Anna Sakowicz jest mistrzynią tworzenia humorystycznych obrazów, pozytywnych bohaterów, nietypowych, silnych kobiet, poruszania poważnych spraw w taki sposób, że czytelnik z chęcią o nich czyta. Do tego tworzy piękny wachlarz osobowości, wśród których są osoby o wielkich sercach, bardzo religijnie, unikające tematów wiary, knujące intrygi, wykorzystujące innych. Mimo, że głównymi bohaterkami są w nich kobiety czterdziestoparoletnie to mają one w sobie tak wiele energii i dystansu, że staną się przyjemną lekturą dla dorastającej młodzieży. W przeciwieństwie do wielu współczesnych książek autorka bardzo subtelnie pomija wątek erotyczny, nie czuje wplatania tandetnych scen łóżkowych, co nie znaczy, że mamy tu do czynienia z samymi cnotkami i dziewicami. Kobiety w książkach Anny Sakowicz los bardzo doświadcza, a mimo tego są silne, pełne nadziei na przyszłość i waleczne.
Takie są i bohaterki książki „To się da!” (kontynuacji „Złodziejki marzeń”, ale można czytać bez znajomości wcześniejszej części). Czterdziestoparoletnia rozwódka z nastoletnią córką zamieszkuje u osiemdziesięcioparoletniej ciotki i szuka w nowym miejscu zamieszkania pracy jako nauczycielka. Roczny urlop w szkole całkowicie wywrócił jej życie do góry nogami. Zamiast zarabiania zajęła się pracą jako wolontariuszka w hospicjum dla dzieci i młodzieży, pisze bajki dla młodych czytelników oraz poznaje przystojnego chirurga, a mężczyzna, z którym chciała ją wyswatać nadgorliwa matka okazał się homoseksualistą w szczęśliwym związku.
Bohaterkę poznajemy w czasie wyprawy na rozmowę kwalifikacyjną. Nie jest najszczęśliwsza, że właśnie tego dnia wypada tak poważna rozmowa, a do tego przemakają jej zamszowe kozaczki, w szkole etatu nie ma i nie wiadomo czy będzie, a następnego dnia czeka ją pogrzeb ważnej osoby. Jeśli wydaje się nam, że gorzej nie może być to dalej przekonujemy się, że to dopiero początek pasma katastrof. Jeszcze tego samego dnia bohaterka wraca do domu boso, bo rozmoczone buty pod wpływem ciepła kurczą się. Wszystko jednak opisane z taką wprawą i dystansem, że na każdej stronie autorka daje nam powód do wybuchania śmiechem.
Jeśli wydaje nam się, że czterdziestoparoletnia Joanna jest tak pełna energii, optymizmu i dystansu do siebie, że nie może być bardziej pozytywnej postaci, autorka zaskoczy nas kreacją ciocio-babci: kobiety religijnej i mogącej stwarzać z tego powodu pozory sztywności. Okaże się jednak, że to prawdziwy wulkan energii. Nie dość, że na pielgrzymkę w intencji chorych dzieci jedzie za darmo to jeszcze przywozi z niej garnki i różańce poświęcone przez papieża.
W książce nie zabraknie też postaci negatywnych. Jak to w życiu, znajdą się życzliwe- zazdrosne, mężczyźni skaczący z kwiatka na kwiatek, matek próbujących na siłę układać życie córkom, plotkarzy i krytykantów. Mimo tego książka ma bardzo pozytywny wydźwięk. Nie tylko porusza problem choroby, umierania, zmagania się z cierpieniem, ale też pokazuje, że nigdy nie pozostajemy całkowicie bezradni, że do ostatniej chwili jesteśmy zobowiązani walczyć o życie swoje i innych. Joanna ma głowę pełną pomysłów i nigdy się nie poddaje. Nawet porażkę potrafi przekuć w sukces. Razem z bohaterką odkrywamy, że czasami prosta wymiana zdań może dać innym ludziom wiele sił. Uczymy się też, że nawet jeśli bylibyśmy perfekcyjnie i poświęcali się dla ludzi to i tak zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie czuł wielką potrzebę skrytykowania.
Książkę czyta się bardzo przyjemnie. Odradzam czytanie przed snem, bo planowany jeden rozdział może okazać się całą książką, a do tego możemy obudzić domowników wybuchami śmiechu. „To się da!” polecam każdemu, kto lubi literaturę pełną humoru i jednocześnie poruszającą poważne tematy.

Anna Sakowicz jest mistrzynią tworzenia humorystycznych obrazów, pozytywnych bohaterów, nietypowych, silnych kobiet, poruszania poważnych spraw w taki sposób, że czytelnik z chęcią o nich czyta. Do tego tworzy piękny wachlarz osobowości, wśród których są osoby o wielkich sercach, bardzo religijnie, unikające tematów wiary, knujące intrygi, wykorzystujące innych. Mimo, że...

