W mojej domowej biblioteczce przeważają same kryminały i thriller, jednak niekiedy trafi się jakaś powieść kobieca lub obyczajówka. A to dzieje się zazwyczaj za sprawką mojej siostry, ja pewnie nigdy bym ich nie kupiła.

"Za przyjaźń" Anny Sakowicz jest właśnie jedną z tych książek od siostry. Sięgnęłam po nią jako środek na odpoczynek od tych ciężkich i mrocznych klimatów. W sumie to ta pozycja spełniła swoje zadanie.

Fabuła jest lekka, łatwa w odbiorze i dość przyjemna. Ukazuje przyjaźń pomiędzy zupełnie odrębnymi osobami, skutki traumatycznej przeszłości, przemocy rodzinnej oraz braku zrozumienia. Kilka wątków wydawało mi się zbyt naciąganych, ale jakoś specjalnie mnie to nie obeszło.

Całościowo jest dość dobrze, bo nie ma tutaj miejsca na monotonię, słodkie scenki czy też idylliczną rzeczywistość. Niemniej jednak to nadal nie moja bajka.

W mojej domowej biblioteczce przeważają same kryminały i thriller, jednak niekiedy trafi się jakaś powieść kobieca lub obyczajówka. A to dzieje się zazwyczaj za sprawką mojej siostry, ja pewnie nigdy bym ich nie kupiła.

"Za przyjaźń" Anny Sakowicz jest właśnie jedną z tych książek od siostry. Sięgnęłam po nią jako środek na odpoczynek od tych ciężkich i mrocznych...

Tytuł: "Za przyjaźń" - Niezapomniana podróż przez relacje i ludzkie emocje

Książka "Za przyjaźń" autorstwa Anny Sakowicz to prawdziwie poruszająca opowieść o sile przyjaźni, zawiłościach ludzkich relacji i niezwykłych emocjach, które kształtują nasze życie. Autorka nie tylko pięknie kreśli portrety bohaterów, ale także układa fabułę w taki sposób, że czytelnik z łatwością się w niej odnajduje.

Jednym z największych atutów tej książki jest umiejętność Sakowicz ukazania różnorodności przyjaźni. Nie ogranicza się tylko do jednego aspektu relacji, ale bada głębokość i złożoność więzi między bohaterami. Każda strona przyjaźni jest przedstawiona z delikatnością i subtelnością, co sprawia, że czytelnik nie tylko obserwuje, ale także przeżywa uczucia bohaterów.

Anna Sakowicz wplata w swoją powieść również ważne tematy społeczne i psychologiczne, dzięki czemu "Za przyjaźń" staje się nie tylko lekturą rozrywkową, ale również inspirującym studium ludzkich zachowań. Autorka zręcznie łączy elementy humoru, dramatu i refleksji, tworząc spójną całość, która trafia do serca czytelnika.

Postacie stworzone przez Sakowicz są pełne życia, z każdym z nich czytelnik może się utożsamić. Bohaterowie nie są jednowymiarowi; każdy z nich ma swoje słabości, marzenia i tajemnice, co sprawia, że "Za przyjaźń" staje się nie tylko opowieścią, ale również podróżą po ludzkiej duszy.

Styl autorki jest niezwykle płynny i przystępny, co sprawia, że lektura jest przyjemnością. Dialogi są naturalne, a opisy miejsc i wydarzeń pozwalają czytelnikowi przenieść się w świat stworzony przez Annę Sakowicz. Książka wciąga od pierwszych stron, a jej tempo utrzymuje się do samego końca, pozostawiając czytelnika z uśmiechem na twarzy i refleksją nad wartością przyjaźni w życiu każdego z nas.

"Za przyjaźń" to nie tylko książka, to doświadczenie, które rozświetla ludzkie relacje i ukazuje, jak ważne są one dla naszego życia. Anna Sakowicz stworzyła powieść, która zostaje w pamięci na długo po zakończeniu lektury, zachęcając do refleksji nad własnymi relacjami i wartościami.

