Współpraca reklamowa z @wydawnictwomuza @rozdzial.milosc

@annawolf.autor po raz kolejny uświadomiła mi jak ja kocham takie klimaty.

Sasi to niebezpieczne bestie które bez skrupułów poszerzają tereny swoich wpływów i nie cofną się przed niczym by osiągnąć swój cel. Kiedy więc młodziutka Elena staje oko w oko z wysłannikiem czeluści piekielnych już wie że los jej ludzi i jej samej dzierży w swoich rękach. Albo ugną swe karki i kolana przed najeźdźcą albo ich koniec będzie marny. Lothar może i jest bestią i diabłem wcielonym jednak dumna i nieustraszona Elena budzi w nim nieznane dotąd emocje.

W świecie gdzie zewsząd nacierają wrogowie i trup ściele się gęsto, przyszło się w bólach narodzić uczuciom o które ta dwójka nigdy by siebie nie podejrzewala.

"Barbarzyńca" to nie tylko romans średniowieczny jest to też szczegółowo przedstawiony obraz czasów mrocznych i niebezpiecznych w historii ludzkości. Podczas lektury czułam się jakbym oglądała film w stylu Króla Artura czy innych Wikingów. Brutalne sceny walk, grabieży, przemocy zostały przez autorkę odwzorowane w punkt.Widac już od pierwszych stron że autorka przed napisaniem książki zrobiła szczegółowy żeby nie powiedzieć dogłębny research by oddać jak najbardziej realizm tamtego okresu. Słownictwo archaiczne ze średniowiecznych czasów tylko dodawało smaku i jeszcze bardziej pomagało się czytelnikowi zanurzyć w lekturze.

A wy lubicie ekranizacje filmowe które opisują odległe czasy np starożytne czy średniowieczne? Ja mogłabym oglądać ciągle filmy typu "Gladiator" "Król Artur" "300" "Dziewiąty legion" itp dlatego bardzo mnie cieszy fakt że autorzy książek również po tą tematykę sięgają coraz częściej zwłaszcza w połączeniu z romansem.

Współpraca reklamowa z @wydawnictwomuza @rozdzial.milosc

@annawolf.autor po raz kolejny uświadomiła mi jak ja kocham takie klimaty.

Sasi to niebezpieczne bestie które bez skrupułów poszerzają tereny swoich wpływów i nie cofną się przed niczym by osiągnąć swój cel. Kiedy więc młodziutka Elena staje oko w oko z wysłannikiem czeluści piekielnych już wie że los jej ludzi i...

Skoro pisząca olała zdrowy rozsądek, zachowanie jakichkolwiek realiów i tak dalej, mogła przynajmniej wytrzasnąć jakiegoś mnicha, który nauczyłby bohaterkę walczyć i w efekcie postawiłaby wszystkich do pionu. Byłoby ciekawiej, a nie tak bez sensu i składu. On niby barbarzyńca a ciągle boleje nad brakami swej urody i że za modela robić nie może. Poza tym niby nie krzywdzi kobiet, a po chwili o tym zapomina, bo jego kruche ego zostało urażone. I w ogóle jak może być dowódcą i to groźnym, skoro nawet zastępca go nie szanuje i ma jego rozkazy gdzieś? W sumie reszta też nie lepsza. I ciągle nowi wrogowie wyskakują niczym z pudełka. Ona chce honorem się unosić, a zaraz uważa, że lepiej nogi rozkładać, byle tylko przeżyć. Jak chorągiewki na wietrze nie potrafią zdecydować się na jedno. Służąca robi za przyjaciółkę od pogaduszek o wyczynach łóżkowych, próbuje się rządzić i wyskakuje z radami, a także jakby sługom robiło różnicę, kto je tam brał. I po co to wszystko?

Skoro pisząca olała zdrowy rozsądek, zachowanie jakichkolwiek realiów i tak dalej, mogła przynajmniej wytrzasnąć jakiegoś mnicha, który nauczyłby bohaterkę walczyć i w efekcie postawiłaby wszystkich do pionu. Byłoby ciekawiej, a nie tak bez sensu i składu. On niby barbarzyńca a ciągle boleje nad brakami swej urody i że za modela robić nie może. Poza tym niby nie krzywdzi...

