lekkie kryminalne czytadło na wieczór, odstresowanie się czy podróż. całkiem ciekawa zagadka kryminalna, jednak uważam, że jeśli chodzi o stopień jej skomplikowania, powinna być nieco dłuższa. bez tego na stosunkowo niedużej objętości dzieje się za wiele, kilka wątków pojawia się znikąd i tak samo szybko zostaje uciętych, mimo potencjału. bohaterowie napisani w sposób niezbyt skomplikowany, ale można dać się zaskoczyć. całości nie brak też poczucia humoru i spokojnego ciepła wynikającego z miejsca akcji - angielskiej wsi. z punktu widzenia nie pod względem gatunkowym: trochę za dużo tutaj narracji o tym, że mężczyzna nie może widzieć swojej kobiety w makijażu czy luźniejszych ubraniach, bo ta na tym dużo traci.

lekkie kryminalne czytadło na wieczór, odstresowanie się czy podróż. całkiem ciekawa zagadka kryminalna, jednak uważam, że jeśli chodzi o stopień jej skomplikowania, powinna być nieco dłuższa. bez tego na stosunkowo niedużej objętości dzieje się za wiele, kilka wątków pojawia się znikąd i tak samo szybko zostaje uciętych, mimo potencjału. bohaterowie napisani w sposób...

Książka idealna na podróż pociągiem. Czyta się bardzo szybko. Ale nie wynika to z wciągających zagadek kryminalnych, ale ze sposobu pisania (ewentualnie - sposobu tłumaczenia na polski). Urywane sceny, opisy, które służą tylko doprowadzeniu do kolejnego zwrotu akcji, kolejnego "królika z kapelusza"... Może i pani Agatha jest bystra jak pani Marple (jak głosi tekst na okładce),ale za dużo się dzieje jak na 250 stron.

Zagadka kryminalna, nie powiem, bardzo zacna. W stylu Królowej Kryminałów (dla której jest też "wielkanocny jajec"). Ale poza tym - nic więcej.

Książka idealna na podróż pociągiem. Czyta się bardzo szybko. Ale nie wynika to z wciągających zagadek kryminalnych, ale ze sposobu pisania (ewentualnie - sposobu tłumaczenia na polski). Urywane sceny, opisy, które służą tylko doprowadzeniu do kolejnego zwrotu akcji, kolejnego "królika z kapelusza"... Może i pani Agatha jest bystra jak pani Marple (jak głosi tekst na...

Od czasu do czasu czas na niepoważną lekturę, czyta się przednio.

Od czasu do czasu czas na niepoważną lekturę, czyta się przednio.

Raczej nie sięgnęłabym po książkę i sama ją przeczytała, aczkolwiek przesłuchanie jej jako audiobooka, w wykonaniu Pauliny Holtz nadrabia wszystko. Takie przyjemne "czytadełko" bez efektów WOW.

Raczej nie sięgnęłabym po książkę i sama ją przeczytała, aczkolwiek przesłuchanie jej jako audiobooka, w wykonaniu Pauliny Holtz nadrabia wszystko. Takie przyjemne "czytadełko" bez efektów WOW.

Tym razem zagadka kryminalna była mocno naciągana, ale jak zwykle nieprzeciętny humor Agathy i urok angielskiej wsi zachwyca.

Tym razem zagadka kryminalna była mocno naciągana, ale jak zwykle nieprzeciętny humor Agathy i urok angielskiej wsi zachwyca.

Postanowiłam kolejny już raz, odwiedzić moją dobrą już znajomą, Agathę Raisin, zobaczyć co u niej słychać (bo u niej zawsze coś "słychać") i przy okazji pozachwycać się znowu pięknem wzgórz Cotswolds.

Tym razem zastałam Agatę w glorii szczęścia, w końcu udało jej się doprowadzić Jamesa Laceya, do którego wzdycha od lat, do urzędu stanu cywilnego. Niestety kiedy pada nieśmiertelne pytanie kto wie o przeszkodach itd...przeszkoda się znajduje...w osobie męża Agaty, męża, o którym ona sama myślała, że już dawno zapił się na śmierć.

