Wciągające

Wciągające

W książce znajdujemy 12 historii opowiadanych przez kobiety o małżeńskiej przemocy w willach i apartamentach.
Chciały żyć wygodnie, na bogato, jak w bajce, a dostały wyzwiska, upokarzanie, przemoc.
Każda z tych opowieści jest opatrzona komentarzem psychologa Jana Gołębiowskiego. Wszystkie jego fachowe opinie znajdują się na końcu książki, więc sugeruję po każdej historii, przerzucić parę stron i na bieżąco doczytywać jego dygresje.

Nie wiem czy to zawiść przeze mnie przemawia (albo też jestem socjopatką) ale nie umiem w tych historiach jednoznacznie opowiedzieć się po stronie ofiar. Wszystkie te opowieści są totalnie zero-jedynkowe. Facet to najgorsze zło, chodzi do pracy, zdradza, bije, wylicza pieniądze, zaniedbuje, wychodzi w środku awantury, ignoruje, milczy. Kobieta natomiast, sprząta, opiekuje się dziećmi, poświęca się dla domu, cierpi, a niekiedy chodzi jeszcze do pracy. Większość z tych kobiet podobno również były wykształcone i odnosiły sukcesy, ale pozwoliły się zniszczyć. Wszystko przestawało mieć dla nich znaczenie, bo liczył się tylko On.

Ciężko mi sobie wyobrazić kobietę dobrze prosperującą na rynku pracy, z własnym biznesem lub wziętą prawniczkę, która poznaje mężczyznę i nagle woli być całkowicie od niego zależną.

Według mnie książkę warto przeczytać, bo faktycznie pokazuje pierwsze symptomy przemocowych związków. Jednak wydaje mi się, że główne bohaterki są zbyt wybielone by te historie brzmiały wiarygodnie. Oczywiście nie chciałabym podważać krzywd, jakich doznały, jedynie ich rola w tym wszystkim mogła być zupełnie inna.

Bardzo chętnie poznam waszą opinię na temat tej książki.

W książce znajdujemy 12 historii opowiadanych przez kobiety o małżeńskiej przemocy w willach i apartamentach.
Chciały żyć wygodnie, na bogato, jak w bajce, a dostały wyzwiska, upokarzanie, przemoc.
Każda z tych opowieści jest opatrzona komentarzem psychologa Jana Gołębiowskiego. Wszystkie jego fachowe opinie znajdują się na końcu książki, więc sugeruję po każdej historii,...

Bardzo ciekawa. Komentarz mógł zostać zamieszczony pod opowiedziana historią a nie na końcu.

Bardzo ciekawa. Komentarz mógł zostać zamieszczony pod opowiedziana historią a nie na końcu.

W książce znajdujemy 12 historii opowiadanych przez kobiety o małżeńskiej przemocy w willach i apartamentach.
Chciały żyć wygodnie, na bogato, jak w bajce, a dostały wyzwiska, upokarzanie, przemoc.
Każda z tych opowieści jest opatrzona komentarzem psychologa Jana Gołębiowskiego. Wszystkie jego fachowe opinie znajdują się na końcu książki, więc sugeruję po każdej historii, przerzucić parę stron i na bieżąco doczytywać jego dygresje.

Nie wiem czy to zawiść przeze mnie przemawia (albo też jestem socjopatką),ale nie umiem w tych historiach jednoznacznie opowiedzieć się po stronie ofiar. Wszystkie te opowieści są totalnie zero-jedynkowe. Facet to najgorsze zło, chodzi do pracy, zdradza, bije, wylicza pieniądze, zaniedbuje, wychodzi w środku awantury, ignoruje, milczy. Kobieta natomiast, sprząta, opiekuje się dziećmi, poświęca się dla domu, cierpi, a niekiedy chodzi jeszcze do pracy. Większość z tych kobiet podobno również były wykształcone i odnosiły sukcesy, ale pozwoliły się zniszczyć. Wszystko przestawało mieć dla nich znaczenie, bo liczył się tylko On.

Ciężko mi sobie wyobrazić kobietę dobrze prosperującą na rynku pracy, z własnym biznesem lub wziętą prawniczkę, która poznaje mężczyznę i nagle woli być całkowicie od niego zależną.

Według mnie książkę warto przeczytać, bo faktycznie pokazuje pierwsze symptomy przemocowych związków. Jednak wydaje mi się, że główne bohaterki są zbyt wybielone by te historie brzmiały wiarygodnie. Oczywiście nie chciałabym podważać krzywd, jakich doznały, jedynie ich rola w tym wszystkim mogła być zupełnie inna.

W książce znajdujemy 12 historii opowiadanych przez kobiety o małżeńskiej przemocy w willach i apartamentach.
Chciały żyć wygodnie, na bogato, jak w bajce, a dostały wyzwiska, upokarzanie, przemoc.
Każda z tych opowieści jest opatrzona komentarzem psychologa Jana Gołębiowskiego. Wszystkie jego fachowe opinie znajdują się na końcu książki, więc sugeruję po każdej historii,...

Wiem, że tytuł sugeruje, że książka opowiada o szczególnym środowisku, o ludziach zamożnych, świetnie wykształconych, światowych. W moim przekonaniu wypacza jednak w ten sposób obraz patologii w małżeństwie. Tak, jakby większe zło działo się właśnie w takim środowisku, a pośród "zwykłych" ludzi, którzy oprócz przemocy w rodzinie borykają się ze zwykłym codziennymi problemami.
Książka po pewnym czasie zaczęła nużyć, a interpretacja psychologiczna, umieszczona na końcu nie była dość czytelna, bo była już na końcu, po wszystkich historiach.

