Bardzo podobał mi się klimat książki, niestety samej historii czegoś zabrakło, żeby mnie zachwyciła i została ona ze mną na dłużej.

Bardzo podobał mi się klimat książki, niestety samej historii czegoś zabrakło, żeby mnie zachwyciła i została ona ze mną na dłużej.

Przy drugim czytaniu zdecydowanie mniej mi podeszła. Podobałaby mi się bardziej gdyby albo oboje Matthew i Olivia zginęli, albo co ważniejsze żeby Olivia po prostu zginęła. Byłoby chociaż ciekawie, że magiczne dzieckoTM urodziło się tylko po to żeby pokonać zło i zginąć. Tutaj po prostu dostaliśmy niczym niewyróżniające się YA gdzie główna bohaterka jest wyjątkowaTM i pokonuje zło i przeżywa mimo, że nic o niczym nie wiedziała, podczas gdy jej kuzyn ginie.

Przy drugim czytaniu zdecydowanie mniej mi podeszła. Podobałaby mi się bardziej gdyby albo oboje Matthew i Olivia zginęli, albo co ważniejsze żeby Olivia po prostu zginęła. Byłoby chociaż ciekawie, że magiczne dzieckoTM urodziło się tylko po to żeby pokonać zło i zginąć. Tutaj po prostu dostaliśmy niczym niewyróżniające się YA gdzie główna bohaterka jest wyjątkowaTM i...

Bardzo ciekawy pomysł na fabułę, ale można było to przestawić w sposób, który by bardziej wciągnął czytelnika… niestety przez znaczną część się po prostu dłuży…

Bardzo ciekawy pomysł na fabułę, ale można było to przestawić w sposób, który by bardziej wciągnął czytelnika… niestety przez znaczną część się po prostu dłuży…

Nie wiem czego, ale czegoś mi tu zabrakło, jednak i tak bardzo mi się ta książka podobała

Nie wiem czego, ale czegoś mi tu zabrakło, jednak i tak bardzo mi się ta książka podobała

Chyba najbardziej urzekł mnie styl autorki, który chociaż skierowany jest do młodej grupy czytelników, wydał mi się rozbudowany i na tyle obrazowy, że łatwo przychodziło mi wyobrażenie sobie unikalnych umiejętności dziewczyny, umarlaków, a także tego, co działo się w tajemniczym domu Gallant. Książka posiada mroczny klimat, który wyczuwalny jest już od pierwszych stron, wciągając swoją zagadkowością, od czasu do czasu przyprawiając też czytelnika o ciarki na skórze. Właściwie to od pierwszych rozdziałów byłam zaintrygowana Olivią i jej dziwnymi zdolnościami, zwłaszcza dostrzeganiem martwych oraz cechami takimi jak: spostrzegawczość, spryt i upór. Autorka w moim odczuciu stworzyła wyróżniającą się postać, zarówno pod kątem cech, posiadanych talentów, jak i pochodzenia.
Akcja książki dawkowana jest stopniowo. Wpierw V. E. Schwab ukazuje życie Olivii w sierocińcu, by dużo później przejść do opowieści konkretnie związanej z domem Gallant i odkrywaniem jego sekretów przez główną bohaterkę. Chociaż odbiorca nie od razu trafia do sedna historii, według mnie sceny początkowe będące wprowadzeniem do dalszej części fabuły były na tyle interesujące, iż bardzo chciałam dowiedzieć się więcej o pierwszoplanowej postaci. Jak łatwo się domyślić, najciekawszym etapem okazało się poszukiwanie informacji przez Olivię, a więc jej późniejszy pobyt w domu i odkrywanie coraz więcej na temat posiadanych przez nią zdolności. Muszę przyznać, że autorka oryginalnie wykreowała wątki związane z posiadłością, a także rodziną Prior i Panem Domu. Posługując się fantastyką w gotyckim wydaniu, stworzyła unikalny oraz przyciągający nastrój grozy, który towarzyszy czytelnikowi do samego finału.
Jedyne, co mam do zarzucenia tej publikacji to opis na końcu okładki. Według mnie zdradza zdecydowanie za dużo, co sprawia, iż odbiorca zostaje pozbawiony elementu zaskoczenia. Jak już wspomniałam, akcja książki rozwija się stopniowo i dość długo. Niestety, poprzez ujawnienie wątków ze streszczenia łatwo domyślić się co może się wydarzyć i w jaki sposób.
Zakończenie powieści nawet przewidywalne – Olivia podejmuje właściwą decyzję, ale jednak nie wszystko potoczyło się po mojej myśli. Ogólnie książka pozostawiła mnie w lekkiej nostalgii i z pewnymi przemyśleniami, co zresztą u V. E. Schwab jest dość charakterystyczne. Jej książki zawierają w sobie pewną nutkę skłaniającą do refleksji i właśnie u „Gallanta” również jest ona widoczna.
Czy polecam? Tak, według mnie jest to interesująca i wyróżniająca się pozycja czytelnicza dla młodzieży, przepełniona także klimatem gotyckim. Myślę, że zwłaszcza fani tego gatunku powinni być z niej zadowoleni.