Tytuł: "Za przyjaźń" - Niezapomniana podróż przez relacje i ludzkie emocje

Książka "Za przyjaźń" autorstwa Anny Sakowicz to prawdziwie poruszająca opowieść o sile przyjaźni, zawiłościach ludzkich relacji i niezwykłych emocjach, które kształtują nasze życie. Autorka nie tylko pięknie kreśli portrety bohaterów, ale także układa fabułę w taki sposób, że czytelnik z łatwością...

Niezwykle wciągająca powieść o życiu. Takie właśnie lubię. Tym razem to historia czterech przyjaciółek, które poznały się w podstawówce i zawarły pakt. Później połączyła je tajemnica z tragicznym finałem. Od tego czasu wszystkie żyją z poczuciem winy.
Starają się żyć i na swój sposób radzić z wyrzutami sumienia. Trzy z nich uciekają z tej małej miejscowości. Czwarta zostaje.
Nagle okazuje się, że Olga, Monika i Krysia wracają. Każda z podkulonym ogonem. Niestety po latach każda z nich jest inna. Zmieniły się, życie je sponiewierało na różny sposób. Jednak nie stawiają na szczerość.
Serdecznie polecam!

Niezwykle wciągająca powieść o życiu. Takie właśnie lubię. Tym razem to historia czterech przyjaciółek, które poznały się w podstawówce i zawarły pakt. Później połączyła je tajemnica z tragicznym finałem. Od tego czasu wszystkie żyją z poczuciem winy.
Starają się żyć i na swój sposób radzić z wyrzutami sumienia. Trzy z nich uciekają z tej małej miejscowości. Czwarta...

Jakiś czas temu obiecałam sobie, że nie zapomnę o książkach Anny Sakowicz i tak właśnie się stało. Cieszę się, że sięgnęłam po powieść pt. „Za przyjaźń!”, gdyż dziś jest to bardzo ważna, lecz zapomniana i trudna wartość w życiu człowieka. Czytanie tej książki mogę uznać za dobrze zagospodarowany czas. Podobało mi się, że autorka zastosowała coś w rodzaju antycznej zasady decorum, a zatem dobrze dopasowała gatunek do tematu i stylu. Co więcej, charakterystyczny język używany w małych miasteczkach czy wsiach nie psuje całej fabuły, a raczej nadaje jej autentyczności.

Sęplice to małe miasteczko, a nie wieś, i to właśnie tam autorka ulokowała całą fabułę. Początkowo akcja rozgrywa się w latach osiemdziesiątych. Grupa uczniów rozpoczyna naukę w pierwszej klasie szkoły podstawowej. Lucyna, Olga, Monika i Krysia dość szybko tworzą zgraną grupę i obiecują sobie dozgonną przyjaźń. Jak to jednak w życiu bywa, obietnice to jedno, a praktyka robi swoje. Każda z dziewczyn dorasta, zaczyna żyć swoim życiem i przejmować się własnymi zmartwieniami. Tym samym autorka szybko zmienia czas akcji i po trzydziestu latach dochodzi do ponownego spotkania się wszystkich bohaterek. Co będą mogły sobie powiedzieć? Jak teraz żyją i jak potoczyły się ich plany, marzenia? Czy mówią sobie prawdę? Jakby tego było mało, całą żeńską grupę łączy jeden bardzo istotny sekret. Kobiety nie mogły dobrze funkcjonować, miewały koszmary, wyrzuty sumienia. Co wydarzyło się trzydzieści lat temu w Sęplicach i czy kobiety będą mogły swobodnie wrócić do sprawy? Zachęcam do lektury, bo jest to bardzo ciekawy wątek.

