nie miałem zbyt wygórowanych oczekiwań, jednak okazało się, że książka jest naprawdę niezła. Można ją potraktować jako udaną przymiarkę do późniejszych powieści o podobnej tematyce, czyli zmaganiach bohaterów z otaczającą rzeczywistością, która niekoniecznie jest realnym światem (pierwsze tytuły, które przychodzą na myśl, to oczywiście "Ubik" i "Płyńcie łzy moje rzekł policjant").

W "Oku na niebie" znalazły się bardzo ciekawe fantasmagoryczne obrazy alternatywnych rzeczywistości zbudowanych na bazie przekonań i uprzedzeń osób o różnych poglądach - są one świetnie zarysowane, z małą szczyptą horroru, ale jednocześnie bardzo zabawne.

Moim zdaniem, jest to książka godna polecenia zarówno czytelnikom, którzy już znają Philipa K. Dicka, jak i dla tych, którzy dopiero zastanawiają się nad rozpoczęciem przygody z licznymi powieściami tego autora. "Oko na niebie" to dobra propozycja na początek.

Z racji tego, że "Oko na niebie" to jedna z pierwszych powieści Dicka (napisana w 1955 roku),nie miałem zbyt wygórowanych oczekiwań, jednak okazało się, że książka jest naprawdę niezła. Można ją potraktować jako udaną przymiarkę do późniejszych powieści o podobnej tematyce, czyli zmaganiach bohaterów z otaczającą rzeczywistością, która niekoniecznie jest realnym światem...

Dicka czytałem w młodości. Nie wszystkie książki, ale sporo. Teraz stopniowo przypominam sobie jego twórczość tę znaną i tę trochę mniej. Tej jeszcze nie czytałem. Mija 60 lat, a przesłanie stale aktualne.
Plusy:
- oryginalny pomysł na fabułę, co jest w życiu rzeczywiste;
- sama koncepcja trochę przypomina „Ubika”, ale mniej rozbudowana;
- każda z nieprzytomnych osób kreuje własną wizję świata i rzeczywistości;
- każdy z nas ma swoją wyobraźnię, a co za tym idzie inaczej odbiera rzeczywistość;
- jak bardzo chcemy stworzyć świat pod siebie, po swojemu, być Bogiem;
- jak byśmy widzieli świat oczami innej osoby;
- dlatego tak ciężko jest nam zrozumieć drugiego człowieka;
- każdy ma swoje preferencje polityczne i przekonania religijne;
- poruszenie niewygodnych w tamtych czasach tematu komunizmu, rasizmu, antysemityzmu, faszyzmu, tolerancji;
- niejednoznaczne zakończenie, z nutką niepokoju.
Minusy:
- poza główną postacią, pozostałe osoby mało rozbudowane;
- lubię czuć sympatię do bohatera, tego jednak nie byłem w stanie polubić.
Ogółem książka dobra.

Dicka czytałem w młodości. Nie wszystkie książki, ale sporo. Teraz stopniowo przypominam sobie jego twórczość tę znaną i tę trochę mniej. Tej jeszcze nie czytałem. Mija 60 lat, a przesłanie stale aktualne.
Plusy:
- oryginalny pomysł na fabułę, co jest w życiu rzeczywiste;
- sama koncepcja trochę przypomina „Ubika”, ale mniej rozbudowana;
- każda z nieprzytomnych osób kreuje...

Jedną z lepszych powieści Dicka. Nie jest ona tak skomplikowana, jak późniejsze dzieła. Należy ją traktować, jako swego rodzaju wprowadzenia do twórczości autora, gdzie poruszane są problemy postrzegania rzeczywistości, śnienia.

Fabuła przedstawia się banalnie. Grupa ośmiu bohaterów podczas wypadku przeżywa i znajduje się w zbiorowej jaźni, gdzie rzeczywistość nie jest tym czym się wydaje, a konstytuowania jest przez poszczególnych bohaterów.

"Oko na niebie" jest jedną z tych pozycji, którą człowiek odkrywa na nowo wraz z kolejną lekturą na różnych etapach życia.

Jedną z lepszych powieści Dicka. Nie jest ona tak skomplikowana, jak późniejsze dzieła. Należy ją traktować, jako swego rodzaju wprowadzenia do twórczości autora, gdzie poruszane są problemy postrzegania rzeczywistości, śnienia.

Fabuła przedstawia się banalnie. Grupa ośmiu bohaterów podczas wypadku przeżywa i znajduje się w zbiorowej jaźni, gdzie rzeczywistość nie jest tym...

Dziwna książka, ale dobrze się czytało. Ciekawy i dobry wstęp Marka Oramusa, który dużo rzeczy wyjaśnia. Co jakiś czas będę wracał do Dicka.

Dziwna książka, ale dobrze się czytało. Ciekawy i dobry wstęp Marka Oramusa, który dużo rzeczy wyjaśnia. Co jakiś czas będę wracał do Dicka.