PASJA

Pod przewrotnym - bo przecież Beatlesi jako zespół nigdy się w Polsce nie pojawili - tytułem książki Macieja Hena kryje się kilkupłaszczyznowy tekst reporterski o silnym, ale nie dominującym, zabarwieniu osobistym. Dotyczy to nie tylko stosunku emocjonalnego autora do materii książki, bo ten jest widoczny ale nienachalny, ale przede wszystkim osobistego tonu obecnego w wypowiedziach jego rozmówców. Są nimi wielbiciele Beatlesów rekrutujący się z różnych pokoleń i z całego kraju, trudno więc tu o chłodne analityczne "szkiełko i oko". Książka ma co prawda wyraźne trzy dominanty (o których za chwilę),wynikające z dyskretnej, ale bardzo przemyślanej redakcji rozmów-wywiadów, oraz z narracji, stanowiącej zarazem fundament jak i uzupełnienie wypowiedzi rozmówców Hena. Ale ta precyzyjnie uporządkowana struktura jest po brzegi wypełniona emocjami, wyzierającymi z odległych i bliższych wspomnień, z wplatanych osobistych historii, opisów gorączkowych poszukiwań nowych nagrań (na falach eteru i stanowiących Świętego. Graala płytach),entuzjastycznych odkryć i triumfalnych zdobyczy (w rodzaju powracającej EP-ki Tonpressu z czerwonym samochodem na okładce),upragniowych wyjazdów za kanał La Manche (zrealizowanych lub nie),wreszcie - obecności na koncertach (w Polsce były to koncerty solowe ex-członków zespołu).

To pierwsza dominanta zbioru relacji, w których muzyka Beatlesów stanowi ścieżkę dźwiękową życia osobistego, jest podstawą kolekcji artefaktów, źródłem wewnętrznej wolności, spoiwem relacji towarzyskich, a niekiedy ucieczką od świata. Autor wspaniałej Solfatary zaprosił przed dyktafon przedstawicieli kilku pokoleń rodaków, w ich narracjach zmienia się więc perspektywa i percepcja beatlesowskich akordów - od doświadczenia pokoleniowego roczników urodzonych w latach 50. do znacznie bardziej indywidualistycznego charakteru, jaki sięgnięcie po tę muzykę ma dla roczników młodszych (nawet o półwiecze). Hen "wyspowiadał" osoby publicznie znane (głównie związane z polską sceną muzyczną, choć nie tylko - są też np. literaci, aktorzy),oraz - większość w książce - osoby prywatne, przeważnie związane z fanklubami Beatlesów w Polsce (w tym nadal aktywne środowisko lubelskie). Przekrój wiekowy jest ogromny - najstarszym rozmówcą jest chyba Andrzej Zieliński (ur. 1944),najmłodszy ma 10 lat. Z pokolenia na pokolenie zmienia się nieco rola tej muzyki w życiu, zmienia się mentalność słuchaczy, no i zmieniają się realia. Niemniej rzuca się w oczy, że miejsce muzyki Beatlesów w życiu tych ludzi specyficznie wyrasta ponad i poza zainteresowanie, upodobanie czy gust muzyczny. W wielu przypadkach mniej lub bardziej świadomy wybór The Beatles na "zespół nr 1" przerodził się dość szybko w głęboką - by nie rzec wszechogarniającą - pasję: pogoń za ulotnymi dźwiękami łowionymi z radia na taśmę, iście sherlockowe poszukiwania krążków, zbieractwo wszelkich możliwych artefaktów, manię katalogowania tytułów i tym podobne emanacje. Wielu też twierdzi, że Czwórka z Liverpoolu dała im poczucie wolności, radości, życiowego "powera", towarzyszła w najważniejszych chwilach i bywało że zaważyła na wyborach w innych sferach niż tylko hobby. Polskie koncerty McCartneya (2013 i 2018) to dla starszych wielbicieli spełnienie marzenia życia, dla młodszych - przeżycie kulminacyjne w biografii. Bo beatlemania w Polsce ma się całkiem dobrze, a muzyki Johna, Paula, George'a i Ringo słucha już trzecie pokolenie. Osobna uwaga należy się wypowiadającym się muzykom - ich wielogłos daje pojęcie i wpływie Beatlesów na rodzimą scenę i znaczenie ich twórczości dla działających w tej samej branży (w tym kontekście zwraca uwagę zabawna maniera wspomnianego już Andrzeja Zielińskiego - po jego refleksjach pozostaje wrażenie, że Beatlesi to w zasadzie epigoni Skaldów).