Brytania za czasów podbojów saskich. Elena to młoda i piękna pani zamku, który zostaje napadnięty przez armię groźnego i brutalnego Lothara. Dziewczyna zostaje pozbawiona swoich praw i zgwałcona przez jednego z ludzi Lothara. Przywódca jednak niespodziewanie zabija jej oprawcę i żąda Eleny dla siebie.

Przy poprzedniej książce tej autorki, ,,Klątwa Berserka” pisałam, że znałam wcześniej twórczość Wolff z Wattpada i chociaż nie przepadam za mocno erotycznymi romansami, to wszystkie jej dzieła czytało mi się przyjemnie. ,,Barbarzyńcy” nie pamiętałam, być może nie zdążyłam go przeczytać bądź go porzuciłam i się nie dziwię… Bo ta pozycja to typowy dark romans, wręcz porno-książka. W recenzjach pojawia się argument, że autorka brutalnymi opisami chciała oddać epokę – nie wiem, jak było, ale tło historyczne jest tu baaardzo umowne, w ogóle nie czuć klimatu Brytanii, więc w moim odczuciu jest to po prostu pozycja dla kobiet, które lubią sobie pofantazjować o dzikim, gwałtownym facecie, który będzie tak ich pragnął, że po prostu weźmie je w jednej chwili, bez pytania o zgodę, a w międzyczasie spuści lanie i będzie próbował ,,wychowywać”. Mnie takie rzeczy nie ekscytują, ale naprawdę, czytam różne recenzje i rozumiem, że niektórzy podczas czytania całkowicie wyłączają odniesienia do realnego życia i dla nich jest to po prostu sposób na pofantazjowanie o takim władczym, szalonym mężczyźnie. Tylko że moim zdaniem taka informacja powinna być zawarta w opisie książki, bo nie każda kobieta ma szczęście żyć w liberalnym środowisku, gdzie tego typu zachowania są nie do pomyślenia – wiele z nas na co dzień styka się z mizoginią, brakiem respektowania granic i chociaż w książkach chce zobaczyć, że to nie jest norma, albo po prostu są wrażliwe na ten temat. A tu właściwie cała fabuła sprowadza się do scen łóżkowych, dawania klapsów albo tego, że ktoś grozi bohaterce gwałtem. Trauma jest bardzo spłycona, a przeciwnicy Sasów są potępiani za to, co oni sami robią. Fabuła jest bardzo schematyczna, wszystkie dramy biorą się z braku komunikacji, a postacie są jednowymiarowe i sprowadzone do wątków romantycznych i erotycznych. I o ile w ,,Klątwie berserka” archaiczna stylizacja mi nie przeszkadzała, tak tutaj podniosłe, wzniosłe słownictwo gryzło się mi się z tematem, a silny wojownik, bardzo ,,edgy”, co chwila mówiący, że coś jest słodkie i nazywający kochankę ,,pszczółką”, wypadał groteskowo. Dobrze byłoby też poprawić redakcję i korektę, bo o ile na Wattpadzie można zaakceptować powtarzanie tych samych fraz czy przemyśleń, tak w wydanej książce jest to męczące.

Mnie ta powieść wymęczyła i przykro mi, że nie bawiłam się tak dobrze, jak na tekstach autorki na Wattpadzie. Jednak rozumiem, że jest grupa osób, które szukają tego typu treści i nie można im tego zabraniać. Ale zaznaczajmy wyraźnie, jakie treści znajdują się w książce i z czego wynikają, żeby czytelnik mógł świadomie wybrać lekturę.

,, Bo jutro jest tylko nadzieją, nie obietnicą.”

Brytania za czasów podbojów saskich. Elena to młoda i piękna pani zamku, który zostaje napadnięty przez armię groźnego i brutalnego Lothara. Dziewczyna zostaje pozbawiona swoich praw i zgwałcona przez jednego z ludzi Lothara. Przywódca jednak niespodziewanie zabija jej oprawcę i żąda Eleny dla siebie.

Przy poprzedniej książce tej autorki, ,,Klątwa Berserka” pisałam, że...

Początkowo obawiałam się, że ciężki język, użyty na potrzeby napisania historii, spowolni moje czytanie. Nie mogłam się bardziej pomylić, bo bardzo przyjemnie kartkowało mi się ten romans.
Nie miałam jeszcze okazji z takim historycznym, a wyrażanie miłości w tamtej epoce było całkiem różne od tego jak to się ma teraz. Była to miła i zaskakująca przygoda, trzymająca do samego końca. Dynamiczne
akcje i pikantne sceny to coś co lubię w powieściach. Książka jest warta uwagi i polecam ją wszystkim ciekawskim, potrzebującym odmiany, lubujących się w opowieściach o silnych bohaterkach i niebezpiecznych
bohaterach oraz tym, których jednym z ulubionych motywów w książkach jest enemies to lovers.

