To dzieło wybitne i jedyne w swoim rodzaju.

To dzieło wybitne i jedyne w swoim rodzaju.

Prawdziwie wybitne dzieło genialnego historyka Stevena Runcimana. Klasyka historiografii średniowiecza co się zowie. Mimo, iż dzieło ma już swoje lata, jego treść w dalszym ciągu tchnie żywością poglądów i nowatorstwem ujęć. Pierwszy tom trylogii, traktujący o genezie ideologii krucjat, poprzez opis organizacji i przebiegu pierwszej z nich aż po zdobycie Jerozolimy w 1099 r., zdumiewa połączeniem lekkości pióra z nagromadzeniem wielkiej ilości faktów podanych w sposób bardzo przystępny. Niejednokrotnie Runciman formułuje wnioski, które mogą uchodzić za kontrowersyjne ("Chrześcijanie nie mieli powodu do narzekań na tryumf islamu. Mimo sporadycznych prześladowań i kilku upokarzających przepisów wiodło im się lepiej niż za cesarzy chrześcijańskich"),jednak są one oparte o wielką erudycję autora w zakresie źródeł i dla czytelników o otwartym umyśle nie powinny stanowić problemu. Styl książki jest bardzo przystępny, czyta się ją nieomal jak dobrą powieść. Dużą zasługą jest tutaj kompozycja jej treści. Rozdziały nie są zbyt długie, autor dba o to aby nie zanudzać ani skomplikowanym językiem, ani zbędnymi dłużyznami. W sposób umiejętny i swobodny posługuje się anegdotami, które zawsze wzbogacają dzieła o charakterze syntezy.
"Dzieje wypraw krzyżowych" Runcimana są musem dla osób, które pragną zrozumieć mentalność i postawy ludzi średniowiecza. Pierwsza wyprawa krzyżowa wywarła olbrzymie znaczenie nie tylko na dalszym losie idei krucjat, ale miała decydujący wpływ na relacje pomiędzy chrześcijaństwem a islamem na wiele późniejszych lat: "Masakra w Jerozolimie odbiła się szerokim echem w całym świecie. Nikt nie wiedział, ilu ludzi zginęło, jednakże w Jerozolimie nie było już ani muzułmanów, ani Żydów. Nawet wśród wielu chrześcijan rzeź ta wywołała prawdziwą zgrozę, muzułmanie zaś, którzy do tej chwili byli gotowi uznać Franków za nowy czynnik w tak powikłanej wówczas sytuacji politycznej, doszli do przekonania, że za wszelką cenę należy ich usunąć z Bliskiego Wschodu. To właśnie ten krwawy dowód fanatyzmu chrześcijańskiego obudził na nowo fanatyzm muzułmański. Kiedy w okresie późniejszym rozsądniejsi łacinnicy starali się znaleźć jakąś platformę współpracy między chrześcijanami a muzułmanami, pamięć o tej rzezi stanowiła przeszkodę nie do przebycia".

Prawdziwie wybitne dzieło genialnego historyka Stevena Runcimana. Klasyka historiografii średniowiecza co się zowie. Mimo, iż dzieło ma już swoje lata, jego treść w dalszym ciągu tchnie żywością poglądów i nowatorstwem ujęć. Pierwszy tom trylogii, traktujący o genezie ideologii krucjat, poprzez opis organizacji i przebiegu pierwszej z nich aż po zdobycie Jerozolimy w 1099...

Najlepsze źródło wiedzy o pierwszej krucjacie. Jedyne, co można zarzucić autorowi to widoczna niechęć do krzyżowców, przez co jego dzieło traci trochę na obiektywności.

Najlepsze źródło wiedzy o pierwszej krucjacie. Jedyne, co można zarzucić autorowi to widoczna niechęć do krzyżowców, przez co jego dzieło traci trochę na obiektywności.

