Przygoda, przygoda, każdej chwili szkoda...
Książka ma dwoje głównych bohaterów a ich losy przecięły się w Krakowie u schyłku średniowiecza. Akcja skupia się na Krakowie ale podróżujemy też po Niemczech, Cyprze, Krecie, Włoszech a nawet Konstantynopolu. Opowieść o losach Gredechin i jej Mistrza jest bardzo zajmująca i zaskakująca. Ciekawe czasy a tematyka i problemy jakby aktualne; emancypacja kobiet, dyskryminacja mniejszości, nacjonalizm, rozwój medycyny, przemoc, poszukiwanie boga, sztuka, władza... czego tutaj nie ma? Jest tego sporo, czyta i przeżywa się to znakomicie! :)

Książka napisana w formie 12 listów, każdy reprezentuje jeden rozdział. Czasami listy wydają się być zbyt długie i mało dynamizujące akcję, jednak świat przedstawiony w powieści kompletnie to rekompensuje. Są miejsca gdzie chcielibyśmy zatrzymać się na dłużej ale wtedy książka przybrałaby formę trylogii.
Swoją drogą to z wielką chęcią przeczytałbym o dalszych losach Gredechin i o tym co działo się z nią później... Panie Macieju?! Jest na to szansa? :)

Bardzo ładna okładka, świetne ryciny rozdzielające rozdziały i cudowne małe grafiki rozrzucone na marginesach stron!! No i mapka! Mapki zawsze są kapitalnym pomysłem!

Czytało się z wielką przyjemnością!

Przygoda, przygoda, każdej chwili szkoda...
Książka ma dwoje głównych bohaterów a ich losy przecięły się w Krakowie u schyłku średniowiecza. Akcja skupia się na Krakowie ale podróżujemy też po Niemczech, Cyprze, Krecie, Włoszech a nawet Konstantynopolu. Opowieść o losach Gredechin i jej Mistrza jest bardzo zajmująca i zaskakująca. Ciekawe czasy a tematyka i problemy jakby...

Forma listów, często eksploatowany wątek kobiety w męskim przebraniu a całość to intrygująca powieść o XV Krakowie, o ciekawych ludziach, namiętnościach, polityce.

Forma listów, często eksploatowany wątek kobiety w męskim przebraniu a całość to intrygująca powieść o XV Krakowie, o ciekawych ludziach, namiętnościach, polityce.

Rozczarowało mnie zakończenie. Spodziewałam się też jeszcze więcej o działalności Kallimacha w Polsce. Pod koniec powieść zaczęła mi się dłużyć.

Rozczarowało mnie zakończenie. Spodziewałam się też jeszcze więcej o działalności Kallimacha w Polsce. Pod koniec powieść zaczęła mi się dłużyć.

Bardzo dobra powieść. Lubie książki dzięki którym poszerzam swoja wiedze, te które nie są stricte literaturą faktu, natomiast w swojej fabule przemycają prawdziwe zdarzenia i postaci historyczne. W ogóle lubię historię więc ciekawie mi się poznawało Kraków XV wieku. Akurat forma listów sprawdziła sie dobrze, bo dodatkowo powieść dostała zastrzyku emocjonalnego. W przypadku gdyby były to np kroniki dostalibyśmy jedynie suche fakty.

Polecam!

Bardzo dobra powieść. Lubie książki dzięki którym poszerzam swoja wiedze, te które nie są stricte literaturą faktu, natomiast w swojej fabule przemycają prawdziwe zdarzenia i postaci historyczne. W ogóle lubię historię więc ciekawie mi się poznawało Kraków XV wieku. Akurat forma listów sprawdziła sie dobrze, bo dodatkowo powieść dostała zastrzyku emocjonalnego. W przypadku...

Swoją przygodę z tą książką nazwałbym tak: od zaciekawienia do znużenia. Znudzenie byłoby tu zbyt mocnym słowem, ale autor zrobił wiele, żeby robiło się ciężko. Ciężko, bo niewiarygodnie długie i przeładowane są listy - bez wątpienia koncept powieści epistolarnej nie dźwignął fabuły. Styl nie daje lekkości, bo szyk przestawny miał dawać efekt delikatnej archaizacji, a jest sztuczny. I wreszcie autor namnożył wątków (samych modnych): emancypacja kobiet, wolność światopoglądowa (z elementami wolnej miłości),tolerancja wyznaniowa i stanowa. I tak się ta rzecz toczy list po liście, coraz dłuższym i dłuższym. Kwerenda była solidna. Błędów jest niewiele (np. proboszcz dominikański czy koncelebra). Ale czy udało się wiarygodnie oddać emocje bohaterki? Tylko czasem. Czy udało się zafascynować czytelników Kallimachem? To już niech każdy sam osądza. Moim zdaniem średnio, przy cym jego idealizacja jest miejscami nieznośna. Jednego jestem pewny: Kraków końca XV wieku, epoki przełomu średniowiecza i renesansu, miasto stołeczne w fazie wielkiego rozkwitu, z uniwersytetem przyciągającym wtedy właśnie ludzi z całej Europy Środkowej i Nadrenii - wyszedł blady i niewiarygodnie papierowy.

Swoją przygodę z tą książką nazwałbym tak: od zaciekawienia do znużenia. Znudzenie byłoby tu zbyt mocnym słowem, ale autor zrobił wiele, żeby robiło się ciężko. Ciężko, bo niewiarygodnie długie i przeładowane są listy - bez wątpienia koncept powieści epistolarnej nie dźwignął fabuły. Styl nie daje lekkości, bo szyk przestawny miał dawać efekt delikatnej archaizacji, a jest...

Na plus reaserch jaki zrobił autor, zwłaszcza kawałek o Palio de Siena, nawiasem mówiąc ten wyścig cały czas się odbywa, polecam poszukać relacji.
Fabuła taka mdła jak na mój gust, trochę się akcja ślimaczyła.

