To było przecudowne! Koźlaczki to grupa czarownic, które nie boją się niczego, w większości przypadków. Magia, którą włada Malina jest bardzo ciekawa i autorka naprawdę świetnie to wymyśliła. Wszystkie historie mnie rozbawiały czy rozczulały, w zależności jakie emocje miały wywołać. To opowiadanie o prababci Narcyzie to był absolutny majstersztyk, który doprowadził mnie do łez ze śmiechu.

Jeszcze porozmawiajmy o imionach, Malina, Jagoda, Aronia, Minerwa, Narcyza, Opuncja, tyle udało mi się zapamiętać, a wiem, że to nie wszystkie. To są takie ładne imiona, bardzo mi się podobają, mam też ulubieńca wśród imion męskich- jest to Klon.

Jeszcze jedno zdanie o Klonie, jest moim nowym książkowym crushem, jest uczynny, troskliwy i muchy by nie skrzywdził, ale jak mu podpadniesz to zemści się raz a porządnie, love that guy.

To było przecudowne! Koźlaczki to grupa czarownic, które nie boją się niczego, w większości przypadków. Magia, którą włada Malina jest bardzo ciekawa i autorka naprawdę świetnie to wymyśliła. Wszystkie historie mnie rozbawiały czy rozczulały, w zależności jakie emocje miały wywołać. To opowiadanie o prababci Narcyzie to był absolutny majstersztyk, który doprowadził mnie do...

Kocham tą książkę całym serduszkiem! <3 Po pierwsze bohaterowie są cudowni ;> (szczególnie Narcyza kc) Fabuła i ich wycinki życia są perfect sam pomysł z magią i drzewami genealogicznymi jest wspaniały ogólnie książka skradła moje serduszko polecam serdecznie! <3

Kocham tą książkę całym serduszkiem! <3 Po pierwsze bohaterowie są cudowni ;> (szczególnie Narcyza kc) Fabuła i ich wycinki życia są perfect sam pomysł z magią i drzewami genealogicznymi jest wspaniały ogólnie książka skradła moje serduszko polecam serdecznie! <3

Bardzo fajne cozy fantasy. Na tyle fajne, że babcia Weatherwax powinna się poczuć mocno zagrożona!

Co my tu mamy? Przede wszystkim babski sabat wiedźm (męskich to chyba nie ma, prawda?) z rodziny Koźlaczek. Rodziny sporej, bezwzględnie matriarchalnej i… właściwie pozbawionej mężczyzn. Koźlaczki potrafią czarować, rzucać uroki i w ogóle tak po kobiecemu są pięknie złośliwe, a w swojej uroczej złośliwości piekielnie skuteczne. Najbliżej poznajemy trzy sztuki: tytułową Malinę - narybek młody, zadziorny i po koźlaczemu charakterny, jednak magicznie mniej uzdolniony; następnie Aronię - matkę Malinki, która nie dość że śliczna, to jeszcze słodko-wredna i potrafi czarować jak mało która; wreszcie Narcyza - seniorka o wieku trudnym do ustalenia, w zależności od jej humoru szacowanym pomiędzy dwunastoma a piętnastoma dekadami, mająca skłonność do różowych dresów, brak skłonności do przestrzegania jakichkolwiek zasad i wrażliwość nosorożca.

Na Koźlaczki nie ma mocnych, ani nawet słabych. To one rządzą i dzielą w Zielonym Jarze, a jeśli ich działania nie są mile widziane przez innych, to tym gorzej dla innych. W skrócie: girl power na sterydach i w oparach peyotlu.

Pisałem poważnie, że babcia Weatherwax powinna się bać. Narcyza Koźlak zjada ją na śniadanie, bez popitki! Opowiadania w tym tomiku są zróżnicowanie zabawne - od humoru typu "uśmiecham się do siebie głęboko we własnej głowie" po humor typu "właśnie oplułem książkę". Tego ostatniego mniej niż pierwszego, co nie zmienia faktu, że "Cud miód Malina" to literatura bardzo miła i sympatyczna w lekturze, zdecydowanie rozluźniająca i urocza. Zapewne idealna na jesienne czy zimowe wieczory lub po prostu na poniedziałki. Spójna pod względem rejestru, narracyjnie bez zastrzeżeń i… właściwie warsztatowo-technicznie napisana tak, że mucha nie siada (na Malinie). Dałoby radę takim "zapleczem" ukręcić powieść aspirującą ku bardziej dramatycznym rejestrom, aczkolwiek doceniam, że tak się nie stało.

Bardzo fajne cozy fantasy. Na tyle fajne, że babcia Weatherwax powinna się poczuć mocno zagrożona!

