Publicysta, krytyk filmowy, redaktor portalu Więź.pl i kwartalnika „Więź”. Absolwent polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Mieszka w Warszawie. Współautor książek: Innego cudu nie będzie, Nie ma wiary bez pytań, Świat przyspiesza, ja zwalniam.
Kiedy czyta się długą rozmowę dwóch względnie młodych (bo przecież jeszcze przed "czterdziestką") ludzi, to można dostrzec kilka naprawdę mądrych rzeczy i górę frazesów.
Odniosłem wrażenie, że z "Końca gry" wyszedł trochę dziwny i, wydaje się, przedwczesny moralitet - oczywiście zwłaszcza za przyczyną Dawida Ogrodnika, Damian Jankowski głównie odpytywał.
Po książce, pełnej wyznań i ocen, w tym często ocen samego siebie, Ogrodnik maluje mi się jako mądry, wrażliwy człowiek, ale jednocześnie osoba patrząca na świat ze zbytnim przekonaniem, że "dziś już wie" i ta wiedza przyjęła formę poniekąd ostateczną. Jak jest naprawdę, zobaczymy.
Poza, oprócz ataków na pewną profesorkę oraz pewnego reżysera a i pewnych, niektórych kolegów ze szkoły aktorskiej....: " ...to takie bla-bla-bla". Zdecydowanie, wolę Dawida Ogrodnika oglądać niż czytać. Myślę , jeżeli, książka miała być elementem terapii, czy czegoś podobnego, to o ile jest jej udanym fragmentem i pomogła: bardzo proszę. tak poza tym :..."to tylko bla-bla-bla".