Ciężko się o tej książce wypowiedzieć będąc osobą 30+ ;) Jest bowiem kierowana do nastolatków. Mnie się wydaje czasami nierealna i zbyt płytka...ale. może 16+ i Young adults się tym odnajdą. Objawy depresji dość obrazowo opisane, choć oczywiście depresja ma różne oblicze

Ciężko się o tej książce wypowiedzieć będąc osobą 30+ ;) Jest bowiem kierowana do nastolatków. Mnie się wydaje czasami nierealna i zbyt płytka...ale. może 16+ i Young adults się tym odnajdą. Objawy depresji dość obrazowo opisane, choć oczywiście depresja ma różne oblicze

Przeczytana rok temu, a nadal we mnie żyje i planuję rereada.
Bardzo emocjonalna książka poruszająca trudny temat samobójstw i depresji wśród młodzieży.
Pochłonęłam ją w ciągu tygodnia jadąc i wracając ze szkoly autobusem.
Jest to jedna z lepszych ksiazek jakie przeczytalam w 2023 roku.

Przeczytana rok temu, a nadal we mnie żyje i planuję rereada.
Bardzo emocjonalna książka poruszająca trudny temat samobójstw i depresji wśród młodzieży.
Pochłonęłam ją w ciągu tygodnia jadąc i wracając ze szkoly autobusem.
Jest to jedna z lepszych ksiazek jakie przeczytalam w 2023 roku.

Do przeczytania tej książki zabierałam się dwa razy. Za pierwszym przerwałam dość szybko, miałam poczucie, że opis depresji jest totalnie wyssany z palca. Wróciłam do niej jednak dość szybko, bo postanowiłam zmienić perspektywę - to, że moja wyglądała zupełnie inaczej, nie znaczy, że każdy przeżywa ją tak samo.
Ogromnie polecam, każdemu, i dorosłym, i młodzieży. I tym, którzy już się z depresją mierzą, i tym, którzy ją podejrzewają u kogoś bliskiego, i każdemu innemu też - żeby trochę poznać i uwrażliwić się na tę chorobę, wiedzieć, jak ją rozpoznać i jak wspierać tych, którzy z nią walczą.

Do przeczytania tej książki zabierałam się dwa razy. Za pierwszym przerwałam dość szybko, miałam poczucie, że opis depresji jest totalnie wyssany z palca. Wróciłam do niej jednak dość szybko, bo postanowiłam zmienić perspektywę - to, że moja wyglądała zupełnie inaczej, nie znaczy, że każdy przeżywa ją tak samo.
Ogromnie polecam, każdemu, i dorosłym, i młodzieży. I tym,...

Do sięgnięcia po tą książkę zachęcił mnie jej opis - bardzo lubię czytać o problemach psychicznych, mam na koncie już kilka książek poruszających podobną tematykę. Jednak mimo mojego zainteresowania tym typem powieści, ta konkretna niespecjalnie przypadła mi do gustu. Do postaci nie poczułam praktycznie żadnego przywiązania, przez większość czasu opisywane w książce wydarzenia po prostu mnie nudziły. Wszystko wydawało się płytkie i nijakie, lektura nie wciągała, jednak udało mi się przeczytać ją do końca. I faktycznie ten koniec jakkolwiek ją uratował - okazał się być bardzo wstrząsający i, przyznam szczerze, na pewno nie czegoś takiego się spodziewałam. Mimo to nie poleciłabym specjalnie tej książki i na pewno nie sięgnę po nią drugi raz.

Do sięgnięcia po tą książkę zachęcił mnie jej opis - bardzo lubię czytać o problemach psychicznych, mam na koncie już kilka książek poruszających podobną tematykę. Jednak mimo mojego zainteresowania tym typem powieści, ta konkretna niespecjalnie przypadła mi do gustu. Do postaci nie poczułam praktycznie żadnego przywiązania, przez większość czasu opisywane w książce...

Sednem tej książki jest ukazanie, jak depresja narasta, tutaj akurat u nastolatka, jak niezauważona lub w jakiś sposób ignorowana, albo może bardziej tłumaczona innymi czynnikami może być, i jak niewiele trzeba, żeby doszło do tragedii. Moim zdaniem książka dla każdego rodzica, nauczyciela. Fabuła sama w sobie nie jest szczególnie ambitna, ale nie o fabułę tu chodzi, tylko o emocje jakie towarzyszą Borysowi na każdym kroku, o "głos", który podpowiada różne złe scenariusze.

