Serwus

Kwiecień upłynął mi ekspresowo, po długiej przerwie przeczytałam trzy książki obozowe i jedną z nich jest ,,Naziści znali moje imię " to historia Magdy Hellinger-Blau. Magda przyszła na świat 19 sierpnia 1916 roku w Michalovcach (Czechosłowacja) jako drugie dziecko Ignaca i Berty Hellingerów.

Jako dwudziestopięcioletnia dziewczyna trafia do KL Auschwitz wraz z jedną z pierwszych grup Żydów. Od teraz jest numerem ,,2318". Przed wybuchem wojny pracowała w przedszkolu. Szybko zostaje Blockalteste budzącego grozę, znanego z eksperymentów medycznych bloku 10.

Przyjmuje tą rolę by przetrwać, pełni rolę nadzorcy, lecz po wojnie część kobiet twierdzi, że czasem starała się im pomagać.Trzy razy uniknęła wysłania do komory gazowej. Był Maj 1944, a Magda do tego czasu przeszła wiele, będąc w obozie ponad dwa lata.

Muszę przyznać, że książkę czytało mi się bardzo dobrze ,jest napisana lekkim językiem, ale zmusza nas do refleksji. Pani Magda swoje wspomnienia opisała w późniejszych latach, nigdy nie uciekała od tematu holocaustu i chętnie dzieliła się swoimi przeżyciami. To co przeżyła opowiadała swoim dzieciom. Pod koniec lat osiemdziesiątych współpracowała dla Instytutu Pamięci Narodowej Jad Waszem w Izraelu ,dla Muzeum Holocaustu w Stanach Zjednoczonych, dla Żydowskiego Ośrodka Holocaustu w Melbourne, a kilka lat później dla Fundacji Shoag założonej przez reżysera Stevena Spielberga.
W książce znajdziemy także zdjęcia oraz listy.

Polecam serdecznie to kolejna książka, którą warto poznać.

Serwus

Kwiecień upłynął mi ekspresowo, po długiej przerwie przeczytałam trzy książki obozowe i jedną z nich jest ,,Naziści znali moje imię " to historia Magdy Hellinger-Blau. Magda przyszła na świat 19 sierpnia 1916 roku w Michalovcach (Czechosłowacja) jako drugie dziecko Ignaca i Berty Hellingerów.

Jako dwudziestopięcioletnia dziewczyna trafia do KL Auschwitz wraz z...

Ogromnie mnie cieszy, kiedy znajduje kolejną książkę - wspomnienia tych co przeżyli hitlerowskie obozy koncentracyjne i chwała autorom za to, że mimo tragicznych przeżyć i wspomnień, decydują się na spisanie ich i przekazanie dalej...
Często przez wiele lat nawet najbliższa rodzina nie wie i nie zdaje sobie sprawy z tego, co przeżyła ich matka, ojciec, babcia... Są to tak bolesne wspomnienia, że nie chcą obarczać nimi swoich rodzin, a i sami niechętnie do nich wracają...

Tak było właśnie w przypadku Magdy Hellinger, ktora najpierw spisała swoją historię ręcznie a następnie za pomocą młodego człowieka na maszynie...
Magda trafiła do Aushwitz jako zwykła więźniarka by następnie zostać wyznaczona na "więźnia funkcyjnego"...
Mimo, że nie było to powołanie, z którego mogła się cieszyć, to nie mogła również odmówić, bo wiązałoby się to z wyrokiem śmierci...
Postanowiła wykorzystać swoją przewagę i pozycje, by często z narażeniem swojego życia ratować innych i im pomagać przetrwać...
Niesamowicie czytało mi się fragmenty książki o znajomości Magdy z Irmą Grese - jedną z najokrutniejszych nadzorczyń SS - zwaną przez więźniów piękną bestią...

Serdecznie polecam do poznania tej historii bo warta jest uwagi I pamięci! 😊

Ogromnie mnie cieszy, kiedy znajduje kolejną książkę - wspomnienia tych co przeżyli hitlerowskie obozy koncentracyjne i chwała autorom za to, że mimo tragicznych przeżyć i wspomnień, decydują się na spisanie ich i przekazanie dalej...
Często przez wiele lat nawet najbliższa rodzina nie wie i nie zdaje sobie sprawy z tego, co przeżyła ich matka, ojciec, babcia... Są to tak...