Wspominając o realiach dotknęliśmy drugiej dominanty książki, którą jest, by tak rzec, portret epoki. Po pierwsze Hen w kolejnych rozdziałach, które wyznaczają upływające lata (chronologia jest tu ważnym czynnikiem porządkującym),rysuje bieżącą sytuację polityczno-ekonomiczną, a także odnotowuje drobiazgi codziennego życia, "świadectwa epoki", artefakty, których charakter bez objaśnienia może być dla odbiorcy wychowanego w XXI wieku co najmniej zagadkowy lub całkowicie egzotyczny. Dla starszego zaś jest to istny wehikuł czasu do szczenięcego wieku, drobiazgów, sytuacji i rekwizytów dawno zapomnianych. Współbrzmią (to po drugie) z tą kopalnią skarbów wspomnienia rozmówców autora, siłą rzeczy pełne barwnego rekwizytorium - od zielonego oka wielkiego radia lampowego po czerwony samochód z okładki wspomnianej EP-ki. Niezwykle istotne są też realia niematerialne - w tym ówczesne środki masowego przekazu, narzędzia komunikacji międzyludzkiej, nośniki dźwięku i karkołomne sposoby ich zdobywania (urzekła mnie m.in. historia wyprawy śladem nieznajomego (!) chłopaka niosącego pod pachą longplay Beatlesów, zakończona przegrywaniem płyty na taśmę magnetofonową). W tle beatlemanii dostajemy barwny i detaliczny "matte painting" kilku dekad historii codzienności w Polsce, równie fascynujący co główny wątek.

Trzecią dominantą jest historia zespołu The Beatles. I chociaż nigdy nie wysuwa się ona na plan pierwszy, jest raz po raz obecna, a to w postaci kolejnych płyt poszukiwanych przez rozmówców autora Według niej, a to jako docierające za żelazną kurtynę mniej lub bardziej sprawdzone informacje (jak np. słynna miejska legenda o śmierci Paula). Ponadto na etapie szczytowego okresu działalności zespołu (od Revolveru do Abbey Road Hen wplótł szczegółowe omówienia pięciu longplayów - wcześniej ukazały się one w prasie z okazji kolejnych pięćdziesięcioletnich rocznic wydania płyt. W książce zafunkcjonowały znakomicie jako spojrzenie z bliska na twórczość, o którą tu cały czas chodzi, moment skupienia na muzyce, a nie tylko na jej recepcji. Te fragmenty najlepiej czytać jednocześnie słuchając przedmiotowych nagrań.

To, że te trzy wątki przewijają się w zaskakująco klarownym i czytelnym układzie - a w końcu jest to dzieło zbudowane z kilkudziesięciu indywidualnych wypowiedzi - jest już zasługą autora. Jego wkład jest tym razem dyskretny: wprowadza kontekst historyczny, przywołuje epizody z przeszłości, dzięki czemu umiejscawia w czasie kolejne wypowiedzi. Łączy nitki z różnych wypowiedzi, kojarzy ze sobą pewne drobiazgi, z rzadka ujawnia się zadając pytanie. Wyjątkiem są wspomniane omówienia pięciu płyt oraz uzupełniające książkę zestawienia subiektywnych ocen piosenek. W tych miejscach wyziera autorskie zaangażowanie w temat, z reguły trzymane w ryzach, z przestrzenią dla rozmówców.