Co można rzec o książce, która uchodzi za niemalże kultową? Klasykę? Podstawowe źródło wiedzy o krucjatach na przestrzeni minionych dziesięcioleci? Na pewno - Runcimana trzeba znać!
Choć początek trochę nudzi, gdyż autor uznał za zasadne rozpocząć narrację od czasów dużo wcześniejszych niż schyłek XI w. , nakreślając szerokie tło polityczno-społeczno-religijne dla następujących w późniejszym okresie wydarzeń. Do słynnego synodu w Clermont dochodzimy więc dopiero gdzieś około setnej strony i od tego momentu narracja zaczyna się rozkręcać i wciągać bez reszty. Nie wiem, czy to zasługa autora i jego umiejętności pisarskich, czy też po prostu wydarzenia z czasów pierwszej wyprawy krzyżowej same w sobie są na tyle ciekawe i fascynujące. Dobrze pamiętam jakie wrażenie wywarł na mnie cykl " Krzyżowcy" Zofii Kossak, więc może jedno i drugie.
Dla miłośników średniowiecza- nie do pominięcia.

Co można rzec o książce, która uchodzi za niemalże kultową? Klasykę? Podstawowe źródło wiedzy o krucjatach na przestrzeni minionych dziesięcioleci? Na pewno - Runcimana trzeba znać!
Choć początek trochę nudzi, gdyż autor uznał za zasadne rozpocząć narrację od czasów dużo wcześniejszych niż schyłek XI w. , nakreślając szerokie tło polityczno-społeczno-religijne dla...

Po "Dzieje wypraw krzyżowych" Runcimana sięgnęłam z polecenia, nawet nie zdając sobie sprawy, że książka powstała już dobre kilkadziesiąt lat temu. Interesuję się historią, a o krucjatach - owszem - sporo czytałam, ale zawsze była to fikcja literacka osadzona w tamtych czasach. Przyszedł więc moment, by zamiast po fikcję sięgnąć po prawdziwą historię ;).
Muszę przyznać, że pierwsze rozdziały mnie męczyły i były momenty, gdy chciałam się poddać i nie czytać już dalej. Nie tego się spodziewałam. Był to wstęp do całego ruchu krucjatowego, skąd się wziął ten pomysł, jak to wszystko wyglądało na początku. Wątek, jakby nie patrzeć, potrzebny, ale opisany bardzo powierzchownie. Mnóstwo dat, mnóstwo postaci, jednak niewiele wątków rozbudowano. Czułam się, jakbym czytała podręcznik do historii, w którym jedno wydarzenie od razu następuje po drugim, nie idzie tego wszystkiego zapamiętać i czyta się to po prostu źle.
Na szczęście od rozpoczęcia pierwszej krucjaty styl Runcimana uległ zmianie. I zakładam, że to te kolejne rozdziały sprawiły, że znajomy tak mi tę książkę polecał ;). Tak, sam opis krucjaty czyta się już jak dobrą książkę przygodową - mamy tu wojny, politykę, intrygi. Wszystko opisane znacznie bardziej szczegółowo, czytelnik szybko zaczyna kojarzyć postacie, bo nie pojawiają się one raz czy dwa, ale stają się głównymi bohaterami książki. O ile po przeczytaniu mniej więcej 1/3 tomu pierwszego byłam pewna, że po kolejne nie sięgnę, tak pewność ta ulatywała z każdym kolejnym rozdziałem - może jednak dam im szansę?
Ciężko było mi ocenić "Dzieje wypraw krzyżowych" właśnie przez to, że ta książka okazała się tak nierówna. W pierwszej części bardzo męcząca i słaba, w drugiej - ciekawa i wciągająca. Na kolana mnie to nie powaliło, ale chyba całościowo mogę uznać, że była to po prostu dobra książka ;).

Po "Dzieje wypraw krzyżowych" Runcimana sięgnęłam z polecenia, nawet nie zdając sobie sprawy, że książka powstała już dobre kilkadziesiąt lat temu. Interesuję się historią, a o krucjatach - owszem - sporo czytałam, ale zawsze była to fikcja literacka osadzona w tamtych czasach. Przyszedł więc moment, by zamiast po fikcję sięgnąć po prawdziwą historię ;).
Muszę przyznać, że...

Świetne źródło wiedzy na temat wypraw Krzyżowych jak i cała seria. Korzystałem z niej podczas pisania pracy licencjackiej, przekonując się niejednokrotnie, jak dobre jest to kompendium. Zawiera nie tylko opis wydarzeń, ale też wątki poboczne i dzięki temu można się w czuć realia wieków minionych. Dla mnie bomba!