Druga część cyklu "Złodziejka marzeń" utrzymana w konwencji ciepłej opowieści o dobrych ludziach.
Joanna w dalszym ciągu mieszka z córką u cioci Zosi w Starogardzie Gdańskim. Jej znajomość z doktorkiem nabiera tempa. Jest on wręcz idealnym kandydatem na męża, tylko pytanie czy bohaterka zdecyduje się mu zaufać? Wolontariat w hospicjum z kolei przynosi nowe zadania do wypełnienia. Jednym słowem Asia angażuje się mocno w życie miasteczka i dylemat pod tytułem: zostać tutaj czy wracać do siebie po zakończeniu urlopu zdrowotnego z pewnością zakończyłby się decyzją o pozostaniu gdyby główna bohaterka znalazła pracę w szkole. Niestety panuje bezrobocie i z pracą jest krucho.
Polecam serdecznie, ale najlepiej czytać od początku czyli od części pierwszej.

Druga część cyklu "Złodziejka marzeń" utrzymana w konwencji ciepłej opowieści o dobrych ludziach.
Joanna w dalszym ciągu mieszka z córką u cioci Zosi w Starogardzie Gdańskim. Jej znajomość z doktorkiem nabiera tempa. Jest on wręcz idealnym kandydatem na męża, tylko pytanie czy bohaterka zdecyduje się mu zaufać? Wolontariat w hospicjum z kolei przynosi nowe zadania do...

Trochę humoru, trochę smutku, ciężkich momentów i życie toczące się obok.
Aśka opiekuje się ciotką Zosią i mieszka razem z córką Lusią na Kociewiu.
Obecnie jest na urlopie zdrowotnym dla podreperowania zdrowia.
Joanna jest nauczycielką i autorką książek dla dzieci.
Jednak na owym urlopie nie odpoczywa ale pracuje, w hospicjum dla chorych dzieci.
Imiona dziewczynek chorych na nowotwór to Szpilka i Mrówka, tak jest lepiej, tak jest łatwiej.
Joanna mierzy się także z zawiścią koleżanek z pracy.
Są jednak i radosne momenty w jej życiu, a jednym z nich jest pewien przystojniak.
Dla mnie najbardziej szalone postacie książki to mama Aśki i ciocia Zosia, te kobiety są niesamowite i wprowadzają sporo humoru w pozycji.
Pewne słowa i powiedzenia kociewskie zostaną mi w głowie na długo: blubluś czy figolas.
To się da! i tak trzymajmy.
#WyzwanieLC2024

Trochę humoru, trochę smutku, ciężkich momentów i życie toczące się obok.
Aśka opiekuje się ciotką Zosią i mieszka razem z córką Lusią na Kociewiu.
Obecnie jest na urlopie zdrowotnym dla podreperowania zdrowia.
Joanna jest nauczycielką i autorką książek dla dzieci.
Jednak na owym urlopie nie odpoczywa ale pracuje, w hospicjum dla chorych dzieci.
Imiona dziewczynek chorych...

Świetnie się czyta! juz dawno podczas lektury się tak nie uśmiałam 😂 Joanna to wrażliwa, troskliwa kobieta, zabawna i jednocześnie tak roztrzepana, że sprowadza to na nią przeróżne wypadki i zdarzenia. Cieszę się, że trafiłam na tak pogodną i optymistyczną serię- to miły akcent wśród wszechobecnych kryminałów i thrillerów.

Świetnie się czyta! juz dawno podczas lektury się tak nie uśmiałam 😂 Joanna to wrażliwa, troskliwa kobieta, zabawna i jednocześnie tak roztrzepana, że sprowadza to na nią przeróżne wypadki i zdarzenia. Cieszę się, że trafiłam na tak pogodną i optymistyczną serię- to miły akcent wśród wszechobecnych kryminałów i thrillerów.

Druga część pięknej sagi o Kociewiu. Tym razem Joanna, która pracuje w hospicjum włącza się w wir niezwykłej akcji poszukiwania szpiku dla chorej na białaczkę podopiecznej - Sylwii, nazywanej przez wszystkich Szpilką. Czy akcja charytatywna się uda, a dziewczynka będzie miała szansę na wyzdrowienie? Poza tym razem z Lusią próbuje wytropić młodzieńczą miłość cioci Zosi...

Druga część pięknej sagi o Kociewiu. Tym razem Joanna, która pracuje w hospicjum włącza się w wir niezwykłej akcji poszukiwania szpiku dla chorej na białaczkę podopiecznej - Sylwii, nazywanej przez wszystkich Szpilką. Czy akcja charytatywna się uda, a dziewczynka będzie miała szansę na wyzdrowienie? Poza tym razem z Lusią próbuje wytropić młodzieńczą miłość cioci Zosi...

