Solidna, ciekawa fabuła i niezły, choć trochę zbyt "na siłę", styl. Czytało się szybko i bezboleśnie. Irytujący jest dziwaczny pomysł uczynienia narratorem lustra, w dodatku mówiącego o sobie w rodzaju żeńskim. Opowieść księdza jest interesująca, choć tak poszatkowana, że nie daje możliwości wciągnięcia się w nią bez reszty. Najcenniejszy w tej powieści jest obraz XVII-wiecznej Polski, jej problemów i bolączek, jej charakteru. Jak już wspomniałam, styl autorki jest zbyt wymuszony, zbyt poprawny, sprawia wrażenie, jakby każde zdanie, a potem od nowa każdy akapit, były pięć razy poprawiane i za każdym razem nabierały coraz bardziej barokowego charakteru. Brzmi to fałszywie i sztucznie, narracji brakuje artystycznej lekkości. Mimo to warto poznać tę opowieść, bo rujnuje ona dość powszechną opinię, jakoby w Polsce nie było procesów czarownic.

Solidna, ciekawa fabuła i niezły, choć trochę zbyt "na siłę", styl. Czytało się szybko i bezboleśnie. Irytujący jest dziwaczny pomysł uczynienia narratorem lustra, w dodatku mówiącego o sobie w rodzaju żeńskim. Opowieść księdza jest interesująca, choć tak poszatkowana, że nie daje możliwości wciągnięcia się w nią bez reszty. Najcenniejszy w tej powieści jest obraz...

Zapowiadało się naprawdę dobrze, były ciekawe momenty ale ostatecznie zmuszałam się aby dobrnąć do końca, zmęczył mnie styl.

Zapowiadało się naprawdę dobrze, były ciekawe momenty ale ostatecznie zmuszałam się aby dobrnąć do końca, zmęczył mnie styl.

Jest to moja pierwsza i ostatnia ksiazka tej autorki. Strasznie sie ciagnie, wiekszosc ksiazki to nudny monolog, przerywany jękami rajcy, ze mu nudno. W sumie to sie nie dziwie.
Ostatnie 20-30 stron wprowadzaja jakas akcje, ale ogolnie mowiac umeczylam sie ta ksiazka.

Jest to moja pierwsza i ostatnia ksiazka tej autorki. Strasznie sie ciagnie, wiekszosc ksiazki to nudny monolog, przerywany jękami rajcy, ze mu nudno. W sumie to sie nie dziwie.
Ostatnie 20-30 stron wprowadzaja jakas akcje, ale ogolnie mowiac umeczylam sie ta ksiazka.

Powoli zbliża się koniec miesiąca a ja mam jeszcze kilka pozycji do wrzucenia.

Zaczniemy od książki #klątwa autorki #majawolny
Książka ciekawa i inna niż wszystkie ostatnio przeczytane.
Akcja toczy się w XVII wieku w Kazimierzu Dolnym. Główną bohaterką, od której wszystko się zaczęło jest Regina Zaleska. I tu się zatrzymajmy. Regina podejrzewana o czary, zostaje skazana na śmierć. Czy Regina była zielarką czy czarownicą? Jaką rolę odgrywał jej dziewięcioletni syn? Kim był i jak się potoczyły jego losy? Tego z pewnością się dowiecie czytając.
Książka spodobała mi się od pierwszych stron.
W szczególności, że moja babcia nazywała się Regina Zalewska. Przez "w" ale jednak podobnie. Jakoś tak mi to utkwiło w głowie. ♥️ Z tego co mi wiadomo to czarownicą nie była, ale znam kilka magicznych sposobów na niestrawności albo leczenie ran, to po właśnie od mamy a ona od babci Reginy.😜

Syn Reginy dorasta i tak właściwie to on odgrywa największą role w tej historii. Nie mogę przytoczyć jak i dlaczego, nie chce spamować.
Uważam natomiast, że książka jest warta zainteresowania. Procesy czarownic, magia, uzdrowienia. To wszystko działo się nie tylko na świecie ale i u nas w Polsce.
Wątek historyczny również godny uwagi. To nie bajka, to nie wymysły, to historia.

Polecam ♥️💪💪💪

Powoli zbliża się koniec miesiąca a ja mam jeszcze kilka pozycji do wrzucenia.