Wiem, że tytuł sugeruje, że książka opowiada o szczególnym środowisku, o ludziach zamożnych, świetnie wykształconych, światowych. W moim przekonaniu wypacza jednak w ten sposób obraz patologii w małżeństwie. Tak, jakby większe zło działo się właśnie w takim środowisku, a pośród "zwykłych" ludzi, którzy oprócz przemocy w rodzinie borykają się ze zwykłym codziennymi...

Nic odkrywczego z tej książki się nie dowiedziałam , co nie byłoby oczywiste ,miejscami ,az denerwuje ta naiwność ?a może to jednak inteligencja i świadoma postawa tych kobiet w imię wygód ,życia na wyskokiem poziomie ,na pewno wiele wynosi się z domu i szuka śladów w dzieciństwie .Optymistyczne na koniec ,ze jednak nie wszystkie kobiety dały się zwieźć samodestrukcji ,odbudowały się dzięki swojej sile i chęci niezależności. Mimo wszystko dość schematyczna i monotonna.

Nic odkrywczego z tej książki się nie dowiedziałam , co nie byłoby oczywiste ,miejscami ,az denerwuje ta naiwność ?a może to jednak inteligencja i świadoma postawa tych kobiet w imię wygód ,życia na wyskokiem poziomie ,na pewno wiele wynosi się z domu i szuka śladów w dzieciństwie .Optymistyczne na koniec ,ze jednak nie wszystkie kobiety dały się zwieźć samodestrukcji...

"Sypiając z prezesem" to książka o kobietach, które były w przemocowych związkach. Na początku bajka, która przerodziła się w koszmar. Ze szczęśliwych kobiet stały się kobietami zastraszonymi niepewnymi swojej wartości. Trudno ocenić obiektywnie tę książkę, bo jest pełna takich emocji, których wolałabym nie doświadczyć.

"Sypiając z prezesem" to książka o kobietach, które były w przemocowych związkach. Na początku bajka, która przerodziła się w koszmar. Ze szczęśliwych kobiet stały się kobietami zastraszonymi niepewnymi swojej wartości. Trudno ocenić obiektywnie tę książkę, bo jest pełna takich emocji, których wolałabym nie doświadczyć.

Trochę męcząca lektura, historie są prawie identyczne, tak samo sie zaczynają podobnie konczą, identycznie opisane. I typowe nie tylko dla bogatych , pokazana mentalność wielu polskich facetów - taka kombinacja narcyza , wiecznego chłopca i socjopaty. Kobiety trwają uparcie bite, poniżane , dla miłości, dla pieniędzy, dla rodziny - też typowy polski syndrom. Obraz dość jednostronny. Bardziej mamy tu wylewane przez zainteresowane panie żale po fakcie - głównie po porzuceniu i utracie dobr materialnych. Interesujace są komentarze psychologa profilera do każdej z historii ale bez sensu umieszczone na końcu książki zamiast po każdej historii.

Trochę męcząca lektura, historie są prawie identyczne, tak samo sie zaczynają podobnie konczą, identycznie opisane. I typowe nie tylko dla bogatych , pokazana mentalność wielu polskich facetów - taka kombinacja narcyza , wiecznego chłopca i socjopaty. Kobiety trwają uparcie bite, poniżane , dla miłości, dla pieniędzy, dla rodziny - też typowy polski syndrom. Obraz...

Każda z przedstawionych tu historii jest inspirowana prawdziwymi opowieściami. Książka ta nie powstała, aby wzbudzić skandal i sensację, ale jako świadectwo i głos sprzeciwu wobec przemocy, bezkarności i zakłamaniu. Motywowała nas chęć naświetlenia szokującego zjawiska społecznego i tym samym uchronienia kobiet przed takim losem. Nasze bohaterki – atrakcyjne, świadome siebie i zaradne kobiety, z pozoru szczęściary opływające w dostatki – łączy miłość do dzieci, rodziny i... toksyczna relacja z mężem – przystojnym, silnym i władczym dyrektorem, prezesem czy szefem. Dobra książka, przeczytana w dwa wieczory. Książka dla każdej kobiety, ale i dla mężczyzn. Książka, która mam nadzieję wpłynie na życie wielu kobiet. Która doda im przebudzenia w związkach, w których tkwią bezsilne. W kilku a może nawet w kilkunastu momentach poczułam wzruszenie i niemoc.

Każda z przedstawionych tu historii jest inspirowana prawdziwymi opowieściami. Książka ta nie powstała, aby wzbudzić skandal i sensację, ale jako świadectwo i głos sprzeciwu wobec przemocy, bezkarności i zakłamaniu. Motywowała nas chęć naświetlenia szokującego zjawiska społecznego i tym samym uchronienia kobiet przed takim losem. Nasze bohaterki – atrakcyjne, świadome...

Autorki opisują historie prawdziwe kobiet, które były w związkach przemocowych. Ich mężami, partnerami często bywali panowie, którzy piastowali ważne stanowiska byli szefami lub prezesami różnych firm. Co dziwne , kobiety które tkwiły w takich relacjach, często same były dobrze zarabiającymi, mądrymi kobietami. To ślepa miłość, koszmarne dzieciństwo lub inne złe wydarzenia z przeszłości powodowały, że wpadały w sidła manipulantów i oszustów. Polecam przeczytać te historie z życia wzięte.

Autorki opisują historie prawdziwe kobiet, które były w związkach przemocowych. Ich mężami, partnerami często bywali panowie, którzy piastowali ważne stanowiska byli szefami lub prezesami różnych firm. Co dziwne , kobiety które tkwiły w takich relacjach, często same były dobrze zarabiającymi, mądrymi kobietami. To ślepa miłość, koszmarne dzieciństwo lub inne złe...