Trochę męczący klimat tej książki. Stado Brytoli: rasistów, gwałcicieli kobiet w świetle „prawa”, bezkarnych sadystów i pingwinów-sadystek torturujących kobiety – to menażeria dla mnie dość odrażająca.
Jeśli w tej twórczości autorki jest coś na rzeczy i przedstawia ona w miarę rzetelnie klimaty i uwarunkowania opisywanej przez nią epoki, to przyznam że nie zdawałem sobie sprawy z tego, że te angole torturowały kobiety nie mniej, niż robią to dziś islamiści.
Może dlatego tyle w nich marksistowskiego zrozumienia dla islamistów radośnie reagujących imigracją na słynne „herzlich wilkommen” nawiedzonej pani kanclerz z rodzinnego państwa wujka Adolfa.
Fabuła książki dziwaczna, zachowania ludzi dla mnie irytujące i niezrozumiałe, ogólne moje wrażenie to „siła odpychająca” odczuwana wobec tej serii książek.
Książkę można polecić chyba jedynie wielbicielom i wielbicielkom tamtych dziwacznych czasów i miejsc.

Trochę męczący klimat tej książki. Stado Brytoli: rasistów, gwałcicieli kobiet w świetle „prawa”, bezkarnych sadystów i pingwinów-sadystek torturujących kobiety – to menażeria dla mnie dość odrażająca.
Jeśli w tej twórczości autorki jest coś na rzeczy i przedstawia ona w miarę rzetelnie klimaty i uwarunkowania opisywanej przez nią epoki, to przyznam że nie zdawałem sobie...

92/180/2023
Nadal chwalę i polecam. Opowiastka będzie jak znalazł do piwa, na plażę, pod kocyk, czy gdzie tam lubicie się relaksować. Koniecznie czytajcie po kolei (nie ma to, jak dobra rada przy ostatnim tomie): wprawdzie intryżki kryminalne są odrębne dla każdej części, ale perypetie osobiste głównych bohaterów, czyli żurawia i czapli oraz ich poniekąd służących, toczą się we wszystkich czterech tomach.
Szkoda, że to koniec. Z drugiej strony dobrze wiem, że gdyby tych tomików było ze 20 lub więcej, jak u Raisin, to zgrzytałabym zębami aż miło.
I weź tu dogódź babie.

92/180/2023
Nadal chwalę i polecam. Opowiastka będzie jak znalazł do piwa, na plażę, pod kocyk, czy gdzie tam lubicie się relaksować. Koniecznie czytajcie po kolei (nie ma to, jak dobra rada przy ostatnim tomie): wprawdzie intryżki kryminalne są odrębne dla każdej części, ale perypetie osobiste głównych bohaterów, czyli żurawia i czapli oraz ich poniekąd służących, toczą...

Zawzięłam się i przeczytałam wszystkie 4 części „ Edwardian Murder Mysteries". Ta jest na szczęście ostatnia, bo żal mi już było moich biednych, zgrzytających z irytacji zębów… . Już dawno żadna książka tak bardzo mnie nie rozczarowała.
Czytając zapowiedzi i recenzje kolejnego cyklu „ukochanej pisarki Brytyjczyków”, spodziewałam się pary inteligentnych i błyskotliwych detektywów, mierzących się z kryminalnymi zagadkami edwardiańskiej Anglii. Dostałam rozkapryszoną, bezmyślną panienkę z dobrego domu, przekonaną o własnym geniuszu i niezależności oraz nudnego detektywa, co rusz muszącego ratować z kolejnych opresji ową „samodzielną” lady. W tle kołtuńscy rodzicie panny i snobistyczna arystokracja. Trup ścielił się gęsto, przestępcy niemalże sami się odnajdywali, problemy ni stąd ni z owąd nagle rozwiązywały…
I kiedy dobrnęłam już do ostatnich stron ostatniej części, myśląc, że nic głupszego już mnie przeczytam, nagle… harlequinowe oświadczyny. Przez litość nie napiszę czyje i komu.

Zawzięłam się i przeczytałam wszystkie 4 części „ Edwardian Murder Mysteries". Ta jest na szczęście ostatnia, bo żal mi już było moich biednych, zgrzytających z irytacji zębów… . Już dawno żadna książka tak bardzo mnie nie rozczarowała.
Czytając zapowiedzi i recenzje kolejnego cyklu „ukochanej pisarki Brytyjczyków”, spodziewałam się pary inteligentnych i błyskotliwych...

Ta seria skradła moje serce :) Nietuzinkowi i sympatyczni bohaterowie, elegancka zbrodnia i życie wyższych sfer - bardzo przyjemna lektura!

Ta seria skradła moje serce :) Nietuzinkowi i sympatyczni bohaterowie, elegancka zbrodnia i życie wyższych sfer - bardzo przyjemna lektura!