Obecnie każda z kobiet zajmuje się zupełnie czymś innym, ale nie dziwi to trwałych mieszkańców miasteczka. Niegdyś grupka przyjaciółek nazywana była dość specyficznie. Były to bowiem zołzy, a jeszcze lepsze określenie ich teamu brzmiało: czterej jeźdźcy Apokalipsy. Lucyna pozostała mieszkanką Sęplic i jest starszą aspirant komisariatu policji, Monika to polonistka i aktywistka walcząca o obronę natury, Olga to wdowa, poliglotka i tłumaczka, a Krysia to bizneswoman w branży hotelarskiej i mieszkanka Warszawy. Każda z nich stara się jak najlepiej przedstawić swoją sytuację życiową, ale jak jest naprawdę? Jakie dramaty przechodziła każda z bohaterek? Pytania te skłonią czytelnika do refleksji. Czy już zawsze jest tak, że czujemy ulgę w chwili, kiedy ktoś z nas wiedzie gorsze życie? Czy nigdy nie będziemy wobec siebie szczerzy? Czy nie potrafimy otwarcie prosić o pomoc, gdy jej potrzebujemy?

Jeśli o mnie chodzi, najbardziej interesowało mnie życie Olgi- wdowy, która samotnie wychowuje nastoletnią Małgosię. Mocno zastanawiałam się, czy kobieta, która straciła męża, ma prawo do ponownej miłości? Sama nie rozumiem tego dosłownie, gdyż nie przechodziłam takiej traumy, niemniej jednak pokonanie samotności na pewnie nie jest grzechem czy też czynem haniebnym.

Mocno wciągająca okazała się też historia Piotra Kowalskiego nazywanego przez wszystkich Pietrkiem. Autorka stworzyła postać lokalnego pijaczka, który był udręką dla rodziny i totalnie zatracił się w alkoholu. Anna Sakowicz doskonale podkreśliła, że Pietrek stanowi stuprocentowy przykład osoby, na którą mocno wpłynęły traumy z dzieciństwa. Jego postać pomoże też uzmysłowić czytelnikom, że nie da się pomóc komuś na siłę, a już zwłaszcza osobie uzależnionej. Czy Pietrek sięgnie po oferowaną mu pomoc? Dlaczego życie nigdy go nie oszczędzało? Co wspólnego ma jego osoba z grupą głównych bohaterek? Warto samemu się tego dowiedzieć.

Celowo nie opisuję wszystkich wątków plecionych w fabułę, ale jestem przekonana, że książka spodoba się zarówno początkującym czytelnikom, jak i totalnym zapaleńcom. Dla mnie była to miła odskocznia od znacznie trudniejszych powieści. Sama książka nie jest obszerna, ma niewiele ponad 300 stroni jedynie trzy mocno rozbudowane rozdziały. Druk nie jest zbity, a odpowiednia czcionka ułatwia czytanie. Sama pysznie bawiłam się podczas poznawania całej historii. Niekiedy się uśmiechałam, kibicowałam bohaterkom, a czasem nastrój stawał się bardziej poważny, nawet dramatyczny. Myślę, że to bardzo udany miks nastrojowy.

Książkę mogę polecić każdemu. „Za przyjaźń!” nie jest arcydziełem, ale z całą pewnością nie zawiera nudnych czy nierealnych opisów. Wielu czytelników może też zastanowić się nad kontaktami z przyjaciółmi sprzed lat. Może warto odszukać przyjaciela czy przyjaciółkę, odnowić kontakt lub zakopać topór wojenny? Jest to bardzo ważna kwestia przeznaczona dla każdego czytelnika z osobna.

Jakiś czas temu obiecałam sobie, że nie zapomnę o książkach Anny Sakowicz i tak właśnie się stało. Cieszę się, że sięgnęłam po powieść pt. „Za przyjaźń!”, gdyż dziś jest to bardzo ważna, lecz zapomniana i trudna wartość w życiu człowieka. Czytanie tej książki mogę uznać za dobrze zagospodarowany czas. Podobało mi się, że autorka zastosowała coś w rodzaju antycznej zasady...

