Z wielką chęcią wzięłam się za ostatni tom serii "Tron we krwi". Byłam ogromnie ciekawa jak to wszystko zostało opisane.
Bolesław Krzywousty nie żyje. Zgodnie z jego wolą na tronie senioralnym zasiada Władysław, a synowie z drugiego małżeństwa otrzymują własne dzielnice. W historii Polski jest to nazywane rozbiciem dzielnicowym. Żaden z synów nie jest zadowolony z takiego rozwiązania. Władysław uważa, że to on powinien być księciem całego kraju, a bracia nie powinni mieć własnych dzielnic. Z kolei najstarszy syn z drugiego małżeństwa Bolesław Kędzierzawy, uważa, że to jemu należy się pełnia władzy. Sambor z Łabędziów też nie ma łatwego zadania. Przysięgał na łożu śmierci Bolesława Krzywoustego, że będzie wspierał pierworodnego syna. Jednak czy w związku z odkrytą tajemnicą może złamać obietnicę? I jak bardzo będzie go to kosztowało?
Autorka pokazała, że życie dworskie czy też królewskie nie jest proste, a w zasadzie składa się z samych intryg, kłamstw i spisków. Władysław za wszelką cenę chciał utrzymać władzę i pozbyć się przyrodnich braci z kraju. Próbuje szukać sojuszników poza granicami kraju. Niestety, ale rodzina jego żony nie jest skłonna do pomocy, bo osłabiona Polska jest Niemcom na rękę. Autorka pokazała jakie wydarzenia mogły mieć miejsce, ale nie zostały ujęte w żadnych oficjalnych kronikach - oczywiście z uwzględnieniem wierzeń słowiańskich i zjawisk nadprzyrodzonych, co już oczywiście jest fikcją literacką.
W dalszym ciągu mamy ukazaną wiarę pogańską, którą bardzo powoli wypiera chrześcijaństwo. Podobały mi się te fragmenty. Były naprawdę fascynujące - czytać o tym jak w imię Boga mordowano ludzi. Wielu niestety zapomina o tym krwawym elemencie historii chrześcijaństwa.
Czułam jednak pewien niedosyt. Jak dla mnie za dużo było wątków pobocznych, a za mało dworskiego życia Władysława czy jego braci. Rozumiem, że autorka chciała doprowadzić do końca wszystkie wątki, ponieważ to ostatni tom. Jednak zdecydowanie więcej wolałabym czytać o dworach królewskich. Pozostałe wątki zaczynały mnie momentami użyć.
Całą serię oceniam dobrze. Była ciekawa i przybliżała odrobinę historii - oczywiście, wiem, że wiele rzeczy było inaczej, ale przeczytanie trylogii zachęciło mnie do własnego poszukiwania informacji na ten temat.

Z wielką chęcią wzięłam się za ostatni tom serii "Tron we krwi". Byłam ogromnie ciekawa jak to wszystko zostało opisane.
Bolesław Krzywousty nie żyje. Zgodnie z jego wolą na tronie senioralnym zasiada Władysław, a synowie z drugiego małżeństwa otrzymują własne dzielnice. W historii Polski jest to nazywane rozbiciem dzielnicowym. Żaden z synów nie jest zadowolony z takiego...

Jest taki jeden, co na pokuszenie wodzi. Obiecuję zaszczyty, władzę i majątki. Pcha w ramiona kochanki, której krew na dłoniach pokrył czas. Grzech odbiera rozum, stawia mur nieobliczalności, by później skruszyć serca naiwnym. Któż jest bez grzechu? Któż rzuci kamieniem? Śmierć Bolesława Krzywoustego powoduję wstąpienie na tron senioralny Włodzisława, zaś jego młodszym braciom przeznaczono własne dzielnice. Jednak niezadowolenie zatacza szerokie kręgi, a wówczas do głosu dochodzą intryga oraz środki, których użycie wstrząśnie posadami państwa Piastów. Bestia dotychczas trzymana w klatce, zostaję wypuszczona.

Ostatni tom trylogii, to również ostatnie kroki bohaterów, którzy od pewnego momentu stali się mi bardzo bliscy. Tu kończy swą historię pieśń o mężnym Samborze Włoszewicu. Tu też epilog swój odnajdzie trwająca od dawna opowieść minionych wieków, gdzie żądza władzy stawała w szranki z cnotami i honorem. Ten kto ma umrzeć ginie, a rodzanice czuwają nad nicią losów, gotowe w każdej chwili ją przeciąć. Miłość grzeszna odkrywa swą drugą stronę, dając oblubieńcom długo wypatrywane ukojenie.
W tychże okolicznościach brakująca część układanki może wejść na swoje miejsce, a ja wciąż w myślach przeżywam zawiłe bohaterów dzieje, ich marzenia, pragnienia, emocję, uczuć uniesienie. Fabuła parła swoje poselstwo tradycyjnie przez ziemię Wielkopolski, Śląska z Wrotizlą na czele, sięgając jednak o wiele dalej, bo aż na kraniec Królestwa Jerozolimskiego oraz znane już terytorium Rusi Kijowskiej. A gdy tam dotrze rozbrzmiewać będzie tętent końskich kopyt, zgrzyt wyciągniętych z pochew mieczy oraz kościelne pokrzykiwania, by nie słowem, a krwią szerzyć Chrysta.