Ze ślubu nici, James śmiertelnie urażony do żywego i obrażony, jak zwykle, gdzieś wyjeżdża, a Agata ?. Agata bardzo chce się zemścić na swoim, było nie było, wciąż mężu, zwłaszcza że straciła nie tylko Jamesa, ale i swoją ukochaną chatę, którą sprzedała, mając zamiar po ślubie przenieść się do domu małżonka.

Nic dziwnego więc, że kiedy mężuś Agaty zostaje znaleziony w rowie martwy, podejrzenie pada na nią właśnie, bo nikt inny nie miał aż tak ważnego motywu, by pijaka zamordować. Jednak, jak się pewnie domyślacie, nie jest to takie proste i wkrótce Agata wespół w zespół z Jamesem rozpoczynają swoje prywatne śledztwo.

Książkę czytało się szybko i dobrze, przygody Agaty i Jamesa, którzy wyrastali tam, gdzie ich nie posiali, świetnie opisane. Pani Raisin, mimo że trochę jej postać, autorka "oszlifowała", a może właśnie dlatego, nie potrafi dać sobie rady ze swoimi uczuciami. Raz kocha Jamesa szalenie, a zaraz potem zupełnie jej na nim nie zależy. Niczym nastolatka w okresie dojrzewania. Ale jest przy tym taka urocza, że ja nadal będę do niej wpadać w odwiedziny, by dowiedzieć się, co u niej słychać, bo jak wspomniałam na początku, u Agaty nigdy nie jest cicho, grzecznie i spokojnie.

Postanowiłam kolejny już raz, odwiedzić moją dobrą już znajomą, Agathę Raisin, zobaczyć co u niej słychać (bo u niej zawsze coś "słychać") i przy okazji pozachwycać się znowu pięknem wzgórz Cotswolds.

Tym razem zastałam Agatę w glorii szczęścia, w końcu udało jej się doprowadzić Jamesa Laceya, do którego wzdycha od lat, do urzędu stanu cywilnego. Niestety kiedy pada...

175/150/2020
Agatka już-już witała się z gąską, czyli stawała na ślubnym kobiercu z szykownym sąsiadem. A tu klops. Jak zostało zasugerowane w poprzedniej części, tak się stało, czyli objawił się zapijaczony mężuś. Niestety żywy i nawet godnie ubrany z okazji uroczystości. Marne to jednak plusy, skoro zaklepany już amant się wściekł i wybył w siną dal. I do tego przed sakramentalnym „tak”…
Ale mężusiowi dostało się za swoje, albowiem ktoś go zaciukał poprzez zaduszenie. Ponieważ bezpośrednio przed opuszczeniem tego padołu wnerwił Agacię i jej narzeczonego, to oni właśnie stali się głównymi podejrzanymi. Na szczęście prawdziwy morderca nie próżnował, a przy kolejnych mordach oboje mieli lepsze alibi niż za pierwszym razem. Nikt ich zatem nie zamknął w areszcie, co umożliwiło im prowadzenie własnego dochodzenia. Aha, bo zapomniałam wspomnieć, że rozwścieczony narzeczony Agatki-już-mężatki szybko się opamiętał i wrócił. Dlatego mógł znowu używać swoich wytrychów na zamkach oraz uroku na kobietach.
W międzyczasie mamy kołomyję z chatą Agaty, którą ona, będąc u wrót małżeństwa, sprzedała, ażeby zamieszkać u oblubieńca. A potem chce odzyskać. Oraz kolejną historię miłosną, albowiem ten półchiński policjant (Billy Wang? Czy jakoś tak) zakochuje się w koleżance z pracy. Ambitnej i w ogóle.
Koniec wiadomo jaki: morderca złapany, Agatka wyratowana z tarapatów w ostatniej chwili, a sąsiad-żuraw (ten z wiersza o żurawiu i czapli) wyznaje jej uczucie. Do czasu, aż oblubienica znowu go czymś rozwścieczy.