Z drugiej strony jakość pracy Macieja Hena w tym specyficznym przypadku wyznacza w ogromnym stopniu koronkowa robota redakcyjna, dzięki której Beatlesi w Polsce to całość zaskakująco spójna. Książka, będąca przecież wielogłosowym gobelinem, jest jednocześnie tak poskładana, że niepostrzeżenie upływające lata, kolejne płyty i następujące po sobie fakty i pokolenia rozmówców przeradzają się w barwną i meandrującą, ale przecież logicznie płynącą opowieść o międzypokoleniowym doświadczeniu największego fenomenu w historii muzyki rozrywkowej oglądanego zza żelaznego parawanu. To jednocześnie niemal egzotyczna podróż do niestniejącej już Polski, ale także - las but not least - kopalnia pozytywnych emocji, których źródłem była, jest i będzie muzyka Wielkiej Czwórki.

Ode mnie: 5,5 / 6
___
www.ZaOkladkiPlotem.pl : Rzetelne recenzje od 2011 r.

PASJA

Pod przewrotnym - bo przecież Beatlesi jako zespół nigdy się w Polsce nie pojawili - tytułem książki Macieja Hena kryje się kilkupłaszczyznowy tekst reporterski o silnym, ale nie dominującym, zabarwieniu osobistym. Dotyczy to nie tylko stosunku emocjonalnego autora do materii książki, bo ten jest widoczny ale nienachalny, ale przede wszystkim osobistego tonu obecnego...

Maciej Hen @maciej.hen reportażem "Beatlesi w Polsce" poruszył we mnie delikatną strunę wspomnień z lat dziecięcych. Z każdej karty książki przebija się ta nieposkromiona, żywa, czarowna miłość autora do The Beatles. I czuć, że pisarz niezmiennie, po dziś dzień trwa w mocy fascynacji Czwórką z Liverpoolu - niespotykanej do tej pory kombinacji talentów.

"W 1963 czterech gówniarzy zaczyna robić gigantyczną karierę. Mieli święte prawo zwariować i tylko trzaskać przebój za przebojem podobny do poprzedniego. A jednak nie, postawili na to, żeby się rozwijać(...)." Maciej Hen w książce zgrabnie przedstawił fascynujący wizerunek tych niezaprzeczalnych prekursorów muzyki big-beatowej, uroczych chłopców w przydługich włosach i z łobuzerskim błyskiem w oczach.

Ta bogata w treść książka składa się ze szczerych, dynamicznych wywiadów z polskimi fanami zespołu - znanymi i mniej znanymi.
Pomiędzy te ekspresyjne rozmowy autor wplata rodzaj kalendarium z wydarzeń polityczno-kulturalnych w Polsce, co poszerzyło moją nikłą wiedzę o tym okresie, usystematyzowało wiadomości i znakomicie przybliżyło mi specyfikę tamtejszych realiów życia w PRLowskiej Polsce.

I chociaż Beatlesi nigdy w Polsce nie byli, to jednak rozgościli się w sercach fanów na dobre. Pasjonowanie się angielskimi piosenkami z zupełnie inną energią, w których nie było w zasadzie żadnych punktów stycznych z PRLowską rzeczywistością - to był dla autora oraz jemu podobnych sympatyków rodzaj ucieczki od komunistycznej rzeczywistości.

Książka też mnie mocno zaskoczyła pod względem imponującej jakości opisów muzyki Beatlesów. Nie zdawałam sobie sprawy z tego, jak inni postrzegają intensywnie i odczuwają wnikliwie muzykę, jej rodzaje, niuanse, wysublimowane smaczki. Dzięki tej nowej wiedzy spojrzę z zupełnie innej perspektywy na beatlesową muzykę.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Maciej Hen @maciej.hen reportażem "Beatlesi w Polsce" poruszył we mnie delikatną strunę wspomnień z lat dziecięcych. Z każdej karty książki przebija się ta nieposkromiona, żywa, czarowna miłość autora do The Beatles. I czuć, że pisarz niezmiennie, po dziś dzień trwa w mocy fascynacji Czwórką z Liverpoolu - niespotykanej do tej pory kombinacji talentów.

"W 1963 czterech...

