Historia Ester, którą Czytelnik poznaje jako małą, kilkuletnią dziewczynkę i towarzyszy jej aż do dorosłości. Akcja "Ulicy dzieciństwa" toczy się w latach 40. w jednej z uboższych, robotniczych dzielnic Kopenhagi. Mała Ester wydaje się niczym nie wyróżniać na pierwszy rzut oka, ale jej wewnętrzne przemyślane i świat, który sobie stwarza, jest zaskakująco dojrzały.
To historia o dorastaniu, dojrzewaniu i młodości dziewczyny, która próbuje wyrwać się ze świata klasy robotniczej i aspiruje do innego życia, niż to które zna. Wielka wrażliwość, marzenia, ale i ciągłe poczucie bycia niedoskonałą towarzyszą Ester przez całe jej życie.
Powieść Tove Ditlevsen zawiera wątki autobiograficzne. Autorka miała niezwykłych zmysł obserwacji i wrażliwości i jednocześnie opisywała wszystko z dużą dozą realizmu, ale i czułości.
Czytelnik być może nie do końca poczuje w "Ulicy dzieciństwa" klimat lat 40. w Kopenhadze, ale z pewnością zauważy, że rozterki dzieciństwa, dojrzewania i wchodzenia w dorosłość są wciąż takie same. Warto.

Historia Ester, którą Czytelnik poznaje jako małą, kilkuletnią dziewczynkę i towarzyszy jej aż do dorosłości. Akcja "Ulicy dzieciństwa" toczy się w latach 40. w jednej z uboższych, robotniczych dzielnic Kopenhagi. Mała Ester wydaje się niczym nie wyróżniać na pierwszy rzut oka, ale jej wewnętrzne przemyślane i świat, który sobie stwarza, jest zaskakująco dojrzały.
To...

Gdybyście nie mieli co czytać lub sluchać, to polecam wam tę pozycję. Muszę wam powiedzieć że jeżeli chodzi o ten rok to już jest moja druga tak dobra książka w tym roku.
Niesamowita opowieść o dojrzewaniu, o życiu, o marzeniach. Napisana prostym językiem historia sprawia wrażenie książki napisanej jakby ww śnie, akcja płynie wolno ale tak że chce się tam być.
Wszystko dzieje się w Danii w latach 30-tych XX wieku. Biedna robotnicza dzielnica, szara kamienica, szara ulica i szare życie lokatorów. Ich sny odnoszą się do pełnych misek , ciepłych kątów i ubrań. Każdy chce się z tej ulicy wyrwać nie każdy wie jak.
Podobno dużo jest w tej powieści wątków biograficznych autorki.
Bo autorka tej powieści jest również niesamowitą postacią. Wywodząca się z klasy robotniczej poetką, pisarka.
Prekursorka feminizmu w Danii, kobieta ,,fatalna" , szukająca miłości i wolności.
Uzależniona od alkoholu i opiatów, popełniła samobójstwo.
Już zamówiłam sobie inną książkę tej pisarki.

#ulicadziecinstwa
#dobraksiazka
#sluchambolubię
#toveditlesen

Gdybyście nie mieli co czytać lub sluchać, to polecam wam tę pozycję. Muszę wam powiedzieć że jeżeli chodzi o ten rok to już jest moja druga tak dobra książka w tym roku.
Niesamowita opowieść o dojrzewaniu, o życiu, o marzeniach. Napisana prostym językiem historia sprawia wrażenie książki napisanej jakby ww śnie, akcja płynie wolno ale tak że chce się tam być.
Wszystko...

Historię Ester, mieszkającej w ubogiej kopenhaskiej dzielnicy w latach 40-tych XX wieku, polecało mi mnóstwo osób. Zachwytom na Instagramie nie było końca, także doszłam do wniosku, że sama muszę zmierzyć się ze wspaniałością tej lektury, wierząc, iż ja również poczuję miłość do tej opowieści.

Doceniam "Ulicę dzieciństwa", która momentami była całkiem w porządku, a pewne kwestie dały mi do myślenia. Historia dziewczyny, która za wszelką cenę próbuje odnaleźć szczęście i miłość, ale z drugiej strony kompletnie nie wie, co może dać jej radość, więc popełnia wiele błędów. Główna bohaterka jest także kobietą dość postępową jak na swoje czasy, co się ceni i szanuje. Natomiast nadal nic nie chwyciło mnie tu za gardło, nie dało efektu "wow", a nawet sam styl autorki nie skradł mojego serca. Przeczytałam, ale to tyle - zbyt wiele zabrakło, abym czuła entuzjazm albo chociaż nostalgię, myśląc o tej książce. Może miałam zbyt wysokie oczekiwania po tylu pozytywnych recenzjach? Nie mam pojęcia, ale mi smutno.

