Lekturą - według jej opisów - przybliżającą sposób postrzegania świata przez osoby neuroatypowe jest "Wolfgang (niezwyczajny)" Laia Aguilar (tłum. Karolina Jaszecka),książka wzbudza jednak różne reakcje - dla jednych traktowanie Wolfganga, jedenastolatka, który jest przekonany o swojej wyjątkowości jako autysty, wydaje się przesadzone i uważają, że to wręcz krzywdzący obraz atypowych, bo bohater jest jedynie niewychowany - dla drugich, to bardzo ważna książka, która sprawia, że mimo już bycia dorosłymi ludźmi, współodczuwają z bohaterem.

Wolfgang ma bardzo wysokie IG (152) i często to powtarza, bo uważa, że przez to nie ma możliwości, by porozumieć się z innymi ludźmi, patrzy na nich z góry. Często brak mu umiejętności zrozumienia cudzych emocji. Jego wyjątkowość jest widoczna na każdym polu - ma niezwykłe zdolności muzyczne, wiedzę, jakiej mogą mu pozazdrościć dorośli - i to robią, na każdym kroku. Jednak - nienawidzi on zmian, a przychodzi przewrót - dotąd był wychowywany przez babkę, ciotkę i matkę, ale mam umiera, a chłopak musi zamieszkać z ojcem, którego nie zna. Carles kompletnie nie rozumie jego potrzeb. Wolfgang nie chce żyć w takim świecie, wczeniej - jak mawiała jego mama: rodzina był mała, ale zżyta; a teraz - musi odnaleźć się w życiu z obcą sobie osobą, a wcale nie ma na to ochoty. Zaplanuje zatem ucieczkę z domu... do najlepszej szkoły muzycznej w Paryżu, chce jej dokonać w kostiumie astronauty i hełmie na głowie. Chociaż jego mama umarła, on zdaje się wkładać całą energię nie w żałobę, a w dogryzanie ojcu (starającemu się zbudować więź z synem),będzie odpychający, nieczuły, zajmie się tworzeniem licznych list i katalogowaniem życia i ludzi, jakby chciał w te sposób zaprowadzić porządek. Ta metoda działa, ale do czasu, bo w końcu Wolfgang sam dostrzeże, że nie jest idealny, bańka pęknie.

Książka ukazuje proces żałoby, postrzeganie świata przez osobę, która widzi go w nieoczywisty sposób, mamy tu też ukazaną próbę budowania więzi między nieznany dotąd rodzicem - dla dziecka zwyklakiem, normalsem, który porzucił mamę, gdy była w ciąży - i dorastającym synem, który nie chce zaakceptować ani nowego człowieka w swoim życiu, ani tego, że stracił najważniejszą osobę.

"Wolfgang (niezwyczajny)" ze względu na poruszanie trudnych tematów, w tym żałoby, depresji i samo8*stwa, jest polecany od 13 roku życia, ale wiek jest jedynie trampoliną, od której warto się odbić, bo to też książka dla dorosłych.

Lekturą - według jej opisów - przybliżającą sposób postrzegania świata przez osoby neuroatypowe jest "Wolfgang (niezwyczajny)" Laia Aguilar (tłum. Karolina Jaszecka),książka wzbudza jednak różne reakcje - dla jednych traktowanie Wolfganga, jedenastolatka, który jest przekonany o swojej wyjątkowości jako autysty, wydaje się przesadzone i uważają, że to wręcz krzywdzący...

Pierwsze moje zdanie - protestuję przeciwko kategoryzowaniu literatury na grupy wiekowe - bo przez ten zabieg - wielu "górnolotnych "czytelników nie sięgnie nigdy po TAKIE KSIĄŻKI, gdyż opisana jest jako młodzieżowa ! Błąd, ogromny błąd .Jaka to była wspaniała pozycja, czytałam ją na jednym wdechu! Narracja 11 latka poprowadzona tak, że ja tam byłam z nim, całą swoją osobą, obserwowałam - stojąc obok - ten dramatyczny fragment jego wyjątkowego życia. Czułam jego emocje, jego złość i rozumiałam jego specyficzne poczucie wyjątkowości. Dodam, że książkę ktoś polecił, a że czytałam ją na czytniku (tam nie ma opisu z tyłu książki) zapomniałam, że jest to książka o autyście (ale byłam głęboko przekonana, że tak jest). Dopiero teraz chcąc wpisać opinię, przeczytałam opis i już wiem kto polecił mi książkę - bo ostatnimi czasy zainteresowały mnie kanały YT o tematyce autyzmu. Polecam, wyjątkowa, ale naprawdę godna zapoznania się lektura! Ze mną zostanie na długo w pamięci.