Co my tu mamy? Przede wszystkim babski sabat wiedźm (męskich to chyba nie ma, prawda?) z rodziny Koźlaczek. Rodziny sporej, bezwzględnie matriarchalnej i… właściwie pozbawionej mężczyzn. Koźlaczki potrafią czarować, rzucać uroki i w ogóle tak po kobiecemu są pięknie złośliwe,...

Ah, jakie to było fajne, miłe i i.. cud miód malina, tytuł idealnie wpasowuje się. Potrzebowałam lekkiej, przyjemnej lektury, która przywoła uśmiech na mojej buzi i dokładnie to dostałam.
Historia klanu Koźlaków, wspaniałych kobiet - wiedźm w każdym pokoleniu, silnych i niezależnych, które wspierają się w potrzebie, ale również kłócą i walczą między sobą, przy każdej możliwej okazji. Najbardziej przypadła mi do gustu Narcyza i jej szalone przygody. Scena rozmowy z policjantem, to czyste złoto.
Jedynie co mi się nie podobało.. to że tak szybko się skończyło! Chcę lepiej poznać każdą z postaci.
Polecam serdecznie, na poprawę humoru :)

Ah, jakie to było fajne, miłe i i.. cud miód malina, tytuł idealnie wpasowuje się. Potrzebowałam lekkiej, przyjemnej lektury, która przywoła uśmiech na mojej buzi i dokładnie to dostałam.
Historia klanu Koźlaków, wspaniałych kobiet - wiedźm w każdym pokoleniu, silnych i niezależnych, które wspierają się w potrzebie, ale również kłócą i walczą między sobą, przy każdej...

Koźlaczki można nazwać lekarstwem na gorszy dzień. Nie ma możliwości żeby nie zaśmiać się, poznając historie z ich życia, po prostu nie ma. Uwelibiam całym sobą.

Koźlaczki można nazwać lekarstwem na gorszy dzień. Nie ma możliwości żeby nie zaśmiać się, poznając historie z ich życia, po prostu nie ma. Uwelibiam całym sobą.

Koźlaki w natarciu to jest to czego potrzebujesz kiedy wszystko zawodzi i masz fatalny dzień. Gorąco polecam

Koźlaki w natarciu to jest to czego potrzebujesz kiedy wszystko zawodzi i masz fatalny dzień. Gorąco polecam

Świetna książka, zwłaszcza na poprawę humoru. Serdecznie polecam 😊

Świetna książka, zwłaszcza na poprawę humoru. Serdecznie polecam 😊

Czytając pierwsze z opowiadań bałam się, że ta książka nie będzie dla mnie. Nie jestem dużą fanką fantastyki osadzonej we współczesnym świecie. To samo dotyczy aspektu komedii w książkach. Ludzie mocno różnią się poczuciem humoru i nie miałam zwykle szczęścia do czytania treści pasujących do mojego. Dlatego obawiałam się, czy w tym przypadku nie będzie podobnie. Jednak wszystkie te historie, mimo, że nie mają bardzo górnolotnego humoru, trafiły do mnie bardzo. Był on otulony grubą warstwą uczuć, więzi rodzinnych i takiego ciepełka. Nim się obejrzałam bardzo zaangażowały mnie historie i losy rodziny Koźlaków. Moją ulubioną postacią na razie jest Aronia, ta kobieta robi na mnie bardzo duże wrażenie i chętnie poznałabym dokładniej historię z jej matką Delfiną. Drugą postacią jest Klon, cieszę się, że tak dużo go było w tych opowiadaniach i chętnie dowiem się o jego rodzinie więcej.
Polecam każdemu kto ma zastój czytelniczy - lekkie pióro i forma opowiadań idealnie nada się, aby spróbować przełamać blokadę książkową. Ale również polecam każdemu kto ma ochotę poczuć ciepełko, zrelaksować się, rozchmurzyć a nawet się pośmiać i by również mógł poczuć się jak część rodziny Koźlaków.

Czytając pierwsze z opowiadań bałam się, że ta książka nie będzie dla mnie. Nie jestem dużą fanką fantastyki osadzonej we współczesnym świecie. To samo dotyczy aspektu komedii w książkach. Ludzie mocno różnią się poczuciem humoru i nie miałam zwykle szczęścia do czytania treści pasujących do mojego. Dlatego obawiałam się, czy w tym przypadku nie będzie podobnie. Jednak...

Pochłonęła mnie ta książka od pierwszych stron. Na starość będę jak Nacyza Koźlak. Brakowało mi tak dobrej fantastyki.

Pochłonęła mnie ta książka od pierwszych stron. Na starość będę jak Nacyza Koźlak. Brakowało mi tak dobrej fantastyki.

Moja pierwsza książka autorki. Może trochę za infantylna, bardzo lekka. Matriarchat i magia to wspaniale połączenie.

Moja pierwsza książka autorki. Może trochę za infantylna, bardzo lekka. Matriarchat i magia to wspaniale połączenie.