Doskonała książką dla każdego maniaka The Beatles. Autor rozmawia z mniej lub bardziej znanymi fanami Czwórki z Liverpoolu. Wszystko to przeplata dość zgrabnie historiami związanymi z ważniejszymi (o ile z dokonań Fab Four można takie wybrać) płytami Beatlesów. Całość skrzy się od miłości do Paula, Johna, Geaorga i Ringo. Czyta się szybko i bardzo przyjemnie.

Doskonała książką dla każdego maniaka The Beatles. Autor rozmawia z mniej lub bardziej znanymi fanami Czwórki z Liverpoolu. Wszystko to przeplata dość zgrabnie historiami związanymi z ważniejszymi (o ile z dokonań Fab Four można takie wybrać) płytami Beatlesów. Całość skrzy się od miłości do Paula, Johna, Geaorga i Ringo. Czyta się szybko i bardzo przyjemnie.

Czwórka z Liverpoolu nigdy nie odwiedziła Polski, ale Beatlesi wciąż tu są i mają się świetnie. Mieszkają w sercach i umysłach fanów, zarówno tych znanych z pierwszych stron gazet jak i nieznanych powszechnie, co nie znaczy gorszych.

Przyznam, że trudno pisać mi o tej książce, bo wyszła spod pióra jednego z moich ulubionych pisarzy. W takiej sytuacji zawsze mam poczucie, że cokolwiek spłodzę, odczuję niedosyt. Poza tym napisano o ostatniej książce Macieja Hena tak wiele, że nic nowego nie da się już dodać…

„Beatlesi w Polsce” to z jednej strony oryginalna monografia zespołu, połączona z refleksami na temat politycznych, społecznych i kulturowych wydarzeń oraz zmian – w Polsce, Europie, na świecie.
Przede wszystkim jednak jest to opowieść o ludziach z wielką pasją, dla których miłość do muzyki jest warunkiem istnienia.
O fascynacji piosenkami Beatlesów i zjawisku beatlemanii opowiadają m.in. Lech Janerka, Leszek Biolik - basista Republiki, Andrzej Zieliński – lider Skaldów, Cezary Łazarewicz - dziennikarz i reporter, Jan Lityński – polityk i publicysta… A także mieszkańcy małych miasteczek, leciwi i młodzi, nie szukający rozgłosu, lecz pasjonujący się muzyką.
Jest w tej książce wiele niezwykłych historii i opowieści – i o Beatlesach, i ich fanach. Wszystkie są zajmujące i fascynujące, bo pokazują, że piosenki to nie tylko muzyka i teksty. To również emocje, zaskakujące reakcje i anegdoty, piękne wspomnienia z młodości…
Polecam – i fanom, i tym, którzy przygodę w Beatlesami mają dopiero przed sobą

Czwórka z Liverpoolu nigdy nie odwiedziła Polski, ale Beatlesi wciąż tu są i mają się świetnie. Mieszkają w sercach i umysłach fanów, zarówno tych znanych z pierwszych stron gazet jak i nieznanych powszechnie, co nie znaczy gorszych.

Przyznam, że trudno pisać mi o tej książce, bo wyszła spod pióra jednego z moich ulubionych pisarzy. W takiej sytuacji zawsze mam poczucie,...

Rzecz szalenie ciekawa i bogata w treść. Trochę portret kilku pokoleń polskich słuchaczy Beatlesów; trochę mapa wydarzeń z życia zespołu i z historii Polski; wreszcie, to też trochę mała "szkółka" słuchania tytułowej grupy.

W sumie tę trzecią część cenię najbardziej, chyba przez to, że właśnie tam najwięcej mówi sam autor, który, jeśli zapyta się go o Beatlesów, opowiada z wypiekami na twarzy, na lewo i prawo strzelając zabawnymi anegdotami i innemi podobnemi. Są te opowieści o kolejnych płytach (od Revolvera w górę) szalenie fascynujące i bogate. Świetne uzupełnienie do odsłuchów.

Pozostałe części, choć nie tak brawurowe, nie sprawiają bynajmniej, że książka kuleje - telegraficzny, porównawczy przegląd wydarzeń z dwu światów płynie jak woda, zaś spotykane przez Hena postaci często bywają bardzo zabawne i ciekawe, to zwyczajnie fajne rozmowy są.