Pierwsze moje zdanie - protestuję przeciwko kategoryzowaniu literatury na grupy wiekowe - bo przez ten zabieg - wielu "górnolotnych "czytelników nie sięgnie nigdy po TAKIE KSIĄŻKI, gdyż opisana jest jako młodzieżowa ! Błąd, ogromny błąd .Jaka to była wspaniała pozycja, czytałam ją na jednym wdechu! Narracja 11 latka poprowadzona tak, że ja tam byłam z nim, całą swoją...

Wolfgang jest jedenastoletnim, zarozumiałym chłopcem z przerośniętym ego i rodziną utwierdzającą go w jego wyjątkowości. Często powtarzana przez niego informacja, że ma IQ=152 w jego mniemaniu predysponuje go do gardzenia innymi ludźmi i do patrzenia na nich z góry. Obraża innych i ocenia ich jedynie przez pryzmat ich ilorazu inteligencji. Choć niby taki inteligentny, niektórym przypisuje IQ na poziomie głębokiego upośledzenia umysłowego, choć są normalnymi, przeciętnymi ludźmi. Nie ma zrozumienia dla innych ludzi ani empatii.
Rozumiałbym taką kreację postaci, gdyby w efekcie końcowym przechodziła ona jakąś głęboko zmianę albo czegoś się po drodze uczyła. Jednak w tej książce jego "wyjątkowość" i wszystkie negatywne zachowania są wręcz gloryfikowane przez najbliższą rodzinę Wolfganga, a dzieciak pod koniec historii godzi się jedynie z tym, że on sam też nie jest idealny. Zawsze to jakiś początek, ale i tak nie zaciera złego wrażenia, jakie postać Wolfganga wywołuje. A już sugestie w opisie książki i niektórych recenzjach, jakoby Wolfgang był w spektrum autyzmu uważam za mocno obraźliwe w stosunku do niektórych autystów. Młody jest po prostu niewychowany i przekonany o własnej wielkości. Moim zdaniem ta pozycja jak na lekturę dla młodzieży za dużo dobrego przesłania nie ma.

Wolfgang jest jedenastoletnim, zarozumiałym chłopcem z przerośniętym ego i rodziną utwierdzającą go w jego wyjątkowości. Często powtarzana przez niego informacja, że ma IQ=152 w jego mniemaniu predysponuje go do gardzenia innymi ludźmi i do patrzenia na nich z góry. Obraża innych i ocenia ich jedynie przez pryzmat ich ilorazu inteligencji. Choć niby taki inteligentny,...

Książka mądra, ciekawa, świetnie się czyta. Porusza, uruchamia emocje. Nie szufladkowałbym jej do kategorii młodzieżowa. Jeśli miałbym wskazać jakąś grupę docelową to zaadresowałbym ją do wszystkich dorosłych mających kontakt z młodymi ludźmi, do rodziców, dziadków, nauczycieli.

Książka mądra, ciekawa, świetnie się czyta. Porusza, uruchamia emocje. Nie szufladkowałbym jej do kategorii młodzieżowa. Jeśli miałbym wskazać jakąś grupę docelową to zaadresowałbym ją do wszystkich dorosłych mających kontakt z młodymi ludźmi, do rodziców, dziadków, nauczycieli.

Kolejna ciekawa książka od Wydawnictwa Widnokrąg „Wolfgang (niezwyczajny)” w dodatku uhonorowana nagrodą Carlemany dla Promocji Czytelnictwa. Autorka Laia Aguilar pisze w niej o niezwykłym nastolatku pogrążonym w swoim świecie. Tytułowy Wolfgang ma 11 lat i wie dużo choćby jak dolecieć na Jowisz, lubi logikę, a do tego kocha muzykę. Chłopiec jest geniuszem – ma iloraz inteligencji 152 i wybitne zdolności muzyczne. O wiele lepiej rozumie nuty niż ludzi, którzy go najczęściej drażnią. Wolfgang jest chłopcem w spektrum autyzmu. Po nagłej śmierci mamy chłopiec musi zamieszkać z ojcem, którego zupełnie nie zna. To dla chłopca nie znoszącego zmian prawdziwa tragedia. Recenzja na blogu: https://mamaizabawa.blogspot.com/2022/10/wolfgang-niezwyczajny.html

Kolejna ciekawa książka od Wydawnictwa Widnokrąg „Wolfgang (niezwyczajny)” w dodatku uhonorowana nagrodą Carlemany dla Promocji Czytelnictwa. Autorka Laia Aguilar pisze w niej o niezwykłym nastolatku pogrążonym w swoim świecie. Tytułowy Wolfgang ma 11 lat i wie dużo choćby jak dolecieć na Jowisz, lubi logikę, a do tego kocha muzykę. Chłopiec jest geniuszem – ma iloraz...