Chyba najbardziej urzekł mnie styl autorki, który chociaż skierowany jest do młodej grupy czytelników, wydał mi się rozbudowany i na tyle obrazowy, że łatwo przychodziło mi wyobrażenie sobie unikalnych umiejętności dziewczyny, umarlaków, a także tego, co działo się w tajemniczym domu Gallant. Książka posiada mroczny klimat, który wyczuwalny jest już od pierwszych stron,...

Styl pisania piękny, jednak według mnie jest to bardziej literatura młodzieżowa niżeli po prostu fantastyka. Niski próg wejścia, łatwa historia, jednak wciągająca. Sporo podobnych wątków do Harrego Pottera. Wzruszające zakończenie. Dałabym takie 6.5/10, bo podobał mi się klimat i historia, ale sądzę że moglibyśmy dostać więcej od autorki do tej historii.

Styl pisania piękny, jednak według mnie jest to bardziej literatura młodzieżowa niżeli po prostu fantastyka. Niski próg wejścia, łatwa historia, jednak wciągająca. Sporo podobnych wątków do Harrego Pottera. Wzruszające zakończenie. Dałabym takie 6.5/10, bo podobał mi się klimat i historia, ale sądzę że moglibyśmy dostać więcej od autorki do tej historii.

Miałam w planach tę książkę od dawna, więc w końcu się za nią zabrałam. I jacie, opisy i sam styl pisania jest przepiękny. Ale mimo wszystko dla mnie to trochę mało. Poznałam Olivię, a potem dzięki niej Gallanta, jednak nie zapamiętam ich na dłużej.

Mam wrażenie, że jest to taka książka, żeby przeczytać i o niej zapomnieć. Ja chyba z nią tak będę miała, bo nic w niej mnie nie wciągnęło.

Miałam w planach tę książkę od dawna, więc w końcu się za nią zabrałam. I jacie, opisy i sam styl pisania jest przepiękny. Ale mimo wszystko dla mnie to trochę mało. Poznałam Olivię, a potem dzięki niej Gallanta, jednak nie zapamiętam ich na dłużej.

Mam wrażenie, że jest to taka książka, żeby przeczytać i o niej zapomnieć. Ja chyba z nią tak będę miała, bo nic w niej mnie...

Oj fascynująca książka pełna napięcia i upiornego gotyckiego klimatu, fabuła ogólnie jest bardzo ciekawa i w pewnym momencie sam czytelnik łączy kropki dochodząc o co kaman ale czyta dalej czy to aby na pewno to to o czym pomyślał,. Autorka genialnie nas wprowadziła w ten świat chociaż za bardzo nie mogę sobie wyobrazić tych martwiaków ale trudno i tak czułam ten niesamowity klimat i dobrze że jest o dziwo taka krótka bo jak by była dłuższa to by się niestety nudziła. Dobra historia na takie klimaty typu październikowa i styczniowa pogoda.

Oj fascynująca książka pełna napięcia i upiornego gotyckiego klimatu, fabuła ogólnie jest bardzo ciekawa i w pewnym momencie sam czytelnik łączy kropki dochodząc o co kaman ale czyta dalej czy to aby na pewno to to o czym pomyślał,. Autorka genialnie nas wprowadziła w ten świat chociaż za bardzo nie mogę sobie wyobrazić tych martwiaków ale trudno i tak czułam ten...