Początkowo obawiałam się, że ciężki język, użyty na potrzeby napisania historii, spowolni moje czytanie. Nie mogłam się bardziej pomylić, bo bardzo przyjemnie kartkowało mi się ten romans.
Nie miałam jeszcze okazji z takim historycznym, a wyrażanie miłości w tamtej epoce było całkiem różne od tego jak to się ma teraz. Była to miła i zaskakująca przygoda, trzymająca do...

Romanse historyczne - lubicie czy może nie bardzo?

Ja jestem w nich totalnie zakochana 😍 Ten klimat, słownictwo, ubiór, gesty, wszystko razem pięknie się składa. Co prawda nie chciałabym żyć w tamtych czasach, ale chętnie o nich poczytam 😏

Anna Wolf potrafi w każdej swojej książce stworzyć takiego mężczyznę, że głowa mała, a serce się raduje. Nie inaczej jest w przypadku BARBARZYŃCY.

Lud nieokrzesanych Sasów najeżdża Brytanię, grabi, niszczy, zabija. Na ich czele stoi przesławny Lothar, przed którym każdy się ugina. Mężczyzna pragnie jednak odnaleźć w końcu niewiastę, która nie lękałaby się go i chciała stworzyć z nim rodzinę. Przemierzając kraj natrafia na Ryton, którym rządzi lady Elena.
Lothar postanawia uczynić ją swoją, jednak Elena jest bardzo charakterna.
Czy aby mu się to uda?

BARBARZYŃCA to świetnie napisany romans, który momentalnie przenosi czytelnika w dawne czasy. Lothar to wojownik, który niczego się nie lęka i zawsze sięga po to, czego pragnie.
Elena wychowana przez ojca nie obawia się męskich prac i wie jak rozporządzać domostwem. Jest czuła i delikatna, ale gdy zostaje zhańbiona przez jednego z podwładnych barbarzyńcy zmienia swoje nastawienie.
Ta książka coś w sobie ma. Z wielką przyjemnością ją przeczytałam i zatraciłam się w historycznych czasach, gdy walka o okoliczne ziemię była na porządku dziennym, a wzięcie sobie branki nikogo nie dziwiło.
Bardzo spodobało mi się to, że Anna Wolf stworzyła tutaj postać potężnego faceta, który wraz z upływem czasu zmienia się na lepsze dla swojej wybranki. Genialnie przedstawione!

Mamy tu:
•she fell first
•he fell harder
•grumpy x sunshine
•barbarzyńca x niewiasta

Romanse historyczne - lubicie czy może nie bardzo?

Ja jestem w nich totalnie zakochana 😍 Ten klimat, słownictwo, ubiór, gesty, wszystko razem pięknie się składa. Co prawda nie chciałabym żyć w tamtych czasach, ale chętnie o nich poczytam 😏

Anna Wolf potrafi w każdej swojej książce stworzyć takiego mężczyznę, że głowa mała, a serce się raduje. Nie inaczej jest w przypadku...