Brać, czytać, słuchać. Btw - w Beatlesów wchodzę głebiej właśnie przez Macieja Hena i jego książkę. To chyba dobra rekomendacja.

Rzecz szalenie ciekawa i bogata w treść. Trochę portret kilku pokoleń polskich słuchaczy Beatlesów; trochę mapa wydarzeń z życia zespołu i z historii Polski; wreszcie, to też trochę mała "szkółka" słuchania tytułowej grupy.

W sumie tę trzecią część cenię najbardziej, chyba przez to, że właśnie tam najwięcej mówi sam autor, który, jeśli zapyta się go o Beatlesów, opowiada z...

Kocham Pana Panie Hen za to, że kocha Pan Beatlesów!
Z tą książką jest trochę tak jak z koncertem Beatlesów w strugach deszczu. Nie wszystko jest super, ale i tak jest naj...

Kocham Pana Panie Hen za to, że kocha Pan Beatlesów!
Z tą książką jest trochę tak jak z koncertem Beatlesów w strugach deszczu. Nie wszystko jest super, ale i tak jest naj...

Książka Macieja Hena jest bardzo nierówna.
Ma zadatki na bycie świetną książką - w końcu i tematyka i dane, swoiste kalendarium Beatlesowskie zestawione z tym, co działo się w Polsce, a także rozmowy z Fanami - czy to przeżywającymi fascynację zespołem w latach sześćdziesiątych, czy to urodzonych już po upadku Berlińskiego Muru - to znakomity materiał na książkę.
A jednak.
Właśnie - a jednak. Książka została w moim mniemaniu popsuta upartym przemycaniem przez autora jego odczuć na tematy zgoła nie Beatlesowskie - na tematy bieżącej sytuacji politycznej.
Czy to było potrzebne? Nie sądzę. Czy męczące? A jakże. Nie było ich (i Bogu dzięki!) zbyt wiele, jednak wpłynęły na mój ogólny odbiór książki. Zdecydowanie mi ją popsuły i irytowały.
A szkoda.
Panie Hen - chciałam poczytać tylko - jak w tytule - książkę o Beatlesach w Polsce - a zupełnie nie interesowały mnie Pańskie poglądy polityczne.
Nie każdy myśli tak jak Pan.
Imho, zmarnowany potencjał.

Książka Macieja Hena jest bardzo nierówna.
Ma zadatki na bycie świetną książką - w końcu i tematyka i dane, swoiste kalendarium Beatlesowskie zestawione z tym, co działo się w Polsce, a także rozmowy z Fanami - czy to przeżywającymi fascynację zespołem w latach sześćdziesiątych, czy to urodzonych już po upadku Berlińskiego Muru - to znakomity materiał na książkę.
A...

Są takie książki, że widzisz i chcesz je mieć. Są też książki, które słyszysz i chcesz je mieć (i nie chodzi mi tu o #audiobooki). Co powstaje z takiego połączenia?

Książka, obok której nie możesz przejść obojętnie.

Muzycznie mogłabym spokojnie żyć w latach 60 - 90 ubiegłego wieku. Obecne popowe “hity” są dla mnie niczym w odniesieniu do hymnów tamtych lat. A jedną z ikon bezsprzecznie byli The Beatles.

Ni wnikam w tej recenzji, jak szczegółowe są informacje dotyczące zespołu. Urzekł mnie za to kontekst społeczno- polityczno- kulturowy. Osobnik młodszy być może nie wie, że The Beatles nigdy w Polsce nie wystąpili, a mimo to ich fanklub rozrósł się do naprawdę zacnych rozmiarów. Czwórka z Liverpoolu połączyła młodych i starych, ludzi różnych zawodów, partyjniaków i opozycjonistów wobec ówczesnej władzy. Łączyła ludzi.

Maciej Hen z ogromną fascynacją opisał fenomen The Beatles w Polsce, nie szczędząc szczegółów. Uwielbiam to, z jakim oddaniem i zaangażowaniem rozpisywał się o zespole.