Uwielbiam książki, które wywołują u mnie niepokój i gęsią skórkę. Gallant, choć mało przerażający jest pełen tajemnic, cieni i ukrytych przejść. Całość pochłonęłam w ciągu jednego dnia. Fabuła jest świetnie zbudowana, nie dostajemy wszystkiego na tacy, do wielu rzeczy dochodzimy powoli, przez stare, skrzypiące drzwi i tajne przejścia i nawet to, co wydawało nam się oczywiste nie zawsze takie jest. Pomysł jest nowatorski, główna bohaterka dzielna i do polubienia, nie irytuje i sprawia, że chcemy odkryć wszystkie sekrety Gallanta razem z nią. Spodziewałam się czegoś innego, ale nie jestem zawiedziona. To dobra lektura na ponure dni i długie wieczory, gdy gęste cienie kłębią się w kontach, a wyobraźnia zaczyna uciekać w mroczne rejony.

Uwielbiam książki, które wywołują u mnie niepokój i gęsią skórkę. Gallant, choć mało przerażający jest pełen tajemnic, cieni i ukrytych przejść. Całość pochłonęłam w ciągu jednego dnia. Fabuła jest świetnie zbudowana, nie dostajemy wszystkiego na tacy, do wielu rzeczy dochodzimy powoli, przez stare, skrzypiące drzwi i tajne przejścia i nawet to, co wydawało nam się...

Niestety Gallant okazał się gorzkim rozczarowaniem. Po wcześniejszej styczności z twórczością Schwab i naprawdę dobrych opiniach spodziewałam się czegoś niesamowitego, ale okazało się to złudną nadzieją. Jest to pozycja poprawna z naprawdę świetnym klimatem, ale nic ponadto. Gdyby przyznawano ocenę tylko i wyłącznie za klimat, to dałabym nawet 4,5 / 5.

Akcja niezbyt mnie wciągnęła i czasami wręcz mnie nudziła. Oczekiwałam, że Gallant będzie skrywał więcej tajemnic. Myślałam, że będzie on bardziej w centrum wydarzeń, a odebrałam wrażenie, że to dzienniki matki dziewczyny stanowią najważniejszą część fabuły. Przez pierwszą połowę książki były one intrygującym urozmaiceniem, ale im dalej, tym bardziej mnie nużyły. Ciągłe wspominki o nich i powtarzanie ich treści stały się mało ciekawe.

Bohaterowie bez wyrazu, trudno było mi ich polubić, bo niczym się nie wyróżniali. Główna bohaterka miała zalążki na ciekawą postać, szczególnie przez jej przypadłość. Jednak z czasem wszystko to zanikło i stała się bezbarwną bohaterką.

Najbardziej zmarnowany potencjał mają dla mnie Martwiaki. One naprawdę miały taki potencjał! Liczyłam, że będą one bardziej nawiedzać dziewczynę, zwłaszcza w Gallancie. Myślałam, że może główna bohaterka będzie mogła się z nimi jakoś komunikować. Będą istotną częścią książki. Moim zdaniem są one całkowicie zbędne, ponieważ nie wnoszą nic istotnego do tej historii.

Zakończenie okazało się totalnie niesatysfakcjonujące. Wszystko się skończyło, nim dobrze się zaczęło. Olivia dosłownie w parę minut poradziła sobie z głównym antagonistką. Według mnie odebrało to urok całej historii.

Dopiero po przeczytaniu i głębszym zastanowieniu odkryłam, że jest to bardzo prosta historia w zasadzie o niczym. Fabuła jest nudna, mdła i mało odkrywcza osadzona w cudownym, mrocznym klimacie. Historia jest tak niezwykle prosta, że w zasadzie żadna. Czułam się, jakbym czytała niedokończone jeszcze dzieło.

Niestety Gallant okazał się gorzkim rozczarowaniem. Po wcześniejszej styczności z twórczością Schwab i naprawdę dobrych opiniach spodziewałam się czegoś niesamowitego, ale okazało się to złudną nadzieją. Jest to pozycja poprawna z naprawdę świetnym klimatem, ale nic ponadto. Gdyby przyznawano ocenę tylko i wyłącznie za klimat, to dałabym nawet 4,5 / 5.

Akcja niezbyt mnie...