Za sprawą kwietniowego wyzwania znalazłam się tak daleko od mojego miejsca zamieszkania jak tylko się da. Na drugim końcu świata, na wyspie wyglądającej jak wałek do ciasta, w pobliżu góry o kształcie trzonowego zęba, w tropikalnej dżungli. Bohaterki powieści Rachel Joyce udają się bowiem z Anglii do Nowej Kaledonii. Ta nazwa tak niewiele mi mówiła, że musiałam sprawdzić, gdzie to jest. Włączyłam mapę i zobaczyłam niebieską płaszczyznę morza, na której przy bliższym przyjrzeniu się zamajaczyła mi niewielka wyspa, a bliższe analizy wykazały, że znajduje się ona niedaleko wybrzeży Australii.
Margery i Enid udały się tam na wyprawę badawczą, aby spełnić marzenie tej pierwszej i znaleźć okaz złotego chrząszcza. Bohaterka widziała go, będąc 10-letnią dziewczynką w książce pokazanej jej przez ukochanego ojca, który niedługo potem zmarł. To stworzenie na poły legendarne, bo nikt do tej pory go nie zbadał, a jego istnienie nie zostało niczym potwierdzone. Dlatego Margery, przeżywszy chwilę upokorzenia w nielubianej pracy w szkole, rzuca ją i postanawia znaleźć asystentkę i pojechać do Nowej Kaledonii. Na jej ogłoszenie odpowiada najmniej nadająca się do roli towarzyszki podróży młoda i niefrasobliwa Enid, a okoliczności sprawiają, że to właśnie ona wyrusza w podróż z początkującą entomolożką.
Autorka pokazuje powoli rodzącą się przyjaźń między kobietami, które są jak ogień i woda. Poważna, stateczna, skrupulatna i zawsze zgodna z przepisami 47-letnia Murgery i z początku okropnie ją irytująca, z pozoru głupiutka, ale o szczerym sercu i zadziwiającej zaradności życiowej Enid. Wydaje się, że przyjaźń między tak różnymi osobami jest niemożliwa, a jednak... Sposób, w jaki Rachel Joyce opisuje relacje między bohaterkami naprawdę chwyta za serce. Początki tej znajomości wywoływały we mnie uśmieszek. Wyobraziłam sobie tęgą, ponurą, ubraną w grube wełny i toporne buciory pannę Benson obok której kręci się, gadając bez przerwy, drobna postać w różowym kapeluszu i bucikach na obcasach. Jak poradzą sobie w trudnych warunkach tropikalnego lasu, same, w świecie, w którym podróżująca samotnie kobieta wzbudza ciągle niechęć i jest protekcjonalnie traktowana? Czy znajdą złotego chrząszcza? I czy będą chciały wracać do deszczowej i zimnej Anglii?
Oprócz ciepłej historii o rodzącej się przyjaźni autorka zainteresowała mnie opowieścią o determinacji w realizowaniu własnych pasji. Zadałam sobie nawet pytanie: czy byłabym zdolna do takiej odwagi, by porzucić całkowicie dotychczasowe życie i wyjechać na drugi koniec świata, żeby zrealizować swoje marzenie? Mam wątpliwości. Ale fajnie było przeczytać o kimś, kto miał w sobie taką odwagę.
Żeby napisać „Marzenie panny Benson” autorka musiała przeprowadzić solidny research, o czym zresztą pisze w podziękowaniach. Opisy kaledońskiej przyrody zauroczyły mnie do tego stopnia, że miałam wrażenie, jakbym sama się tam znalazła. Poczułam zapach mangowców, smak zielonych bananów i słodkich ziemniaków, zagrożenie płynące z wędrówek po gęstym buszu, gdzie liany mają grubość ramienia, a liście wielkość kołdry. Opis tego, co dzieje się w lesie podczas tornada przerażał, a niewygody, które musiały znosić bohaterki wywoływały współczucie. Poczułam, że znalazłam się naprawdę w innym świecie.
Książka Rachel Joyce to dobry kawałek literatury kobiecej: mądrej, nieprzesłodzonej, dowcipnej, wzruszającej, a przede wszystkim pokazującej wielką siłę tkwiącą w kobietach. A takie powieści ja bardzo lubię. Polecam.

Za sprawą kwietniowego wyzwania znalazłam się tak daleko od mojego miejsca zamieszkania jak tylko się da. Na drugim końcu świata, na wyspie wyglądającej jak wałek do ciasta, w pobliżu góry o kształcie trzonowego zęba, w tropikalnej dżungli. Bohaterki powieści Rachel Joyce udają się bowiem z Anglii do Nowej Kaledonii. Ta nazwa tak niewiele mi mówiła, że musiałam sprawdzić,...

