Około północy

Miałam duże oczekiwania wobec tej książki.
Autora znałam wcześniej i miałam bardzo dobre zdanie o jego stylu i pomysłowości.
Ta pozycja potwierdziła, że Czubaj to pisarz kreatywny, z dobrym warsztatem i zainteresowany opisem realnej rzeczywistości oraz bohaterów, którzy mogliby być kimś z nas.

Realizm jest walorem tej powieści podobnie jak muzyczne tło i bogaty język. Zabawa formą i koncentracja na uczuciach i przeżyciach wewnętrznych bohaterów mogą się podobać.

Sama akcja jest powolna, nawet ociężała. Dopiero w drugiej części zaczyna nabierać tempa i szczerze interesować. Bo ja sięgnęłam po Czubaja także przez jego romans z kryminałem, jako gatunkiem. Tego jest tu mało i raczej nie wciąga.

Bohaterowie są dla mnie zbyt przezroczyści, mało charakterystyczni. Ich przeżycia i przeplatanie wątków aktualnych i wspomnień dekoncentrowało mnie. Nie porwała mnie ta pozycja. Aczkolwiek o Czubaju będę pamiętać i jeszcze skuszę się na coś spod jego pióra.

Ocena 1-10: 6

📚 Książka ukazała się nakładem wydawnictwa WAB

Miałam duże oczekiwania wobec tej książki.
Autora znałam wcześniej i miałam bardzo dobre zdanie o jego stylu i pomysłowości.
Ta pozycja potwierdziła, że Czubaj to pisarz kreatywny, z dobrym warsztatem i zainteresowany opisem realnej rzeczywistości oraz bohaterów, którzy mogliby być kimś z nas.

Realizm jest walorem tej powieści podobnie jak muzyczne tło i bogaty język....

Odpuszczam po 5 rozdziale ani lektor ani autor mnie nie przekonują

Odpuszczam po 5 rozdziale ani lektor ani autor mnie nie przekonują

Przyjemny początek mojej przygody z tym autorem.
Pierwsza część może wydawać się mozolna, mianowicie jest to po prostu przedstawienie bohaterów występujących na kartach powieści oraz ich problemów z różną traumatyczną przeszłością. Druga część rozkręca się razem z wątkiem kryminalnym, który z pewnością zostaje zaliczony do tych ciekawych.
Najbardziej ujął mnie język powieści. Specyficzny, z pewnością nie każdemu się spodoba, ale idealnie oddaje nastrój dusznej Warszawy w latach 60-tych.
Oczywiście nie można zapomnieć o wątku muzycznym, który wiąże całość i towarzyszy nam aż do ostatniej strony, raem z głównym bohaterem do którego zdążyłam się przyzwyczaić i przywiązać do jego problemów życia codziennego.
Książkę z pewnością polecam, a już szczególnie miłośnikom jazzu i dawnej Warszawy.

Przyjemny początek mojej przygody z tym autorem.
Pierwsza część może wydawać się mozolna, mianowicie jest to po prostu przedstawienie bohaterów występujących na kartach powieści oraz ich problemów z różną traumatyczną przeszłością. Druga część rozkręca się razem z wątkiem kryminalnym, który z pewnością zostaje zaliczony do tych ciekawych.
Najbardziej ujął mnie język...

Bardziej niż kryminał, jest to powieść będąca hołdem dla polskich jazzmanów (choć tutaj uparcie stosowana jest pisownia "dżez") końcówki lat 60. Ma to swoje odzwierciedlenie języków i to rzecz, która odrzuci wiele osób. Styl jest wybitnie artystyczny, stylizowany, mamy tutaj albo fragmenty strumienia świadomości albo wręcz całe rozdziały, które w ten sposób są zapisane (na szczęście, jest ich mało). Przecinków jest tutaj co niemiara i trzeba do tego się przyzwyczaić.

Pierwsza część jest właśnie poświęcona opisowi świata i bohaterów, którzy biorą w tym udział. Może ona zniechęcić wiele osób, ale po czasie można czytać to nawet z zaciekawieniem, szczególnie jeśli ktoś zna Warszawę. Druga część jest już kryminalna i moim zdaniem jest dużo bardziej interesująca, a sprawa tylko z pozoru wydaje się prosta. Jest tutaj nawet zagadka muzyczna - widać, że autor zna się na muzyce i tę wiedzę chciał przelać na karty powieści.

Ze względu na część kryminalną daję tej książce "aż" 5/10 - sprawa nie jest nadzwyczajna, ale jest ciekawa, zagadkowa. Natomiast sam styl opisu świata i myśli bohaterów dla niektórych może być miejscami nie do przebrnięcia.

Bardziej niż kryminał, jest to powieść będąca hołdem dla polskich jazzmanów (choć tutaj uparcie stosowana jest pisownia "dżez") końcówki lat 60. Ma to swoje odzwierciedlenie języków i to rzecz, która odrzuci wiele osób. Styl jest wybitnie artystyczny, stylizowany, mamy tutaj albo fragmenty strumienia świadomości albo wręcz całe rozdziały, które w ten sposób są zapisane (na...

Książka "Około północy" Mariusza Czubaja to kolejna pozycja, na którą trafiłam w bibliotece. Nie powiem, ale opis w stylu jazz, Warszawa, 1969 rok oraz nawiązanie do osoby Karola Kota brzmiały bardzo interesująco. Brzmiały bo jak dla mnie to ta książka to była strata czasu. Były jakieś ciekawe fragmenty, ale dla mnie było ich niewiele. Za pewne będą osoby, którym ta książka przypadnie do gustu, ale ja zdecydowanie do nich nie należę.