Sednem tej książki jest ukazanie, jak depresja narasta, tutaj akurat u nastolatka, jak niezauważona lub w jakiś sposób ignorowana, albo może bardziej tłumaczona innymi czynnikami może być, i jak niewiele trzeba, żeby doszło do tragedii. Moim zdaniem książka dla każdego rodzica, nauczyciela. Fabuła sama w sobie nie jest szczególnie ambitna, ale nie o fabułę tu chodzi, tylko...

16-letni Borys Orkan choruje na depresję. Książka to opowieść o jego drodze do podjęcia próby samobójczej. Autorka ukazała, jak może postrzegać rzeczywistość młoda osoba w depresji, jaka walka może toczyć się w jej głowie, jak mogą postrzegać taką osobę bliscy i znajomi.
''Głos pisał mu w głowie cały scenariusz, czym przekonał Borysa, że rozmowa z kimkolwiek, to droga donikąd (...) 'Musisz uśpić ich czujność, chyba że chcesz to spartolić. Wtedy droga wolna. Twój wybór mięczaku. Misza przecież mówił, że nigdy się nie odważysz'. Na przerwie Renika zapytała, o czym tak intensywnie myślał przez całą lekcję. Powiedział z uśmiechem, że o tym, co by było, gdyby Hitler się nie urodził, a potem dodał, że bardzo ją kocha. Podziałało."
Wstrząsające zakończenie niesie ze sobą ważne przesłanie.
"(...) Borys nieustannie pisze w wiszącym na jego szyi zeszycie: 'Dlaczego muszę płacić tak wysoką cenę? Przecież to był impuls. Tylko kretyński impuls, którego nie przeczekałem. Niech mi Pan powie, dlaczego nie poczekałem pięciu minut?' (...) Głos nie odezwał się ani razu (...) milczał, jakby go nigdy nie było. Borys składał życie w całość, ale dopiero teraz widział bezsens swoich działań".
Książka napisana w konsultacji ze specjalistami.

16-letni Borys Orkan choruje na depresję. Książka to opowieść o jego drodze do podjęcia próby samobójczej. Autorka ukazała, jak może postrzegać rzeczywistość młoda osoba w depresji, jaka walka może toczyć się w jej głowie, jak mogą postrzegać taką osobę bliscy i znajomi.
''Głos pisał mu w głowie cały scenariusz, czym przekonał Borysa, że rozmowa z kimkolwiek, to droga...

Niby problem ważny, dotykający dziś wielu młodych, ale i starszych osób, ale jak dla mnie ukazany w bardzo męczący sposób.

Z jednej strony próbujesz wczuć się w sytuację głównego bohatera, nastolatka udręczonego głosami, brakiem wsparcia ze strony najbliższych, borykającego się ze sobą samym a z drugiej strony ta narracja jest jakaś taka oschła, mocno odpychająca.

Zabrakło tutaj jakieś spoiwa, głębi, które połączyłyby wszystkie wypowiedziane kwestie w sposób bardziej przystępny i zrozumiały.

Depresja to naprawdę ciężka choroba, o czym wielu z nas nie zdaje sobie tak do końca sprawy i napisanie o niej książki wymaga dużej odwagi, ale też i umiejętności i przygotowania, czego ja tutaj nie znalazłam.

Średnio

Niby problem ważny, dotykający dziś wielu młodych, ale i starszych osób, ale jak dla mnie ukazany w bardzo męczący sposób.

Z jednej strony próbujesz wczuć się w sytuację głównego bohatera, nastolatka udręczonego głosami, brakiem wsparcia ze strony najbliższych, borykającego się ze sobą samym a z drugiej strony ta narracja jest jakaś taka oschła, mocno...

