Komfortowa książka, przy której można odpocząć :) Historia-pamiętnik złożona z ciekawych obserwacji.

Komfortowa książka, przy której można odpocząć :) Historia-pamiętnik złożona z ciekawych obserwacji.

książka-okład. wzruszki, śmieszki, refleksje i ciekawostki o zwierzątkach, czuję się pogłaskana po głowie i napojona gorącą czekoladą.

książka-okład. wzruszki, śmieszki, refleksje i ciekawostki o zwierzątkach, czuję się pogłaskana po głowie i napojona gorącą czekoladą.

To jest absolutnie przepiękna książka.

To jest absolutnie przepiękna książka.

Wrażliwość rzadko spotykanego typu, która pozwala pisać na przemian o zwierzętach i Zagładzie w taki sposób, żeby czytelnik nie czuł dysonansu. Dodatkowo czuła i intensywna przyjaźń wobec zaawansowanych wiekiem - każdy chciałby mieć koło siebie takiego anioła, gdy będzie mieć 80 lat.

Wrażliwość rzadko spotykanego typu, która pozwala pisać na przemian o zwierzętach i Zagładzie w taki sposób, żeby czytelnik nie czuł dysonansu. Dodatkowo czuła i intensywna przyjaźń wobec zaawansowanych wiekiem - każdy chciałby mieć koło siebie takiego anioła, gdy będzie mieć 80 lat.

[…] I kiedy, kiedy w końcu wyniknie coś z moich drogocennych notatek na każdy temat, które – zebrane – mogłyby w pięciu pierwszych tomach wyjść pod tytułem: „Motywy żydowskie w ogóle” (120 kilogramów)?

Patryk Pufelski pisał oczywiście o swoich notatkach ironicznie, niemniej dobrze się stało, że wygrał konkurs pamiętników osób LGBTQ+ i przynajmniej jego zapiski robione w telefonie komórkowym opublikowano drukiem. Czytam je po raz drugi i po raz drugi na przemian to wzruszam się, to parskam śmiechem. Nieważne, że wciąż nie wiem, jak wyglądają koby, mandryle, lutungi, gezery, o których wspomina autor, ważne, że jego opowiastki o pracy w zoo (i pozostałe) pozwalają zanurzyć się w innym świecie.

A opowiadać Pufelski potrafi bardzo zgrabnie: tu zapoda zabawny dialog, tam sportretuje kogoś z rozległej rodziny, gdzie indziej grubym słowem skomentuje bieżące wydarzenia z kraju, doda świetną puentę i nie wiadomo kiedy człowiek pochłania jeden wpis za drugim. O atrakcyjności Pawilonu małych ssaków zdecydowało z jednej strony przemieszanie tematów, z drugiej wrażliwość i poczucie humoru autora (Życie bez humoru smakuje jak popiół jedzony widelcem),dzięki czemu książka działa po prostu terapeutycznie.


więcej tu: https://czytankianki.blogspot.com/2023/12/mae-i-duze-ssaki.html

[…] I kiedy, kiedy w końcu wyniknie coś z moich drogocennych notatek na każdy temat, które – zebrane – mogłyby w pięciu pierwszych tomach wyjść pod tytułem: „Motywy żydowskie w ogóle” (120 kilogramów)?

Patryk Pufelski pisał oczywiście o swoich notatkach ironicznie, niemniej dobrze się stało, że wygrał konkurs pamiętników osób LGBTQ+ i przynajmniej jego zapiski robione w...

Trochę nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Okej jest fajnie napisana, humorystycznie, lekko i jest krótka taka na 2 wieczory. Mimo wszystko, jest okropnie przełdowana jakimiś nieznanymi mi nazwiskami (nie potrafię w celebrytów),imionami, w pewnym momencie nie wiem czy to imię jakiegoś zwierzęcia czy kogoś z rodziny. Mam wrażenie że autor trochę utknął w przeszłości, ciągle się skupia na swoich praprapradziadkach itp. i przesadnie się skupia na religii. Zupełnie jak znany yuval Noah harrari w swoich książkach. Niby nie religijny a pół książki jest o religii. Spodziewałam się że będzie nieco więcej o zajmowaniu się zwierzętami, możnaby napisać tyle ciekawego z perspektywy osoby pracującej w zoo! A tu w zasadzie nie dowiedziałam się niczego :/ I trochę dziwi mnie fiksacja autora na seniorach i praktycznie braku znajomych w swoim wieku, mam też wrażenie że izoluje się w środowisku żydowskim jak tylko może.
Trochę się rozczarowałam, przeczytałam bo Kasia Gandor polecała ale to już kolejna książka z jej polecenia nad którą nie rozumiem zachwytów. Książka jak miękki kocyk? Nie powiedziałabym.

Trochę nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Okej jest fajnie napisana, humorystycznie, lekko i jest krótka taka na 2 wieczory. Mimo wszystko, jest okropnie przełdowana jakimiś nieznanymi mi nazwiskami (nie potrafię w celebrytów),imionami, w pewnym momencie nie wiem czy to imię jakiegoś zwierzęcia czy kogoś z rodziny. Mam wrażenie że autor trochę utknął w przeszłości,...

Nie było to złe, ale o wszystkim i o niczym, a ja bardzo chciałam, żeby było o czymś.

Nie było to złe, ale o wszystkim i o niczym, a ja bardzo chciałam, żeby było o czymś.

Piękna.
Książka, przy której chce się być blisko i żeby trwała, a główny bohater - autor został naszym kumplem.

Uwielbiam ten styl pisania - nienachalny, zwyczajny, a zupełnie wyjątkowy bieg myśli.

Piękna.
Książka, przy której chce się być blisko i żeby trwała, a główny bohater - autor został naszym kumplem.

Uwielbiam ten styl pisania - nienachalny, zwyczajny, a zupełnie wyjątkowy bieg myśli.

Fajna książka warto przeczytać.

Fajna książka warto przeczytać.

Jakaż to jest wspaniała pozycja. Ileż znanych mi wątków. Ile sytuacji opisanych w sposób, który i ja bym chciała je opisać. Mnóstwo rodzinnych historii, rozczulających rozmów z Babcią, wspomnień o Dziadkach, o żydowskich przodkach, o Dzieciach Holocaustu.

A do tego opisy pracy ze zwierzętami, tak pełne miłości i czułości. Nie wiem, czy czytałam drugą taką opowieść o zwierzętach wszelakich, nie tylko małych ssakach, ale i pingwinach, rybach, hipopotamach.

Odkryłam w tej książce niezwykłą wrażliwość, która trafiła mnie prosto w serce. Za humor, optymizm, wbrew wszystkiemu (być w Polsce gejem i żydem to niełatwe wyzwanie),miłość do rodziny i zwierząt wystawiam najwyższą ocenę.

Jakaż to jest wspaniała pozycja. Ileż znanych mi wątków. Ile sytuacji opisanych w sposób, który i ja bym chciała je opisać. Mnóstwo rodzinnych historii, rozczulających rozmów z Babcią, wspomnień o Dziadkach, o żydowskich przodkach, o Dzieciach Holocaustu.

A do tego opisy pracy ze zwierzętami, tak pełne miłości i czułości. Nie wiem, czy czytałam drugą taką opowieść o...