Jak mawiała mama Wolfganga – nasza rodzina jest mała, ale zżyta. Mamy w niej naszego bohatera, jego matkę, babkę i ciotkę. Jednak wszystko obraca się w popiół, gdy najdroższa i najbliższa mu mama umiera. Nadchodzi czas wielkich prób, bowiem chłopiec musi zamieszkać z niepoznanym dotąd ojcem – zgodnie z wolą matki. Czy w jego sercu jest miejsce na przebaczenie?
W tej niezwykle króciutkiej książeczce możemy znaleźć wiele istotnych w życiu wartości. Narracja prowadzona przez Wolfganga, jedenastoletniego chłopca w spektrum autyzmu, pozwala na poznanie różnych perspektyw. Nie tylko czytelnik uczy się na jego przykładzie, ale również sam główny bohater poznaje siebie i otaczający go świat, otrzymując kilka lekcji. Nie będę czarować – potrafi on zirytować i odepchnąć. Jednak każdy zdaje sobie sprawę z jego obecnego położenia i wyraźnych objawów ze spektrum. Toteż można przymknąć na to oko.
Choć jego sytuacja jest trudna, zdaje się nie dopuszczać do siebie myśli, że faktycznie coś jest nie tak. Zamknięty w swoim świecie skupia się na dogryzaniu ojcu, tworzeniu list na dane tematy, ukochanej muzyce i próbie ucieczki do elitarnej szkoły muzycznej w Paryżu. Obsesyjnie koncentrując się na inteligencji i wadach drugiej osoby zapomina o własnych ograniczeniach. Aż w końcu bańka pęka i następuje całkowite załamanie.
Wzruszająca, piękna opowieść o potrzebie zrozumienia, o marzeniach, muzyce i otwartości na różnorodność. Smutna, poruszająca tematy straty, poszczególnych faz żałoby, chorób psychicznych i prób samobójczych. Ucząca cierpliwości, tolerancji i akceptacji. Zdecydowanie dla nastolatków, ale również osób starszych. Choć nie jest to powieść akcji – porywa i serce, i umysł. Choć to Wolfgang jest naszym głosem – równocześnie z nim obserwujemy starania Carlesa (jego taty),by na nowo odbudować zaufanie i więź z synem. Co również jest urzekająco przedstawione.

Jak mawiała mama Wolfganga – nasza rodzina jest mała, ale zżyta. Mamy w niej naszego bohatera, jego matkę, babkę i ciotkę. Jednak wszystko obraca się w popiół, gdy najdroższa i najbliższa mu mama umiera. Nadchodzi czas wielkich prób, bowiem chłopiec musi zamieszkać z niepoznanym dotąd ojcem – zgodnie z wolą matki. Czy w jego sercu jest miejsce na przebaczenie?
W tej...

Bardzo trudna, ale ważna lektura.
Pisana z perspektywy chłopca w spektrum autyzmu.

Bardzo trudna, ale ważna lektura.
Pisana z perspektywy chłopca w spektrum autyzmu.

Wolfgang to geniusz. Pasjonuje go muzyka klasyczna. Jego iloraz inteligencji wynosi 152, a ludzi z niższym wynikiem traktuje z wyższością. Mieszka z ukochaną, rozumiejącą go mamą. Więc kiedy ta umiera, Wolfgangowi wali się świat. Tym mocniej, gdy dowiaduje się, iż opiekę nad nim obejmie Carles – były partner matki, którego nigdy nie poznał, a który zostawił jego mamę, gdy ta była jeszcze w ciąży. Czy może spotkać go jeszcze coś gorszego? Czy uda mu się nawiązać nić porozumienie z ojcem – „przeciętniakiem” i zrealizować marzenia o podjęciu nauki w elitarnej szkole muzycznej w Paryżu?

Laia Aguilar stworzyła rzecz wyjątkową – w roli głównego bohatera obsadziła jedenastoletniego autystycznego chłopca, któremu w pełni oddała głos. Historię tę poznajemy więc w dość zaskakujący i nieoczywisty sposób. Przemyślenia tytułowego bohatera mogą być zaskakujące w swej nieprzewidywalności, bywają nieoczywiste, a przy tym irytujące, w pełni jednak oddają burzę i chaos myśli, ich plątaninę i nieobliczalność, całą ich skomplikowaną naturę, charakterystyczną dla zespołu zaburzeń ze spektrum autyzmu. Jednak to nie tylko autyzm jest problemem, który w książce zostaje poruszony. Hiszpańska pisarka rzuca również światło na problematykę chorób psychicznych, głównie depresji i idących za nią prób samobójczych, zarówno u osób dorosłych jak i nastoletnich.

Nikt nie jest do końca normalny, Wolfgangu. Każdy człowiek jest inny na swój sposób. (…) Nikt nie jest doskonały.