Jak u koleżanki na kawce. Taka opowieść z sąsiedztwa.

Jak u koleżanki na kawce. Taka opowieść z sąsiedztwa.

Krystyna, Olga, Lucyna i Monika, to cztery przyjaciółki, które po ukończeniu szkoły, rozeszły się w różne strony Polski, zapominając o pielęgnowaniu swojej przyjaźni. Po wielu latach, ich drogi schodzą się w Sęplicach, rodzinnym miasteczku, w którym się wychowały. Lucyna jako jedyna została na miejscu i pracuje jako policjantka.
Kiedy były w podstawówce, jeden dzień przesądził o ich przyszłości i złączył wspólnie skrywaną tajemnicą...
Czy powrót po wielu latach pomoże im uporać się z przeszłością ? Co takiego skrywają cztery kobiety, które przez 30 lat żyły z tajemnicą, której nigdy nikomu nie wyjawiły?

Anna Sakowicz napisała bardzo dobrą powieść, którą czyta się niezwykle lekko. Każde kolejne kartki odkrywają nam nowe tajemnice i zagadki, które chcemy jak najszybciej rozwiązać. Opowieść została ukazana zarówno z perspektywy dorosłych już kobiet, jak i dzieci, które mają inny osąd danej sytuacji.
Cztery kobiety, cztery różne charaktery, cztery inne poglądy życiowe i cztery różne statusy majątkowe. A jednak wszystkie razem potrafią świetnie się uzupełniać i tworzyć przyjaźń, która po latach kiełkuje na nowo i odżywa pełnią siły, która połączona w całość ma pozytywne skutki. Fabuła nie nudzi nas ani chwili, co sprawia, że chłoniemy książkę strona za stroną. Świetnie wykreowane bohaterki przenoszą nas dzięki wyobraźni w malownicze tereny wsi i pozwalają przypomnieć sobie swoje beztroskie lata dzieciństwa.
Gorąco polecam powieść Pani Anny i zachęcam do przeczytania ❤️

Krystyna, Olga, Lucyna i Monika, to cztery przyjaciółki, które po ukończeniu szkoły, rozeszły się w różne strony Polski, zapominając o pielęgnowaniu swojej przyjaźni. Po wielu latach, ich drogi schodzą się w Sęplicach, rodzinnym miasteczku, w którym się wychowały. Lucyna jako jedyna została na miejscu i pracuje jako policjantka.
Kiedy były w podstawówce, jeden dzień...

Dodałabym podtytuł: Sceny z prowincji. Jak często spotkanie z przyjaciółmi z dzieciństwa budzi rozczarowanie. Na początku bohaterki udają jak to się w życiu im powiodło. Potem mimo, że prawda wychodzi na jaw, chcą dalej kontynuować znajomość, już bez udawania i zadzierania nosa. Trochę o dziecięcych lękach i pierwszych miłościach. Lekka, zabawna lektura,

Dodałabym podtytuł: Sceny z prowincji. Jak często spotkanie z przyjaciółmi z dzieciństwa budzi rozczarowanie. Na początku bohaterki udają jak to się w życiu im powiodło. Potem mimo, że prawda wychodzi na jaw, chcą dalej kontynuować znajomość, już bez udawania i zadzierania nosa. Trochę o dziecięcych lękach i pierwszych miłościach. Lekka, zabawna lektura,

Po p. Sakowicz, jej fantastycznych sagach, chyba za dużo się spodziewałam.
Bardzo przeciętna.

Po p. Sakowicz, jej fantastycznych sagach, chyba za dużo się spodziewałam.
Bardzo przeciętna.

Przyjemna pozytywna lektura

Przyjemna pozytywna lektura

Książka o dawnych przyjaźniach i jak dzieciństwo ma wpływ na dorosłe życie.

Książka o dawnych przyjaźniach i jak dzieciństwo ma wpływ na dorosłe życie.