Co za okrutna książka.

Niby wiedziałam, że się zawiodę, ale naprawdę korciło mnie, żeby sprawdzić, jak potoczyłyby się losy Scarlett i Rhetta. Niestety, w przeciwieństwie do „Przeminęło z wiatrem” kontynuacja pióra Alexandry Ripley ciągnie się okropnie. Pierwszy tom jeszcze jakoś się czyta, ale drugi jest już tak przegadany, że w pewnym momencie zaczęłam czytać na siłę, byle tylko dobrnąć do końca. Niby dzieje się dużo, ale autorka opuszcza po drodze pewne wątki, wprowadzając nowe, które donikąd nie prowadzą. Robi się taki trochę groch z kapustą i nieodpartym staje się wrażenie, że pisarce płacono od słowa lub strony – inaczej nie wyprodukowałaby takiej ilości tekstu; swoją drogą, tekstu średniej jakości, bo powtórzeń jest mnóstwo i język powieści na tym mocno cierpi.

Nie będę ukrywać, że najbardziej rozczarował mnie fakt, że wszystkie ważniejsze wątki rozwiązują się pospiesznie na przestrzeni ostatnich dziesięciu stron – jak na 900-stronicową powieść, jest to naprawdę frustrujące. Nie usatysfakcjonowała mnie ta książka. Powiem szczerze, że da się znaleźć lepsze fan fiction „Przeminęło z wiatrem” w Internecie, co chyba wiele mówi o tej powieści.

Co za okrutna książka.

Niby wiedziałam, że się zawiodę, ale naprawdę korciło mnie, żeby sprawdzić, jak potoczyłyby się losy Scarlett i Rhetta. Niestety, w przeciwieństwie do „Przeminęło z wiatrem” kontynuacja pióra Alexandry Ripley ciągnie się okropnie. Pierwszy tom jeszcze jakoś się czyta, ale drugi jest już tak przegadany, że w pewnym momencie zaczęłam czytać na siłę,...