28/2019
To się da! będące kontynuacją „Złodziejki marzeń” Anny Sakowicz, czytało się jeszcze ciekawiej niż pierwszą część. Dużo się dzieje :) Przed główną bohaterką los stawia kolejne dylematy, pytania, na które sama musi udzielić odpowiedzieć. Praca w hospicjum pochłania ją coraz bardziej. Bajki spod jej ręki są rozchwytywane niczym świeże bułeczki, dzięki temu fundacja pozyskuje środki dla swych podopiecznych, których wszelkimi możliwymi sposobami Piotr, Aśka i inni mieszkańcy Kociewa, wraz z ciotką Zofią chcą ratować. Asia, niczym magnes przyciąga kłopoty, jednak ma wokół siebie kochających ludzi, którzy zawsze i wszędzie jej pomogą. Czy zdecyduje się na związek z doktorem i co z tego wyniknie? Wreszcie, czy uda jej się znaleźć swoje miejsce na ziemi, w którym poczuje się bezpiecznie i szczęśliwie? Drodzy Czytelnicy, o tym przekonacie się sami, podczas lektury, do której zachęcam. Będziecie się wzruszać, czytając o pracy w hospicjum; śmiać się z niektórych podstępów mamy głównej bohaterki – która nadal chce „dobrze wydać córkę za mąż”; poznacie historię młodzieńczej miłości ciotki Zośki oraz z niecierpliwością będziecie oczekiwać na możliwość powrotu do bohaterów książki w kolejnym tomie.

28/2019
To się da! będące kontynuacją „Złodziejki marzeń” Anny Sakowicz, czytało się jeszcze ciekawiej niż pierwszą część. Dużo się dzieje :) Przed główną bohaterką los stawia kolejne dylematy, pytania, na które sama musi udzielić odpowiedzieć. Praca w hospicjum pochłania ją coraz bardziej. Bajki spod jej ręki są rozchwytywane niczym świeże bułeczki, dzięki temu fundacja...

Bohaterowie pozostali Ci sami, podobnie jak dylematy głównej Bohaterki, czyta się przyjemnie i szybko, choć bez zaskoczenia i tego niecierpliwego czekania na zakończenia. Dobra książka na zimowe wieczory.

Bohaterowie pozostali Ci sami, podobnie jak dylematy głównej Bohaterki, czyta się przyjemnie i szybko, choć bez zaskoczenia i tego niecierpliwego czekania na zakończenia. Dobra książka na zimowe wieczory.

Niesamowita, wzruszająca, z dużym poczuciem humoru opowieść o nauczycielce, która w trakcie rocznego urlopu zdrowotnego pracuje w hospicjum. Jest ona silną kobietą, która mimo strachu walczy z przeciwnościami losu, nie poddaje się... "musi być tak silna, by mieć moc rozwalenia trumny od środka". Pani Asia uświadamia nam, że "nie ma sytuacji beznadziejnych, trzeba mieć tylko siłę i wolę walki". Nawet jeśli się przegra, to w przekonaniu, że zrobiło się wszystko, co było w naszej mocy. Powinniśmy brać z niej przykład, by robić "coś" bezinteresownie dla "kogoś".
Polecam bardzo.

"Zrobiłam kilka głębokich wdechów i wydechów. Zawsze wiedziałam, że z powietrzem żyje się łatwiej i teraz też to się sprawdzało."

Niesamowita, wzruszająca, z dużym poczuciem humoru opowieść o nauczycielce, która w trakcie rocznego urlopu zdrowotnego pracuje w hospicjum. Jest ona silną kobietą, która mimo strachu walczy z przeciwnościami losu, nie poddaje się... "musi być tak silna, by mieć moc rozwalenia trumny od środka". Pani Asia uświadamia nam, że "nie ma sytuacji beznadziejnych, trzeba mieć tylko...

Druga część serii o Kociewiu i...drugi raz jestem zachwycona.Książka porusza zarówno tematy trudne jak praca w hospicjum szukanie dawcy szpiku i życiowe rozterki 40-letniej Joanny ale także jej zabawne historie.Napisana jest fajnym prostym językiem z dużą dawką dobrego humoru.Polecam

Druga część serii o Kociewiu i...drugi raz jestem zachwycona.Książka porusza zarówno tematy trudne jak praca w hospicjum szukanie dawcy szpiku i życiowe rozterki 40-letniej Joanny ale także jej zabawne historie.Napisana jest fajnym prostym językiem z dużą dawką dobrego humoru.Polecam

To sie da raczej tytuł powinien brzmieć TO SIĘ NIE DA czytać. Ciąg dalszy nieudanej próby bycia Grocholą ... nad to żerowanie na najniższych instynktach typu : dzieci z hospicjum .. bardzo duże rozczarowanie i niesmak. Postaci mało rzeczywiste, kłopoty i sytuacje wydumane i nierealne. Nie polecam

To sie da raczej tytuł powinien brzmieć TO SIĘ NIE DA czytać. Ciąg dalszy nieudanej próby bycia Grocholą ... nad to żerowanie na najniższych instynktach typu : dzieci z hospicjum .. bardzo duże rozczarowanie i niesmak. Postaci mało rzeczywiste, kłopoty i sytuacje wydumane i nierealne. Nie polecam