Coraz częściej zaczynam zastanawiać się, czy coś jest ze mną nie tak - może jestem beznadziejną czytelniczką, która totalnie nie zna się na dobrej literaturze? Tak często sięgam po lektury, na temat których znaczna większość osób pisze wręcz peany, mając nadzieję, że znajdę się w tym samym gronie, po czym zamykając ostatnią stronę książki, mam wątpliwości, czy na pewno sięgnęłam po ten sam tytuł. Tak, wiem, każdy ma inny gust, każdemu podoba się coś innego i to jest piękne, ale... ile można? Może jestem totalnym bezguściem i nie potrafię docenić wartościowej literatury - tak też może być.

Historię Ester, mieszkającej w ubogiej kopenhaskiej dzielnicy w latach 40-tych XX wieku, polecało mi mnóstwo osób. Zachwytom na Instagramie nie było końca, także doszłam do wniosku, że sama muszę zmierzyć się ze wspaniałością tej lektury, wierząc, iż ja również poczuję miłość do tej opowieści.

Doceniam "Ulicę dzieciństwa", która momentami była całkiem w porządku, a pewne...

Ciekawa historia dorastającej w Kopenhadze dziewczynki. Niestety nie poczułam klimatu lat 40. XX wieku.

Ciekawa historia dorastającej w Kopenhadze dziewczynki. Niestety nie poczułam klimatu lat 40. XX wieku.

Ciekawa podróż po zakamarkach umysłu dorastającej dziewczynki z biednej rodziny robotniczej. Polecam.

Ciekawa podróż po zakamarkach umysłu dorastającej dziewczynki z biednej rodziny robotniczej. Polecam.

Nie przemówiła do mnie ta książka, może przeczytałam ją w złym momencie życia, może muszę spróbować jeszcze raz za jakiś czas. Może... Póki co, niczym mnie nie ujęła, a język miast poetycki, jak niektórzy piszą, wydał mi się aż za bardzo przerysowany.

Nie przemówiła do mnie ta książka, może przeczytałam ją w złym momencie życia, może muszę spróbować jeszcze raz za jakiś czas. Może... Póki co, niczym mnie nie ujęła, a język miast poetycki, jak niektórzy piszą, wydał mi się aż za bardzo przerysowany.

Zaskoczyła mnie ta historia. W życiu nie powiedziałbym, że książka została napisana w latach 40-tych.
Wygląda na to, że rozterki, z którymi mierzy się główna bohaterka, są nadal boleśnie aktualne również teraz.
Zaskakujące jest również oblicze samej Danii, państwa, które kojarzone jest obecnie z dobrobytem, a co niekoniecznie było prawdą w sumie całkiem nie tak dawno...

Zaskoczyła mnie ta historia. W życiu nie powiedziałbym, że książka została napisana w latach 40-tych.
Wygląda na to, że rozterki, z którymi mierzy się główna bohaterka, są nadal boleśnie aktualne również teraz.
Zaskakujące jest również oblicze samej Danii, państwa, które kojarzone jest obecnie z dobrobytem, a co niekoniecznie było prawdą w sumie całkiem nie tak dawno...

piękna, ale i bardzo przygnębiająca opowieść o poszukiwaniu szczęścia i wiecznym poczuciu bycia niewystarczającą, niezasługującą, ale też niedocenioną i niesprawiedliwie wrzuconą w ciało i konwenanse, na które się nie zasłużyło. do tego bardzo czułe i poetyckie tłumaczenie. Ditlevsen jest wspaniała.

piękna, ale i bardzo przygnębiająca opowieść o poszukiwaniu szczęścia i wiecznym poczuciu bycia niewystarczającą, niezasługującą, ale też niedocenioną i niesprawiedliwie wrzuconą w ciało i konwenanse, na które się nie zasłużyło. do tego bardzo czułe i poetyckie tłumaczenie. Ditlevsen jest wspaniała.

Dzieciństwo Ester to ulica biednej części Kopenhagi w latach 30 i 40. XX wieku.
Towarzyszymy jej w czasie, gdy analizuje swoje dzieciństwo, które przepełnione jest wstydem z powodu biedy, dojmującym smutkiem i trudną do określenia tęsknotą za czymś lepszym, doskonalszym. Ester wie, że poza „jej” ulicą istnieje inny świat, ale szuka wskazówki, jak się do niego dostać? Jak może uciec z ulicy dzieciństwa, która kształtuje ją na całe życie, budując w niej lęki i rodząc poczucie niższości?
Dzieciństwo to zestawienie radości i bólu. To obrazy, które zostają w człowieku na zawsze. Jest jak rzeka, która żłobi koryto. Człowiek powinien mieć coś niezmiennego, z czego będzie mógł czerpać siłę na całe życie, szczególnie w chwilach trudnych. Takie powinno być dzieciństwo. Mocnym fundamentem.
Wszystko co wydarzy się na ulicy naszego dorastania, kogo na niej spotkamy, odciśnie na nas swoje piętno. Pozostanie w nas nawet, gdy tę ulicę opuścimy. Pozostaną rzeczy dobre i złe. Ulica Ester tonie w mroku ludzkich spraw.