Mimo iż książka miała być poważna, to mnie nieraz potrafiła rozbawić. Poznamy tu bowiem wojowniczego Lothara, którego autorka opisuje jako pana i władcę, groźnego przeciwnika, który mordował lekką ręką i w ordynarny sposób zaspokajał swoje żądze wśród przypadkowych niewiast. I nieco skarży się na to, że kobiety nie chcą go za męża, a później, że to on nie znalazł takiej, jaka by mu się sprzeciwiła. Ma spore wymagania co do wybranki i lubi wyzwania. Następnie widzimy, że jest w podróży i zmierza do pewnego miejsca. Autorka wplotła tutaj czasy historyczne, co nieco mniej mnie interesowało. Chętnie jednak czyta się ją dalej, gdyż nie ma przewidywalności w treści. Mamy też dobry styl pisarski i wiele wątków pozostawia otwartych, by później je domknąć. Niewątpliwie jednak króluje tutaj zło i wulgarność. Chwilami czułam się jakbym była na wojnie, gdzie mordowano i gwałcono, by tylko ukazać swoją władzę. Dojdzie tutaj również do poniżenia pewnej władczyni, co nie będzie dla niej miłe, a nas nieco zszokuje. Niby wiedziałam, że będzie tu ostro ale może nie do końca czułam, że aż tak. Ta przemoc niemal boli. Wiem jednak, że są takie osoby, które lubią o tym czytać. Ale to dopiero nawet nie połowa drastycznych wydarzeń. Przeczytamy tu o przemocy psychicznej, fizycznej i słownej. Za dobre serce się tutaj płaci wysoką cenę. Jednak żadne wydarzenia nie są tak niebezpieczne jak gniew mężczyzny, który dowiaduje się, że pani godna jego serca została porwana:-)
Teraz dodam, że postacie zwracają się do siebie jak za czasów królów. Niby wiemy jak to wygląda, ale momentami wychodziła z nich gra aktorska. Lothar niby jest potworem i mówi jak on, lecz jego gesty względem pewnej kobiety bywały łagodne i nawet romantyczne. Ale kiedy przemówił, to groza wręcz wylewała się z niego. Znamy myśli postaci, więc wiemy, że nie tyle kłamią, co nie chcą wyjawić prawdy, bo się czegoś obawiają. Często działają tak jak się od nich oczekuje, mając na uwadze ich pozycję społeczną. Jednak Elena ma dobre serce i potrafi je okazywać nawet osobie na niskiej pozycji. Czy więc jest godna Lothara?
Ogólnie książka mi się podobała, tylko jednak chyba ostatnio wątki historyczne mnie mniej wciągają...
Ostra, brutalna i bez cienia nudy. Tak w skrócie ją widzę:-)

Mimo iż książka miała być poważna, to mnie nieraz potrafiła rozbawić. Poznamy tu bowiem wojowniczego Lothara, którego autorka opisuje jako pana i władcę, groźnego przeciwnika, który mordował lekką ręką i w ordynarny sposób zaspokajał swoje żądze wśród przypadkowych niewiast. I nieco skarży się na to, że kobiety nie chcą go za męża, a później, że to on nie znalazł takiej,...

Coś innego. Książka trochę inna niż wszystkie. Co prawda fabuła taka jak w większości romansów, ale styl pisania i starodawny język w otoczce rycerskiej był naprawdę ciekawym doświadczeniem.

Coś innego. Książka trochę inna niż wszystkie. Co prawda fabuła taka jak w większości romansów, ale styl pisania i starodawny język w otoczce rycerskiej był naprawdę ciekawym doświadczeniem.

Barbarzyńca, to odpowiedni tytuł, jestem na "nie"

Barbarzyńca, to odpowiedni tytuł, jestem na "nie"

Lothar barbarzyńca, zmierza do Ryton, gdzie sprawuje władzę kobieta, Lady Elena. Pani zostaje pojmana i zhańbiona przez jednego z wojowników, który uważa, że ma do niej prawo. Naraża się tym na gniew swojego wodza, Lothara, a on przejmuje władzę w Ryton.

Nie muszę tu mówić, że uwielbiam styl pisania autorki. Jej książki mają coś takiego w sobie, że pochłaniają czytelnika w całości. Zanim się obejrzysz, kończysz historię i łakniesz więcej. Dokładnie mam tak przy każdej pozycji autorki. Główna bohaterka Elena, boi się mężczyzny ponieważ wygląda jak sam diabeł. Lecz ze zbiegiem czasu ten lęk gdzieś znika a zaczynają pojawiać się uczucia względem niego. Poprzednia historia tak samo jak i ta to romans średniowieczny. Jak tamta mi się podobała, to ta nieco mniej. Tylko dlatego, że działo się tu wszystko za szybko, akcja goniła akcję a tam było trochę wolniej, subtelniej. Ale nie ma to tamto, historia sama w sobie była wyjątkowa. Trochę zraził mnie też do siebie opis, ponieważ po jego przeczytaniu, w sumie wiedziałam już wszystko co się stanie, więc uważam, że zdradza za dużo. Nadal podtrzymuję, że język średniowieczny jest uroczy, troszkę ciężki i śmiesznie to brzmi lecz zrozumiały. Na pewno dla autorki nie było łatwe pisanie w takim stylu i musiała się wiele natrudzić, by temu sprostać. Jednak w całym rozrachunku wyszło to świetnie i co do tego nie mam wątpliwości. Historia przedstawia naprawdę brutalny świat, który był dawno temu. My nie jesteśmy do tego przyzwyczajeni, ale wtedy gwałty, rozboje były na porządku dziennym i było to normalne. Okładka przykuwa wzrok, a musicie wiedzieć, że jestem taką sroką, która zwraca na nie uwagę. No ale, kto by nie zwrócił, jak na niej jest prawie pół goły facet z tatuażami? No właśnie, też tak uważam. Obok niej nie da się przejść obojętnie.