Wolfgang (niezwyczajny) to jakże ważna, a jednocześnie przepiękna opowieść o tolerancji i zrozumieniu „inności”, o akceptacji nie tyleż własnych, co i cudzych niedoskonałości i ograniczeń, a także próbach ich przepracowania. Ta poruszająca historia o samotności osób autystycznych, trudnościach radzenia sobie z porażką oraz kluczeniu w świecie okrzykniętym, jako „normalny”. Jest jednocześnie wyraźną próbą zwrócenia uwagi na fakt, jak bardzo ta szeroko pojęta „normalność” bywa umowna i nieoczywista, nie tylko dla osób ze spectrum autyzmu.

To wzruszająca historia o stracie, w której Aguilar odmalowuje kolejne etapy radzenia sobie tytułowego bohatera zarówno z żałobą po matce, (którą chłopiec przeżywa naprawdę w specyficzny, mocno turpistyczny sposób),jak i docierania się Wolfganga i Carlesa. Rodząca się więź pomiędzy jednym i drugim bohaterem, okraszona wieloma wyrzeczeniami, okazuje się rzeczą nie tyleż zaskakującą, co naprawdę piękną. Pisarka dodatkowo wskazuje, na różnice w postrzeganiu rzeczywistości pomiędzy boahterami, jednocześnie podkreślając, iż samotność i dążenie do szczęścia, usilna próba realizacji marzeń, jak i bezinteresowna potrzeba miłości są podobne dla każdego człowieka.

Wolfgang (niezwyczajny) to książka przepełniona emocjami, nie tylko wzruszająca i poruszająca, ale jednocześnie porywająca. Autorka wyważa bowiem warstwę emocjonalną, dobrze prowadzonym tempem narracji z perspektywy autysty. Rozwój akcji jest zaskakujący i nieoczywisty, trzyma w napięciu do samego końca, co sprawia, iż uwaga zarówno młodszego czytelnika, jak i dojrzałego odbiorcy, koncentruje się na jego przebiegu praktycznie cały czas. Ważna książka poszerzająca horyzonty, uwrażliwiająca na „inność”, rozwijająca tolerancję oraz empatię.

www.bookiecik.pl

Wolfgang to geniusz. Pasjonuje go muzyka klasyczna. Jego iloraz inteligencji wynosi 152, a ludzi z niższym wynikiem traktuje z wyższością. Mieszka z ukochaną, rozumiejącą go mamą. Więc kiedy ta umiera, Wolfgangowi wali się świat. Tym mocniej, gdy dowiaduje się, iż opiekę nad nim obejmie Carles – były partner matki, którego nigdy nie poznał, a który zostawił jego mamę, gdy...

Bardzo ciekawa ksiazka, ciekawie przedstawiona perspektywa chłopca, który zyjac zamkniętym we własnym świecie próbuje odnaleźć się w rzeczywistości... co mie jest łatwe... Bardzo fajna lektura

Bardzo ciekawa ksiazka, ciekawie przedstawiona perspektywa chłopca, który zyjac zamkniętym we własnym świecie próbuje odnaleźć się w rzeczywistości... co mie jest łatwe... Bardzo fajna lektura

To książka wyjątkowa. Pozwalająca spojrzeć na świat z innej perspektywy. Pokazująca otoczenie oczami dziecka w spektrum autyzmu.

Wolfgang na 11 lat. W jego życiu nie ma miejsca na szarości- wszystko jest albo białe, albo czarne. Uwielbia robić listy różnych rzeczy i ponad wszystko kocha muzykę. Do tego może pochwalić się ponadprzeciętną inteligencją. Poznajemy go w momencie gdy umiera jego matka ( już sam opis śmierci widzianej oczami chłopca jest ciekawy). Wolfgang jest zmuszony zamieszkać z ojcem, którego wcześniej nie znał. To dla chłopca, który nienawidzi wszelkich zmian prawdziwa tragedia. Do tego ojciec jest "gąbką" czyli człowiekiem zwyczajnym i prostym, co jeszcze bardziej odpycha chłopca od niego. Dlatego młody wirtuoz postanawia dostać się do najlepszej akademii muzycznej na świecie. Czy jego plan się powiedzie?

To naprawdę ciekawa książka, która skłania do refleksji. Wolfgang to bohater, który potrafi wzbudzić różne uczucia, a momentami aż odpychać. Cała opowieść pokazuje jednak, że taka odmienność otoczona miłością i otwartością może być darem ❤
Naprawdę szczerze polecam. To książka która potrafi otworzyć oczy i serce ❤

To książka wyjątkowa. Pozwalająca spojrzeć na świat z innej perspektywy. Pokazująca otoczenie oczami dziecka w spektrum autyzmu.

Wolfgang na 11 lat. W jego życiu nie ma miejsca na szarości- wszystko jest albo białe, albo czarne. Uwielbia robić listy różnych rzeczy i ponad wszystko kocha muzykę. Do tego może pochwalić się ponadprzeciętną inteligencją. Poznajemy go w...