Zakończenie trylogii to także podstępy, kolejne kłamstwa przelewające czarę goryczy, lecz pośród niezaspokojonych namiętności i ambicji, widać wszak palącą jak płomień iskrę nadziei, związaną na zawsze ze słodką obietnicą miłowania. Nihil novi można by rzec, bo też wszystko, co już było, pojawić się znowu musi, tyle że od aktorów tego teatrum zależy czy owacji na końcu nie zabraknie. Kontent jestem po lekturze, gdyż mając przed sobą zebraną w całość historię, stwierdzić mi trzeba, iż długo nie czytałem tak porywającej powieści historycznej z fantastycznym akcentem w tle.

Jest taki jeden, co na pokuszenie wodzi. Obiecuję zaszczyty, władzę i majątki. Pcha w ramiona kochanki, której krew na dłoniach pokrył czas. Grzech odbiera rozum, stawia mur nieobliczalności, by później skruszyć serca naiwnym. Któż jest bez grzechu? Któż rzuci kamieniem? Śmierć Bolesława Krzywoustego powoduję wstąpienie na tron senioralny Włodzisława, zaś jego młodszym...

"Grzech" to już trzeci tom z cylu "Tron we krwi". To już finałowy tom cyklu, dlatego, jeżeli znamy poprzednie tomy, płynnie wchodzimy w przedstawioną w najnowszym tomie opowieść. Opowieść, która zachwyca wielowątkowością, dopracowaniem i różnorodnością. A także kreacją bohaterów. Sambor to jeden z bohaterów. Odgrywa on dużą rolę w każdym z tomów cyklu i jeden z tych, z którymi czytelnik ma okazję najbardziej się zżyć. Dlatego jego dalsze losy ciekawią najbardziej. Jednak każdy z bohaterów jest tu postacią na tyle fascynującą, że z ogromnym zainteresowaniem śledzi się kolejne jego poczynania. Podobnie jak w poprzednich tomach, w tym również nie brakuje knowań, intryg, kłamstw, sojuszy i zdrad. Bardzo spodobała mi się ta książka. Znajdujemy tutaj wyjaśnienie wszystkich wątków. Bardzo podobała mi się ta książka. Aż szkoda że to już koniec. Polecam.

"Grzech" to już trzeci tom z cylu "Tron we krwi". To już finałowy tom cyklu, dlatego, jeżeli znamy poprzednie tomy, płynnie wchodzimy w przedstawioną w najnowszym tomie opowieść. Opowieść, która zachwyca wielowątkowością, dopracowaniem i różnorodnością. A także kreacją bohaterów. Sambor to jeden z bohaterów. Odgrywa on dużą rolę w każdym z tomów cyklu i jeden z tych, z...

Ta książka to nie tylko fragment historii naszego kraju, ale przede wszystkim opowieść o tym, jak Kościół rozpościerał swoje zachłanne macki, idąc po trupach do celu, czyli do prawdziwej władzy.

Ta książka to nie tylko fragment historii naszego kraju, ale przede wszystkim opowieść o tym, jak Kościół rozpościerał swoje zachłanne macki, idąc po trupach do celu, czyli do prawdziwej władzy.

Pasja autorki i jej profesjonalizm (jest historykiem) stworzyły świetną, zajmującą i aryciekawą książkę.

Pasja autorki i jej profesjonalizm (jest historykiem) stworzyły świetną, zajmującą i aryciekawą książkę.

Ogólnie dobra, ale trochę męczyłem się. Może z I tomem należało poczekac na całość i czytać w mniejszych odstępach czasowych. Ale nie żałuję. Końcówka trochę w napięciu.

Ogólnie dobra, ale trochę męczyłem się. Może z I tomem należało poczekac na całość i czytać w mniejszych odstępach czasowych. Ale nie żałuję. Końcówka trochę w napięciu.