Świetne źródło wiedzy na temat wypraw Krzyżowych jak i cała seria. Korzystałem z niej podczas pisania pracy licencjackiej, przekonując się niejednokrotnie, jak dobre jest to kompendium. Zawiera nie tylko opis wydarzeń, ale też wątki poboczne i dzięki temu można się w czuć realia wieków minionych. Dla mnie bomba!

Bardzo dobra książka. Oby jak najwięcej podobnych w tym gatunku. Napisana fachowo, ale jednocześnie bardzo przystępnie dzięki czemu, jest idealna zarówno dla historyka, jak i "szerokiego" odbiorcy. Autor dba o właściwe ukazanie tła dla wydarzeń będących tematem wiodącym publikacji co pozwala na ich zrozumienie. Po za tym udaje mu się zachować obiektywizm co w przypadku książek historycznych często stanowi problem. Gorąco polecam tę książkę, każdemu pragnącemu poznać dzieje pierwszej krucjaty oraz jej przyczyn i motywów działania bohaterów tamtych wydarzeń.

Bardzo dobra książka. Oby jak najwięcej podobnych w tym gatunku. Napisana fachowo, ale jednocześnie bardzo przystępnie dzięki czemu, jest idealna zarówno dla historyka, jak i "szerokiego" odbiorcy. Autor dba o właściwe ukazanie tła dla wydarzeń będących tematem wiodącym publikacji co pozwala na ich zrozumienie. Po za tym udaje mu się zachować obiektywizm co w przypadku...

Świetna książka historyczna, doskonale ustrukturyzowana i napisana. Autor należy co prawda do starszego pokolenia historyków (pierwsze wydanie tej książki to rok 1950),jednak jego spojrzenie na historię jest ze wszech miar nowoczesne. Pierwsza część tej książki to dość obszerne wprowadzenie do tematu, w którym autor opisuje historię Bliskiego Wschodu. Z tego rozdziału, nafaszerowanego informacjami, dowiadujemy się bardzo ważnej rzeczy do zrozumienia dalszej historii: zarówno chrześcijaństwo, jak i islam nie były bynajmniej monolitami (mnóstwo odłamów i zwalczających się obozów). Potem zaczyna być jeszcze ciekawiej, bowiem wyrusza wyprawa krzyżowa. Autor bardzo fajnie przybliża nam sylwetki głównych krzyżowców, ich ambicje i charaktery. Potem to już pasjonująca opowieść o ścieraniu się różnych racji i kultur, kłótniach i układach. Sporo miejsca poświęcone jest też światowi islamskiemu, który, niebotycznie skłócony, nie był w stanie pokonać krzyżowców. Ogólnie opowieść ta niesie bardzo współczesny morał: zgoda buduje, niezgoda rujnuje. Warto przeczytać, a nawet dla osób niezbyt zainteresowanych historią może to być ciekawa lektura (i niezbyt ciężka, bo przystępnie napisana).

Świetna książka historyczna, doskonale ustrukturyzowana i napisana. Autor należy co prawda do starszego pokolenia historyków (pierwsze wydanie tej książki to rok 1950),jednak jego spojrzenie na historię jest ze wszech miar nowoczesne. Pierwsza część tej książki to dość obszerne wprowadzenie do tematu, w którym autor opisuje historię Bliskiego Wschodu. Z tego rozdziału,...

Idealna książka historyczna. Niezwykle dokładna, merytorycznie niepodważalna, obiektywna, pełna empatii i zrozumienia dla wszystkich stron konfliktu. Fakty, fakty i tylko fakty, a nie łatwy rycerski romantyzm.
Czyta się jak doskonała fantasty (przy okazji, ciekawe, ilu pisarzy fantastycznych inspirowało się tą książką?). Jako zupełny historyczny ignorant jestem zachwycony łatwością, z jaką odnalazłem się w temacie. Szokującym jest, że nawet spis źródeł przeczytałem z zainteresowaniem. :)
Polecam bardzo. Wszystkim.

Idealna książka historyczna. Niezwykle dokładna, merytorycznie niepodważalna, obiektywna, pełna empatii i zrozumienia dla wszystkich stron konfliktu. Fakty, fakty i tylko fakty, a nie łatwy rycerski romantyzm.
Czyta się jak doskonała fantasty (przy okazji, ciekawe, ilu pisarzy fantastycznych inspirowało się tą książką?). Jako zupełny historyczny ignorant jestem zachwycony...

Klasyka.

Klasyka.