Marzenia zdecydowanie należy spełniać, chociaż większość ludzi zawsze odkłada je na potem, tylko ostatecznie może okazać się, że to potem nigdy nie nastąpi, bo jest już za późno.
Margery Benson od dzieciństwa marzyła o tym, żeby odnaleźć złotego chrząszcza, którego zobaczyła w książce, którą dał jej tata, niestety przez pewnego mężczyznę zepchnęła to marzenie w głąb siebie i została nauczycielką. Pewnego dnia, kiedy kobieta zauważyła, że uczniowie śmieją się z tego, jak wygląda, coś w niej pękło i pomimo tego, że miała już czterdzieści sześć lat, sprzedała wszystko, poszukała asystentki i wyjechała na drugi koniec świata, żeby spełnić swoje marzenie.
Zaczynając czytać tę książkę, nie spodziewałam się tego, że zrobi ona na mnie tak duże wrażenie, odnalazłam tutaj wszystko, chęć dążenia do celu, prawdziwą przyjaźń, upór, wsparcie, a to wszystko przeplatane bardzo śmiesznymi scenami. Chyba nikt nie spodziewał się tego, że szalona blondynka kompletnie nieprzygotowana do podróży, bez szczepień, paszportu oraz wiedzy, za to z pomysłem, dobrym humorem i głębokim dekoltem wniesie tak dużo do tej historii. Niestety pojawił się tutaj również czarny charakter pewien szalony mężczyzna, jeniec wojenny, któremu mocno poprzestawiało się głowie i to przez niego wydarzyło się wiele złego.
W pewnym momencie złapałam się na tym, że chyba bardziej niż bohaterki pragnę odnaleźć złotego chrząszcza, obawiałam się tego, co będzie, jeżeli go nie znajdą i pomimo tego, że w pewnym momencie zrozumiałam, że główna bohaterka zyskała dużo więcej samą podróżą to i tak we mnie dalej tliła się nadzieja, że jej się uda.
Ta książka pokazuje, że czasami kurczowe trzymanie się dotychczasowego życia sprawia, że marniejemy, warto czasami porzucić wszystko dla swoich marzeń, bo może to zmienić nasze życie. Nie da się opisać wszystkich emocji, które towarzyszyły mi podczas tej przygody, bo był ich cały wachlarz, te historie trzeba przeczytać samemu i zobaczyć, że można osiągnąć wszystko, jeżeli ma się obok siebie odpowiednią osobą.

Marzenia zdecydowanie należy spełniać, chociaż większość ludzi zawsze odkłada je na potem, tylko ostatecznie może okazać się, że to potem nigdy nie nastąpi, bo jest już za późno.
Margery Benson od dzieciństwa marzyła o tym, żeby odnaleźć złotego chrząszcza, którego zobaczyła w książce, którą dał jej tata, niestety przez pewnego mężczyznę zepchnęła to marzenie w głąb siebie...

Książka bardzo przyjemna, momentami zabawna ale też wzruszająca. Nie jest nudna, da się lubić bohaterów, czyta się szybko

Książka bardzo przyjemna, momentami zabawna ale też wzruszająca. Nie jest nudna, da się lubić bohaterów, czyta się szybko

Może być no

Może być no

Książka września 2023 w Klubie Czułej Czytelniczki.

To opowieść pełna zaskakujących zdarzeń i trochę w klimacie Indiany Jonesa.

Przygodowa. Chociaż akurat ta łatka dużo odbiera całej historii – z czym zgodziły się dziewczyny w Klubie Czułej Czytelniczki. Bo Marzenie” to również wyjątkowa historia o niestandardowej przyjaźni dwóch zupełnie różnych kobiet. O odwadze do szukania swojej drogi i swojego miejsca na ziemi, niezależnie od wieku i wbrew przekonaniom co ze swoim życiem powinna robić kobieta.

Wiele fragmentów szczerze mnie rozbawiło, wiele wzruszyło i zostało w głowie na dłużej.

Książka września 2023 w Klubie Czułej Czytelniczki.

To opowieść pełna zaskakujących zdarzeń i trochę w klimacie Indiany Jonesa.

Przygodowa. Chociaż akurat ta łatka dużo odbiera całej historii – z czym zgodziły się dziewczyny w Klubie Czułej Czytelniczki. Bo Marzenie” to również wyjątkowa historia o niestandardowej przyjaźni dwóch zupełnie różnych kobiet. O odwadze do...

Niektórzy, żeby przeżyć, potrzebują radykalnych zmian… i Enid do pomocy przy realizacji tych odważnych decyzji… miejmy uszy i oczy szeroko otwarte, żeby nie zmarnować lekcji panny Benson i nie przegapić możliwości życia w zgodzie z samym sobą🙂 POLECAM 😌

Niektórzy, żeby przeżyć, potrzebują radykalnych zmian… i Enid do pomocy przy realizacji tych odważnych decyzji… miejmy uszy i oczy szeroko otwarte, żeby nie zmarnować lekcji panny Benson i nie przegapić możliwości życia w zgodzie z samym sobą🙂 POLECAM 😌

Miła, baśniowa opowieść. Podobały mi się postacie głównych bohaterek i ich pozorna odmienność, która w gruncie rzeczy nie była tak istotna. Fantastycznie towarzyszyło mi się w przemianie wewnętrznej Panny Benson. Mimo, że książka mnie wciągnęła to czytało się przyjemnie.

Miła, baśniowa opowieść. Podobały mi się postacie głównych bohaterek i ich pozorna odmienność, która w gruncie rzeczy nie była tak istotna. Fantastycznie towarzyszyło mi się w przemianie wewnętrznej Panny Benson. Mimo, że książka mnie wciągnęła to czytało się przyjemnie.

Nie dla mnie😩

Nie dla mnie😩

CUDOWNA powieść!
Płynie się przez tę książkę tak lekko i z taką przyjemnością, że mogłaby się nigdy nie kończyć. Pięknie napisana, świetnie przetłumaczona. I co za historia niesamowita!

CUDOWNA powieść!
Płynie się przez tę książkę tak lekko i z taką przyjemnością, że mogłaby się nigdy nie kończyć. Pięknie napisana, świetnie przetłumaczona. I co za historia niesamowita!

Przez 130 stron owej książki tylko się nudziłam.

Przez 130 stron owej książki tylko się nudziłam.