Książka "Około północy" Mariusza Czubaja to kolejna pozycja, na którą trafiłam w bibliotece. Nie powiem, ale opis w stylu jazz, Warszawa, 1969 rok oraz nawiązanie do osoby Karola Kota brzmiały bardzo interesująco. Brzmiały bo jak dla mnie to ta książka to była strata czasu. Były jakieś ciekawe fragmenty, ale dla mnie było ich niewiele. Za pewne będą osoby, którym ta książka...

Autor nazwał powieść najważniejszą swoją książką. Być może tak jest, ale widocznie do mnie nie trafiła. Momentami jest na prawdę dobra, ale w większości mnie znudziła. Być może chęć oddania siermiężności lat 60-tych ubiegłego wieku zaowocował siermiężnością opisu. Być może zbyt mało interesuję się jazzem, aby docenić wysiłek. Niestety tej książki nie mogę polecić.

Autor nazwał powieść najważniejszą swoją książką. Być może tak jest, ale widocznie do mnie nie trafiła. Momentami jest na prawdę dobra, ale w większości mnie znudziła. Być może chęć oddania siermiężności lat 60-tych ubiegłego wieku zaowocował siermiężnością opisu. Być może zbyt mało interesuję się jazzem, aby docenić wysiłek. Niestety tej książki nie mogę polecić.

Książka pięknie napisana, z tego względu wrócę do niej jeszcze. Historia sama w sobie nie jest jakaś niesamowita. Nie interesuję się jazzem, ale ten świat wydał mi się bardzo przyjazny. Rewelacyjnie się czyta "OKOŁO PÓŁNOCY", postać Tadeusza mi się spodobała. Dzięki tej historii można wpaść w wir lat około sześćdziesiątych, poznać tamtejszych mężczyzn i świat. Tak jak napisał autor: to nie jest kryminał. Zgadzam się z tym. Zakończenie bardzo mi się spodobało. Raczej nikt by się nie spodziewał takiego obrotu spraw. Rewelacja na koniec. Polecam przeczytać.

Książka pięknie napisana, z tego względu wrócę do niej jeszcze. Historia sama w sobie nie jest jakaś niesamowita. Nie interesuję się jazzem, ale ten świat wydał mi się bardzo przyjazny. Rewelacyjnie się czyta "OKOŁO PÓŁNOCY", postać Tadeusza mi się spodobała. Dzięki tej historii można wpaść w wir lat około sześćdziesiątych, poznać tamtejszych mężczyzn i świat. Tak jak...

Bardzo dobra powieść , na wysokim poziomie literackim . Niestety miłośnicy współczesnych gniotów kryminalnych będą bardzo zawiedzeni . Całość jest napisana w formie wspomnienień kontrabasisty jazzowego i obejmuje burzliwe lata sześćdziesiąte ubiegłego wieku . Wątek sensacyjny pojawia się dość późno i nie jest raczej wiodący . To bardziej powieść o muzykach , elitach intelektualnych tamtych czasów i wydarzeniach , które wtedy miały miejsce , a nie "rasowy" kryminał . Po śmierci Stalina i poznańskim czerwcu 1956 , komunistyczna władza poluzowała nieco Polakom . Powstawały prawdziwe kluby studenckie , pierwsze kabarety i można było grać jazz . Było lepiej , ale jeszcze daleko od "dobrze" . Książka pana Czubaja opisuje tamte dziwne czasy , gdy ludzie starali się żyć normalnie w nienormalnym kraju , pod butem "wielkiego brata ze wschodu" i czujnym okiem UB . Znaczące wydarzenia pojawiają się tylko gdzieś w tle . Kogoś zmuszono do wyjazdu z kraju , inny ktoś brał udział w interwencji w Czechosłowacji , a życie toczy się dalej .
Ja oceniam tę książkę wysoko , ale zdaję sobie sprawę , że dla wielu czytelników będzie nudna i mało zrozumiała . W tamtych , trudnych czasach trzeba było żyć , albo się nimi interesować , by docenić tę powieść .

Bardzo dobra powieść , na wysokim poziomie literackim . Niestety miłośnicy współczesnych gniotów kryminalnych będą bardzo zawiedzeni . Całość jest napisana w formie wspomnienień kontrabasisty jazzowego i obejmuje burzliwe lata sześćdziesiąte ubiegłego wieku . Wątek sensacyjny pojawia się dość późno i nie jest raczej wiodący . To bardziej powieść o muzykach , elitach...

Autor bardzo umiejętnie, ze znawstwem i wyraziście pisze o muzyce - czytając słyszy się melodię. A do tego jazz ;)

Autor bardzo umiejętnie, ze znawstwem i wyraziście pisze o muzyce - czytając słyszy się melodię. A do tego jazz ;)

Mało spójna, nudna, z beznadziejnie poprowadzonym wątkiem kryminalnym i rozwiązaniem zagadki znikąd. Bezsensowna. Styl autora zupełnie mi nie podszedł. Spodziewałam się kryminału z muzyką w tle, ale ta książka to w 85% po prostu bełkot - chlanie wódy, ocenianie walorów panienek, "artystyczny" półświatek. Ledwo przebrnęłam - w pewnym momencie poczułam się nawet zainteresowana, ale zostało to zniweczone. Książka została napisana chaotycznie, bardzo często można się było pogubić.
Odradzam.

Mało spójna, nudna, z beznadziejnie poprowadzonym wątkiem kryminalnym i rozwiązaniem zagadki znikąd. Bezsensowna. Styl autora zupełnie mi nie podszedł. Spodziewałam się kryminału z muzyką w tle, ale ta książka to w 85% po prostu bełkot - chlanie wódy, ocenianie walorów panienek, "artystyczny" półświatek. Ledwo przebrnęłam - w pewnym momencie poczułam się nawet...