Zaczniemy od książki #klątwa autorki #majawolny
Książka ciekawa i inna niż wszystkie ostatnio przeczytane.
Akcja toczy się w XVII wieku w Kazimierzu Dolnym. Główną bohaterką, od której wszystko się zaczęło jest Regina Zaleska. I tu się zatrzymajmy. Regina podejrzewana o czary, zostaje skazana na...

Nie wiem dlaczego, ale chociaż prozę Mai Wolny lubię i do tej pory przeczytane tytuły tej autorki wchłaniałam jak gąbka wodę, to w przypadku Klątwy coś nie zagrało. Nie nastąpił symbioza między mną a fabułą powieści, chociaż wydawało mi się, że tematyka „Klątwy” chwyci mnie za serce i potarga duszę. Niestety tym razem tak nie było.
Sama problematyka podjęta w powieści do mnie przemawiała, mamy koniec XVII w, urokliwy Kazimierz Dolny i kółko wzajemnej adoracji w proboszcza i dostojników kościelnych, a w tym wszystkim rzuconą lwom na pożarcie Reginę Zalewską. Bogu ducha winną zielarkę, która wobec szerzącej się zarazy musi stawić czoła posądzeniom o konszachty z diabłem i jak na rzeczoną czarownicę przystało poddać się srogiej ocenie w ramach procesu. Dodatkowo jest dylemat moralny, w którym syn staje przed koniecznością denuncjacji własnej rodzicielki.
I niby się wszystko zgadza – jest specyficzny klimat powieści, jest odrobina tajemniczości, nieco magii, są oceny ludzkich postaw i moralne ich weryfikowane, jest wreszcie cudnej urody nadwiślański Kazimierz i… i chociaż jest tak dobrze, to ja tego klimatu nie poczułam. Ta książka do mnie nie przemówiła, nie dałam się tym razem ponieść wrażliwości autorki. Beznamiętnie, a może nawet odrobinę znudzona czytałam kartka za kartką, jednak na opowieść nie wynikła pod moją skórę, nie pozostawiła po sobie śladu. Dlaczego tak się stało? Trudno powiedzieć, chociaż nie ukrywam, że dość chaotycznie prowadzona akcja i rwanie wątków nie ułatwiało śledzenie losów księdza Jakuba i jego matki. Może gdyby wątek nie było tak ciężko śledzić, to cała opowieść bardziej by do mnie przemówiła, a tak – przeczytałam, ale zachwytu tym razem nie było.

Nie wiem dlaczego, ale chociaż prozę Mai Wolny lubię i do tej pory przeczytane tytuły tej autorki wchłaniałam jak gąbka wodę, to w przypadku Klątwy coś nie zagrało. Nie nastąpił symbioza między mną a fabułą powieści, chociaż wydawało mi się, że tematyka „Klątwy” chwyci mnie za serce i potarga duszę. Niestety tym razem tak nie było.
Sama problematyka podjęta w powieści do...

Wychodzi na to, że chyba lubię książki, które wyszły spod pióra pani Mai. Bo skoro przeczytałam już piątą...

To, co w innych opiniach było wadą dla mnie jest niezwykłą cechą i zaletą tej książki. Snuta opowieść. Wielowątkowa, niechronologiczna. Taka prawdziwie ludzka.

Klimat Kazimierza Dolnego, jego nieznana historia, ludzkie losy... Tak, dobrze mi się czytało.

Wychodzi na to, że chyba lubię książki, które wyszły spod pióra pani Mai. Bo skoro przeczytałam już piątą...

To, co w innych opiniach było wadą dla mnie jest niezwykłą cechą i zaletą tej książki. Snuta opowieść. Wielowątkowa, niechronologiczna. Taka prawdziwie ludzka.

Klimat Kazimierza Dolnego, jego nieznana historia, ludzkie losy... Tak, dobrze mi się czytało.

"Klątwa" to nietuzinkowa forma opowiedzenia historii Kazimierza Dolnego, procesów czarownic oraz losów księdza Jakuba. Ksiądz Jan spowiada się przed śmiercią rajcy Kazimierzowi, opowiada on o swoich losach, skazaniu matki na śmierć za bycie czarownicą. Co ciekawe narratorem całej powieści jest lustro i to właśnie ono opowiada o wydarzeniach ze swojej perspektywy. Bardzo ciekawa lektura którą czytałam z przyjemnością i z ciekawością czekałam na przeczytanie kolejnego rozdziału.