Podsumowując: Na pewno jest to coś nowego, bo mało jest takich książek na rynku wydawniczym. Nie powiem, że przeczytałabym więcej, ponieważ każdy autor ma swój styl pisania, z którym nie każdy się lubi, więc nie wiem czy inna pozycja porwałaby mnie jak ta. Historie autorki są niby banalne, ale wciągające i na pewno spędza się z nimi miło czas. Polecam pozycje tej autorki, ponieważ każda kolejna utwierdza mnie w tym, że poprzeczka zostaje podniesiona i poziom pisania nie spada.

Lothar barbarzyńca, zmierza do Ryton, gdzie sprawuje władzę kobieta, Lady Elena. Pani zostaje pojmana i zhańbiona przez jednego z wojowników, który uważa, że ma do niej prawo. Naraża się tym na gniew swojego wodza, Lothara, a on przejmuje władzę w Ryton.

Nie muszę tu mówić, że uwielbiam styl pisania autorki. Jej książki mają coś takiego w sobie, że pochłaniają czytelnika w...

Cytat:
„Uniosła głowę i spojrzała w przepastne ciemne oczy, które bezwstydnie obserwowały jej usta. Nie trza im było słów, rozumieli się bez nich.”
Mój opis:
Horda Sasów żądna ziemi, władzy i pieniędzy najeżdża na Brytanię pod dowództwem Lothara, który cieszy się mroczną sławą . Tamtejsza ludność zwie ich barbarzyńcami - nie bez powodu - grabią i mordują, biorą w swe łapska wszystko czego chcą. Podczas jednego z najazdów Lothar usłyszał od starca, który się przednim nie pokłonił za co zapłacił życiem o Pani, która sprawuje władze w twierdzy Ryton. Podążył do zamku, jednak jego oddział już tam był. Lady Elena zostaje pojmana i zhańbiona przez jego zastępcę, który nie posłuchał rozkazów i uważał że ma do niej prawo jak do każdego łupu wojennego.
Co uczyni Lothar by przywołać do porządku swego dowodzące a tym samym resztę swego oddziału?
Elena boi się Lothara, który wygląda jak sam diabeł i każdy kto ma choć odrobinę oleju w głowie schodzi mu z drogi. Jednak po tym co uczynił jego podwładny daje czas Elenie na to by doszła do siebie. Sam tez musi wygoić rany po pojedynku, z którego wyszedł zwycięsko ale nie bez szwanku. Elena choć nie chętnie opatruje rannego. Z każdym dniem jej lęk słabnie, a do jej serca wkradają się inne nieznane jej uczucia. Kiedy Lothar przebywa poza murami twierdzy Elena staje w obronie swej służki, którą jeden z Sasów chce wziąć siłą. Myśląc, że go ubiły ze strachu uciekają d mi o lasu. Boją się gniewu i kary. Wpadają w łapy grasującej tam bandy Sasów. Lothar bez chwili wchłania rusza na ratunek swej brance. Czy barbarzyńca, który budzi postrach we wszystkich do około ma jednak serce i pozwoli by białogłowa się w nim rozgościła? Czy dwa różne światy mogą być jednym? Czy przepowiednia się wypełni? Czy pozostanie tylko jego branką i nikim więcej?

Ta opowieść jest o czasach bardzo nie przychylnych dla wszystkich, a zwłaszcza dla kobiet. Mimo to urzekła mnie bardzo, bo jak zawsze największy twardziel ma w niej serce. On również toczy w sobie walkę, o której tylko on sam ma świadomość.

Cytat:
„Uniosła głowę i spojrzała w przepastne ciemne oczy, które bezwstydnie obserwowały jej usta. Nie trza im było słów, rozumieli się bez nich.”
Mój opis:
Horda Sasów żądna ziemi, władzy i pieniędzy najeżdża na Brytanię pod dowództwem Lothara, który cieszy się mroczną sławą . Tamtejsza ludność zwie ich barbarzyńcami - nie bez powodu - grabią i mordują, biorą w swe łapska...