175/150/2020
Agatka już-już witała się z gąską, czyli stawała na ślubnym kobiercu z szykownym sąsiadem. A tu klops. Jak zostało zasugerowane w poprzedniej części, tak się stało, czyli objawił się zapijaczony mężuś. Niestety żywy i nawet godnie ubrany z okazji uroczystości. Marne to jednak plusy, skoro zaklepany już amant się wściekł i wybył w siną dal. I do tego przed...

To jedna z nielicznych powieści, w przypadku której nawet domyślenie się, kto zabił, nie psuje zabawy i przyjemności czytania.
Nie trzeba też czytać tomów po kolei, chociaż jakąś ciągłość mają.
Powieść nie ocieka brutalnością, akcja toczy się spokojnie a napięcie powoli rośnie, ma swój specyficzny, brytyjski klimacik.
Przeczytana w 2020 roku.

W tym tomie (5) Agatha zamierza się związać z przystojnym, choć po angielsku chłodnym Jamesem Laceyem. Musi to zrobić jak najszybciej, nim ten zdąży się rozmyślić. Jest przekonana, że jej pierwszy mąż - Jimmy, dawno zapił się na śmierć. Tymczasem ceremonia w kościele zostaje przerwana nie przez kogoś innego niż... przez 'zmarłego' męża.
Jimmy Raisin zepchnięty przez Agathę do rowu, po jakimś czasie zostaje odnaleziony martwy. Nawet znajome ze Stowarzyszenia Pań z Carsely uważają, że albo ona, albo James popełnili to zabójstwo. Dlatego para niedoszłych nowożeńców rozpoczyna własne, choć mało romantyczne śledztwo.

Wiadomo - nie jest literatura wysokich lotów, ale uprzyjemnia wieczór.

To jedna z nielicznych powieści, w przypadku której nawet domyślenie się, kto zabił, nie psuje zabawy i przyjemności czytania.
Nie trzeba też czytać tomów po kolei, chociaż jakąś ciągłość mają.
Powieść nie ocieka brutalnością, akcja toczy się spokojnie a napięcie powoli rośnie, ma swój specyficzny, brytyjski klimacik.
Przeczytana w 2020 roku.

W tym tomie (5) Agatha...

Mój ulubiony, bo najzabawniejszy tom przygód Agathy Raisin.

Mój ulubiony, bo najzabawniejszy tom przygód Agathy Raisin.

Najbardziej żywą postacią z tej części zdecydowanie jest James Lacey. Bardzo zgrabnie wyszedł autorce opis tegoż bohatera. Z jednej strony ciągle żywi do Agathy ciepłe uczucia, z drugiej jest na nią wściekły za wstyd na jaki go naraziła. Nie należy do wylewnych ludzi, więc wszystkich jego emocji trzeba doszukać się między słowami. Opiekuje się czule swoją ukochaną, a jednocześnie zamyka przed nią sypialnię i nie przegapi żadnej okazji by jej przypomnieć, że ze ślubu nici. Sama Agatha również nie należy do wyjątkowo empatycznych osób, więc gubi się w zachowaniu Jamesa i w swoich emocjach. Przy okazji morderstwa dowiadujemy się sporo o przeszłości głównej bohaterki i jej męża. Zagadka w przypadku tej pozycji jest wyłącznie tłem.

Najbardziej żywą postacią z tej części zdecydowanie jest James Lacey. Bardzo zgrabnie wyszedł autorce opis tegoż bohatera. Z jednej strony ciągle żywi do Agathy ciepłe uczucia, z drugiej jest na nią wściekły za wstyd na jaki go naraziła. Nie należy do wylewnych ludzi, więc wszystkich jego emocji trzeba doszukać się między słowami. Opiekuje się czule swoją ukochaną, a...