Autorka książek dla młodzieży, ale tematy które porusza są opisane dogłębnie -życiowo. Takie opowieści trzeba poznawać i fajnie żeby młodzież z nimi mogła się zapoznać. Historia biegnie wraz z chorobą naszego bohatera ...Polecam nie tylko młodzieży

Autorka książek dla młodzieży, ale tematy które porusza są opisane dogłębnie -życiowo. Takie opowieści trzeba poznawać i fajnie żeby młodzież z nimi mogła się zapoznać. Historia biegnie wraz z chorobą naszego bohatera ...Polecam nie tylko młodzieży

Dzisiaj nie będzie standardowej recenzji. Chciałabym BARDZO zwrócić Waszą uwagę na tę książkę. Jest to opowieść o młodym chłopaku, który choruje na depresje. Mimo wielu znajomych wokół, kolegów, koleżanek i wcale nie najgorszej sytuacji życiowej czuje się samotny wraz ze swoimi myślami, które są pochłonięte przez chorobę. Trudno mi się czytało tę pozycję. Powiem szczerze, że depresja to temat nam tak bliski, że nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy. W czasach, w jakich przyszło nam żyć, co druga czy co trzecia osoba powinna skorzystać z pomocy psychologicznej, co najmniej. Tylko oczywiście zawsze udajemy twardych, by nikt nie brał nas za słabych i później dochodzi do sytuacji, których kompletnie nikt się nie spodziewał.

Sama byłam w bliskim kontakcie, całkiem niedawno, z osobą, która chciała się zabić. Miała próbę samobójczą. Mam też styczność z ludźmi, którzy chorują w inny sposób, są uzależnieni. Myślicie, że długa droga prowadzi od jednego do drugiego? Niestety, ale nie. Granica jest cieniutka. I człowiek, który zdaje sobie sprawę, jest obarczony tymi wszystkimi sytuacjami, myślami, że i on powinien zaczerpnąć oddechu. I chyba tak bardzo wydała mi się ta historia bliska, że stwierdziłam, że po prostu MUSICIE przeczytać tę pozycję. Poznać myśli naszego bohatera, zrozumieć go i zrozumieć to, co dzieje się wokół nas.

Dzisiaj nie będzie standardowej recenzji. Chciałabym BARDZO zwrócić Waszą uwagę na tę książkę. Jest to opowieść o młodym chłopaku, który choruje na depresje. Mimo wielu znajomych wokół, kolegów, koleżanek i wcale nie najgorszej sytuacji życiowej czuje się samotny wraz ze swoimi myślami, które są pochłonięte przez chorobę. Trudno mi się czytało tę pozycję. Powiem szczerze,...

Szesnastoletni Borys Orkan cierpi na depresję. Sam nie zdaje sobie z tego sprawy, nie wiedzą o tym także jego bliscy. Nigdy nie był typem wesołka i z łatwością ukrywał ciężkie dni udając ból głowy albo ból brzucha.
Borys widzi swoje życie jako pasmo udręki, wyobraża sobie rzeczy, które nie istnieją, czuje się niekochany i niechciany, pomimo, że ma przy sobie osoby, które darzą go szczerymi uczuciami. Samobójstwo sąsiada i toksyczna znajomość z Miszą poznanym na oddziale psychiatrycznym tylko pogarszają jego stan. Borys zaczyna fascynować się samobójstwem. Chłopak przestaje widzieć dla siebie jakiekolwiek inne opcje.
Czasami mam wrażenie, że trzeba przejść depresję, żeby wiedzieć jaka ona tak naprawdę jest. Ale już wiem, że to błędne wrażenie. W tej książce jest to doskonale pokazane. Obala ona mity o tym, że człowiek jest smutny albo niewyspany (bo takie teorie kiedyś usłyszałam). Pokazuje też jak człowiek z depresją myśli, czuje, pokazuje jego emocje zamknięte w nim i niedostępne dla innych. Książka powinna być lekturą obowiązkową dla każdego, by zauważali obok siebie ludzi z depresją, by mogli im pomóc, by mieli więcej empatii dla takich osób, a nawet dla osób zupełnie zdrowych, bo właśnie empatii bardzo brakuje we współczesnym świecie. Każdy tylko ocenia i odsuwa się od innych zamykając się na ich potrzeby.

Szesnastoletni Borys Orkan cierpi na depresję. Sam nie zdaje sobie z tego sprawy, nie wiedzą o tym także jego bliscy. Nigdy nie był typem wesołka i z łatwością ukrywał ciężkie dni udając ból głowy albo ból brzucha.
Borys widzi swoje życie jako pasmo udręki, wyobraża sobie rzeczy, które nie istnieją, czuje się niekochany i niechciany, pomimo, że ma przy sobie osoby, które...