Dla fana zespołu to z pewnością przyjemna i interesująca lektura, prezentująca być może kolejne smaczki z życia zespołu i ubierająca je w inny kontekst sytuacyjny. Dla osoby, która z Beatlesami żyje sobie w zgodzie, jeżeli chodzi jedynie o muzykę - to wydaje się być intrygująca encyklopedia podstawowej wiedzy.

P. S. Nie będę kłamać, podczas lektury towarzyszyły mi piosenki zespołu <3

“Hey Jude, don't make it bad. Take a sad song and make it better. Remember to let her into your heart, Then you can start to make it better.”

P. S. 2 Czy ta okładka nie jest boska?

Za egzemplarz dziękuję bardzo @wydawnictwo_agora ❤️🖤
www.instagram.com/zaczytana_olcia/

Są takie książki, że widzisz i chcesz je mieć. Są też książki, które słyszysz i chcesz je mieć (i nie chodzi mi tu o #audiobooki). Co powstaje z takiego połączenia?

Książka, obok której nie możesz przejść obojętnie.

Muzycznie mogłabym spokojnie żyć w latach 60 - 90 ubiegłego wieku. Obecne popowe “hity” są dla mnie niczym w odniesieniu do hymnów tamtych lat. A jedną z...

„Beatlesi w Polsce” to rozbudowany reportaż, składający się z grubsza z czterech elementów. Pierwszy i najbardziej odpowiadający tytułowi stanowią opowieści polskich fanów Beatlesów. Bohaterami tych inicjacyjnych kawałków są w większości osoby o znanych nazwiskach, a ich wspomnienia, zazwyczaj zajmujące, obok oczywistych walorów historyczno-edukacyjnych, niosą dodatkową wartość poznawczą, pozwalają bowiem skonfrontować bardzo rozmaite ego. Mianowicie nie każdy z rozmówców Hena, mówiąc o Beatlesach, potrafi istotnie mówić o Beatlesach. Nader sympatycznie wypadł za to na przykład Lech Janerka, którego muzyka bynajmniej mnie nie zajmuje.

Na drugi segment, powiązany blisko z pierwszym, składa się historia PRL, bo właśnie na czas rozkwitu tego chybionego tworu przypada większość opowieści o pierwszych fascynacjach polskich bohaterów książki. Hen przywołuje chociażby kłopoty z zaopatrzeniem i dostępem do tak luksusowych dóbr jak płyty, ale przede wszystkim wykorzystuje węzłowe momenty w historii Polski Ludowej, a nawet Układu Warszawskiego jako siatkę, na którą nakłada elementy trzeciego segmentu książki.

A ten konstytuuje historia samej Czwórki z Liverpoolu, dynamiczne wzloty i przedwczesny upadek najbardziej wpływowego zespołu muzycznego XX wieku. Zahacza Hen o życie osobiste jego członków, pojawiają się nawet elementy plotkarskie, ale najważniejsza pozostaje muzyka i związane z nią okoliczności. Autor zabiera nas więc do źródeł inspiracji Beatlesów, opowiada o tajnych muzycznych pokrewieństwach, wreszcie odsłania proces coraz większej komplikacji twórczości sympatycznych (przynajmniej na zdjęciach) kudłaczy.

I stąd płynnie przechodzimy do ostatniego segmentu, czyli opisów kolejnych płyt Beatlesów. Opisów szczegółowych. Bardzo szczegółowych. Hen daje tu dowody swej rozległej wiedzy muzycznej, poddając analizie i rozkładając na czynniki pierwsze poszczególne utwory i proces ich powstawania. Wrażenie robi na mnie nawet niesłychane bogactwo branżowych metafor i idiomów, którymi żongluje ze swobodą i humorem.