Po śmierci Bolesława Krzywoustego księciem-seniorem zostaje Włodzisław (Władysław). Planuje on przejąć pełnię władzy w Polsce i obalić testament ojca, który podzielił kraj pomiędzy niego, a pozostałych synów. Macocha Włodzisława oraz jego przyrodni bracia zaczynają spiskować przeciwko niemu i chcą za wszelką cenę odsunąć księcia od rządów. W tym celu gotowi są przekupować dworzan i mieszkańców, by ci wszczynali bunty przeciw Włodzisławowi. Jednocześnie szukają wsparcia u władców ościennych mocarstw. Również i Włodzisław poszukuje za granicą sojuszników, którzy pomogliby mu osiągnąć swoje cele.

Tymczasem Sambor martwi się o swoje dzieci: Berenikę, która z powodu złamanego uczucia wstąpiła do klasztoru oraz Jaczę, który wyruszył na Bliski Wschód i wstąpił w szeregi krzyżowców. Jednocześnie popada w niełaskę u Włodzisława i z czasem zostaje zmuszony do opuszczenia dworu. Sambor musi też zmierzyć się ze swoją przeszłością i ocalić swoich najbliższych.

"Gniew" jest niezwykle udanym zwieńczeniem cyklu Joanny Marii Kalety pt. "Tron we krwi". Stwierdziłbym nawet, że jest to najlepszy tom z tej serii, choć i dwa poprzednie są również bardzo dobre. Akcja tej powieści rozgrywa się nie tylko w Polsce. Mamy również okazję zajrzeć na dwór niemiecki i wyruszyć do Ziemi Świętej, gdzie trwa wojna między krzyżowcami, a muzułmanami. Jest to powieść, w którym głównym wątkiem jest walka o władzę i wpływy, a także zmaganie się z demonami przeszłości. Podobnie jak i w poprzednich tomach także i w "Gniewie" mamy tutaj elementy fantastyki, zaś chrześcijaństwo spotyka się tu ponownie z tradycyjnymi wierzeniami pogańskimi.

Reasumując. Polecam całą serię pt. "Tron we krwi". Są to wciągające, trzymające w napięciu i pełne emocji książki z bogatym tłem historycznymi, wiernym odtworzeniem realiów historycznych oraz bardzo dobrze skonstruowanymi bohaterami. Warto przeczytać.

Po śmierci Bolesława Krzywoustego księciem-seniorem zostaje Włodzisław (Władysław). Planuje on przejąć pełnię władzy w Polsce i obalić testament ojca, który podzielił kraj pomiędzy niego, a pozostałych synów. Macocha Włodzisława oraz jego przyrodni bracia zaczynają spiskować przeciwko niemu i chcą za wszelką cenę odsunąć księcia od rządów. W tym celu gotowi są przekupować...

Zatem przedstawiam mój trzeci tom serii "Tron we krwi", którego autorka jest Jolanta Maria Kaleta.
GRZECH - bo taki podtytuł nosi trzecia część, to dalsze losy potomków Bolesława Krzywoustego, który umiera. Na tronie zasiada Włodzislaw a reszta otrzymuje swoje dzielnice. Jak wszyscy mogą się spodziewać - pozostawione przez ojca zasady nie podobają się jego synom.
Mieszanie losów bohaterów fikcyjnych oraz historycznych wcale nie przeszkadza moim zdaniem w czytaniu. Ukazanie, jak ciężko jest pogodzić wierzenia słowiańskie i chrześcijańskie, gdy chodzi o władze, powoduje, że fabuła staje się jeszcze bardziej wciągająca.
Ostatni tom cyklu Tron we krwi jest finalem intryg, spisków oraz klątw, które stopniowo zaczynają się spełniać. Walka o władze, która pozwala na wszystko - jest wszystkim. Można sobie wtedy pozwolić na wiele, a kto by tego nie pragnął?
Epoka Rodu Piastów to bardzo barwny, zlany krwią, grzechami, chciwością i chęcią objęcia tronu czas. Choć wydaje się to być idealnie ubrana w słowa bajeczka, ile jest w tym prawdy?
.
Tą oraz poprzednie książki czyta się szybko, jest napisana wręcz genialnie. Polecam każdemu, kto nie wybrzydza w mieszaniu fikcji oraz historii.

Zatem przedstawiam mój trzeci tom serii "Tron we krwi", którego autorka jest Jolanta Maria Kaleta.
GRZECH - bo taki podtytuł nosi trzecia część, to dalsze losy potomków Bolesława Krzywoustego, który umiera. Na tronie zasiada Włodzislaw a reszta otrzymuje swoje dzielnice. Jak wszyscy mogą się spodziewać - pozostawione przez ojca zasady nie podobają się jego synom.
Mieszanie...

„Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamieniem” Jezus Chrystus

Autorka powiodła nas przez miniony świat przygód, mieszając bohaterów historycznych z fikcyjnymi, tym samym stworzyła niebagatelną opowieść o życiu i śmierci. Niewątpliwym plusem, jest zestawienie wierzeń słowiańskich i chrześcijańskich – starcie dwóch potężnych żywiołów. Z jednej strony dobro własne i rodowe, z drugiej postawa bogobojnego katolika. Trudno pogodzić to ze sobą, gdy walczymy o władzę, byt, miłość. Mamy zakodowane pewne zachowania i nie potrafimy/chcemy z nich rezygnować.

Obecny tom #grzech kończy ciekawą epicką przygodę, mamy w niej wszystko: intrygi, spiski, kościelne klątwy, grzeszną miłość, umiejscowione w epoce Piastów.
Znamy już postacie występujące w powieści, do nich oczywiście dopisane są nowe osoby, bo życie się toczy, zawierane są śluby, rodzą się dzieci, rosną. Mają własne problemy, oraz wpadają w spory rodzin i otoczenia, w którym przyszło im żyć. Objęcie tronu lub posiadanie wpływu na życie innych jest zbyt cenne, by oddać bez walki. Prestiż urodzenia i ambicji, wiara, że urodziło się lepszym od innych czynił świat bardzo niebezpiecznym miejscem. Sojusze zawierano, by je zrywać, słowa przysięgi odwoływano, a wszystko w imię większego dobra… własnego dobra.

Zatopiłam się w świat misternie dobranych słów, płynnej narracji, ciekawej fabuły. Podążałam za drobiazgową, usnutą z wiedzy historią.

„Bóg tak chce! – krzyknął.… -Niech będzie przeklęty, kto krwią swego miecza nie splami! Niech będzie na wieki przeklęty!”
Śmierć w imię Boga – jakoś mnie to nie przekonuje… nie sądzę, by chciał śmierci kogokolwiek.

Przekonuje mnie jednak cykl i bardzo zachęcam do przeczytania.

„Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamieniem” Jezus Chrystus

Autorka powiodła nas przez miniony świat przygód, mieszając bohaterów historycznych z fikcyjnymi, tym samym stworzyła niebagatelną opowieść o życiu i śmierci. Niewątpliwym plusem, jest zestawienie wierzeń słowiańskich i...

Powiem Wam, że bardzo lubię czytać książki historyczne - zwłaszcza gdy są to książki nawiązujące do historii naszego kraju. Myślę, że nie można przejść obojętnie obok trzytomowej serii Jolanty Marii Kalety opisującej dzieje rodu Piastów. Wręcz uważam, że jest to pozycja obowiązkowa! To, czego nauczyliśmy się na lekcjach w szkole, to tyle, co nic. Pisarka odkrywa przed nami nieznane fakty, wzbogaca naszą wiedzę i intryguje. Czy święty Wojciech faktycznie został zamordowany podczas wyprawy misyjnej przez pogan? A może padł ofiarą spisku? Kto rzucił klątwę, która miała dotknąć każdego Piasta sięgającego po koronę?
.
W części trzeciej przenosimy się do Polski z okresu rozbicia dzielnicowego, kiedy to tworzą się dwa obozy - po jednej stronie ci, którzy popierają prawo ustanowione przed śmiercią przez Bolesława Krzywoustego oraz ci, którzy chcą je obalić. Bratobójcze walki, zawieranie i zrywanie sojuszy, zdrady, miłosne uniesienia, a do tego wplatanie w fabułę elementów nadprzyrodzonych - wszystko to składa się na lekturę, od której nie sposób się oderwać. W tomie trzecim dodatkowo stajemy się uczestnikami wyprawy krzyżowej.
.
I tak jak wspominałam już wcześniej, przy okazji recenzowania poprzednich części - bardzo przypadł mi do gustu sposób opowiadania pisarki - plastyczne opisy, dzięki którym z łatwością można sobie wyobrazić poszczególne sceny, na przykład te z pola bitwy, wprowadzenie archaistycznych zwrotów i delikatna stylizacja języka po to, aby móc jeszcze lepiej wczuć się w klimat powieści.
.
Jestem oczarowana - pomimo tego, że w szkole nie byłam wielbicielką historii ;-) Polecam!

Powiem Wam, że bardzo lubię czytać książki historyczne - zwłaszcza gdy są to książki nawiązujące do historii naszego kraju. Myślę, że nie można przejść obojętnie obok trzytomowej serii Jolanty Marii Kalety opisującej dzieje rodu Piastów. Wręcz uważam, że jest to pozycja obowiązkowa! To, czego nauczyliśmy się na lekcjach w szkole, to tyle, co nic. Pisarka odkrywa przed nami...