Świetny portret psychologiczny młodej kobiety, jak i rodziny w kryzysie – biernej i jednocześnie niezbyt stabilnej. Głos dziecka pragnącego szczęśliwej rodziny – wspierającej i kochającej.

Książka inspiruje do przemyśleń na temat okresu własnego dzieciństwa. Czy jest ono źródłem naszej siły, czy też przepełnione smutnymi wspomnieniami, goryczą, która blokuje w rozwoju i życiu pełną piersią?

Literacko – proza najwyższych lotów. I, co jest typowe dla twórczości pisarki, bardzo osobista, niemalże intymna, oparta o jej własne doświadczenia. Warto zapoznać się z tą książką także z tego powodu, że otrzymujemy tutaj obraz innej Danii niż jest znana współcześnie – jako państwo opiekuńcze, dobrobytu i szczęśliwych ludzi, zadowolonych z poziomu życia.

Dzieciństwo Ester to ulica biednej części Kopenhagi w latach 30 i 40. XX wieku.
Towarzyszymy jej w czasie, gdy analizuje swoje dzieciństwo, które przepełnione jest wstydem z powodu biedy, dojmującym smutkiem i trudną do określenia tęsknotą za czymś lepszym, doskonalszym. Ester wie, że poza „jej” ulicą istnieje inny świat, ale szuka wskazówki, jak się do niego dostać? Jak...

,,Ciężko jest brnąć przez życie, będąc taką grzesznicą, jednocześnie mając tak wrażliwe i męczące sumienie."
Jestem urzeczona ascetyczną prozą Ditlevsen,co wielokrotnie miało odniesienie w poleceniach kierowanych do Was.Pisarka z pietyzmem i niezwykłą wrażliwością oddawała studium psychologiczne postaci.Warto zaznaczyć,że,,Ulica dzieciństwa" znakomicie koresponduje z ,,Trylogią kopenhaską",dopełnia ją.W tej wielowymiarowej,wielopłaszczyznowej, przesiąkniętej smutkiem, realistycznej,przepięknie utkanej historii zawierającej rys autobiograficzny,opowiada o życiu Ester,która dorasta w ubogiej robotniczej dzielnicy Kopenhagi w latach 30. XX wieku.Z bezwzględnością kreśli Danię sprzed okresu przemian.Opowiada o zgniliznach patriarchatu,różnicach klasowych,poczuciu wyobcowania i ogromnych problemach z odnalezieniem się w niesprawiedliwej rzeczywistości.Ditlevsen zwraca kolejny raz uwagę na bardzo ważny aspekt,jakim są ograniczenia wynikające z określonej płci i pochodzenia.Tytułowa,,Dzielnica dzieciństwa" ma wymiar symboliczny.Socjalizacja pierwotna zawsze na człowieku pozostawia trwały ślad w psychice,co widać i tutaj.Ester może być wzorem dla wielu dorastających dziewczyn,które pragną zmian.Jest niezłomna,uczy się czego potrzebuje,walczy o lepszy los.Jej siła płynie z doświadczenia.Nie poddaje się-mimo kłód stawianych pod nogi i braku zaspokojenia elementarnych potrzeb przez rodziców.Ujmuje mnie to.Przy każdym kolejnym czytaniu tej lirycznej paraboli doznań znajduję kolejne warstwy,co nie zdarza się często. Wielokrotnie mogłam przejrzeć się jak w lustrze w doznaniach postaci.To niewymownie piękna i niespieszna proza,do powolnego delektowania się,spijania esencji ze słów.Polecam każdą komórką mojego ciała.

Tłumaczenie: Agata Lubowicka

,,Ciężko jest brnąć przez życie, będąc taką grzesznicą, jednocześnie mając tak wrażliwe i męczące sumienie."
Jestem urzeczona ascetyczną prozą Ditlevsen,co wielokrotnie miało odniesienie w poleceniach kierowanych do Was.Pisarka z pietyzmem i niezwykłą wrażliwością oddawała studium psychologiczne postaci.Warto zaznaczyć,że,,Ulica dzieciństwa" znakomicie koresponduje z...