Ale to nie swoboda i humor są kluczową kategorią tej nietypowej monografii, tylko miłość. Podobno książki napisane z miłości są trochę lepsze, a miłość Macieja Hena do muzyki Beatlesów jest niepodważalna. Miłość tę podzielają jego rozmówcy, choć nie wszyscy z jednakową gorliwością. Do tych rozmówców muszę zresztą jeszcze na chwilę powrócić, bo budzą oni rozmaite uczucia, niektórzy wręcz antypatię – jak pan, który ze zmarłej byłej żony uporczywie czyni bezimienną zjawę, czy pani z syndromem wiecznej ofiary.

Nie wiem, czy to celowe zagranie Hena, ale ta galeria ludzkich charakterów jest naprawdę fascynująca i bynajmniej nie stanowi najpośledniejszego elementu książki. Można się w tych osobowościach przeglądać jak w zwierciadle, niekiedy dość krzywym, a zwrotne wizerunki wykorzystać do namysłu, i to nawet nie nad rolą pasji w życiu, choć „Beatlesi” opowiadają przecież o pasji, tylko raczej nad własnymi niedoskonałościami i towarzyszącą im naiwną wiarą, że pozostają one zakryte.

Nie do końca potrafię może tę książkę uczciwie ocenić, bo nie czytuję w ogóle takiej literatury i brak mi skali odniesienia. Mogę tylko mówić o wpływie, jaki na mnie wywarła – a ten jest spory. Uświadomiła mi mianowicie ogrom mojej ignorancji – mnie, który zaskorupiałem w samozadowoleniu i progresywnych klimatach, Beatlesów – podobnie jak Jeffa Lynne’a – mając jedynie za utalentowanych kompozytorów chwytliwych melodii. Książka Hena wywołała we mnie zdrowe poczucie wstydu, które niechybnie zmusi mnie do systematycznego zapoznania się z ich dorobkiem. A to już chyba niemało.

„Beatlesi w Polsce” to rozbudowany reportaż, składający się z grubsza z czterech elementów. Pierwszy i najbardziej odpowiadający tytułowi stanowią opowieści polskich fanów Beatlesów. Bohaterami tych inicjacyjnych kawałków są w większości osoby o znanych nazwiskach, a ich wspomnienia, zazwyczaj zajmujące, obok oczywistych walorów historyczno-edukacyjnych, niosą dodatkową...

Z tą książką było inaczej niż zwykle. Zobaczyłam okładkę i musiałam ją mieć. Jest piękna. Ulubiony róż i skojarzenia – wyluzowane dzieci kwiaty w dzwonach z hasłami „Make Love, Not War", uroczo trzeszczące czarne krążki winylowe i oczywiście „Yellow submarine". A co wewnątrz?

Autor zaserwował nam pomysłową kombinację faktów, wplatając w historię zespołu The Beatles ówczesne wydarzenia w naszym kraju. Mamy tu sprawy mniej lub bardziej znane, głośne i te, o których mało kto słyszał. A wszystko przez pryzmat opowieści polskich miłośników czwórki z Liverpoolu.

Beatlesi nigdy nie wystąpili w Polsce, ich płyt nie wydawano w PRL–u, a jednak fascynacja ich muzyką zalała nasz kraj tak, jak cały świat. Czterech niestrzeżonych i hałaśliwych chłopaków chciało grać ulubioną muzykę i zarabiać wielkie pieniądze. W efekcie stało się zjawiskiem społeczno – ekonomicznym, powiewem wolności, czymś niewytłumaczalnym, określonym jako największe muzyczne objawienie od czasów Beethovena.

Książka obszerna, bogata w informacje, kilka zdjęć i na końcu subiektywna ocena autora wszystkich oficjalnych nagrań studyjnych brytyjskiego zespołu. Dla fanów i ciekawskich. Dla wspomnień trudnych czasów PRL–u, polskiej kultury i masowej muzycznej histerii.

Z tą książką było inaczej niż zwykle. Zobaczyłam okładkę i musiałam ją mieć. Jest piękna. Ulubiony róż i skojarzenia – wyluzowane dzieci kwiaty w dzwonach z hasłami „Make Love, Not War", uroczo trzeszczące czarne krążki winylowe i oczywiście „Yellow submarine". A co wewnątrz?

Autor zaserwował nam pomysłową kombinację faktów, wplatając w historię zespołu The Beatles...