"Klątwa" to nietuzinkowa forma opowiedzenia historii Kazimierza Dolnego, procesów czarownic oraz losów księdza Jakuba. Ksiądz Jan spowiada się przed śmiercią rajcy Kazimierzowi, opowiada on o swoich losach, skazaniu matki na śmierć za bycie czarownicą. Co ciekawe narratorem całej powieści jest lustro i to właśnie ono opowiada o wydarzeniach ze swojej perspektywy. Bardzo...

To moje pierwsze spotkanie z tą autorką. Nie planowałam kupić tej książki, ale wpadła mi w ręce w księgarni. Tak się składało, że miałam ochotę na powieść historyczną i był to dobry wybór. Książka trzyma w napięciu do samego końca. Początkowe strony były trudne do przebrnięcia, ale gdy już dałam jej szansę, okazało się, że jest to wspaniała opowieść o życiu i śmierci, prawdzie i kłamstwie. Powieść przenosi nas w czasie do Kazimierza Dolnego w XVII wieku, gdzie poznajemy zawiłe losy księdza skazanego na śmierć. Czytając książkę, cały czas zadawałam sobie pytanie, dlaczego jest on przeklęty. Prawdę poznajemy dopiero na końcu książki.

To moje pierwsze spotkanie z tą autorką. Nie planowałam kupić tej książki, ale wpadła mi w ręce w księgarni. Tak się składało, że miałam ochotę na powieść historyczną i był to dobry wybór. Książka trzyma w napięciu do samego końca. Początkowe strony były trudne do przebrnięcia, ale gdy już dałam jej szansę, okazało się, że jest to wspaniała opowieść o życiu i śmierci,...

Chyba nigdy wcześniej, czytając książkę, nie doświadczyłam takiej czytelniczej sinusoidy. Mój stosunek do "Klątwy" zmieniał się jak fala. Były momenty, w których nie mogłam się od niej oderwać i z wybałuszonymi oczami łapczywie pożerałam kolejne zdania, aby za jakiś czas gubić wątek, odczuwając coś na kształt znużenia i zniecierpliwienia. Często odnajdywałam odzwierciedlenie swoich wrażeń w samej książce, gdyż wysłuchujący opowieści księdza rajca też robił się momentami znużony.

Bo właśnie tym jest ta książka: opowieścią księdza. Na początku byłam trochę zawiedziona, że książka ma taką formę. Jest to bardzo długi monolog. Ta minimalistyczna forma została jednak zrekompensowana pięknym językiem i wachlarzem wątków.

Moim największym rozczarowaniem było poświęcenie samej rzekomej czarownicy tak mało miejsca w powieści. Opisy "Klątwy" i sama okładka nastawiła mnie na dużo więcej. Dodatkowo pod koniec książki bardzo nie spodobało mi się rozwiązanie pewnej kwestii. Szczerze mówiąc miałam ochotę rzucić nią z obrzydzeniem o ścianę. Nie zrobiłam tego jednak i cieszę się, że finalnie dokończyłam jej czytanie. Czuję, że była to wartościowa lektura i dobrze spędzony czas.

Chyba nigdy wcześniej, czytając książkę, nie doświadczyłam takiej czytelniczej sinusoidy. Mój stosunek do "Klątwy" zmieniał się jak fala. Były momenty, w których nie mogłam się od niej oderwać i z wybałuszonymi oczami łapczywie pożerałam kolejne zdania, aby za jakiś czas gubić wątek, odczuwając coś na kształt znużenia i zniecierpliwienia. Często odnajdywałam...

Język jakim jest napisana bardzo mnie męczył podczas czytania i rozumiem że miał nas wprowadzić w tamte czasy ale jak dla mnie to zdecydowanie nie wyszło to autorce. Sposób przedstawienia nam historii jest dość chaotyczny więc kiedy nie skupiłam się na czytaniu w 100% to łatwo się pogubiłam. Sama tematyka też nie była dla mnie jakoś mocno ciekawa. Nie jest to historia którą zapamiętam i lekko żałuje czasu który poświęciłam na jej czytanie.

Język jakim jest napisana bardzo mnie męczył podczas czytania i rozumiem że miał nas wprowadzić w tamte czasy ale jak dla mnie to zdecydowanie nie wyszło to autorce. Sposób przedstawienia nam historii jest dość chaotyczny więc kiedy nie skupiłam się na czytaniu w 100% to łatwo się pogubiłam. Sama tematyka też nie była dla mnie jakoś mocno ciekawa. Nie jest to historia którą...