Na plus reaserch jaki zrobił autor, zwłaszcza kawałek o Palio de Siena, nawiasem mówiąc ten wyścig cały czas się odbywa, polecam poszukać relacji.
Fabuła taka mdła jak na mój gust, trochę się akcja ślimaczyła.

Barwna powieść historyczna, napisana w formie zbioru listów, która to forma nie do końca się sprawdza. Narzuca ona pewne bariery na sposób prowadzenia narracji, często zresztą przez autora przekraczane, co trochę razi. Podobnie jak wiele współczesnych sformułowań, np.: "bla, bla bla". To jednak główny zarzut, bo poza tym lektura jest świetnie osadzona w rzeczywistości, opisuje mnóstwo prawdziwych postaci i wydarzeń, a dłużyzny zdarzają się tylko od czasu do czasu. Dobra książka.

Barwna powieść historyczna, napisana w formie zbioru listów, która to forma nie do końca się sprawdza. Narzuca ona pewne bariery na sposób prowadzenia narracji, często zresztą przez autora przekraczane, co trochę razi. Podobnie jak wiele współczesnych sformułowań, np.: "bla, bla bla". To jednak główny zarzut, bo poza tym lektura jest świetnie osadzona w rzeczywistości,...

Bardzo odświeżająca lektura, inna niż wszystkie, może naturalnie z uwagi na świat przedstawiony podobna do Imienia Róży, może trochę do Biegunów. Czytałam z wielką frajdą.

Bardzo odświeżająca lektura, inna niż wszystkie, może naturalnie z uwagi na świat przedstawiony podobna do Imienia Róży, może trochę do Biegunów. Czytałam z wielką frajdą.

a książka czekała na swoją kolej, a raczej na mój nastrój na nią – Maciej Hen „Segretario”. Koniec XV wieku, Gredechin Specht z Heidelbergu (ona/jej) tak bardzo chce się kształcić, że decyduje się na wariacki krok i w chłopięcym przebraniu wyrusza w drogę, jako towarzysz uczonego męża i na wiele lat staje się Georgiem Starkfaustem (on/jego). A los rzuci ją do ówczesnego Krakowa i prosto pod drzwi Filipa Kallimacha (właściwie to Filippo Buonaccorsi de Tebadis Experiens). Poeta, doradca króla Kazimierza Jagiellończyka i Jana Olbrachta staje się dla Georga prawdziwym mentorem.
Ale czy to opowieść o Gredechin/Georgu? Też, ale moim zdaniem nie przede wszystkim. To opowieść o Krakowie w XV wieku, o życiu wtedy, obyczajach, napięciach społecznych, żydowskim Kazimierzu, o arystokratach i studentach, o zarazie i miłości. I jak się ktoś uprze, to może doszukiwać się odniesień do XXI wieku, ale szczerze… ja bym to widziała jako powieść historyczną, a że historia lubi się powtarzać, to już zupełnie inna sprawa.
A do tego Kallimach snuje opowieści ze swojego życia i nagle robi się bardziej niż awanturniczo, bo tu spisek na życie papieża, to wizyta w Konstantynopolu, tu ucieczka i oskarżenia o bycie szpiegiem, a tu jego bujne życie miłosne.
I niby cała powieść jest w formie listów, ale zapomina się o tym gdzieś w okolicach trzydziestej strony, bo akcja toczy się wartko, dialogów mnóstwo, a odniesień do wymienianej korespondencji nie za wiele. Język? Przyznam się, że dopiero pod koniec powieści zastanowiłam się nad tym, jaki jest (za dużo się działo, żebym miała do tego głowę),a jest… przyjazny, nie ma tam staropolszczyzny na pęczki. A poza tym Hen pisze pięknie, okrągło, jędrnie i smakowicie.
Tak się z panem Maciejem Henem polubiłam, że rozważam, czy nie sięgnąć po jego wcześniejszą powieść – „Solfatara” (XVII wiek i Neapol).

a książka czekała na swoją kolej, a raczej na mój nastrój na nią – Maciej Hen „Segretario”. Koniec XV wieku, Gredechin Specht z Heidelbergu (ona/jej) tak bardzo chce się kształcić, że decyduje się na wariacki krok i w chłopięcym przebraniu wyrusza w drogę, jako towarzysz uczonego męża i na wiele lat staje się Georgiem Starkfaustem (on/jego). A los rzuci ją do ówczesnego...

Fabuła osadzona głównie w Krakowie, w końcówce xv w. ale prowadzi nas też pośrednio od Niemiec przez basen Morza Śródziemnego na Bliski Wschód. Bohaterką/bohaterem😉 jest 14letnia(początkowo),rządna wiedzy i bardzo zdolna, osierocona Gredechin, która przybywa z Heidelbergu i rozpoczyna studia medyczne w Akademii Krakowskiej. Na powieść składa się 12listow pisanych do przyjaciółki z rodzinnych stron lat dzieciństwa.
Świetna powieść historyczno-przygodowa! W dużej mierze oparta na prawdziwych wydarzeniach i postaciach, chociażby Kallimacha. Wiele zawoalowanych odniesień do współczesności.Czyta się jednym tchem. Gorąco polecam😊

Fabuła osadzona głównie w Krakowie, w końcówce xv w. ale prowadzi nas też pośrednio od Niemiec przez basen Morza Śródziemnego na Bliski Wschód. Bohaterką/bohaterem😉 jest 14letnia(początkowo),rządna wiedzy i bardzo zdolna, osierocona Gredechin, która przybywa z Heidelbergu i rozpoczyna studia medyczne w Akademii Krakowskiej. Na powieść składa się 12listow pisanych do...